O Παναθηναϊκός κατέκτησε το 9ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, το 13ο στα 14 τελευταία χρόνια και συνολικά το 32ο στην ιστορία του. Το έχει κάνει με ένα σωρό τρόπους. Αυτή τη φορά, διάλεξε τον πιο δύσκολο απ' όλες τις προηγούμενες.

Γιατί αν του έλεγαν ότι στον τέταρτο τελικό, θα έφτανε στη νίκη και ταυτόχρονα στον τίτλο, χωρίς τον Δημήτρη Διαμαντίδη, που έπαιξε μόλις 1:10, καθώς αποχώρησε τραυματίας δύσκολα θα το πίστευε, ακόμη κι αυτός ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς!

Οι κορυφαίοι των "πρασίνων": ο Μπάτμαν (Αντώνης Φώτσης) κι ο Ρόμπιν (Νικ Καλάθης) όπως τους... σκαρφίστηκε το Κουρκούτι .

Άλλο, όμως, να σου το λένε κι άλλο να το παθαίνεις στο ξεκίνημα του αγώνα. Αλλά ο Παναθηναϊκός, έπρεπε να καλύψει αυτή την απώλεια, ψάχνοντας να βρει νέους "ήρωες" μέσα στο ματς, να πάει σε άλλου είδους παιχνίδι. Με πολύ "λόου ποστ", με δύναμη στα επιθετικά ριμπάουντ και εν ...τέλει να πετυχαίνει 101 πόντους, χωρίς τον καλύτερό του παίκτη.

Απίθανα πράγματα, από μια ομάδα όμως που έχει συνηθίσει να "γιγαντώνεται" στα δύσκολα. Ξεχνάτε, πως προκρίθηκε στο φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας; Τη Μπαρτσελόνα πέταξε έξω! Και επίσης το ότι χθες είχε το πλεονέκτημα έδρας, οφείλεται στο ότι σε αυτή τη δύσκολη σειρά, κατάφερε να σπάσει το αβαντάζ του Ολυμπιακού, παίρνοντας τον πρώτο (και πολύ καθοριστικό, κατά τη ρήση του Ομπράντοβιτς πριν από τους τελικούς) αγώνα, μέσα στο ΣΕΦ.

Διότι θα ήταν ...τελείως διαφορετικό, σε ένα υποτιθέμενο τέταρτο τελικό μέσα στο Ειρήνης και Φιλίας να παίζει χωρίς τον Διαμαντίδη.

Θα πούμε κάτι κοινότυπο. Ο Παναθηναϊκός έχει χτίσει αυτή τη νοοτροπία, έχει αποκτήσει αυτό το μέταλλο, πετραδάκι-πετραδάκι. Κερδίζοντας, κάθε φορά κάτι. Προσθέτοντας κάτι. Κι αυτό το "πρόγραμμα" όπως λένε κι οι Αμερικανοί, είναι προφανές πως δεν έχει πανομοιότυπο σε όλη την Ευρώπη.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως αυτή η ομάδα ακόμη κι αν αλλάζει πρόσωπα, ακόμη κι αν χάνει παίκτες, στο τέλος πανηγυρίζει. Ακόμη κι αν χρειαστεί σε ένα τελικό, όπως ο χθεσινός, να εμφανιστεί ο Αντώνης Φώτσης και να έχει ... 6/6 τρίποντα! Αλλά κι ολόκληρος ο Παναθηναϊκός να έχει 16 επιθετικά ριμπάουντ, όπως και 22/22 βολές όταν η μπάλα έκαιγε.

Και να φανταστεί κανείς ότι δεν τα έκανε όλα τέλεια ο Παναθηναϊκός. Κάθε άλλο. Ήταν άστοχος, έκανε λάθη, έχασε εύκολες μπάλες. Παρόλα αυτά νίκησε και αναδείχθηκε Πρωταθλητής!

Καλά μέχρι να ...εκτελέσει βολές

Κι ο Ολυμπιακός; Είχε μια τεράστια ευκαιρία στα χέρια του, την οποία δεν την εκμεταλλεύτηκε. Οι "ερυθρόλευκοι" είδαν τον Διαμαντίδη να πηγαίνει στα πιτς τραυματίας, παρόλα αυτά έφυγαν ηττημένοι.

Εντάξει, αυτή η σειρά των τελικών θα ήταν διαφορετική αν ο άτυχος δεν ήταν ο Ολυμπιακός καθώς στο τέλος της κανονικής περιόδου έχασε τον Νεστέροβιτς, ωστόσο η απώλεια του χθεσινού αγώνα έμοιαζε με ...δώρο στον αντίπαλο. Από τις 6 βολές που εκτέλεσε στο τέλος ο Ολυμπιακός, για να πάρει τη νίκη, έβαλε μόνο τις 2. Μια παραπάνω να είχε, θα ήταν νικητής, καθώς ο ΠΑΟ έχασε και τις τρεις τελευταίες επιθέσεις της κανονικής περιόδου.

Κι εδώ είναι η διαφορά. Ο Μπατίστ δεν τις έχανε. Ο Καϊμακόγλου το ίδιο. Ο Παπαλουκάς, ο Μαυροκεφαλίδης ...βρήκαν σίδερο. Άλλο να είσαι πρωταθλητής κι άλλο να θέλεις να γίνεις.

Ντροπή, αλλά δεν είναι έκπληξη

Τα όσα συνέβησαν στο τέλος είναι ντροπή. Και φυσικά δεν ...προκαλούν έκπληξη. Το αντίθετο αν γινόταν θα ήταν έκπληξη! Να τελείωνε, δηλαδή, το ματς ομαλά, να έφευγαν οι παίκτες του Ολυμπιακού χωρίς πρόβλημα και οι παίκτες του Παναθηναϊκού να πανηγύριζαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Εδώ, όμως, είμαστε ...ακόμη Μπαλκάνια. Είναι πολύ φυσιολογικό ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ να κατεβαίνει στο τέλος για να "παρακαλέσει" να βγουν έξω, αλλά κι ο προπονητής της ομάδας να τους λέει "τρία δευτερόλεπτα θέλει, τι θέλετε και μπαίνετε μέσα;"

Τι θέλουν; Να μπουν μέσα στο παρκέ και να κλωτσήσουν, αλλά και να προπηλακίσουν. Τσάμπα μάγκες και τσάμπα ...βλάκες!

ΥΓ: Αν ο Τανατζής είναι διαιτητής επιπέδου Α1, τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Μην ανησυχείτε όμως. Η ΚΕΔ πάλι άριστη θα την βρήκε την διαιτησία...