Ο Παναθηναϊκός σάρωσε την Αρμάνι, θέλει και παίζει αρειμανίως για το πλεονέκτημα

Έχει παίξει και πολύ καλύτερα ο Παναθηναϊκός AKTOR στη φετινή EuroLeague, αλλά απέναντι στην πολλές φορές απελπιστική Αρμάνι Μιλάνου, νίκησε με πολύ μεγάλη άνεση, έφτασε στις 15 νίκες και δέκα αγωνιστικές πριν από το τέλος βλέπει το αβαντάζ έδρας εν όψει πλέι-οφ, να έρχεται στα χέρια του.

Οι οπαδοί του τραγουδάνε ήδη για το Βερολίνο, σίγουρα προτρέχουν, αλλά έχουν κι ένα δίκιο, βλέποντας την ομάδα τους να συλλέγει νίκες και με όπλο το πάντα κατάμεστο ΟΑΚΑ δικαιούνται να αισιοδοξούν. Ο ΠΑΟ μετράει 10 νίκες στο γηπεδο του σε 13 αγώνες, το πρόγραμμα του δεν είναι εύκολο στη συνέχεια, αλλά θέλει και παίζει ... αρειμανίως για να πάρει το πλεονέκτημα.

Η διαφορά των 17 πόντων μιλάει από μόνη της για τη διαφορά που χώριζε τις δυο ομάδες πάνω στο παρκέ. Έστω κι αν οι "πράσινοι" δεν πετούσαν φωτιές, ήταν πολύ καλύτεροι από μια ομάδα που δεν ήξερε τι ήθελε, αλλά και τι ζητούσε μέσα στο γήπεδο, ελάχιστες φορές απείλησε, έδειξε ξεζουμισμένη, με φτωχές ιδέες και κακό μπάσκετ.

Ο Μεσίνα διαρκώς εκνευρισμένος να κάνει αλλαγές κάθε τριάντα δευτερόλεπτα, οι παίκτες του αγχωμένοι, ζαλισμένοι, σε ένα βράδυ που θα θέλουν να ξεχάσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Όλο το ματς είναι μια εικόνα. Ο Τζέριαν Γκραντ να έχει κολλήσει πάνω στον Σαβόν Σίλντς, να μην τον αφήνει να πάει ούτε δεξιά, ούτε αριστερά αλλά ούτε και να σουτάρει, να του κλέβει την μπάλα και ο Παναθηναϊκός να φεύγει στον αιφνιδιασμό. Εκεί ξεκίνησαν και σχεδόν τελείωασαν όλα για τις δυο ομάδες.

Ναι μεν η Αρμάνι έχει ξανά στις επάλξεις το Νίκολα Μίροτιτς, πρώτα όμως ο Ισπανομαυροβούνιος δεν είναι ακόμα απόλυτα έτοιμος κι ύστερα ο Σιλντς είναι ο μοχλός όλων σχεδόν των επιθέσεων της ιταλικής ομάδας. Έχει τι ελεύθερο να κάνει ό,τι του κατέβει, να σουτάρει από οποιαδήποτε θέση.

Αυτός δημιουργεί τα ρήγματα, αυτός ανοίγει τις άμυνες. Με τον Παναθηναϊκό δεν έκανε τίποτε γιατί ο Γκραντ του πήρε την ταυτότητα και το διαβατήριο μαζί. Ο Αμερικανός διεκδικεί τον τίτλο της πιο επιτυχημένης μεταγραφής στη φετινή EuroLeague, έχει εξελιχθεί σε ένα πραγματικό εξολοθρευτή, ενώ ταυτόχρονα σκοράρει και δημιουργεί ταυτόχρονα.,

Έβαλε 9π, έδωσε 8 ασίστ (που απέφεραν άλλους 15π) και πήρε 4 ριμπάουντ ο πληθωρικός Γκραντ, που στα περισσότερα από τα 30:20 λεπτά μέσα στο γήπεδο κυνηγούσε τον Σιλντς, χωρίς να του δώσει ούτε ένα σουτ ελεύθερο, ούτε μια προϋπόθεση να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να κάνει ένα ντράιβ.

Η βοήθεια που έδιναν οι ψηλοί, είτε το "5", είτε το "4" στον Σιλντς, έφτανε και περίσσευε για να κάνει την άμυνα του Παναθηναϊκου πρωταγωνίστρια και βασική αιτία της κατάρρευσης των Ιταλών, χωρίς καν να ρίξουν ... μια τουφεκιά.

Είδες ο ... Καλαϊτζάκης;

Η απουσία του Σλούκα, αυτή τη φορά δεν φάνηκε καθόλου, έστω κι αν ο Κέντρικ Ναν ήταν σε ένα βράδυ γεμάτο από άστοχα σουτ (3/16 συνολικά). Ο Γκριγκόνις που συμπλήρωνε την περιφερειακή γραμμή έκανε πολύ καλή δουλειά με προσωπικές φάσεις και 15π (4/4δ, 2/3τρ) ενώ ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης μπήκε από τον πάγκο και έκανε ένα δεύτερο σερί σπουδαίο ευρωπαϊκό παιχνίδι.

Μετά τους 18π που σκόραρε εναντίον της Μακάμπι, αυτή τη φορά έβαλε 10 (με 5/5δ και 0/2τρ) και δεν περιορίοστηκε στο γνωστό ρόλο του παίκτη που γεμίζει με ενέργεια τις μπαταρίες ολόκληρου του Παναθηναϊκού. Ήταν ουσιαστικός, έτοιμος να παίξει καλές άμυνες αλλά και να κινηθεί χωρίς την μπάλα για να βάλει ένα εύκολο καλάθι.

Ο διεθνής άσος ελλείψει Σλούκα και Βιλντόσα (και Παπαπέτρου νωρίτερα) πήρε τις ευκαιρίες του και ο Αταμάν, που όταν βλέπει έναν παίκτη να τα δίνει (και να τα κάνει) όλα, τον εμπιστεύεται, ανεξαρτήτως ονόματος και συμβολαίου. Είναι κι ένα παράδειγμα αντοχής στην πίεση που έχει μια μεγάλη ομάδα και τα όνειρα κάθε παίκτη, που συνήθως συνθλίβονται όταν κάθεσαι αρκετή ώρα στον πάγκο.

Ευχάριστα νέα για τον Αταμάν ήταν βέβαια η επιστροφή των Βιλντόσα, Μπαλτσερόφσκι στη δωδεκάδα (θα τους χρειαστεί εν καιρώ, όπως και τον Παπαπέτρου που είδε όλο το ματς από τον πάγκο) αλλά και το σχετικά καλό παιχνίδι ου Χουάντσο Ερναν Γκόμεθ που σκόραρε 12π με 2/7 σουτ, 4ρ και σίγουρα καλύτερες επιλογές απ' αυτές που συνήθιζε μέχρι τώρα...

Ο Λεσόρ έκλεισε την αυλαία

Η Αρμάνι που ... έχτισε εκκλησία στο ΟΑΚΑ (19/39δ, 4/21 τρ) προσπάθησε με το σκληρό της παιχνίδι να πάρει θάρρος σε ένα ματς που ο Παναθηναϊκός το έλεγχε από το πρώτο δευτερόλεπτο. Όταν οι περιφερειακοί του τριφυλλιού, άρχισαν να μπερδεύονται (ειδικά ο Ναν) ανέλαβε να καθαρίσει ο Ματίας Λεσόρ.

Ο Γάλλος σέντερ-δυναμίτης, ήταν εκεί να μαζέψει επιθετικά ριμπάουντ, να πάρει φάουλ και να κλείσει την αυλαία ενός αγώνα, που από την αρχή δεν μπορούσε να έχει διαφορετικό νικητή. Τα εντυπωσιακά καρφώματα του, ξεσήκωσαν και το κοινό, που άργησε να γεμίσει το ΟΑΚΑ, αφού υπήρχε και το ποδοσφαιρικο παιχνίδι του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό να προκρίνεται στο Περιστέρι.

Κάπως έτσι ήρθε η 15η νίκη, το γνωστό μπιζάρισμα στο τέλος και τα χαμόγελα για την ξεκούραση μιας μέρας, καθώς ακολουθεί ταξίδι στο Κάουνας και δύσκολος αγώνας εναντίον της Ζαλγκίρις.

Πόσες νίκες δίνουν το πλεονέκτημα;

Καλή ερώτηση. Με βάση την περσινή βαθμολογία, οι 21 (ή και 20 υπό προϋποθέσεις) φτάνουν για μια ομάδα ώστε να έχει αβαντάζ (σίγουρα οι 20 τον βάζουν στην εξάδα). Το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο εύκολο, αν σκεφτούμε ότι έχει τέσσερα μόλις ματς στο γήπεδο του (Φενέρ, Βιλερμπάν, Άλμπα και Μπαρτσελόνα) και έξι μακριά απ' αυτό (Ζαλγκίρις, Ρεάλ, Ολυμπιακός, Βίρτους, Μπάγερν και Ερ. Αστέρας οι αντίπαλοι του).

Θα χρειαστει προφανώς και κάνα δυο μεγάλα διπλά, τα οποία όμως ο φετινός Παναθηναϊκός έχει δείξει ότι μπορεί να τα πάρει. Ενδιάμεσα, βέβαια, μεσολαβεί η διακοπή και η μάχη για τον τίτλο του Κυπέλλου, επίσης σημαντική στιγμή της χρονιάς, στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Και για να μην μπερδεύεστε στο μυαλό όλων στο "πράσινο" στρατόπεδο είναι μόνο η νίκη την Παρασκευή, στη Ζαλγκίριο Αρένα...