Τα καλά νέα: Η δεύτερη νίκη της Εθνικής και μάλιστα κόντρα στην οικοδέσποινα του ομίλου σημαίνει σχεδόν σίγουρη πρόκριση στους "16", άρα ευκαιρία στα επόμενα τρία ματς με θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους να γίνει πρώτον συντήρηση δυνάμεων και δεύτερον καλή προετοιμασία για τα επερχόμενα νοκ-άουτ στο Βερολίνο.

Μπορεί ο Δημήτρης Ιτούδης, πολύ σωστά πράττοντας, να μην διαχώρισε τους αντιπάλους σε ισχυρούς και ανίσχυρους, όλοι στην ομάδα να κοιτάζουν κάθε ματς ξεχωριστά, η Εθνική, ωστόσο, έχοντας κερδίσει Κροατία και Ιταλία τις κατά τεκμήριο πιο σημαντικές δυνάμεις του γκρουπ, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα επόμενα ματς με Βρετανία, Ουκρανία και Εσθονία για να βάλει στοιχεία στο παιχνίδι της, που θα την κάνουν ακόμη πιο ισχυρή.

Να βάλει στην εξίσωση τον Γιώργο Παπαγιάννη που τράβηξε όπως ο ίδιος είπε ένα Γολγοθά για να πάει στο Ευρωμπάσκετ, έχει ουσιαστικά να παίξει δυο μήνες, αλλά μπορεί να του δοθεί η ευκαιρία να προσαρμοστεί με την υπόλοιπη ομάδα και να την κάνει ακόμη πιο αξιόπιστη ειδικά μέσα στη ρακέτα. Το κορμί του, ο όγκος του και τα τεράστια χέρια του μας είναι όλα μαζί -σε συσκευασία ενός εξαιρετικά προικισμένου σέντερ- πολύτιμα για τη συνέχεια, ειδικά στο Βερολίνο.

"Ο Γιώργος είναι έτοιμος" σχολίασε ο Ιτούδης, που θα δώσει χρόνο στον σέντερ του Παναθηναϊκού στα επόμενα παιχνίδια, λαδώνοντας το σκουριασμένο του κορμί για τις μονομαχίες στα νοκ-άουτ παιχνίδια. Αν μάλιστα καταφέρει κάποια στιγμή να ετοιμαστεί και ο Κώστας Αντετοκούνμπο, τότε θα μιλάμε για την ... τέλεια εξέλιξη από πλευράς ετοιμότητας.

Προφανώς το ότι έχει δυο νίκες στο ενεργητικό της η Εθνική Ομάδα δεν πρόκειται να το ρίξει στο σορολόπ στα επόμενα ματς. Ναι, οι αντίπαλοί της δεν είναι στη θεωρία το ίδιο ισχυροί με Κροατία και Ιταλία, δεν πρόκειται ωστόσο να παραδοθούν άνευ όρων. Ο προπονητής και οι συνεργάτες του είναι έτοιμοι -μέσω βίντεο- να υποδείξουν τι έφταιξε και χάθηκε ξανά η διαφορά, κάτι που δεν στοίχισε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, αλλά δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνεται γιατί κάποια στιγμή μπορεί να ευνοηθεί ο αντίπαλος.

Από την άλλη λογικά θα ανοίξει και το ροτέισον των 11 παικτών που είναι διαθέσιμοι. Δεν θα παίξει μόνο ο Παπαγιάννης περισσότερο, αλλά θα δοθεί και χρόνος σε εκείνους που στους δυο πρώτους αγώνες χρησιμοποιήθηκαν λίγο, αν και όπως έδειξαν όλοι, είναι έτοιμοι ακόμη και σε δυο-τρία λεπτά συμμετοχής να τα δώσουν όλα, να κάνουν βουτιές παίζοντας μια άμυνα, να ευστοχήσουν στο ένα, άντε δυο, σουτ που θα πάρουν.

Δεν εκθείαζε άδικα τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη ο Ιτούδης μετά το ματς, ακριβώς γιατί του άρεσε το πάθος και η προσφορά του στα εφτάμισι-οκτώ λεπτά που τον έβαλε στο παρκέ με τους Ιταλούς, δείγμα άλλωστε του τι σημαίνει πραγματική ομάδα, προσηλωμένη στον στόχο. Και η Εθνική, τη δεδομένη χρονική στιγμή έχει ακριβώς αυτά τα χαρίσματα.

Τα ακόμη καλύτερα: Ο σταρ Αντετοκούνμπο, που προκαλεί πανζουρλισμό σε κάθε εμφάνιση του και ... πανικό στις γενναίες αντίπαλες άμυνες είναι σε δαιμονιώδη κατάσταση (26π, 11 ρ και 4.5 ασ), οι επιδόσεις του στα δυο πρώτα ματς με κυρίαρχο το 85% στις ελεύθερες βολές (γιατί καθώς του κάνουν πολλά φάουλ, είναι ιδιαζόντως κρίσιμο να ευστοχεί από τη γραμμή της φιλανθρωπίας) αντιστοιχούν πλήρως στη φήμη και το τεράστιο ταλέντο του (εντάξει το 1/9 τρίποντα θέλει μια βελτίωση) αλλά δεν είναι μόνος του.

Δεν τον αφήνουν, άλλωστε, ο προπονητής και οι συμπαίκτες του. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ κατ' αρχήν, με μέσο όρο στις δυο πιο δύσκολες αναμετρήσεις 25 πόντους (και 57.9% τρίποντα) μοιάζει αφηνιασμένος και έτοιμος να εξαρθρώσει κάθε άμυνα. Ο Ιτούδης του έδωσε από την αρχή της συνεργασίας τους (από το ματς στη Λάρισα, αν θυμάστε) τα ηνία στην επίθεση και το ελεύθερο να πυροβολεί ασυστόλως. Κι ο Τάιλερ που αισθάνεται πολύ άνετα όταν έχει ηγετικό ρόλο στην ομάδα, ανταποδίσει με το παραπάνω στον κόουτς την απεριόριστη εμπιστοσύνη.

Σουτάρει, άλλωστε, με απεριόριστη αυτοπεποίθηση, τρελαίνοντας την αντίπαλη άμυνα που προσηλωμένη πάνω στο μαρκάρισμα του Γιάννη δεν μπορεί παρά να προσεύχεται μην μπουν τα σουτ. Ε εκείνα του Ντόρσεϊ, μπαίνουν! Και καθορίζουν τις τύχες των αγώνων, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, προς όφελος της δικής μας ομάδας.

Το' παμε, όμως, και με την Κροατία. Γύρω από τους δυο εκτελεστές που αυτή τη στιγμή σκοράρουν τους 51 από τους 87 τους συνολικού μέσου όρου, έχει στηθεί μια ομάδα με τους ρόλους να αρχίζουν, πλέον, να γίνονται ευδιάκριτοι χάρη και στην επιμονή του σπουδαίου προπονητή στον πάγκο. Ο Δημήτρης Αγραβάνης βγήκε στον αφρό με τους τραυματισμούς που υπήρξαν στην φροντ λάιν, έδωσε μάχη για να μπει στη δωδεκάδα, κάποια στιγμή μάλιστα φάνηκε να χάνει έδαφος, αλλά όλα τα κέρδισε χάρη στην τεράστια προσπάθεια του, το τσαγανό και την μοναδική ικανότητα του να μπαίνει σε όλες τις φάσεις αδιαφορώντας για τον αντίπαλο, αποφασισμένος να γραπώσει την μπάλα, ή να παίξει μια άμυνα κλέβοντας μπάλες για να καρφώσει στον αιφνιδιασμό, ή βάζοντας ένα τρίποντο με το χαρακτηριστικό βηματάκι του προς τα πλάγια. Τι ένα δηλαδή, 5/8 έχει ο άνθρωπος σε δυο ματς, δηλαδή ποσοστό 62.5% το καλύτερο σε όλη την ομάδα! Αυτός δεν είναι Αγραβάνης, αλλά ... Αγραγιάννης.

Την ίδια ώρα Καλάθης και Σλούκας ανεβάζουν στροφές, προσφέροντας την ποιότητα και την ουσία τους σε ισχυρές δόσεις, ενώ ο Παπανικολάου που κυνηγάει πάντα τους πιο καλύτερους παίκτες των αντιπάλων δίνει και το... μεδούλι του σε αμυντικές αποστολές. Είναι εξαιρετική η προσαρμογή και των τριών σε άλλου είδους ρόλο, σε σχέση με αυτόν που έχουν στις ομάδες τους. Καθώς ο Γιάννης και ο Ντόρσεϊ παίρνουν σχεδόν τις μισές επιθέσεις, η μπάλα βρίσκεται λιγότερο στα χέρια τους, καμιά φορά και καθόλου όπως συμβαίνει αρκετές φορές με τον Παπανικολάου στην επίθεση.

Δεν είναι εύκολο για παίκτες-σταρ σε συλλογικό επίπεδο, να βάλουν τον αθλητικό εγωισμό τους στην υπηρεσία της ομάδας. Είναι όμως και το μυστικό για να έρθει μια επιτυχία, σαν αυτή που ονειρεύεται η Εθνική.

Ο Ιτούδης, πάντως, ξέρει ότι όταν τους χρειαστεί να βγουν μπροστά δεν πρόκειται να τον διαψεύσουν. Η Ελλάδα άλλωστε απάντησε στο ντεμαράζ της Ιταλίας με την πεντάδα χωρίς τον Γιάννη, με το σφίξιμο στην άμυνα της και τις σωστές αποφάσεις στην επίθεση, καθώς βγήκαν ελεύθερα σουτ τα οποία βρήκαν τον στόχο. Παίζει και ο πάγκος που έλεγε παλιά ο μακαρίτης διευθυντής της ΕΟΚ Θόδωρος Μπαλφούσιας φωνάζοντας (στο προολυμπιακό της Μούρθια, στους αναπληρωματικούς να σηκωθούν και να ενθαρρύνουν τους συμπαίκτες τους), παίζει όμως και ο προπονητής που σίγουρα αποτελεί ένα σημαντικό όπλο αυτής της ομάδας.

Συμπέρασμα: Είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Δεν πετάμε στα σύννεφα. Και σε άλλα τουρνουά κάναμε μόνο νίκες στην πρώτη φάση, αλλά την πατήσαμε στο πρώτο ή το δεύτερο νοκ-άουτ.

Ρίχνοντας μια ματιά και στους άλλους ομίλους, φαίνεται κατ' αρχήν ότι ο πρώτος αντίπαλος θα προκύψει μεταξύ Πολωνίας-Φινλανδίας (με επικρατέστερη την πρώτη, εκτός αν οι Τσέχοι κάνουν ντεμαράζ στη συνέχεια και προλάβουν την 4η θέση, σκαρφαλώνοντας πάνω από τους Πολωνούς που έχασαν με 15π στην πρεμιέρα). Όσο για τον δεύτερο, επί του οποίου η νίκη δίνει εισιτήριο για την τετράδα, θα πρέπει να περιμένουμε γιατί το γκρουπ της Κολωνίας απ' όπου θα προκύψει πιθανότατα ο αντίπαλος στα προημιτελικά είναι συναρπαστικός και απρόβλεπτος.

Εμείς ρίχνουμε τις ματιές, η Εθνική -το ξέρουμε- απλά ετοιμάζεται για το ματς της Δευτέρας με τη Βρετανία και την επόμενη νίκη. Καλά κάνει...