Ο Ολυμπιακός υστέρησε στο Βελιγράδι, αλλά επιτίθεται στο ΣΕΦ για το διπλό στο ΟΑΚΑ

Θα μπορούσε να φύγει νικητής από το Βελιγράδι ο Ολυμπιακός; Ναι, θα μπορούσε. Αλλά δεν ήταν ακριβώς ο καλός Ολυμπιακός του Μιλάνου, ή ο καλός στις στιγμές που έπρεπε στο Καζάν. Ήταν και ο Ερυθρός Αστέρας τόσο καλός, όσο χρειαζόταν για να νικήσει. Ε, δεν θέλει και πιο μεγάλη ανάλυση ένα κλασικό ματς Euroleague που κρίνεται σε λεπτομέρειες.

Θα χρειαστεί, ωστόσο, μια μελέτη του βίντεο για να δουν ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του, πώς χάθηκε η απαιτούμενη συγκέντρωση και ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο τέλος με την πλάτη στον τοίχο.

Ο Αστέρας δεν είναι η ομάδα φόβητρο. Ή μάλλον δεν δείχνει τέτοια, γιατί αν διαβάσει κανείς το ρόστερ της "δεν σου γεμίζει το μάτι". Δεν έχει φανταχτερά ονόματα, ακόμη και ο καλύτερός του παίκτης, ο Νίκολα Κάλινιτς έκανε καριέρα σαν "εργάτης πολυτελείας". Την Πέμπτη βέβαια, στο "Αλεξάντερ Νίκολιτς" ο διεθνής Σέρβος έμοιαζε ασταμάτητος με ρεκόρ καριέρας και καίρια χτυπήματα στο κορμί του Ολυμπιακού, που δεν μπόρεσε να τον σταματήσει ούτε με κοντό, είτε με ψηλό παίκτη.

Αλλά δεν υπήρχε μόνο ο Κάλινιτς. Ο Νταβιντόβατς επίσης, έκανε ρεκόρ σεζόν σε πόντους (όχι πολλούς, αλλά και οι 11 που σημείωσε πόνεσαν τον Ολυμπιακό). Ο Αστέρας ισοφάρισε το καλύτερο επιθετικό ρεκόρ του (81π, όπως εναντίον του Παναθηναϊκού) έδωσε τις περισσότερες ασίστ για φέτος (23) και σε συνολικό επίπεδο έκανε ένα σπουδαίο ματς, όπως επισήμαναν εύστοχα οι φίλοι 3steps στο twitter που μελετούν σε βάθος τους αριθμούς και τα αναλυτικά στατιστικά.

Συμφωνώ, ο Αστέρας δεν έχει "αίγλη" στο ρόστερ, ο Ντέγιαν Ράντονιτς, ωστόσο παίρνει εξαιρετικό βαθμό στο μοντάζ που έχει πετύχει (με το συγκεκριμένο σχεδόν μέτριο υλικό) και την άμυνα που παίζει η ομάδα του. Μια ομάδα που εναντίον των "ερυθρολεύκων" έμοιαζε να έρχεται από το παρελθόν με δέκα Σέρβους και δυο ξένους (εντάξει δεν έχει επιστρέψει ακόμη ο Γουάιτ, ενώ και ο Γερμανός Ζίρμπς τώρα άρχισε να χρησιμοποιείται).

Την έλλειψη ποιότητας η σέρβικη ομάδα την υπερκαλύπτει με την ομαδική προσπάθεια, την προσήλωση στο πλάνο και την άμυνα και προφανώς τα χαρακτηριστικά του μπάσκετ που παίζεται χρόνια στη γειτονική χώρα. Καλή εκμάθηση των βασικών, ευστοχία από μακριά και ελεύθερες βολές, πείσμα σε κάθε μονομαχία είτε κοντά, είτε μακριά από το καλάθι.

Έλειπε το "κάτι περισσότερο" απ' όλους

Για να νικήσει, λοιπόν, αυτόν τον Αστέρα, ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει μια-δυο υπερβάσεις περισσότερες πάνω στο παρκέ. Μπορεί και... τρεις τέσσερις. Έλειπε "αυτό το κάτι" για να ξεπεράσει τα εμπόδια που του έβαζαν οι Σέρβοι και στο τέλος, εκεί που έπρεπε να πατήσει αυτός το γκάζι, είδε να το κάνουν οι αντίπαλοί του.

Ο Φαλ έπαιξε μεν, δεν είχε όμως την ίδια επίδραση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, όπως τις προηγούμενες φορές. Ο Ντόρσεϊ έβαλε μαζεμένους πόντους στην τρίτη περίοδο, δεν έβλεπε όμως τον αντίπαλό του στην άμυνα, ειδικά όταν έπρεπε να καλύψει την αδύνατη πλευρά. Ο Παπανικολάου ναι μεν κυνηγούσε τους αντιπάλους του, είχε όμως συνεχόμενες λάθος επιλογές στην επίθεση.

Ο Γουόκαπ είχε πάθος, του έλειπε όμως η απειλή στην επίθεση, ο Λιβιό έπαιξε καλά στο πρώτο ημίχρονο, όχι όμως και στην επανάληψη, ο Λαρεντζάκης παρασύρθηκε από τους διαιτητές έκανε όλα τα λάθη μαζεμένα και αποπροσανατόλισε λίγο την ομάδα με τις διαμαρτυρίες του. Μέχρι κι ο Βεζένκοφ, πρωταγωνιστής στο Καζάν, πέρασε (σχεδόν) απαρατήρητος αν και αγωνίστηκε 26 λεπτά.

Κάπως έτσι δεν έφτανε ο ρυθμός που έδωσε ο Σλούκας, η γενικά καλή βραδιά του Χασάν Μάρτιν, που δεν απέφυγε πάντως ούτε αυτή τη φορά τα αχρείαστα φάουλ, αν και το τρίτο που του σφυρίχτηκε μάλλον το πήρε περισσότερο ο αντίπαλος του, παρά το έκανε αυτός.

Οι διαιτητές έμοιαζαν να παίζουν έδρα, κυρίως στην τρίτη περίοδο με μεγάλη ανισομέρεια στα σφυρίγματά τους, παρόλα αυτά το ματς δεν κρίθηκε από τα σφυρίγματα, αφού ο Ολυμπιακός θα μπορούσε, ακόμη κι έτσι, αν ήταν προσεχτικός, πιο ψύχραιμος στην τελική προσπάθεια, να μην έδινε το δικαίωμα σε Κάλινιτς και Λάζιτς να εκτελέσουν από μακριά και ουσιαστικά να κρίνουν τον αγώνα.

Λεπτομέρειες όπως οι δυο χαμένες βολές του Μακ Κίσικ (στο 73-70) σε φάουλ που είχε γίνει πάνω στο τρίποντο, η εμμονή του Αμερικανού να πάρει το αίμα του πίσω με δυο άστοχα τρίποντα (θα μπορούσε να πασάρει στον Ντόρσεϊ, καθώς η άμυνα του Αστέρα βρισκόταν σε ανισορροπία) μέτρησαν όλα σε βάρος των "ερυθρολεύκων" του Πειραιά και υπέρ εκείνων του Βελιγραδίου.

Χωρίς λοιπόν να σουτάρει άσχημα (18/31δ, 11/24τρ), χωρίς να υστερήσει πολύ στα ριμπάουντ (27 έναντι 26) ή να κάνει πολλά περισσότερα λάθη (13 έναντι 12) ο Ολυμπιακός έφυγε ηττημένος. Είναι σημαντική η διαφορά των δέκα βολών (σε ένα τόσο σκληρό ματς), όμως οι Πειραιώτες πρέπει πρώτα γιατί υστέρησαν εις διπλούν στη δημιουργία.

Και λίγες ασίστ έδωσαν (16) και δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τη δημιουργία των γηπεδούχων, που κυκλοφόρησαν σωστά την μπάλα, άρα έβγαλαν ξεμαρκάριστα σουτ.

Ένα 2-0 τον πάει "έτοιμο" στο ΟΑΚΑ

Η 5η ήττα σε 14 αγώνες κρατάει τον Ολυμπιακό στην τρίτη θέση, οπότε ισχύει η φράση από το γνωστό ανέκδοτο "δεν πάθαμε και τίποτις". Για να μην είναι όμως αστεϊσμός, όπως του ανεκδότου, στη διαβολοβδομάδα που έρχεται πρέπει να υποκύψουν στο ΣΕΦ τόσο η Μπάγερν όσο και η Βιλερμπάν. Η μίνι περιοδεία με τρεις εκτός έδρας αγώνες, ολοκληρώθηκε με δυο νίκες. Όχι άσχημα αν συνδυαστούν με άλλες δυο στο Ειρήνης και Φιλίας, απέναντι σε δυο επικίνδυνους αντιπάλους. Πέρσι η Μπάγερν υπέκυψε στο τέλος (84-82), ενώ η Βιλερμπάν είχε φύγει νικήτρια. Φέτος εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλη σκέψη από το να ηττηθούν αμφότεροι.

Το 2-0 της επόμενης εβδομάδας θα κρατήσει τον Ολυμπιακό μέσα στην οκτάδα και θα πιστοποιήσει την βελτίωση του σε σχέση με την περσινή σεζόν. Το ρεκόρ τέτοια εποχή πέρσι ήταν λίγο πολύ το ίδιο (8-6, αντί 9-5 που είναι φέτος) όμως η ομάδα δεν πατούσε τόσο γερά στα πόδια της, έχοντας και ατυχίες που σημάδεψαν την πορεία της και χωρίς σχεδόν να το καταλάβει βρέθηκε εκτός οκτάδας.

Με δυο νίκες στο Φάληρο (άρα ένα εντυπωσιακό 9-0 στο γήπεδό του) ο Ολυμπιακός θα ετοιμαστεί με ιδανικό τρόπο για το τελευταίο ραντεβού του πρώτου γύρου που δεν είναι άλλο από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Κι εκεί το διπλό θα έχει ... διπλή σημασία, σε βαθμολογία, γόητρο και εντυπώσεις που δεν παίζουν μπάσκετ, αλλά έχουν πάντα μεγάλη σημασία στην χώρα που ζούμε.