Οι προσωπικότητες μίλησαν για την Εθνική ομάδα

Η 7η νίκη της Εθνικής έχει την ίδια σημασία με τις έξι προηγούμενες, αλλά σαφώς μεγαλύτερη απήχηση. Το γιατί είναι εύκολο να εξηγηθεί. Η Σερβία δεν είναι ούτε Βρετανία, ούτε Εσθονία, ούτε Ισραήλ. Μιλάμε για την ομάδα των δυο συνεχόμενων τελικών σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2016) και Ευρωμπάσκετ (2017), των δυο ασημένιων μεταλλίων και η οποία από το 2014 μας έχει πάρει τον "αέρα"

Είναι μια νίκη "παγκοσμίου Κυπέλλου" με την έννοια ότι εφόσον πάμε στην Κίνα, που θα πάμε (μια νίκη θέλει η ομάδα σε… πέντε ματς που απομένουν) τέτοιες ομάδες θα βρούμε απέναντί μας.

Θα πει κανείς ότι δεν θα’ ναι έτσι η Σερβία. Γιατί, η Εθνική ίδια θα’ ναι; Οι δυο ομάδες βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο σημείο. Με "σφιγμένους" τους παίκτες από την προετοιμασία, ανέτοιμες να έχουν αυτοματισμούς και χημεία και ελλείψεις βασικών ΝΒΑερ.

Γι αυτό και η νίκη έχει ιδιαίτερη αξία .

Οι προπονητές διάβασαν καλά τον αντίπαλο, με τον Σκουρτόπουλο να μοιράζει καλά τον χρόνο, αλλά και να βάζει σε ολόκληρο το σαραντάλεπτο ένα φόργουορντ στο κυνήγι του Μπογκντάνοβιτς και την Εθνική να παίρνει αυτό που θέλει χάρη στις πολλές προσωπικότητες που διαθέτει.

Με εξαίρεση τη "βιασύνη" σε κάποιες στιγμές να τελειώσουν τις φάσεις, η Εθνική είχε υπομονή, έπαιξε ξανά πολύ καλή άμυνα και πήρε λύσεις απ’ όλους τους παίκτες και ελέγχοντας τον ρυθμό, ουσιαστικά δεν κινδύνευσε από την Σερβία.

Μόλις η Ελλάδα, κατάφερε να εξισορροπήσει την κατάσταση στα ριμπάουντ (και στο τέλος να κυριαρχήσει στις μάχες του αέρα) τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως ήθελε η ομάδα.

Με 10/24 τρίποντα, 19 ασίστ και 11 λάθη και πέντε ριμπάουντ περισσότερα, ήταν λίγο δύσκολο να χαθεί η νίκη.

Η Εθνική ευτύχησε να βρει τα βασικά της όπλα σε καταπληκτικό βράδυ. Καλάθης και Σλούκας έδωσαν ρεσιτάλ στην οργάνωση και την εκτέλεση από την περιφέρεια, έβγαλαν ενέργεια, έπαιξαν σπουδαίες άμυνες και ήταν ένας διαρκής πονοκέφαλος για την άμυνα του Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Ο Καλάθης που ξεκίνησε το ματς με εύστοχο τρίποντο, τελείωσε με 15π. και 5 ασίστ, την ώρα που ο Σλούκας είχε 11π. και 4 τελικές πάσες.

Το δίδυμο μέσα στη ρακέτα ήταν εξίσου… ασυναγώνιστο.

Ο Γιώργος Πρίντεζης μοιάζει να έχει ξεκινήσει τη σεζόν με πολλή ορμή . Του βγαίνουν όλες οι κινήσεις (είτε από δεξιά, είτε από αριστερά), έχει πολλή δύναμη και βέβαια παίζει, πλέον, με την κλάση και την εμπειρία του. Με 7/12 σουτ και 15π, ο "Πριντ" ήταν η καλύτερη επιλογή όταν η Εθνική Ομάδα χρειαζόταν να σκοράρει από το λόου ποστ.

Για όλα τα υπόλοιπα φρόντισε ο Γιάννης Μπουρούσης. Ο βετεράνος αρχηγός παίζει με την ψυχή εφήβου , δεν… κωλώνει πουθενά, έχει την τρέλα του με τα τρίποντα (1/5) αλλά πείτε που θα ξαναβρούμε ένα σέντερ να τελειώνει το ματς με 9 πόντους - 10 ριμπάουντ και 8 ασίστ;

Σε αυτούς τους τέσσερις προσθέστε και τον Κώστα Παπανικολάου, που πέρασε την περισσότερη ώρα του ματς… κυνηγώντας με κάθε τρόπο τον Μπογκντάνοβιτς αλλά και το καλό πρώτο μέρος του Παπαπέτρου.

Γενικά είδαμε μια ομάδα - τηρουμένων των αναλογιών και του χρονικού σημείου που βρισκόμαστε - να βγάζει καλές άμυνες, να έχει αποστάσεις και συνήθως την σωστή επιλογή.

Η Εθνική συνεχίζει το ταξίδι της σε αυτή την προκριματική φάση, πάει στην Τυφλίδα την Κυριακή και φέρνοντας ένα… διπλό, θα πανηγυρίσει (και μαθηματικά) την πρόκρισή της στην τελική φάση.

ΥΓ: Προσοχή. Δεν… πήρε το Παγκόσμιο Κύπελλο η Εθνική με αυτή τη νίκη. Ακούσαμε διάφορα (όχι από τους ανθρώπους της ομάδας) μετά τη λήξη του αγώνα. Μην αρχίσουμε τις μεγαλοστομίες, δεν είναι ώρα.

ΥΓ 2: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαχωρίζεται η ομάδα από τους προηγούμενους παίκτες με τους τωρινούς. Οι… προηγούμενοι, άλλωστε, θα εμφανιστούν ξανά το Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο. Και το καλό σε όλη αυτή την ιστορία των παραθύρων είναι ότι ανοίξαμε το εύρος των επιλογών για την Εθνική.