Όπως και να' χει ο Ολυμπιακός στο Βερολίνο, πάτησε μπανανόφλουδα. Ήξερε πόσο σημαντικό ήταν το ματς, πιάστηκε, όμως, απροετοίμαστος να αντιμετωπίσει το... εκνευριστικό πάσινγκ γκέιμ της Άλμπα (24 ασίστ), τον γρήγορο ρυθμό της και την τρομερή της ευστοχία (23/37δ, 13/21τρ) που εν πολλοίς αποδείχθηκε και καθοριστική για την έκβαση του ματς.

Ο Μπαρτζώκας πήρε δυο τάιμ-άουτ για να βάλει τις φωνές, να ζητήσει εγρήγορση και ετοιμότητα απ' όλα με εξαίρεση, όμως, το ξεκίνημα στο πρώτο και το τρίτο δεκάλεπτο οι "ερυθρόλευκοι" δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν την γερμανική ομάδα, που κάποια στιγμή έμοιαζε να σουτάρει τρίποντα, σα να έριχνε βότσαλα στη λίμνη. Ειδικά στην τελευταία περίοδο, την οποία ολοκλήρωσε με 6/7 από την γραμμή, έδειχνε γεμάτη αυτοπεποίθηση και έτοιμη κάθε φορά να σταματήσει οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης του Ολυμπιακού.

Θα σημειώσουμε δυο καθοριστικές φάσεις, που ενδεχομένως να έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της Άλμπα.

• Η πρώτη στο πολύ καλό διάστημα του Ολυμπιακού (στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου). Οι Πειραιώτες έχουν περάσει με 40-39 (με ένα επί μέρους 10-2, στηριγμένο σε καταπληκτικές άμυνες) δέχονται καλάθι με γρήγορη επίθεση των Γερμανών και στο καπάκι, ο Λο κλέβει την μπάλα (και το πορτοφόλι) του Γουόκαπ, στέκεται έξω από το τρίποντο και σκοράρει. Το μομέντουμ που έλεγε αναφανδόν Ολυμπιακός, αλλάζει και πάλι στρατόπεδο με την Άλμπα να προηγείται 44-40.
• Κι η δεύτερη στο 31:20. Οι "ερυθρόλευκοι" πλησιάζουν στο 55-59, παίζουν μια εντυπωσιακή άμυνα, η μπάλα διεκδικείται, φτάνει στον Σίκμα που βλέπει το χρόνο να τρέχει αντίστροφα, κάνει μια προσποίηση και σκοράρει ακριβώς με την εκπνοή (αλά Σλούκας, εναντίον της Εφές). Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος να κλέψει μπάλα, να φτάσει τη διαφορά στο καλάθι, αλλά δέχεται τρίποντο και η διαφορά πάει στο +7

Όλο το ματς, κάπως έτσι κυλούσε για τον Ολυμπιακό. Πίεζε, έκλεβε μπάλες, αλλά στο τέλος είτε δεν έβρισκε τον στόχο, κυρίως από μακριά (4/15τρ) είτε στην επόμενη επίθεση η Άλμπα ευστοχούσε σχεδόν σε κάθε προσπάθεια της! Στο τέλος ο εκνευρισμός έμοιαζε διάχυτος στην ελληνική πλευρά, οι Γερμανοί έκαναν ό,τι ήθελαν και έφτασαν στη νίκη με +15 πόντους.

Η Άλμπα δεν ήταν αδιάφορη, όπως ενδεχομένως να νομίζουν οι περισσότεροι. Έφτασε στις 9 νίκες και επειδή γενικώς της αρέσει το "όσα πάνε κι όσα έρθουν", στα έξι ματς που της απομένουν, μπορεί να πιστεύει ότι θα προλάβει να μπει σφήνα για την οκτάδα. Αυτή τη στιγμή είναι 2 νίκες πίσω από τον Ερυθρό Αστέρα από τον οποίο όμως έχει δυο ματς λιγότερα. Όπως και από τη Μονακό (10-13).

Είναι επίσης μια ομάδα η οποία έχει πάρει σημαντικές νίκες στο γήπεδό της και παίζει περισσότερο για την ... χαρά του μπάσκετ, παρά για το αποτέλεσμα. Αυτό την κάνει περισσότερο επικίνδυνη από όσο είναι στην πραγματικότητα και όποιος δεν προσέχει, την πατάει άσχημα. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να είναι υποψιασμένος και όχι βέβαια να παίξει άμυνα για να δεχθεί 90 πόντους, έφαγε μια δυνατή σφαλιάρα που τον προσγειώνει.

Θα κρατήσουμε την νέα σπουδαία εμφάνιση του Βεζένκοβ τις πολύ καλές συνεργασίες Σλούκα-Μάρτιν (10 ασίστ ο πρώτος, 17π ο δεύτερος, όλοι σχεδόν από τις πάσες του διεθνή πλέι-μέικερ) και τα καλά πέντε-έξι λεπτά σε πρώτο και τρίτο δεκάλεπτο. Τίποτε περισσότερο, όμως. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στραβά, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε -σε καμιά περίπτωση- να έχει διάρκεια και να κυριαρχήσει πάνω στο παρκέ. Δεν ήταν η βραδιά του.

Θα συμφωνήσουμε με τον Μπαρτζώκα ότι δεν θα' ταν λογικό, ο Ολυμπιακός να έχει 11-1 και εκτός έδρας. Δε γίνεται κιόλας. Από την άλλη, όμως, μια ομάδα που έχει υψηλούς στόχους πρέπει να παίρνει τα λεγόμενα κομβικά παιχνίδια. Ή τουλάχιστον να παλεύει μέχρι το τέλος για να τα πάρει. Οι "ερυθρόλευκοι" αυτή τη φορά έμειναν μακριά από το πλάνο τους και έχασαν, σχεδόν με κάτω τα χέρια.

Ο δύσκολος δρόμος για την 3η θέση

Εν τω μεταξύ η νίκη της Ρεάλ στην παράταση (με τα όργια του Γιουλ) κόντρα στην Αρμάνι Μιλάνου, ενδεχομένως να ξεκαθαρίζει το τοπίο στην βαθμολογία. Οι Μαδριλένιοι έφτασαν 17-6, είναι μια νίκη μπροστά από τους Ιταλούς (και δυο από τον Ολυμπιακό) έχοντας υπεροχή στις ισοβαθμίες (δυο νίκες απέναντι στην Αρμάνι, +1π στη διαφορά με τους "ερυθρόλευκους") κάτι που την καθιστούν ακλόνητο φαβορί για τη 2η θέση.

Ο Ολυμπιακός (15-8) παραμένει στο κυνήγι της Αρμάνι (16-7) για την τρίτη θέση, έχασε όμως το πρώτο του κανονάκι να προλάβει στο νήμα τους Μιλανέζους που έδωσαν μεγάλη μάχη στη Μαδρίτη (χωρίς Σέρχιο Ροντρίγκεθ και Λουίτζι Ντατόμε) αλλά γνώρισαν την ήττα. Οι "ερυθρόλευκοι" θα' ναι τρίτοι εφόσον κάνουν μια νίκη περισσότερο από το Μιλάνο. Είναι καλύτεροι στην ισοβαθμία (με τις δυο νίκες σε Μιλάνο και ΣΕΦ).

Θυμίζουμε ότι ο Ολυμπιακός έχει να παίξει ακόμη με Παναθηναϊκό, Μπαρτσελόνα (εντός έδρας), Ζαλγκίρις, Μονακό και Βιλερμπάν (εκτός). Το πρόγραμμα της Αρμάνι περιλαμβάνει Μπάγερν-Μονακό στο Μιλάνο και Μακάμπι, Εφές, Βιλερμπάν (εκτός έδρας). Είναι και η Εφές, ωστόσο. Οι Τούρκοι βρίσκονται τρεις νίκες πίσω από τον Ολυμπιακό, έχουν όμως και δυο ματς παραπάνω. Το πρόγραμμά τους: Ρεάλ, Μιλάνο, Μπάγερν, Άλμπα (εντός), Μονακό, Ζαλγκίρις, Ερ.Αστέρα (εκτός).

Ο δρόμος είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολος. Ειδικά την ερχόμενη εβδομάδα, που περιλαμβάνει δυο ματς φωτιά. Ένα στο Κάουνας την Τρίτη και ένα την Πέμπτη, κόντρα στον Παναθηναϊκό στο "ελληνικό ντέρμπι" της EuroLeague. Θα χρειαστεί το 100% των δυνάμεων του και στα δυο ματς, έστω κι αν η απόσταση των δυο ματς είναι δεν είναι 48 ώρες.

Το κανονάκι που έκαψε στο Βερολίνο, ο Ολυμπιακός τον υποχρεώνει να κερδίσει οπωσδήποτε και τα δυο παιχνίδια, που έρχονται. Στο Κάουνας, όπου πέρσι "στράβωσε" οριστικά η χρονιά στην Ευρωλίγκα (με το κλέψιμο του Γουόκαπ στον Σλούκα), χρειάζεται ένα μεγάλο διπλό. Και απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο με τις όποιες ιδιαιτερότητες του ντέρμπι, πάλι κάνει τη νίκη εκ των ων ουκ άνευ

Υπάρχουν και χειρότερα; Ναι, αν συνεχιζόταν κανονικά το πρόγραμμα της EuroLeague, με τις ρωσικές ομάδες παρούσες. Μετά τον Παναθηναϊκό, θα υποδεχόταν (την Κυριακή 20 του μήνα) και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τώρα, απλά έχει δυο παιχνίδια καυτά, που πρέπει να τα κερδίσει πάση θυσία.