Οι οπαδοί του καναπέ
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τους μανιακούς της μπάλας. Όχι όμως εκείνους που πάνε στο γήπεδο, αλλά τους άλλους, τους οπαδούς του καναπέ. Δείτε το ριπλέι παρακαλώ...
Αμ έχει δίκιο ο Καίσαρης, που έγραφε για τις άδειες εξέδρες, το ποδόσφαιρο που έπαψε να είναι συνήθεια και καψούρα. Έτσι διαμορφώθηκαν οι οπαδοί του καναπέ. Καθισμένοι αναπαυτικά, σηκώνονται μόνο για να πάνε στον υπολογιστή και να γράψουν ένα σχόλιο στα social media, εκτός αν το κάνουν από το κινητό τους τηλέφωνο ή το τάμπλετ.
Ξέρει μπάλα, ο οπαδός του καναπέ; Σίγουρα. Συνήθως παίζει στοίχημα και play station, ενίοτε και football manager, άρα είναι απόλυτα ενημερωμένος για τις ομάδες, τον τρόπο και το σύστημα που αγωνίζονται, τους παίκτες, τους προπονητές κλπ.
Πολλοί είναι και άριστοι γνώστες του διεθνούς ποδοσφαίρου. Γι αυτό, μόλις η ομάδα τους πάρει ή ενδιαφερθεί για κάποιον Ευρωπαίο, ή Αργεντίνο ποδοσφαιριστή, έχουν άμεση όσο και κάθετη γνώμη του στυλ "είχα δει τον Φουφούτοβιτς σε αγώνα του ιντερτότο και μου είχε βγάλει τα μάτια με τις πενηντάρες μπαλιές του".
Άλλοι είναι ειδικοί στην ίντριγκα και ακολουθούν πιστά την επικοινωνιακή γραμμή των ομάδων τους, με αποτέλεσμα -στο τέλος- να αναρωτιέσαι αν το ψευδώνυμο red7 αντιστοιχεί στον Βαγγέλη Μαρινάκη , ο ο green_13 είναι ο Αλαφούζος αυτοπροσώπως.
Αυτοί, έχουν την ιδιαιτερότητα ότι ξεπερνούν σε παρατηρητικότητα τον Περικλή Βασιλάκη στην ανάλυση των επίμαχων φάσεων. "Εντάξει πέναλτι ήταν η ανατροπή του Καλιμπουρτζίδη, αλλά η φάση είχε ξεκινήσει από ανάποδο αράουτ που έδωσε ο βοηθός" είναι μια συνηθισμένη διαπίστωση του σοφού επί των διαιτητικών. Όπως και το "εντάξει, δεν έκανε εγκλήματα ο Τύφλας (σ.σ γνωστός διεθνής ρέφερι) αλλά ρε πούστη μου, συνέχεια, έξω από την περιοχή σας έβαζε. Φρου και φρου συνέχεια...."
Οι διαιτητολάγνοι, τρελαίνονται όταν δεν έχει γίνει ... έγκλημα στο ντέρμπι που περιμένουν. Παρόλα αυτά τους βοηθάει στο έπακρο η τηλεοπτική μετάδοση των αγώνων. Φάσεις, που στο γήπεδο ούτε καν τις παίρνεις χαμπάρι, στην τηλεόραση γίνονται θέμα ανάλυσης, τουλάχιστον πέντε λεπτών, μέχρι δηλαδή την επόμενη. Η Nova μάλιστα έχει αναγάγει την ιστορία των αμφισβητούμενων φάσεων σε επιστήμη.
Βάλε παιδί μου ριπλέι
Καθώς οι σπίκερ δεν έχουν το δικαίωμα να εκφέρουν γνώμη (διότι επηρεάζεται η κοινή γνώμη, βεβαίως-βεβαίως) το συνδρομητικό κανάλι δείχνει τα πάντα. Βγήκε η μπάλα αράουτ ή όχι; Ήταν ενάμισι εκατοστό οφ-σάιντ; Έγινε φάουλ στο κέντρο του γηπέδου; Φύσηξε ανάποδα ο αέρας και πήρε το σημαιάκι του βοηθού; Αποτέλεσμα να χάνουμε εμείς όλοι τη ζωντανή εξέλιξη του ματς (με τα συνεχόμενα ριπλέι) αλλά ο δαιτητολάγνος να έχει ήδη σημειώσει: "Ο βοηθός Ασχετίδης, έκοψε τέσσερις φορές τον Ασυγκράτητο με οφ-σάιντ που ήταν στο όριο".
Προφανώς τόσες ώρες στον καναπέ για να δεις ποδόσφαιρο, σου δημιουργείται και μια έμφυτη αντιπάθεια για τους σπίκερ. Γενικά, αυτός που μεταδίδει είναι στο στόχαστρο όλων (μας). Είτε λέει σωστά, είτε λάθος. " Πρώτα απ' όλα, δεν τον ακούσατε που γκάριζε όταν έβαλε γκολ ο σιχαμένος;
Αυτός δεν είναι εκφωνητής αλλά οπαδός" λέμε, χωρίς να υποψιαζόμαστε ότι ο σπίκερ φώναζε επειδή φώναζαν και οι οπαδοί στα αυτιά του. Λεπτομέρειες; Πάντα! Αφήστε που μας τη δίνει κι ο Σπυρόπουλος με την εμμονή του να λέει τα επίθετα με τον δικό του, ξεωριστό, τρόπο όπως το καταπληκτικό Τσεϊμπερλίν, που έλεγε τις προάλλες στο Λίβερπουλ-Άρσεναλ. Να σας πω την αλήθεια και μένα με νευριάζει, αλλά του τα ... λέω κατά πρόσωπο. Εσείς μπορείτε να τον βρίζετε από το σπίτι σας. Κανένα πρόβλημα.
Καλύτεροι του Μουρίνιο
Υπάρχει, βεβαίως, και η κατηγορία των σούπερ-ειδικών. Εκείνων που αναλύουν σαν άλλοι Μουρίνιοι τα συστήματα. Αρχίζει το ματς και πριν ... παραταχθούν οι ομάδες, αρχίζει ο ειδήμων και λέει: " Να' το, το έλεγα από την αρχή, ότι ο Προπονητίδης θα παίξει με 3-1-2-4. Καλά αυτά, ούτε ο Μπιέλσα με τη Χιλή...".
Κάτσε ρε φίλε, που το είδες και εμείς ακόμη μετράμε τους παίκτες, να καταλάβουμε πως παίζει η ομαδάρα; Αλλά αυτός απτόητος: "Ε ίναι φανερό ότι θέλει μέσω του άξονα να χτυπήσει το παιχνίδι, δημιουργώντας υπεραριθμία και με τους πλάγιους να βγαίνουν από τις πτέρυγες, κλπ, κλπ". Πολλές φορές, ούτε ο ίδιος ξέρει τι εννοεί, αλλά δεν πειράζει. Κουβέντα να γίνεται.
Άλλοι πάσχουν από άκρατο αλεφαντισμό. Με το που θα ξεκινήσει το παιχνίδι, αρχίζουν τα στάτους στο fb: "Καλά ρε ζώον, δεν βλέπεις ότι με τρεις πίσω η άμυνα είναι χωνί. Βάλε στόπερ τον Χαλκεντερίδη να βρούμε την υγειά μας. Άντε μας έπρηξες!"
Οι καλύτεροι είναι οι " όπως είχα πει". Είναι πολλοί, ολόκληρη φυλή. Τελειώνει το ματς, έχει νικήσει, ή χάσει η ομάδα τους και το πρώτο που θα γράψουν είναι το "όπως είχα πει πριν από εικοσιοκτώ μήνες, ο Μπαρμπούτσαλος δεν κάνει για σέντερ-φορ. Δυστυχώς με πρόεδρο τον Καβουράκη, δεν πάμε πουθενά".
Κι όλα αυτά, γιατί βολεύεται στο σπίτι. Τζάμπα πληρώνει τα συνδρομητικά; Τα έχει όλα απέναντί του, αν χρειαστεί τα βλέπει σε delay χρόνο όσα δεν προλαβαίνει να τα δει ζωντανά.
Έχει γίνει ειδικός. Έχει πορωθεί με την ομάδα του, μπορεί να χουλιγκανίσει μέσα στο σπίτι, χωρίς να ... ντρέπεται (η γυναίκα του τον ξέρει, οπότε δεν "πιάνεται") και μετά να κάνει τον ψύχραιμο στα social media λέγοντας " εντάξει ρε παιδιά, πως κάνετε έτσι, για μπάλα μιλάμε" και να το απολαύσει με την ησυχία του.
Αφήνει τους άλλους να πάνε στο γήπεδο. Όσους δηλαδή, ακόμη έχουν την ανόητη εντύπωση ότι πηγαίνοντας στην εξέδρα, θα έχουν καλύτερη εικόνα του αγώνα, πιο ολοκληρωμένη άποψη κι ας μην έχουν δει και τα 125 ριπλέι, που έδειξε η μετάδοση για να βγάλουμε συμπέρασμα αν ήταν πέναλτι ή όχι η ανατροπή του Κοροϊδευτόπουλου, από τον Τσεκουρίδη.