Οι τρεις κολώνες του Ολυμπιακού και ο φάντης - μπαστούνι του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός δικαίωσε όσους πίστευαν ότι ερχόταν με φόρα από τις καλές ευρωπαϊκές του εμφανίσεις και θα ήταν άκρως ανταγωνιστικός στο ΣΕΦ. Κι ο Ολυμπιακός, αφού δεν μπόρεσε να κρατήσει σε διάρκεια το εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο, έπρεπε να βγάλει από το playbook ορισμένες από τις καλύτερες άμυνες που είχε παίξει φέτος, να περάσει την μπάλα μέσα στο καλάθι και να βρει τον πρώτο του σκόρερ σε πλήρη εγρήγορση.

Ο Σάσα Βεζένκοβ έκανε μια εμφάνιση, ανάλογη όλης της χορταστικής χρονιάς που κάνει (22π - 7ρ), παρότι η άμυνα του Παναθηναϊκού, κάποιες φορές σταμάτησε με επιτυχία το παιχνίδι του χωρίς την μπάλα και σε σύγκριση με τον προσωπικό του αντίπαλο ήταν η μέρα με τη νύχτα. Ο Ντέρικ Γουίλιαμς, που πριν από τρία βράδια ζάλιζε την Ζαλγκίρις (με 25π), πέρασε σχεδόν απαρατήρητος ολοκληρώνοντας το ματς με 0/5 σουτ στα 32:21 λεπτά που αγωνίστηκε.

Η διαφορά που έκανε ο Βεζένκοβ στο ματς δεν είναι μόνο η δική του παραγωγή, αλλά και η προσήλωσή του στο να αφήσει τον Αμερικανό, προικισμένο σκόρερ, στο μηδέν. Ή αν προτιμάτε στους μόλις 4 πόντους από την γραμμή του φάουλ.

Ο ένας πυλώνας έμοιαζε πολύ σταθερός. Αλλά και οι άλλοι δύο που στήριξαν την 9η σερί νίκη επί του Παναθηναϊκού (και η οποία σχεδόν δίνει από τώρα πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ), δεν πήγαν πίσω. Ποιοί ήταν;

• Πρώτα ο Τόμας Γουόκαπ σε μια άκρως πληθωρική εμφάνιση. Παίζοντας καταπληκτικές άμυνες, κυρίως πάνω στον Μπέικον, έμοιαζε να βρίσκεται παντού, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όταν έπεφτε με πάθος σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα και δεσπόζοντας στο παρκέ με την ηγετική του παρουσία. Προσθέστε και τα δυο τρίποντα που πέτυχε ξεκολλώντας τον Ολυμπιακό και βγάζετε μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες του ντέρμπι. Ο Αμερικανός, έτσι κι αλλιώς, είναι ένας από τους καλύτερους ξένους που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα των "ερυθρολεύκων", γιατί το απαράμιλλο θέαμα που προσφέρει δεν προέρχεται μόνο από εντυπωσιακές φάσεις, κοντά στο καλάθι, αλλά από διάφορες βουτιές, κλεψίματα, που κερδίζουν χαμένες μπάλες και δίνουν έξτρα επιθέσεις...
• Και μετά -αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά- ο Μουστάφα Φαλ. Αν ψάχνουμε τον MVP του αγώνα, θα καταλήξουμε στον Γάλλο σέντερ, που πήρε παραμάζωμα τις μάχες του αέρα από τις οποίες δεν έχασε σχεδόν καμία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γιώργος Παπαγιάννης έπαιξε ρόλο στο ματς, όταν ο Φαλ κάθισε στον πάγκο για τις ανάσες του και πάνω στο παρκέ βρισκόταν ο Μπολομπόι. Έχει πάρει τον αέρα του Έλληνα σέντερ, ο "Μους" του Ολυμπιακού; Μπορεί. Σίγουρα, πάντως, τον νίκησε κατά κράτος σε αυτή τη μάχη, κερδίζοντας όλα τα κρίσιμα ένας εναντίον ενός με την πλάτη του, πάνω στο τεράστιο κορμί του "πράσινου" ψηλού. Οι 17π με 8/13δ, 1/2 β και 9 ρ, δείχνουν ανάγλυφα πόσο σημαντικός ήταν ο Φαλ σε αυτό το ντέρμπι.

Η αντίδραση του Παναθηναϊκού

Το ματς έδειξε ότι θα κυλούσε από την αρχή στα μέτρα του Ολυμπιακού. Ο Μπαρτζώκας είχε διαλέξει να μαρκάρει τον Μπέικον με κοντό παίκτη, δυσκολεύοντας την ντρίπλα του Αμερικανού σκόρερ, στέλνοντας βοήθειες όταν ο άσος του Παναθηναϊκού έψαχνε απεγνωσμένα χώρο για να πάει προς το καλάθι. Ξέροντας μάλιστα πως ο Μπέικον δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την πάσα, ο ξεμαρκάριστος παίκτης του Παναθηναίκού δεν απειλούσε (σχεδόν) ποτέ, αφού δεν έπαιρνε (σχεδόν) ποτέ την μπάλα.

Με τον Αϊζέια Κάναν να κάνει το καλύτερο δεκάλεπτο από τότε που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού και τον Φαλ ήδη κυρίαρχο, ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα και με ένα 14-4 στο δεύτερο μισό της περιόδου, έχοντας 3/7 τρίποντα, πέρασε με +10 πόντους, δείχνοντας ότι ήθελε να καθαρίσει από νωρίς.

Η αντίδραση του Παναθηναϊκού δείχνει κατ' αρχήν τη βελτίωση της ομάδας του Ράντονιτς, που δεν πνίγεται πλέον σε μια κουταλιά νερό, αλλά και την δεδομένη αδυναμία της οποιασδήποτε second unit του Ολυμπιακού να συνεχίσει με την ίδια προσήλωση την καλή δουλειά που έχει γίνει, πριν από τις αλλαγές του Μπαρτζώκα. Προφανώς δε γίνεται ένα ματς να βγει με πέντε παίκτες, ήδη είναι λίγοι οι εφτά που αποτελούν το βασικό ροτέισον, άρα ο προπονητής σωστά έπραξε.

Όχι όμως και οι παίκτες του στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο δεκάλεπτο είχε 1/9 τρίποντα, με τα περισσότερα άστοχα σουτ να εξελίσσονται σε πρωτεύοντα, ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Η έξοδος του Φαλ άναψε το πράσινο φως για τον Παπαγιάννη, που πέτυχε τους 9 από τους 11 πόντους σε αυτή την περίοδο (ακόμη και σε σουτ τριών πόντων πέτυχε), με την "πράσινη" άμυνα να διαβάζει πολλές από τις πάσες προς την αδύνατη πλευρά. Όσες, άλλωστε, δεν τις σταμάτησε, κατέληγαν συνήθως σε άστοχο σουτ των γηπεδούχων.

Το 24-14 του Ολυμπιακού έγινε 11-24 υπέρ του Παναθηναϊκού, απόδειξη του πόσο ρευστού είναι, πλέον, το μπάσκετ και προφανώς πόσο ιδιαίτερα είναι τα αιώνια ντέρμπι. Έχει δίκιο ο Μπαρτζώκας, που λέει ότι το σερί της ομάδας του με τις εννιά συνεχόμενες νίκες δεν προϋποθέτει, κάθε φορά, και μια... διάλυση του Παναθηναϊκού. Ειδικά τώρα που οι "πράσινοι" μοιάζουν να έχουν ανακάμψει, βρει χημεία και ρόλους πάνω στο παρκέ.

Μπορεί ο ΠΑΟ να στηρίζεται πολύ στο ατομικό ταλέντο, κυρίως του Μπέικον, να μην είναι τόσο δημιουργικός (20-13 οι ασίστ, σε ένα ματς που τελείωσε στους δύο πόντους) έχει, ωστόσο, ανεβάσει κατακόρυφα τις στροφές, αντέχει σε δύσκολες έδρες και σαφώς δεν είναι πια ο σάκκος του μποξ, που έμοιαζε στο πρελούδιο της σεζόν.

Η τανάλια του Γουόκαπ και η βενζίνη του Λι

Ο Ολυμπιακός από το +10 είχε βρεθεί στο -3, είχε γεμίσει νεύρα και βγει έξω από τα νερά του. Όχι όμως και ο Τόμας Γουόκαπ. Η τανάλια του πάνω στον Μπέικον έσφιξε τόσο πολύ που ο Αμερικανός ασφυκτιούσε, δεν έβρισκε χώρους και περιθώρια να εκτελέσει, δημιουργώντας, εν τέλει, πιο πολλά προβλήματα στην ομάδα του, από εκείνα που δεν της έδινε.

Οι γηπεδούχοι σταμάτησαν να σημαδεύουν σίδερο, σουτάροντας χωρίς λόγο τρίποντα, έριξαν όλο το βάρος στην άμυνα τους και άρχισαν να τρέχουν το γήπεδο για να ξαναφέρουν το ματς στα μέτρα τους. Αν μάλιστα ο Κώστας Παπανικολάου δεν πνιγόταν στο άγχος, μπορεί να είχαν αφήσει πίσω τους τον Παναθηναϊκό, πριν ο Πάρις Λι δώσει τις λύσεις από την γραμμή του τρίποντου!

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού που κυνηγούσε με συνέπεια τους αντιπάλους του στην άμυνα, έμοιαζε να φοβάται και την σκιά του στην επίθεση. Η ψυχολογία του είναι πάντοτε εύθραυστη και όταν δεν μπουν τα πρώτα δυο σουτ, τίποτε δεν πάει καλά στη συνέχεια.

Ακόμη κι έτσι οι γηπεδούχοι με το τρίποντο του Γουόκαπ έπαιρναν διαφορά 5 πόντων, που σύμφωνα με την εξέλιξη του αγώνα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και "μεγάλη", ειδικά με τον τρόπο που σούταρε (δηλαδή αστοχούσε) στο τρίτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός.

Με τον Μπέικον μπλοκαρισμένο στα νύχια του Γουόκαπ και τον Γουίλιαμς απαρατήρητο, κάποιος "πράσινος" έπρεπε να πάρει την ευθύνη. Τα δυο συνεχόμενα τρίποντα του Λι, έμοιαζαν να ξαναβάζουν βενζίνη στο ντεπόζιτο του Παναθηναϊκού. Το ματς ξαναπήγαινε στον πόντο.

Η μπάλα στον Φαλ και ξαφνικά Μπέικον

Με τον ΜακΚίσικ αντί του Παπανικολάου και τον Σλούκα να σημαδεύει καλά τον Φαλ, είτε σε πικ εν ρολ είτε σε μις-ματς, ο Ολυμπιακός έδειχνε να ελέγχει το παιχνίδι, έστω κι αν ο ρυθμός θεωρητικά βοηθούσε τον Παναθηναϊκό. Οι "πράσινοι" έπαιρναν σκορ από τον Νέιτ Γουόλτερς σε κρίσιμες στιγμές, αλλά χωρίς κάποιον να του συμπαραστέκεται.

Όταν ο Φαλ με γκολ - φάουλ έδινε προβάδισμα +6 πόντων στον Ολυμπιακό, με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει, δύσκολα φανταζόταν κανείς πως οι γηπεδούχοι μπορούσαν να χάσουν το ματς.

Μόνο που ο Μπέικον είναι ένας παίκτης που πριν από δυο χρόνια έβαζε σχεδόν 11 πόντους στο ΝΒΑ και σίγουρα μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, με τον χρόνο να μηδενίζει. Η μοναδική του ικανότητα να δημιουργεί φάσεις από το πουθενά, αλλά και να σκοράρει με απίθανα σουτ, τον κάνουν πολύτιμο ακόμη κι όταν όλο το βράδυ υποφέρει.

Ναι, παίζει πολύ μόνος του, καμιά φορά είναι υπερβολικός, όμως η προσθήκη του στον Παναθηναϊκό, ανεβάζει την πράσινη ομάδα ένα επίπεδο πιο πάνω. Κι αν δεν ήταν αυτός στο παρκέ, αμφιβάλλουμε αν η ομάδα του θα μπορούσε να φτάσει σε (άστοχο) σουτ νίκης.

Ο Αμερικανός φάντης - μπαστούνι του Παναθηναϊκού είχε μείνει άποντος μέχρι το τελευταίο ένα λεπτό και 17 δευτερόλεπτα. Κι εκεί ήρθε η έκρηξη του με 7 πόντους (προσθέστε ένα χορευτικό λέι-απ με σπάσιμο της μέσης και ένα τρίποντο χωρίς ισορροπία από τα εφτά μέτρα).

Είχε προηγηθεί το κλέψιμο του Λι στον απρόσεχτο Σλούκα και η μια χαμένη βολή του Πίτερς (που θεωρητικά είχε μπει γιατί είναι καλύτερος σουτέρ φάουλ από τον Φαλ) που πήγαιναν το ματς στο +2 με την τελευταία επίθεση στα χέρια του Παναθηναϊκού. Ο Μπέικον αστόχησε με εκτός ισορροπίας σουτ και η νίκη έμεινε στα χέρια των "ερυθρολεύκων".

Αν υπάρχει φάουλ στη φάση, γίνεται στο ξεκίνημα της με την επαφή του Βεζένκοβ, αλλά η φιλοσοφία των διαιτητών σε αυτό το ντέρμπι ήταν να αφήνουν τέτοια μαρκαρίσματα, όπως έγινε και λίγο νωρίτερα στο σπρώξιμο του Μπέικον στον Γουόκαπ (πριν πάει στο εντυπωσιακό λέι απ).

Ο Παναθηναϊκός, που εκτέλεσε 9 βολές λιγότερες, κυριάρχησε στα ριμπάουντ (+9), υστέρησε στη δημιουργία, αλλά έκανε και περισσότερα του επιτρεπτού λάθη (17) που έδωσαν εύκολες μπάλες στον Ολυμπιακό (11 κλεψίματα). Κι ενώ στο πρώτο μέρος είχε περισσότερη ισορροπία, σουτάροντας από μακριά 4/10 τρίποντα, ολοκλήρωσε με 7/28. Λίγο χειρότερα από τον αντίπαλό του, που είχε σπάσει τα καλάθια στην τρίτη περίοδο, αλλά τελείωσε το ματς με 7/26

Οι δυο ομάδες αφήνουν το ντέρμπι και στρέφουν το μυαλό τους στα δυο κρίσιμα ματς που έρχονται για την EuroLeague με τους Ιταλούς. Η Αρμάνι Μιλάνο την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ και η Σεκραφέντο Μπολόνια την Παρασκευή στο ΣΕΦ έρχονται, πριν από την διαβολοβδομάδα που ακολουθεί. Στο βάθος,προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, αχνοφαίνεται και η τρίτη φετινή μονομαχία τους, αυτή τη φορά στην πράσινη έδρα.