Ο Έτορε Μεσίνα έμοιαζε να κάνει δώρο στον Παναθηναϊκό όταν στο τέλος του ματς έβγαλε σχεδόν ολόκληρη την πεντάδα -και κυρίως τον Μπράντον Ντέιβις, ο οποίος είχε πάρει, σχεδόν μόνος του τη διαφορά των 6 πόντων. Μόνο, που η μπάλα στις δυο τελευταίες επιθέσεις των "πρασίνων", πήγε στα χέρια του Μπέικον. Ένα τρίποντο, αλλά και το χωρίς ισορροπία σουτ από τη γωνία, για την ισοφάριση, βρήκαν το σίδερο και ο Αμερικανός φόργουορντ έγινε... μοιραίος.

Είχε προηγηθεί ένα "κρυφό" φάουλ του Παπαγιάννη, που εμπόδισε τον Μέλι να διεκδικήσει το ριμπάουντ, αλλά έγινε μπροστά στον διαιτητή. Ο Ιταλός διεθνής ευστόχησε και στις δυο βολές, που έφταναν για να υπογράψουν την τρίτη σερί νίκη της Αρμάνι Μιλάνου, που από τον πάτο της βαθμολογίας, πήρε μια βαθιά ανάσα και έφτασε ξαφνικά στο 10-25.

Ο Παναθηναϊκός έμεινε καθηλωμένος στις 8 νίκες (αυτή ήταν η 17η ήττα του και 4η συνεχόμενη) με τον Χρήστο Σερέλη να συνεχίζει εκεί όπου σταμάτησε ο Ντέγιαν Ράντονιτς. Στο σουτ (του εύστοχου Κρις Τζόουνς) η ήττα από τη Βαλένθια μέσα στο ΟΑΚΑ, στο σουτ (το άστοχο του Μπέικον) η ήττα στο Μιλάνο.

Προφανώς και ο νέος προπονητής δεν θα μπορούσε μέσα σε ελάχιστες μέρες να αλλάξει το τσιπάκι του Παναθηναϊκού, μάγοι εξάλλου δεν υπάρχουν στο σύγχρονο μπάσκετ, όπου μετράει περισσότερο η καλή δουλειά, η χημεία και η ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης πάνω στο παρκέ.

Τι προσπάθησε να κάνει, εν πρώτοις, ο νέος προπονητής του ΠΑΟ;

Σίγουρα να προσπαθήσει η ομάδα του να κυκλοφορήσει λίγο καλύτερα την μπάλα. Δεν είναι εύκολο σε ένα γκρουπ παικτών που ολόκληρη τη σεζόν κυριαρχεί περισσότερο το ένας εναντίον ενός και το ατομικό ένστικτο, από τις συνεργασίες και την ομαδικότητα.

Θα χρειαστεί πολλή επιμονή γιατί μπορεί οι "πράσινοι" σε κάποια στιγμή να αρχίσουν να κινούν την μπάλα, θα έρθει η επόμενη, που θα ξεχαστούν και θα προτιμήσουν ένα βεβιασμένο σουτ από μια πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη τους. Ό,τι έγινε δηλαδή και στο "Φόρουμ". Οι 14 ασίστ που έγραψε το κοντέρ του Παναθηναϊκού αναδεικνύουν το έλλειμμα στη δημιουργία, το πιο σημαντικό, ενδεχομένως πρόβλημα της ομάδας από την αρχή της σεζόν.

Ήταν επίσης εμφανές πως ο Σερέλης θέλει να εκμεταλλευτεί το ύψος του Παπαγιάννη και την ικανότητα του να ολοκληρώνει τα πικ εν ρολ. Η πλαστικότητα στις κινήσεις του Έλληνα διεθνή, η έφεση του στο σκοράρισμα και η βελτίωση του ακόμη και στο ποστ, είναι πράγματα που ο Παναθηναϊκός δεν τα έχει εκμεταλλευτεί φέτος. Ίσως γιατί ο "Πάπα" παραμένει ευάλωτος στην άμυνα με παίκτες που του βάζουν πλάτη, είναι όμως τουλάχιστον αμαρτία, να έχει μια ομάδα τον Παπαγιάννη στο ρόστερ της και να τον βλέπει να ανεβοκατεβαίνει στο παρκέ σαν τρόλεϊ.

Η εντολή να περάσει η μπάλα μέσα από τις όποιες συνεργασίες με Λι και Γουόλτερς ήταν εμφανής κι αν δεν υπήρχε πρόβλημα με τα φάουλ από την αρχή του ματς, ενδεχομένως ο ρόλος του μέσα στο παιχνίδι να ήταν πιο σημαντικός.

Το δυστύχημα για τον Παναθηναϊκό είναι πως του έλειπε ο δεύτερος σέντερ της ομάδας (Γκουντάιτις), αλλά και ο Αγραβάνης (μαζί με τους Καλαϊτζάκηδες και τον Μποχωρίδη, έμειναν άπαντες στην Αθήνα, λόγω των τραυματισμών τους) που επίσης θα μπορούσε να δώσει μια λύση στο "5".

Αποτέλεσμα να μένει δεύτερος ψηλός ο Ντέρικ Γουίλιαμς, που πρώτον δεν είναι -σε καμιά περίπτωση- σέντερ και δεύτερον η άμυνα δεν ήταν ποτέ το καλύτερο του. Αυτό το εκμεταλλεύτηκε πολλάκις η Αρμάνι, ειδικά με τον Ντέιβις, με τον Αμερικανό του Παναθηναϊκού, πάντως, να εξισορροπεί την κατάσταση παίζοντας ένα καταπληκτικό επιθετικά πρώτο μέρος, όταν σκόραρε 17 πόντους. Όπως συνήθως συμβαίνει με τον D.W στην επανάληψη πέρασε σχεδόν απαρατήρητος με εξαίρεση το μίνι ξέσπασμα του στο τέλος όταν σκόραρε 4 σερί πόντους.

Άφαντος ο Γκριγκόνις, ψάχνεται ο Τόμας

Με τόσες απουσίες θα περίμενε κανείς να δει περισσότερο Γκριγκόνις και Τόμας. Ο Λιθουανός έμεινε πάνω στο παρκέ μόλις τέσσερα λεπτά, μάλλον αποτελεί "χαμένη υπόθεση" για τον Παναθηναϊκό (αν και ήταν μια από τις ακριβότερες μεταγραφές του καλοκαιριού) σε μια σεζόν που και ο ίδιος θα θέλει να ξεχάσει πολύ γρήγορα.

Ο Τόμας δεν έχει ακόμη τα πατήματα αλλά και τη σύνδεση με την ομάδα για να λειτουργήσει όπως θα ήθελε. Ο Σερέλης τού έδωσε χρόνο (19 λεπτά), αλλά δεν πήρε τις βοήθειες που θα ήθελε από ένα παίκτη που έχει πρόσθετο πρόβλημα το ότι δεν αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα, άρα δεν μπορεί να πάρει ματς και παραστάσεις για να προσφέρει επί της ουσίας.

Τι έμεινε λοιπόν στον Παναθηναϊκό, πέραν του καταπληκτικού στο πρώτο ημίχρονο Γουίλιαμς και του συνεπή να τελειώνει τις φάσεις, Παπαγιάννη;

Οι ηρωισμοί του Λι, που ενδεχομένως θα μπορούσε να πάρει αυτός την μπάλα για την τελευταία προσπάθεια (αφού ο Μπέικον ήδη είχε αστοχήσει νωρίτερα στο τρίποντο), δυο τρεις καλές προσπάθειες του Γουόλτερς και το πάθος του Πονίτκα, τον οποίο όμως για πρώτη φορά είδαμε να χάνει φάσεις στην άμυνα από τους προσωπικούς του αντιπάλους.

Η έλλειψη εναλλακτικών λύσεων μέσα στη ρακέτα, έδωσε τη δυνατότητα στο Μιλάνο να κυριαρχήσει στις μάχες του αέρα και η διαφορά των ριμπάουντ ήταν τεράστια, όχι όμως και ανεξήγητη.

Ο Αρμάνι χάρηκε στο τέλος

Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι αποχώρησε χαμογελώντας στο φινάλε του ματς. Είδε την ομάδα του να νικήσει και έφυγε ικανοποιημένος όπως και οι φίλοι της ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι ο διάσημος μόδιστρος έχει ξοδέψει φέτος αρκετά εκατομμύρια, η απόδοση της Αρμάνι, ωστόσο, δεν του έδωσε πολλές ευκαιρίες για ανάλογες βραδιές.

Πιθανότατα θα χάσει και το τρένο των πλέι-οφ, με τις αδυναμίες της εμφανείς (έλλειψη κλασικού πόιντ-γκαρντ, αστάθεια και αφέλεια στο να χάνει τις όποιες διαφορές) αλλά και την ατυχία της δεδομένη, βλέποντας ότι έχει εκτός μάχης Πάνγκος, Σιλντς και Χολ, ενώ στη διάρκεια του ματς χτύπησε ο Ντατόμε και για λίγο ο Μήτρου-Λονγκ.

Ο Μεσίνα είναι ένας προπονητής που θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο, φαίνεται όμως ότι δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν. Οι αλλαγές που έκανε στο τέλος αποδεικνύουν και το αληθές. Ίσως οι νίκες να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη προπονητή και ομάδας, για την επίτευξη του βασικού στόχου, που του έχει μείνει - πέραν της Ευρωλίγκας- και είναι η κατάκτηση του ιταλικού πρωταθλήματος.

Κι ο Παναθηναϊκός; Ο Σερέλης ξέρει ότι έχει πολλή δουλειά για να περάσει κάποια πράγματα που θα βελτιώσουν την ομάδα του. Οι τραυματισμοί και το πρόγραμμα δεν του δίνουν τον χρόνο, γι αυτό και θα πρέπει να συμβιβάζεται -κάθε φορά με τις αδυναμίες που έχει από τον σχεδιασμό της αυτή η ομάδα.

Οι δηλώσεις του μετά το ματς αναδεικνύουν και το νόημα των βασικών αρχών που θέλει να επαναφέρει στην ομάδα, με πρώτη και καλύτερη αυτή που λέει "δίνουμε την μπάλα στον συμπαίκτη μας".