Αν έπρεπε να έχει μάθει κάτι από τις μονομαχίες του με τη Ζαλγκίρις ο Ολυμπιακός είναι ότι αυτή την ομάδα δεν πρέπει να την αφήσεις να ανασάνει. Όχι με 12 πόντους να την κερδίζεις, αλλά με … 32, θα πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε κάθε επίθεση, σε κάθε άμυνα.

Στο 51-39 με το ΣΕΦ στο πόδι, με την ομάδα να έχει το μομέντουμ, έπρεπε το γκάζι να μείνει πατημένο. Ακόμη και ο Μπλατ έπρεπε να είναι σε εγρήγορση για να σταματήσει το ενδεχόμενο σερί των Λιθουανών με οποιονδήποτε τρόπο. Έστω και με ένα τρικ, ας πούμε μια τεχνική ποινή, ή ένα τάιμ-άουτ μόλις οι αντίπαλοι έδειξαν να σηκώνουν κεφάλι.

Τίποτε απ’ αυτά δεν συνέβη. Στο +12, η Ζαλγκίρις έβαλε πέντε μαζεμένους πόντους ρίχνοντας το χάντικαπ στο +7 και πριν καταλάβει ο Ολυμπιακός τι ακριβώς … γινόταν πάνω στο παρκέ οι φιλοξενούμενοι είχαν ισοφαρίσει!

Κάπως έτσι ένας αγώνας που φαινόταν ότι κυλάει στα δεδομένα τα οποία καθόριζε ο Ολυμπιακός, ξανάρχιζε από το μηδέν. Και με τη Ζαλγκίρις να έχει επιστρέψει, το πνεύμα του μαχητή που εμπνέει αυτή την ομάδα, έφτανε και περίσσευε για να πάρει το παιχνίδι .

Οι «ερυθρόλευκοι» ενώ είχαν χτίσει με υπομονή και αρκετό ιδρώτα αυτή τη διψήφια διαφορά δεν είχαν την υπομονή και την επιμονή να τη διατηρήσουν, βγάζοντας τους αντιπάλους τους εκτός ρυθμού. Την ώρα, που έπρεπε να τρώνε σίδερα, να κυνηγάνε την κάθε μπάλα, έδειξαν να χαλαρώνουν και το πλήρωσαν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που πιάνεται συνολικά αδιάβαστος ο Ολυμπιακός και χάνει ένα ακόμη παιχνίδι, το οποίο θα μπορούσε να κερδίσει.

ΝΑ ΒΡΕΙ ΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ

Εντάξει, η πρόκριση δεν έχει ακόμη χαθεί οριστικά, μένει ένα ματς που πρέπει να κερδίσει (αυτό με την Νταρουσάφακα) αλλά περιμένει και συνδυασμό αποτελεσμάτων . Βολεύεται με τις ήττες Μιλάνου, Ζαλγκίρις και Μπασκόνια. Δεν είναι σίγουρο ότι θα του βγουν όλα, όμως δεν έχει κι άλλη επιλογή.

Θα πει κανείς για μια ομάδα η οποία στην 19 αγωνιστική είχε 12-7 και τώρα είναι με ένα τρομερό 2-8, στο χείλος του γκρεμού μοιάζει λίγο υπερβολικό να οραματίζεται την πρόκριση. Μια ομάδα η οποία δεν μπορεί να νικήσει … κανέναν , δύσκολα μπορεί να έχει αξιώσεις. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός πρέπει να προκριθεί στα πλέι-οφ, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα μείνει εκτός οκτάδας και ουσιαστικά θα έχει τελειώσει η χρονιά για όλους και όχι μόνο τον Σπανούλη που έμαθε πολύ δυσάρεστα νέα για τον τραυματισμό του .

Τι εννοούμε; Αν ο Ολυμπιακός μείνει εκτός πλέι-οφ Ευρωλίγκας, θα ξεμείνει από στόχους. Το ελληνικό πρωτάθλημα, με βάση τις εξαγγελίες για τη διαιτησία δεν τον ενδιαφέρει. Θα μείνει μια ομάδα «άπραγη» από τις αρχές Απριλίου, σκεπτόμενη το μέλλον της τη νέα σεζόν στην Αδριατική Λίγκα.

Ωραία είναι όλα αυτά για να τα συζητούν οι φίλαθλοι στα σόσιαλ μίντια, αλλά υπάρχουν και κάποια συμβόλαια που πρέπει να τηρηθούν και δεν … ολοκληρώνονται τον Απρίλιο.

Προφανώς δεν είναι πανάκεια η πρόκριση στα πλέι-οφ, αφού έτσι κι αλλιώς οι πιθανότητες θα είναι περιορισμένες, από την άλλη όμως οι αγώνες μετά την κανονική περίοδο της EuroLeague θα είναι και το μοναδικό κίνητρο όλων…

ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ, ΜΗΔΕΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

Σίγουρα έχουν χτυπήσει σοβαρά τον Ολυμπιακό οι δυο απώλειες των βασικών γκαρντ του (Σπανούλης, Στρέλνιεκς). Ναι, ήταν ατυχία που παραμονή του αγώνα προσβλήθηκε από ίωση ο Πρίντεζης ο οποίος έπαιξε με ισχυρή αντιβίωση .

Όλα αυτά, όμως, θα έπρεπε να χαλυβδώσουν την ομάδα. Να κάνουν τον ένα να παίζει για δυο, ή για τρεις. Ο μόνος που το πήρε κατάκαρδα μετά τον αγώνα ήταν ο Μπριάντε Γουέμπερ , που είδε να πηγαίνει στράφι η καλύτερη εμφάνισή του με τα «ερυθρόλευκα». Αυτός, που είναι μόλις ενάμιση μήνα στην ομάδα έδειξε να στενοχωριέται περισσότερο από κάθε άλλον. Κάτι λέει κι αυτό, για το γενικότερο κλίμα στον Ολυμπιακό αυτής της εποχής.

Με δύο παίκτες, όμως, (Γουέμπερ, Μιλουτίνοφ) δεν κερδίζεις μια πολυφωνική ομάδα με ατέρμονη δύναμη και ψυχικά αποθέματα όπως η Ζαλγκίρις. Και εντάξει ο Πρίντεζης είχε τη δικαιολογία της ίωσης, φαινόταν άλλωστε και αδύναμος πάνω στο παρκέ. Ο Παπανικολάου που ήταν πάλι; Ένα τρίποντο στην αρχή, δυο-τρεις καλές άμυνες κι αυτό ήταν;

Ο Γκος που είχε τη θέληση έπεσε θύμα της διστακτικότητας του και βρίσκει, πλέον, απέναντί του και το μουρμουρητό της εξέδρας. Στην τρίτη περίοδο, πάντως, όταν ηρέμησε, έδωσε πραγματικές βοήθειες. Μετά … εξουδετερώθηκε μόνος του. Καλός, χρυσός και άγιος ο Αμερικανός, αλλά αποδεικνύεται «λίγος» να σηκώσει το βάρος της φανέλας.

Απόλυτο μηδέν και από τον πάγκο. Ο Λε Ντέι βολόδερνε στην άμυνα, έχανε καρφώματα (!) στην επίθεση. Ο Βεζένκοφ αδύναμος κρίκος, ο Μάντζαρης χωρίς ρόλο, διάθεση και πάθος. Κάτω από το μηδέν και ο Τουπάν. Ε με όλα αυτά, πώς να νικήσει ο Ολυμπιακός και πώς να αποφύγει την όγδοη ήττα του σε 10 αγώνες. Τέτοιο ντροπιαστικό σερί δεν έχει υπάρξει ποτέ για τους Πειραιώτες

ΥΓ: Πώς γίνεται να μένει στο τελευταίο τρίλεπτο του ματς με τέσσερα φάουλ στο παιχνίδι ο Παπανικολάου, ενώ ο Ολυμπιακός ζητάει απεγνωσμένα άμυνες; Δεν το είδε ο Μπλατ; Δεν του το είπε κανένας; Η φάση που ο Ντέιβις έχει κλειδώσει τον «Παπ» μέσα στο καλάθι και κάνει το φάουλ ο Γουέμπερ ψηλά στον αέρα, είναι πολύ κρίσιμη. Ο Παπανικολάου δεν έκανε χαμηλά φάουλ γιατί θα έβγαινε με πέντε και ο Ντέιβις πήρε το μπόνους για να βάλει την Ζαλγκίρις μπροστά ξανά στο σκορ.

ΥΓ 2: Η είδηση για τον τραυματισμό του Σπανούλη είναι πολύ δυσάρεστη ειδικά αν αληθεύουν τα περί εξάμηνης απουσίας από τις προπονήσεις . Ο Βασίλης κλείνει τον Αύγουστο τα 37 του, δεν του είναι εύκολο να ακούει τέτοια πράγματα. Μια απορία, μόνο. Αφού ήταν τόσο σοβαρός ο τραυματισμός του, πώς διαβάζαμε από δω κι από εκεί ότι … ίσως και να’ παιζε εναντίον της Ζαλγκίρις.