Ο Παναθηναϊκός ψάχνει τον συντονισμό Μπέικον και υπολοίπων

Ο Ντουέιν Μπέικον άφησε, όπως έγινε και στα δυο προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού με Βαλένθια και Μπαρτσελόνα, ένα ημίχρονο να πάει στον βρόντο. Μόνο που αυτή τη φορά απέναντι στους "πράσινους" βρισκόταν η υπό πίεση πρωταθλήτρια Ευρώπης, Αναντολού Εφές. Το "μηδέν" που έγραψε στο κοντέρ του ο σούπερ-σκόρερ του Παναθηναϊκού, της έφτανε και περίσσευε για να πάρει διαφορά την οποία, στο δεύτερο ημίχρονο, την κράτησε μάλλον με σχετική ευκολία. Όπως δηλαδή ήρθε και η νίκη της, η 8η σε 15 αγώνες.

Η ομάδα του Αταμάν δεν έχει κάνει το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα, μη ξεχνάτε όμως ότι της λείπει ο Σέιν Λάρκιν, αλλά και ότι στο τέλος "ξυρίζουν τον γαμπρό" κάτι που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ο Τούρκος προπονητής και οι παίκτες του.

Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την τρίτη σερί ήττα του μακριά από το ΟΑΚΑ, αυτή τη φορά μάλιστα δεν μπόρεσε να πλησιάσει, όπως έκανε στα ματς που έδωσε την προηγούμενη εβδομάδα στην Ισπανία. Ο Μπέικον ανέβασε στροφές στο δεύτερο μέρος όταν από τους μηδέν πόντους, βρέθηκε στους 20 (άρχισε με 0/6 σουτ και συνέχισε με 8/12) όμως η συνταγή του "ηρωϊκού μπάσκετ" δεν άλλαξε.

Προφανώς άλλα ματς θα τα πάρει ο Παναθηναϊκός χάρη στον μοναδικό οίστρο του Μπέικον, αυτό όμως δεν μπορούσε -σε καμιά περίπτωση. Η Εφές με τον Ελάιτζα Μπράιαντ να γίνεται σκιά του μεγάλου ατού των "πρασίνων", ουσιαστικά μπλόκαρε τη μηχανή του Παναθηναϊκού που είναι απόλυτα εξαρτώμενη πλέον από τις διαθέσεις του αρχισκόρερ της.

Αν δεν υπάρξει συντονισμός με τους υπόλοιπους, ο Παναθηναϊκός θα παραμένει μια ομάδα που δεν ξεπερνάει τους 70-75 πόντους, την ώρα που ο καλύτερος της παίκτης μπορεί να βάλει 20 και 25 σε λιγότερο από είκοσι λεπτά. Παράλογο ε; Όχι ακριβώς.

Το μπάσκετ που παίζει ο Μπέικον βασίζεται περισσότερο στο ένστικτο και το ατομικό του ταλέντο, παρά στην ομαδική προσπάθεια. Όταν λοιπόν παίρνει μπροστά δεν μπαίνουν στο κόλπο οι υπόλοιποι παίκτες και η επίθεση του Παναθηναϊκού μοιάζει μονοδιάστατη. Όταν ο Αμερικανός είναι σιωπηλός, προσπαθούν οι υπόλοιποι, αλλά εκεί φαίνεται μια ομάδα χωρίς πολλή φαντασία, απόδειξη οι μόλις 26 πόντοι του πρώτου ημιχρόνου, που έβαλε κόντρα στην ομολογουμένως σπουδαία άμυνα της Εφές.

Η έλλειψη δημιουργίας είναι ένα σημαντικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού. Οι 14 τελικές πάσες δεν δείχνουν ακριβώς ένδεια, δεν είναι όμως και ένα νούμερο που θα μπορούσε να στηριχθεί το τριφύλλι για να νικήσει μέσα στην Κωνσταντινούπολη. Ειδικά όταν έχει κάνει και 13 λάθη. Η αναλογία είναι "στενάχωρη" και εξηγεί, βέβαια, και τους μόλις 69 πόντους.

Δεν βρέθηκε σε καλό απόγευμα ο Νέιτ Γουόλτερς, ο άνθρωπος που ηρεμεί το παιχνίδι και οργανώνει καλά τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα όλη η ομάδα να περιμένει τις εμπνεύσεις του Λι που έδωσε τις 7 από τις 14 ασίστ του Παναθηναϊκού.

Μπορεί, όμως, ο Μπέικον να συγχρονιστεί με τους συμπαίκτες του; Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να λύσει ο Ράντονιτς, αλλά και να δουλέψει ο ίδιος ο Αμερικανός, που σε κάποιες φάσεις υπερβάλλει στο ένας εναντίον ενός, ενώ τέσσερις στημένοι "πράσινοι" περιμένουν μια πάσα. Και καλά όταν μπαίνει η μπάλα, δεν υπάρχει πρόβλημα, μερικά μάλιστα δύσκολα σουτ, ανεβάζουν την ψυχολογία. Όταν όμως δεν μπαίνει, χρειάζεται μια άλλη στρατηγική...

Το κοντό σχήμα, ο Μαντζούκας και ο Ντάνστον

Ελλείψει του Αρτούρας Γκουντάιτιτς, ο Ράντονιτς δεν είχε πολλές επιλογές για να ξεκουράσει τον Παπαγιάννη. Διάλεξε ένα κοντό σχήμα, με τον Ντέρικ Γουίλιαμς στο "5" αλλά και τον "μακρύ" Μαντζούκα να παίζει στο "4" ώστε να υπάρχει όγκος και αμυντική προσήλωση. Ο μικρός δεν τα πήγε άσχημα, παίζοντας ένα γεμάτο δεκαπεντάλεπτο, σκοράροντας και 6 πόντους με 2/3 τρίποντα, όμως, το small ball του Παναθηναϊκού, έμοιαζε με βούτυρο στο ψωμί του Μπράιαντ Ντάνστον.

Όχι ότι ο έμπειρος Αμερικανός είχε πρόβλημα με αντίπαλο τον Παπαγιάννη, κάθε άλλο. Η επιβολή του όμως στο παρκέ απέναντι στο σχήμα χωρίς κλασικό σέντερ του έδωσε την ευκαιρία να κυριαρχήσει στον αέρα (8 ριμπάουντ) και με το σορτ-ρολ που εφαρμόζει ίσως καλύτερα από κάθε άλλο Ευρωπαίο ψηλό, να βγάλει τρία ξεμαρκάριστα τρίποντα που βοήθησαν την Εφές να ξεφύγει στο σκορ.

Ταυτόχρονα ο ίδιος βυθιζόταν με μοναδική μαεστρία στο καλάθι του ΠΑΟ, εκμεταλλευόμενος τις μαγικές πάσες του Βασίλιε Μίτσιτς και ολοκληρώνοντας φάσεις που έκοβαν τα πόδια των αντιπάλων του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αταμάν τον κράτησε στο παρκέ ένα 30λεπτο, αφήνοντας μόλις δέκα λεπτά στον Πλάις και ούτε δευτερόλεπτο στον Ζίζιτς. Ο κορυφαίος αμυντικός της EuroLeague έδωσε ρεσιτάλ και στην επίθεση (13π με 6/7δ) και έγινε το σημείο αναφοράς για να έρθει η νίκη της Εφές.

Οι πρωταθλητές Ευρώπης μπορεί να έχουν αρκετά σκαμπανεβάσματα φέτος, όταν όμως αισθανθούν κυρίαρχοι πάνω στο παρκέ, δίνουν ελάχιστα περιθώρια στον αντίπαλο να ελπίζει. Από την στιγμή, που με το 10-0 του πρώτου δεκαλέπτου ξέφυγε με 8-10 πόντους, ανέβασε σταδιακά το χάντικαπ, κρατώντας τον Παναθηναϊκό σε απόσταση ασφαλείας.

Έχει άλλωστε και τα εργαλεία για κάτι τέτοιο. Ο Μίτσιτς τελείωσε με 19 πόντους και 8 ασίστ, Μπομπουά και Εμπαγιέ έβαλαν από 11 πόντους, ενώ ο Γουίλ Κλάιμπερν αν και άστοχος μέσα από τη γραμμή (1/8) ήταν πολύ εύστοχος έξω απ' αυτήν (5/8τρ) αλλα κι εκείνη του φάουλ (6/8 βολές) τελειώνοντας το ματς με ένα νταμπλ-νταμπλ (23π-10ρ) ανάλογο της μεγάλης κλάσης του.

Η επιστροφή του Γκριγκόνις

Δεν έχει πολλά να κρατήσει ο Παναθηναϊκός απ' αυτή την ήττα που τον κράτησε σε αρνητικό ρεκόρ (6-9). Ίσως η επιστροφή του Μάριους Γκριγκόνις να είναι ένα ευχάριστο νέο, καθώς ο Λιθουανός έδειξε να ξεπερνάει τον τραυματισμό του και είχε κάποιες καλές στιγμές, μπαίνοντας στο ενεργό ροτέισον.

Σίγουρα είναι θετικό που ο Μαντζούκας για δεύτερο ματς δείχνει "έτοιμος", πέραν τούτου, όμως, ουδέν. Ο Μπέικον είναι ένας έξοχος σκόρερ, δεν μπορεί όμως να παίζει το ένας εναντίον όλων για σαράντα λεπτά. Όταν βρέθηκαν συμπαραστάτες, ο Παναθηναϊκός πέτυχε σημαντικές νίκες. Θα γίνει αυτό την ερχόμενη εβδομάδα εναντίον του Ολυμπιακού στο μεγάλο ντέρμπι του ΟΑΚΑ;

Οι "πράσινοι" στριμωγμένοι στη βαθμολογία ψάχνουν μια μεγάλη νίκη που θα τους ξαναδώσει ώθηση μετά από τις τρεις σερί ήττες, αλλά θα βάλει και ένα τέλος στο σερί 9-0 που μετράει ο Ολυμπιακός απέναντί τους. Όπως και να 'χει ο αγώνας της 30ής Δεκεμβρίου -χωρίς να κρίνει ολόκληρη τη χρονιά- έχει πολύ μεγάλη σημασία. Και για τους δύο. Στο μπάσκετ, όμως, όπως ξέρετε δεν υπάρχει ισοπαλία...