Τα γράφαμε και από τη Γαλλία, όταν το Ευρωμπάσκετ ήταν ακόμη σε εξέλιξη. Η γενιά των 80's είχε τόσο μεγάλη ακτινοβολία, που εξακολουθεί να λάμπει και να πρωταγωνιστεί. Δύσκολα βλέπουμε, πλέον, τους πρωταγωνιστές της επόμενης δεκαετίας. Κι αν εμφανίζονται, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν αλλάξει και οι εποχές. Δεν περιμένει κανείς τις μεγάλες διοργανώσεις για να ανιχνεύσει τα ταλέντα που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο. Πριν καν ...ξεπεταχτούν οι διάφοροι σκάουτερ τους έχουν ανακαλύψει. Ο Αντετοκούμπο έπαιζε στον Φιλαθλητικό και οι άνθρωποι του ΝΒΑ έκαναν πασαρέλα από τα γήπεδα της Α2.

Παλιότερα ήταν σχεδόν απίθανο να δει κανείς τηλεοπτικές μεταδόσεις (δεν καλύπτοταν κιόλας) των διοργανώσεων των μικρών εθνικών ομάδων. Τώρα, έχουμε άμεση εικόνα. Αν δεν δούμε τον παίκτη στην τηλεόραση είναι σίγουρο ότι θα τον βρούμε στο διαδύκτιο. Ως εκ τούτου, είναι λίγο απίθανο ένα Ευρωμπάσκετ σε επίεδο ανδρών να παρουσιάσει "νέα φυντάνια".

Θα περιμέναμε, ωστόσο, να δούμε περισσότερα παιδιά από τη νουβέλ-βαγκ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κι αυτό, όμως, είναι αρκετά δύσκολο. Παλαιόθεν, ο νέος περίμενε πως και πως μια τέτοια διοργάνωση. Να παίξει, να καθιερωθεί στην Εθνική, να κάνει καριέρα. Όχι ότι δεν υφίσταται ακόμη κάτι τέτοιο. Ωστόσο, με δεδομένο ότι έχουν τρελαθεί (ή τον έχουν τρελάνει) τόσο ο ατζέντης του, όσο και ο πατέρας του, ο οποιοσδήποτε νεαρός, που "σέβεται τον εαυτό του" έχει προτεραιότητα το ΝΒΑ. Άλλοι είναι τόσο ελαφρόμυαλοι, όπως ο Μάριο Χεζόνια, που φοράει το νο 23 (του Τζόρνταν) και κουνάει επιτημιτικά το κεφάλι του όταν τον αλλάζει ο προπονητής του.

Ίσως πάλι να φταίει ότι το Ευρωμπάσκετ γίνεται κάθε δυο χρόνια και η απόσταση μεταξύ των διοργανώσεων είναι τέτοια, που δεν επιτρέπει την προώθηση των νέων παικτών. Από το 2017 και μετά θα έχουμε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανά τετραετία. Και τότε, μπορεί να έχουμε περισσότερους πρωτάρηδες.

Δεν είναι ότι δεν είδαμε νέους. Είδαμε. Λίγοι, όμως, έκαναν αίσθηση. Και πιο λίγοι, έκαναν αισθητή την παρουσία τους, πείθοντας πως τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστούν με τις εθνικές ομάδες του στα επόμενα Ευρωμπάσκετ.

Ποιοι είναι αυτοί; Θα διαλέξουμε κατ' αρχήν τρεις παίκτες. Τον Τούρκο Τσεντί Ομάν, τον Γερμανός Ντένις Σρέντερ και τον δικό μας Γιάννη Αντετοκούμπο. Είχαν επιρροή στο παιχνίδι των ομάδων τους. Μπορεί κανείς να του χρίσει "επόμενους ηγέτες". Και επειδή στο υψηλότερο επίπεδο (στην δεύτερη φάση) έπαιξε ο Αντετοκούμπο, κάνοντας μάλιστα την καλύτερη εμφάνισή του στον προημιτελικό με την Ισπανία (όπου έκοψε και τον Γκασόλ), είναι δεδομένο ότι μιλάμε για ένα παίκτη, που γύρω του μπορεί να στριφογυρίζει η Εθνική Ελλάδος για τα επόμενα (τουλάχιστον) δέκα χρόνια.

Ο Αντετοκούμπο (γεννημένος στις 6/12/1994) έπαιξε σε όλους τους αγώνες της Εθνικής. Έμενε στο παρκέ 22.4 λεπτά σκοράροντας κατά μέσο όρο 9.8π και έχοντας κόμη 6.9ρ, 1.1ασ, 0.9κοψ. Με 57.1%δ και 38.5%τρ, ο Αντετοκούμπο στη δεύτερη μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του, ήταν καλύτερος, πιο ώριμος και σίγουρα πιο "σημαντικός" για την ελληνική ομάδα.

Ο Ντένις Σρέντερ , ένα χρόνο μεγαλύτερος (15/9/1993) προερχόμενος από το ΝΒΑ και τους Ατλάντα Χοκς, έδειξε σαν... έτοιμος από καιρό να μπει στα παπούτσια του Ντιρκ Νοβίτσκι. Παρόντος του απόλυτου Γερμανού σταρ, ο Ντένις ο τρομερός, ήταν πράγματι σπουδαίος (και μοιραίος ταυτόχρονα καθώς έχασε βολές που στοίχισαν στην ομάδα του). Έπαιζε άλλωστε κάτι περισσότερο από 30 λεπτά, έχοντας 21π, 5.6ρ και 6 ασίστ (σούταρε 53.4%δ, 31.5%τρ) και κουβαλώντας τη Γερμανία στις πλάτες των 22 χρόνων του.

Κάτι ανάλογο έκανε και ο Τσετίν Οσμάν . Στα 20 του χρόνια (γεννημένος στις 8/4/1995) ο φόργουορντ της Εφές, ξεδίπλωσε το ταλέντο του (θα το κάνει και στην Ευρωλίγκα) δείχνοντας ο πιο σοβαρός απ' όλους τους καλούς παίκτες που έβγαλε το τουρκικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Ο Αταμάν τον είχε περισσότερη ώρα από κάθε άλλο στο παρκέ (32.5 λεπτά) και ο νεαρός είχε 12.7π (52.5%δ, 31.8%τρ, 59.1%β) 5ρ, 2ασ και 1κλ. Εξαιρετικός...

Σε αυτούς τους τρεις θα προσθέταμε τον Ρούντι Γκομπέρ . Τον μάθαμε πέρσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο, φέτος όμως εμφανίστηκε ...δριμύτερος. Βασικός σέντερ της Εθνικής Γαλλίας σκόρπισε τον τρόμο σε όλους τους αντιπάλους. Μόνο ο Γκασόλ τον νίκησε, αν και η τάπα που έριξε στο τέλος της κανονικής περιόδου ο Ρούντι θα μπορούσε να κρίνει το ματς. Ανίκητος στην άμυνα, εξαιρετικός ριμπάουντερ είχε ρόλο και στην επίθεση. Ο 23χρονος σέντερ (2.13) ξεχειλίζει από ενέργεια, δεν παίζεται πάνω από τη στεφάνη και στο Ευρωμπάσκετ παίζοντας κατά μέσο 'ορο 23.6 λεπτά είχε 10.4π, 8.1ρ και 2 κοψ. Δεν είναι ακριβώς ... "νέο πρόσωπο", αλλά αυτή η διοργάνωση είναι που τον καθιέρωσε σαν "κολώνα" της Γαλλίας.

Ευφημος μνεία στον 24χρονο Τόμας Σατοράνσκ ι, που έπαιξε για πρώτη φορά στην καριέρα του σε τελική φάση Ευρωμπάσκετ και επιβεβαίωσε την κλάση του (14.1π, 5.2ρ και 7.3 ασίστ) αλλά και στον Αλεσάντρο Τζεντίλε. Προφανώς δεν τον μάθαμε φέτος, αλλά σε μια ομάδα ... τρελών ΝΒΑερς, πιο τρελός Σάντρο, τα πήγε μια χαρά (σε ατομικό επίπεδο) έχοντας 16.8π, 4.8ρ και 3.3ασ.

Ο μικρότερος πάντως μπασκετμπολίστας, που πήρε μέρος σε αυτό το Ευρωμπάσκετ ήταν ο 18 χρονος Φουρκάν Κορκμάζ με την Τουρκία (4αγ, 2π, 1.5ρ). Στην τρίτη διοργάνωση του καλοκαιριού. Μετά δηλαδή από το Παγκόσμιο κάτω των 19 και το Ευρωμπάσκετ εφήβων στο Βόλο, πήγε και στο Ευρωμπάσκετ των ανδρών. Τουλάχιστον ο Χαραλαμπόπουλος ...πρόλαβε να ξεκουραστεί και λίγο...