Ο πραγματικός πειρασμός της Εθνικής
Θα ξαναζήσει στιγμές Ευρωμπάσκετ και στην Τουρκία η Εθνική Ομάδα; Ποιος θα είναι ο ... Ρώσος Ντε Κολό; Η μήπως ο πραγματικός πειρασμός για τους Έλληνες είναι να θυμηθούν τις βασικές τους τις αρχές και να ξαναπαίξουν μπάσκετ;
Και τώρα τι κάνουμε; Το ερώτημα, φαντάζομαι, μπήκε στο μυαλό όλων μετά το αποτέλεσμα του χθεσινοβραδυνού αγώνα στην Άγκυρα.
Η Ελλάδα είχε χάσει καθαρά από την Τουρκία και σε συνδυασμό με την ήττα της Ισπανίας, το "μπράκετ" της επόμενης φάσης στην Κωνσταντινούπολη, μοιάζει με Γολγοθά.
Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά η Ελλάδα ως δεύτερη πάει κατευθείαν πάνω στους Ισπανούς, που με 2 ήττες σε τρία ματς, το πιο πιθανό είναι να τερματίσουν τρίτοι.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Η ισπανική ομάδα δεν είναι σε καλή κατάσταση, οπότε από ανεπιθύμητο αντίπαλο, μπορεί να εξελιχθεί σε ...επιθυμητό.
Το χειρότερο είναι ότι στα προημιτελικά, εφόσον περάσει η Εθνική, το πιο πιθανό είναι να πέσει πάνω στις ΗΠΑ, οπότε ο δρόμος προς το βάθρο κλείνει, ακόμη, περισσότερο.
Τί γίνεται λοιπόν; Αν υποθέσουμε ότι σήμερα Τετάρτη, η ελληνική ομάδα νικήσει την Ακτή Ελεφαντοστού, εναντίον της Ρωσίας καλείται να διαλέξει. Νίκη ή ήττα; Το δεύτερο ενδεχόμενο οδηγεί σε άλλο ... μπράκετ. Αντίπαλος στον πρώτο νοκ-άουτ αγώνα μια από τις Λιθουανία και Γαλλία και μετά, ίσως η Αργεντινή ή η Αυστραλία (ή μήπως η Σερβία);
Προφανώς ίδιες σκέψεις θα κάνουν και οι Ρώσοι του Ντ.Μπλατ, που δεν είναι και τόσο ... αφελείς όπως οι Γάλλοι, πέρσι στο Ευρωμπάσκετ, όταν σε μια παρόμοια κατάσταση ήθελαν να χάσουν, αλλά ο Ντε Κολό με το νικητήριο καλάθι τους έστειλε πάνω στην Ισπανία.
Ο πειρασμός της ήττας είναι μεγάλος λοιπόν. Να νικήσουμε την Πέμπτη, ή να χάσουμε;
Παρόλα αυτά, υπάρχει ένας ακόμη ... μεγαλύτερος πειρασμός. Να ξαναπαίξει η Εθνική μπάσκετ! Γιατί είναι αλήθεια ότι στα τρία πρώτα ματς κάτι τέτοιο το έκανε σε ελάχιστα διαστήματα και χωρίς να βγάλει στο παρκέ όλα εκείνα τα στοιχεία που την έκαναν τα τελευταία χρόνια να ξεχωρίσει.
Πολλά τρίποντα ρε παιδί μου
Και μόνο η ανάγνωση της στατιστικής λέει πολλά. Σε τρία ματς το ελληνικό συγκρότημα έχει σουτάρει 43/80 δίποντα και (προσοχή) 34/102 τρίποντα. Το ποσοστό έξω από τα 6.25 (33%) δεν είναι κακό. Είναι ...πάρα πολλά όμως. Κατά μέσο όρο 34 τρίποντα σε κάθε παιχνίδι.
Εντάξει, να μας παρασύρει μια φορά η αναχρονιστική ζώνη της Κίνας το καταλαβαίνει κανείς. Να το ξαναπάθει η ομάδα με το Π.Ρίκο, σε ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού, ας το δεχθούμε.
Δεν ήταν καν υποψιασμένη
Κόντρα, όμως, στην Τουρκία του Τάνιεβιτς που παραδοσιακά παίζει την ζώνη (η περίφημη 1-3-1 ή "Ακουίλα" όπως την ονόμασαν οι Ιταλοί, είναι η σπεσιαλιτέ του εδώ και δεκαετίες) η Εθνική έπρεπε να είναι, τουλάχιστον, υποψιασμένη.
Μα έγιναν ελεύθερα σουτ, θα πει κανείς βλέποντας τους ξεμαρκάριστους παίκτες να δοκιμάζουν ανηλεώς να βομβαρδίσουν το αντίπαλο καλάθι. Έγινε κι αυτό.
Δεν έγινε, όμως, κάτι άλλο. Παιχνίδι χωρίς τη μπάλα. Η ζώνη σπάει και από μέσα. Όχι μόνο όταν περνάει στον ψηλό, αλλά και όταν υπάρχει κίνηση από τα τεσσάρια (ή τα τριάρια) της ομάδας.
Μια φορά το είδαμε όλη κι όλη. Όταν ο Καλάθης έβγαλε ωραία πάσα στον Φώτση που κάρφωσε πολύ ωραία τη μπάλα στο καλάθι των Τούρκων. Αυτά τα "πλέις" έλειψαν και οι Τούρκοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα.
Ο Καζλάουσκας επέμεινε στα σχήματα με τους τρεις κοντούς, ενώ σε όλη την προετοιμασία δοκίμαζε σχήματα με τον Πρίντεζη (ή τον Καϊμακόγλου) στο "3".Χθες, όπου το ψηλό σχήμα των Τούρκων του έδινε αυτή την ευκαιρία, άφησε τον Πρίντεζη θεατή για σαράντα λεπτά.
Η προσπάθεια της Εθνικής να διασπάσει τη ζώνη ήταν και χθες μονότονη. Και φυσικά έχει σημασία ποιος μένει ξεμαρκάριστος. Άλλο να βγαίνει ο Σπανούλης για το σουτ κι άλλο ο Καλάθης.
Συν τοις άλλοις η Εθνική, όπως ορθά παρατήρησε ο Καζλάουσκας μετά το ματς με το Π.Ρίκο, σα... να έγινε πολύ σοφτ. Δέχεται εύκολα (έως και χαζά) καλάθια, ο αντίπαλος δεν νιώθει την παροιμιώδη ελληνική πίεση και δέχθηκε στα τρια πρώτα ματς 237π. Όσους ακριβώς έχει βάλει (μ.ο 79).
Προφανώς υπήρξε πρόβλημα χημείας, όπως πάλι είπε ο Γιόνας, μετά τον αγώνα με την Τουρκίας, καθώς η Εθνική έπρεπε να ξανασυνηθίσει να παίζει με Σχορτσιανίτη-Φώτση.
Από την άλλη, με τους αντίπαλους να ...προκαλούν (με την άμυνά τους) δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τις βασικές μας τις αρχές.
ΥΓ: Καλό είναι να ρίχνεις τριαντάρες και σαραντάρες στα φιλικά. Καλύτερο, όμως, είναι να δοκιμάζεσαι στα αλήθεια, πολύ περισσότερο να μη δημιουργείς λανθασμένες εντυπώσεις. Και σε αυτό, βεβαίως, δεν ευθύνονται ο Καζλάουσκας και οι παίκτες του.
