Η χειρότερη ευχή που μπορεί κανείς να σου δώσει μέσα στη χρονιά είναι το "καλό χειμώνα", που σου λένε κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι για το καλοκαίρι και τις διακοπές που τελείωσαν. Στο μπάσκετ, πάλι, δεν πρόκειται για ευχή, αλλά για πραγματική επιδίωξη. Να βάζεις γερά τα θεμέλια στο τέλος του καλοκαιριού, που αρχίζουν προετοιμασία και φιλικά, ώστε να έρθει ένας καλός χειμώνας και μια ακόμη καλύτερη άνοιξη.

Κάπως έτσι πρέπει να βλέπει κανείς αγώνες όπως αυτόν του Ολυμπιακού κόντρα στη Μονακό, που έβαλε την "ερυθρόλευκη" ομάδα, αλλά και τον λιγοστό κόσμο, που κατηφόρισε στο ΣΕΦ, σε mood Ευρωλίγκας. Το ματς, άλλωστε, κόντρα στους νεοφώτιστους Μονεγάσκους ήταν επιπέδου της κορυφαίας διοργάνωσης, για την οποία μετράμε αντίστροφα καθώς ξεκινάει στο τέλος του μήνα.

Το πλατύ χαμόγελο του Ντέιβιντ Ρίβερς φώτισε ακόμη περισσότερο το Στάδιο, με τους παλιότερους να θυμούνται τον ηγέτη της τρομερής ομάδας της σεζόν 1996-97, που κέρδισε τα πάντα. Η ιστορία του "ποταμού" είναι πάντοτε διδακτική, για όσες γενιές ολυμπιακών ακολουθήσουν. Ο παίκτης που "δεν έκανε, δεν έρανε, δεν έφτανε" για τον Ολυμπιακό, νίκησε "έξυπνους" και "εξυπνάκηδες", καθορίζοντας με μοναδικό τρόπο το τριπλ-κράουν, είναι η καλύτερη απάντησε σε όσους προτρέχουν να βγάλουν συμπεράσματα, να προβλέψουν με τόση σιγουριά την αποτυχία, που στο τέλος δεν μπορούν ούτε να δαγκώσουν την γλώσσα τους.

Ο Σάσα Βεζένκοφ το 1997 ήταν μόλις δυο ετών, προφανώς τα κατορθώματα του Ρίβερς τα έχει δει μόνο από το youtube. Όταν με τον Σπύρο Καβαλιεράτο τον ρώτησα, μετά το ματς, πως μπορεί να εμπνεύσει εκείνη η ομάδα την τωρινή, θύμισε αυτό που και ο ίδιος ο Ντέιβιντ το γνωρίζει καλύτερα: "Στον Ολυμπιακό είμαστε. Κι όπως εκείνη η ομάδα κέρδισε τα πάντα, έτσι κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι σε κάθε αγώνα να νικάμε. Είναι ωραίο, που επέστρεψε ο κόσμος, θα το ευχαριστηθούμε περισσότερο, νιώθουμε, ωστόσο, και την πίεση..."

Παρεμπιπτόντως, ο Σάσα ήταν ξανά ο κορυφαίος του Ολυμπιακού, συνεχίζοντας από κει που τελείωσε πέρσι σε ένα διαρκές κρεσέντο με εύστοχα μακρινά σουτ, με καλές τοποθετήσεις σε άμυνα και επίθεση και περισσό πάθος. Απόντος και του Παπανικολάου, ο Βούλγαρος διεθνής, έπαιξε και στο "3", αν και την περισσότερη ώρα του ματς ο Μπαρτζώκας προτίμησε να παίζει με τρεις γκαρντ.

Όπως φάνηκε και από τη διακύμανση του ματς (τα δυο δεκάλεπτα, δηλαδή, που οι "ερυθρόλευκοι" κέρδισαν με 37-26 (το τρίτο) και 26-18 (το τέταρτο) το σχήμα που λειτούργησε περισσότερο ήταν όταν στο παρκέ συνυπήρχαν Γουόκαπ, Σλούκας, Ντόρσεϊ και στη θέση ενός εκ των τριών, ο Λαρεντζάκης. Ήταν μάλιστα το ελαφρύ σχήμα (ο Βεζένκοφ στο "4" και κυρίως ο Λιβιό Ζαν Σαρλ στο "5") που έκανε τον Ολυμπιακό με τις αλλαγές στην άμυνα, να βάλει δύσκολα στους Γάλλους, να κλέψει μπάλες και εν τέλει να φτάσει στην επικράτηση.

Αντίθετα, δεν λειτούργησε η πεντάδα με τον ΜακΚίσικ τριάρι, καθώς ο Αμερικανός μοιάζει ακόμη να μην έχει πολλές ανάσες, αλλά κυρίως να μπερδεύεται πολύ στο πέντε εναντίον πέντε. Από τα δικά του τρία σερί λάθη, η Μονακό έκανε το ντεμαράζ της πρώτης περιόδου κι οι δικές του κακές επιλογές στο τρίτο δεκάλεπτο, ξανάβαλαν τους φιλοξενούμενους μπροστά στο σκορ. Εντάξει δεν θα τα... χρεωθεί όλα ο "Σακ", είναι και θέμα βραδιάς, η ο αντίπαλος που ξέρει πως να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες σου.

Η Μονακό έδειξε διαβασμένη, όχι μόνο απέναντι στον εκρηκτικό (όταν βρει ανοιχτό γήπεδο) ΜακΚίσικ, αλλά και στο πως θα αντιμετώπιζε τον Φαλ. Ο ψηλός του Ολυμπιακού δεν βολευόταν να ακολουθεί τον Μοτεγιούνας μακριά από τη ρακέτα, έχει ένα τεράστιο κορμί, που κάνει αίσθηση, θα υπάρχουν ωστόσο και τέτοιες βραδιές, που την περισσότερη ώρα θα κάθεται στον πάγκο. Εκεί εξαρτάται πως θα αντιδράσει η υπόλοιπη ομάδα και οι άλλοι δυο ψηλοί, που παίζουν στο "5". Ο Χασάν Μάρτιν μοιάζει να βρίσκει ρυθμό, δεν δείχνει να έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα σε σχέση με την δεύτερη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στο γόνατο, όμως ήταν ο Λιβιό αυτός που κούμπωσε το ματς, τόσο πίσω (πάνω στον Λιθουανό) όσο και μπροστά με τους 19 πόντους που σημείωσε.

Τρεις και ένας για όλους...

Η πιο ενδιαφέρουσα γραμμή ωστόσο του φετινού Ολυμπιακού είναι η περιφέρεια του. Για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια απουσιάζει ο τεράστιος Βασίλης Σπανούλης, όπως και να' χει το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Δίπλα στον Σλούκα, προστέθηκαν φέτος ο Τόμας Γουόκαπ και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ. Είμαστε ακόμη πολύ νωρίς στην εκκίνηση της σεζόν, παρόλα αυτά η τριάδα μοιάζει πολύ δυνατή.

Ο ταχυκίνητος Σλούκας, στη χρονιά που γίνεται και τυπικά ο ηγέτης της νέας εποχής του Ολυμπιακού, βρίσκει δυο παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, που όσο περνάει ο καιρός θα τελειοποιούν τους αυτοματισμούς μια τριπλέτας που δύσκολα συναντάς ακόμη και στις κορυφαίες ομάδες της Euroleague.

• Ο Γουόκαπ, ένας εξαιρετικός πλέι-μέικερ, με σπουδαία σωματικά προσόντα, λειτουργεί περισσότερο σαν δημιουργός, βλέπει γήπεδο, πιέζει πάρα πολύ στην άμυνα και ξέρει πότε πρέπει να σκοράρει ο ίδιος. Ίσως θα πρέπει να το επιχειρεί περισσότερο, αν και προφανώς κάνει ό,τι του ζητάει ο προπονητής του.
• Ο Ντόρσεϊ είναι σίγουρα παίκτης ψυχολογίας, έχει όμως σπουδαία τελειώματα, καλό σουτ από μακριά και παίρνει φάσεις στο ένας εναντίον ενός που ζητάει ο Ολυμπιακός από το επιθετικό του ταλέντο. Ζήτημα για τον ομογενή γκαρντ είναι η σταθερότητα, ώστε να είναι κάθε φορά το ίδιο απειλητικός για τον αντίπαλο.

Σε αυτή την τριάδα ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης παίρνει το χρόνο του, με το δικό του μπασκετικό εγωισμό που τον καθιστούν απαραίτητο και χρήσιμο, παίζοντας πάντα στο κόκκινο και έτοιμος να τα αντιμετωπίσει κάθε είδους δυσκολία, μικρή, μεγάλη, ακόμη και θεωρητικά αξεπέραστη. Είναι περίπτωση ο διεθνής άσος και υπόδειγμα συνέπειας, θέλησης και προσήλωσης στο στόχο.

Η Μονακό έβαλε αρκετούς γρίφους στον Ολυμπιακό, ο Λι Πάρις έδωσε ρεσιτάλ με 13π και 12 ασίστ, ο Μοτεγιούνας θα' ναι μια από τις ατραξιόν της φετινής Ευρωλίγκας, με την ομάδα από το Πριγκιπάτο να μην είναι ντε και καλά ο νέος σάκος του μποξ για τους μεγάλους της διοργάνωσης. Ο Μπαρτζώκας δήλωσε ότι ήταν ένα θαυμάσιο ματς και είχε δίκιο. Δεν θα' ναι πάντως έτσι χαμογελαστός αν και στα επόμενα ματς δει την ομάδα του να κάνει 11 λάθη στο πρώτο μέρος, να δέχεται 51 πόντους και να δίνει πολλά δικαιώματα.

Είπαμε, όμως. Το καλοκαίρι μαθαίνεις να διορθώνεις γρήγορα τις ατέλειες και ο χειμώνας που έρχεται να είναι ... καλός.