Ο θρίαμβος της Λάρισας, η τούμπα του Παναθηναϊκού και το ηρωικό παράδοξο του ελληνικού μπάσκετ

Είθισται όταν χάνει μια μεγάλη ομάδα στα πλέι-οφ, όπως συνέβη με τον Παναθηναϊκό στη Λάρισα, συνήθως ασχολούμαστε περισσότερο μαζί της. Έχει μεγαλύτερη "ίντριγκα" η ήττα του φαβορί.

Σε μια χρονιά όπου οι "πράσινοι" έχουν κάνει τρεις-τέσσερις επανεκκινήσεις και άλλα τόσα πισωγυρίσματα το καμπανάκι θα έπρεπε να έχει χτυπήσει όχι στο κατάμεστο κλειστό της Νέαπολης, αλλά από τον πρώτο αγώνα της ημιτελικής σειράς των πλέι-οφ, καθώς η Λάρισα του είχε βγάλει το λάδι μέσα στο ΟΑΚΑ. Δεν το άκουσαν (ή δεν μπόρεσαν να το ακούσουν) και ο Παναθηναϊκός σίγουρα θα ξαναπάει στην σκληρή έδρα της ομάδας-έκπληξης του φετινού πρωταθλήματος.

Κι είναι αλήθεια ότι αν κάποιος αξίζει του σεβασμού, της προσοχής και του χειροκροτήματος είναι η Λάρισα. Η ομάδα που κέρδισε με το σπαθί της, πανηγύρισε με την καρδιά της και κυρίως έφερε 4.000 κόσμο στις εξέδρες του γηπέδου της. Για την θεσσαλική πρωτεύουσα, που κάποτε υπερηφανευόταν για το μπάσκετ του Γυμναστικού, ή της Ολύμπια Λάρισας, αυτό που έζησε την Τρίτη το βράδυ δεν έχει προηγούμενο.

Ο συνδυασμός νίκη επί του Παναθηναϊκού, μπροστά σε 4.000 πανευτυχείς φιλάθλους είναι ιδανικός. Ίσως, μάλιστα, να ' χει μεγαλύτερη αξία η κομοσυρροή στη Νεάπολη, απ' αυτό καθαυτό το 84-77 κόντρα στον ΠΑΟ, αρκεί να κερδίσει όσο μπορεί περισσότερους στο ροκ του μέλλοντός της.

Μένει στην ιστορία αυτός ο αγώνας γιατί η Λάρισα δικαιολόγησε απόλυτα την πρόκρισή της στην τετράδα των πλέι-οφ, προηγήθηκε με +26 πόντους και ενώ ο Παναθηναϊκός έκανε μια μεγάλη προσπάθεια καλύπτοντας στο τέλος τη διαφορά (έφτασε στο -3) βρήκε τον τρόπο είτε με τις τρομερές άμυνες της, είτε με τα μεγάλα καλάθια (τρίποντο Κρουμπάλι, προσποίηση και λέι-απ από τον Τσαϊρέλη) να μείνει όρθια και στο τέλος να γιορτάσει μια τεράστια νίκη.

Η ένταση που έβγαλε (από το πρώτο ματς κιόλας) η Λάρισα, το διάβασμα του αντιπάλου, οι απαντήσεις στην τακτική του Παναθηναϊκού δείχνουν μια ομάδα που δούλεψε πολύ για τη νίκη, αλλά και την ήθελε στο έπακρο. Στο μπάσκετ η θέληση ίσως είναι το Α και το Ω. Θυμηθείτε μια φάση στο τέλος του ματς, όταν σε μια διεκδικούμενη μπάλα, από άστοχο "πράσινο" τρίποντο, ο Μούντι πέφτει πρώτος στο παρκέ και κερδίζει τη φάση.

Σχεδόν όλα τα λεγόμενα hustle plays πήγαν προς τη μεριά των γηπεδούχων. Μπορεί το +26 να προήλθε από μια εντυπωσιακή ευστοχία από μακριά (9/16 τρίποντα), η τελική επικράτηση, ωστόσο, βασίστηκε πάνω απ' όλα σε αυτή την πύρινη διάθεση για τη νίκη.

Αξίζουν μόνο συγχαρητήρια ο κόουτς Τακιανός και οι παίκτες του για όλο αυτό που έχουν δείξει στο πρωτάθλημα, φέτος. Κι η Λάρισα μπορεί να καμαρώνει μια ομάδα που πρωταγωνιστεί σε εθνικό επίπεδο, κάτι που είχε να δει σε τόσο υψηλό επίπεδο από τις εποχές της τρομερής ποδοσφαιρικής ΑΕΛ.

Είχε πέντε σερί ήττες

Δικαίως η Λάρισα αποθεώνεται από τον κόσμο της πόλης, αναγνωρίζεται από τους ουδέτερους και η εικόνα του γεμάτου γηπέδου με το μπάσκετ πάνω στο παρκέ να αποτελεί και την μεγαλύτερη διαφήμιση των φετινών πλέι-οφ της Stoiximan Basket League. Είναι, όμως, και η απόδειξη ότι στον παράδοξο κόσμο του ελληνικού μπάσκετ η απόσταση μεταξύ θριάμβου και αποτυχίας είναι ελάχιστη, με τις ισορροπίες να ανατρέπονται εκεί που δεν το περιμένεις. Είτε για καλό, είτε για κακό.

Αν πάμε το χρόνο πίσω και σταματήσουμε στον προηγούμενο Νοέμβριο, θα δούμε ότι το πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει τελείως διαφορετικά για τη Λάρισα. Παίζοντας συνήθως μεταξύ συγγενών και φίλων (και όχι μπροστά σε 4.000 κόσμο) οι Θεσσαλοί μετρούσαν μία νίκη σε έξι αγωνιστικές, οι πέντε σερί αφού μετά την πρεμιέρα κόντρα στον Προμηθέα, έχαναν απ' όλους.

Η απομάκρυνση του Νίκου Παπανικολόπουλου από τον πάγκο της ομάδας κρίθηκε (όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις) αναγκαία για μια νέα αρχή και την παραμονή της στην κατηγορία, όπως ήταν ευθύς εξ' αρχής ο στόχος (και πέρσι κατακτήθηκε στο φινάλε της κανονικής περιόδου). Ο Φώτης Τακιανός έπαιρνε την σκυτάλη

Στο τέλος του πρώτου γύρου η Λάρισα έφτανε στις τέσσερις νίκες, έμοιαζε έτοιμη να κερδίσει το στοίχημα της παραμονής χωρίς κανείς να υποπτεύεται τι θα επακολουθούσε. Ο δεύτερος γύρος που έκανε η Λάρισα ήταν καταπληκτικός, καθώς ο Τακιανός έβρισκε μια τρομερή χημεία, κυρίως από τον Δεκέμβριο και μετά, όταν δηλαδή ο Στέφαν Μούντι, πέρασε την πόρτα του κλειστού της Νεάπολης, αφήνοντας την Ουγγαρία και ξαναβρίσκοντας το ελληνικό πρωτάθλημα στο οποίο είχε κάνει "όνομα" με τους Kretan Kings του Ρεθύμνου.

Μόλις 1.78 στο ύψος, αλλά απίθανος σε εκτέλεση και δημιουργία έγινε ένα από τα κορυφαία ποιντ-γκαρντ του πρωταθλήματος (16.6π-4.6 ασίστ) και με αυτόν επικεφαλής ακόμη και σε ανάποδα καρφώματα, η Λάρισα έκανε ένα εντυπωσιακό (για τα δεδομένα της) 8-4 που την έφερε στην 6η θέση και στα πλέι-οφ. Ο αποκλεισμός του Κολοσσού Ρόδου στην πρώτη φάση των πλέι-οφ ήταν το πρώτο της θαύμα. Η νίκη επί του Παναθηναϊκού στον δεύτερο ημιτελικό, το επόμενο. Έρχεται κι άλλο;

Πως εξηγείται;

Θυμίζω ότι η Λάρισα είναι ο ... Εμής Αγιάς, η ομάδα δηλαδή που δημιουργήθηκε από τον Θόδωρο Ριζούλη, ανέβηκε τις τοπικές κατηγορίες της Θεσσαλίας σαν τρένο και το 2019 πήρε wild card για να παίξει στην Basket League αλλάζοντας το όνομά της και την έδρα της. Η Αγιά βρίσκεται περίπου 35 χιλιόμετρα μακριά από τη Λάρισα, που είδε αίφνης μια ηρωική ομάδα να κάνει θαύματα και να κερδίζει τον Παναθηναϊκό.

Έχει πέσει τόσο πολύ το επίπεδο του πρωταθλήματος άρα είναι εύκολο για μια ομάδα που ξεκινάει τη χρονιά με στόχο την παραμονή και μπάτζετ περιορισμένο, να ανατρέπει τα πάντα στα πλέι-οφ; Είναι θέμα της πολύ κακής χρονιάς που βιώνει ο Παναθηναϊκός σε όλα τα επίπεδα; Είναι οι συγκυρίες, η τύχη, οι παίκτες-λαχεία όπως ο Μούντι;

Μπορεί όλα αυτά μαζί να εξηγούν το παράδοξο (και άκρως ελληνικό) φαινόμενο. Λίγο ενδιαφέρει, ωστόσο, τον Τακιανό και τους παίκτες του. Τη διοίκηση Ριζούλη και όλη την ομάδα, που έχει μια μοναδική ευκαιρία να κεφαλοποιήσει αυτές τις εμφανίσεις, τη νίκη και κυρίως τον κόσμο που πήγε στο γήπεδο, χάρηκε μπάσκετ και έφυγε πανηγυρίζοντας. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα μετά την σπουδαία επιτυχία...