Οι ήττες θέλουν διαχείριση

Τι έπαθε ο Ολυμπιακός και ξαφνικά από το 23-0, βρέθηκε μέσα σε μια εβδομάδα να γνωρίζει δυο ήττες; Και καλά αυτή από τον Παναθηναϊκό, μέσα στο ΟΑΚΑ "χωνεύεται". Αυτή από τον ΚΑΟΔ ... συγχωρείται;

Πρώτα απ΄όλα να σημειώσω ότι το να χάνει ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός στο ελληνικό πρωτάθλημα ναι μεν αποτελεί είδηση πρώτου μεγέθους, κατά τη γνώμη μου, ωστόσο, αποτελεί ...δείγμα υγείας ενός πρωταθλήματος που ασφυκτιά στον υδροκεφαλισμό των "αιωνίων".

Θα συμφωνήσω ότι ο Ολυμπιακός αν παίξει 100 φορές με τον ΚΑΟΔ θα νικήσει τις 99, αλλά βρε αδερφέ στην εκατοστή, ας χάσει και μια φορά. Δεν χάλασε ο κόσμος. Πρωτάθλημα είναι. Να παίξουν (και να χαρούν λίγο) και οι άλλοι. Αν δεν ... επιτρέπεται, έστω και μια φορά στο τόσο, τότε δεν έχει νόημα να γίνονται 26 αγωνιστικές με την συμμετοχή των δυο μεγάλων. Ας τους εξαιρέσουν από την ρέγκιουλαρ σίζον, να παίζουν μόνο στους τελικούς των πλέι-οφ, να μη κουράζονται κιόλας.

Να θυμίσω επίσης ότι ο Μάνος Μίχαλος, είχε πολύ ορθά σημειώσει όταν έγινε το 23-0, πως τα όμορφα σερί όμορφα καίγονται. Όχι, δεν έγινε ξαφνικά Κασσάνδρα ο φίλος μου ο Μάνος, απλά έγραφε το αυτονόητο κι ας τον θεωρούσαν ... κρυφοπαναθηναϊκό, κάποιοι φίλοι αναγνώστες στα σχόλια. Σημείωνε δηλαδή ότι "ακόμη και στις κακές βραδιές κερδίζουν και όσο και αν ο Μπαρτζώκας ή/και οι παίκτες του κρατάνε την μπάλα χαμηλά και κοιτάνε μόνο το επόμενο ματς και τίποτα παραπάνω, η διαχείριση κρίσεων είναι ιδιότητα που ακόμη δεν έχουν ενεργοποιήσει για φέτος."

Αυτή η ώρα έχει έρθει, πλέον, στον Πειραιά, γιατί οι δυο ήττες μαζεμένες ανέδειξαν την γνωστή υπερβολή που όπως και στις νίκες, συνηθίζεται και στις ήττες. Το "εγώ είχα πει" ή "είχα γράψει" είναι μια συνηθισμένη επωδός εκείνων που αναζητούν την ... αέναη δικαίωσή τους, είτε μιλάνε στο καφενείο, είτε γράφουν στο facebook, είτε σχολιάζουν ενυπόγραφα. "Αλίμονο. Αν δεν το είχες πει εσύ μεγάλε, ποιος θα το' λεγε;" είναι μια αφοπλιστική απάντηση, για να αποφύγετε τους ξερόλες.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, κλείνοντας το δοξασμένο, λόγω Λονδίνου, 2013 με μια οδυνηρή ήττα, έχει έρθει στην στιγμή να διαχειριστεί τις πρώτες δύσκολες καταστάσεις της χρονιάς. Κι αυτό γίνεται, πάντοτε μετά τις ήττες, είτε αυτές που περιμένεις, είτε πολύ περισσότερο μετά από εκείνες που μοιάζουν με κατραπακιά στο κεφάλι. Από τις ήττες, άλλωστε, και την διαχείρισή τους, μια ομάδα γίνεται καλύτερη, δείχνει ότι μπορεί να αντιδράσει και να "σηκώσει" κεφάλι.

Η γραμμή που χωρίζει πάντοτε τις επιτυχίες από τις αποτυχίες είναι πάντοτε λεπτή. Ένα τρίποντο στην εκπνοή μπορεί να καλύψει ... 39 λεπτά λανθασμένου μπάσκετ, γιατί απλά έρχεται η νίκη, που σε κάνει να τα ξεχάσεις όλα. Αν μπει, όλα είναι καλά. Αν όχι, τότε αρχίζει η μουρμούρα, η αμφισβήτηση και ... το "όπως είχα πει πριν από δύο μήνες"...

Απάντηση στο πρόβλημα...

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τι ακριβώς έγινε στα δυο παιχνίδια που έχασε ο Ολυμπιακός, εν Ελλάδι. Ήταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι η βενζίνη στο ρεζερβουάρ, έμοιαζε να εξατμίζεται. Ενέργεια δεν υπήρχε, πάθος επίσης. Πρώτοι στη μπάλα έπεφταν οι αντίπαλοι. Εξ ου και τα επιθετικά ριμπάουντ που κατέβασαν με την ... σέσουλα τόσο οι παίκτες του Παναθηναϊκού, όσο κι αυτοί του ΚΑΟΔ.

Ο Ολυμπιακός έχασε την σπιρτάδα του, το νεύρο του και απέκτησε ... νεύρα. Χάνοντας μακρινά σουτ, χάνοντας βολές, χάνοντας γενικώς τη μπάλα. Την απάντησή του στο πρόβλημα, την έχει ο ίδιος. Ξεπερνώντας τις δικαιολογίες των όποιων τραυματισμών και απωλειών αντιμετωπίζει, καλείται πολύ γρήγορα να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για το αν μπορεί πράγματι να σηκώσει κεφάλι και να επιστρέψει στις νίκες, που θα του δώσουν ξανά τον ζωογόνο αέρα της επιτυχίας.

Το τοπ-16 της Ευρωλίγκας, ξεκινάει μόλις την Παρασκευή, όπου στο ΣΕΦ θα βρεθεί η Φενέρ του Μπογκντάνοβιτς, του Μακάλεμπ, του Κλέιζα και των άλλων άσων που κοουτσάρει από φέτος ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Είναι πολύ ... ευχάριστο, που ο Ολυμπιακός μετά από ένα τόσο σοβαρό στραπάτσο, θα παίξει ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Είναι το κατάλληλο τάιμινγκ για να δούμε και να πάρουμε απαντήσεις σε αρκετά ερωτηματικά:

• Θα παίξει ένα σοβαρό παιχνίδι ο μονίμως τραυματίας Έισι Λο;
• Θα μπορέσει η τριπλέτα των ψηλών, να αποτελέσει ... φόβητρο για τον αντίπαλο;
• Είναι, εν τέλει, προβληματική η περιφερειακή άμυνα των "ερυθρολεύκων";
• Βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση ο Ματ Λοτζέσκι;
• Θα ξανακάνει αισθητή την παρουσία του ο Πρίντεζης;
• Μήπως ... πρέπει να γίνουν αλλαγές στο ρόστερ;
• Ο Πετγουέι είναι καλός για την Ευρωλίγκα, ή κάνει μόνο για τον Κιάμο;
• Πότε θα φύγει ο Μπέγκιτς;

Όλα αυτά δεν τα λέω τυχαία. Υπάρχουν σαν ερωτηματικά, από δω κι από εκεί, είτε στα σοβαρά είτε στα αστεία. Λες και δεν είναι θέμα ομαδικής προσπάθειας, αλλά ...ατομικά ενός παίκτη ξεχωριστά. Αν δηλαδή ξαφνικά ο Μπέγκιτς γίνει...Σαμπόνις, θα παίξει ταυτόχρονα ο Λο, ή θα ανεβάσει στροφές ο Λοτζέσκι. Δεν είναι έτσι. Η ομάδα κερδίζει και χάνει, σαν ομάδα. Κι εκεί, πρέπει να επικεντρώσει την διαχείριση των δυο συνεχόμενων αποτυχιών ο Μπαρτζώκας.

Ξεκινώντας, άλλωστε, με νίκη επί της Φενέρ, παίρνει ένα πλεονέκτημα στο εξαιρετικά δύσκολο τοπ-16, που έρχεται. Και σε αυτή τη δύσκολη μάχη της Παρασκευής, ο Ολυμπιακός έχει ίσως για πρώτη φορά, φέτος, ανάγκη μια ζεστή ατμόσφαιρα. Εντάξει, δεν παίζει μπάσκετ ο κόσμος, ούτε είναι ο έκτος (ή ο δωδέκατος) παίκτης, που λέγαμε παλιότερα. Ένα γεμάτο γήπεδο, όμως, που φωνάζει και δεν μουρμουράει είναι σίγουρα προτιμότερο...