Με το τζάμπολ του Eurobasket να γίνεται σήμερα στις δυο από τις τέσσερις πόλεις που θα φιλοξενηθεί η πρώτη φάση (Τυφλίδα, Κολωνία) η Ελλάδα μπορεί να περιμένει μια μέρα ακόμη πριν μπει στη μάχη. Να βρει και λίγο χρόνο ακόμη ο Δημήτρης Ιτούδης για μια προπόνηση με τους περισσότερους παρόντες, καθώς στο προσκλητήριο της Τετάρτης έδωσαν το παρών οι 13 από τους 14 που βρίσκονται ήδη στην Ιταλία.

Θα το έχετε, ήδη, διαβάσει. Η φετινή διοργάνωση θεωρείται ήδη ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών. Όχι άδικα, αφού συμμετέχουν δυο ντουζίνες (και βάλε) ΝΒΑers, ανάμεσά τους τρεις σουπερ-σταρ όπως ο φετινός MVP, Νίκολα Γιόκιτς, ο θαυματουργός Λούκα Ντόντσιτς και βέβαια ο δικός μας, ο ασύγκριτος Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Σε αυτόν ομνύουμε, στην Εθνική πιστεύουμε και στο τέλος ελπίζουμε να χαμογελάσουμε, για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια και το τελευταίο μας μετάλλιο (το χάλκινο) στην Πολωνία. Πέρασε πολύς καιρός που παίρναμε τις κρυάδες, τη μία πίσω από την άλλη και παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο κόουτς Ιτούδης στην προετοιμασία, η ομάδα μοιάζει έτοιμη να κάνει το... eurostep. Σαν αυτά που συνηθίζει να κάνει, διαλύοντας κάθε προσπάθεια των αντιπάλων να τον μαρκάρουν.

Ο Αύγουστος έφερε κόσμο και κοσμάκη στο ΟΑΚΑ (αλλά και στο Βελιγράδι) καθώς σε κάθε εμφάνιση του, ακόμη κι αν δεν παίζει, ο Αντετοκούνμπο προκαλεί πανζουρλισμό. Το μπάσκετ χάρη στο αστραφτερό χαμόγελο του, αλλά και το τρομερό ταλέντο του, έγινε της μόδας, δημιούργησε, μάλιστα, και μια νέα κάστα φιλάθλων, περισσότερο προς το ΝΒΑ και σίγουρα υπεράνω των διαχρονικών συλλογικών διαφορών εν Ελλάδι.

Όλα αυτά, όμως, που τα περιμέναμε από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του στο ΝΒΑ, πρέπει κάποια στιγμή να κεφαλοποιηθούν σε μια επιτυχία της Εθνικής, που χωρίς αμφιβολία και ο ίδιος ο Γιάννης ψάχνει με πείσμα.

Ήδη έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, αναδείχθηκε δυο φορές MVP και λίγοι, πλέον, περισσότεροι φαιδροί όπως ο Γκίλμπερτ Αρίνας, εμμένουν στην αμφισβήτηση του. Ο Γιάννης έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του, θέλει και την... Ευρώπη να υποκλιθεί στο μεγαλείο του.

Ουσιαστικά, η Εθνική έχει κάνει φέτος ένα νέο ξεκίνημα. Ο Γιάννης πιο ώριμος από ποτέ με την μπαγκέτα στα χέρια και στην ορχήστρα πρώτα βιολά από την Ευρωλίγκα, παίκτες δηλαδή υψηλού επιπέδου, όπως ο Κώστας Σλούκας, ο Νικ Καλάθης, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο Γιώργος Παπαγιάννης. Φυσικά και ο Θανάσης (ενδεχομένως και ο Κώστας) Αντετοκούνμπο, αλλά κι ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, ώριμος πια, να παίξει ξεχωριστό ρόλο, όπως προστάζει το ταλέντο του.

Πίσω απ' όλους, ένας προπονητής από το πάνω ράφι, μαθημένος να κερδίζει μεγάλα παιχνίδια τίτλων, έδωσε (και δίνει) μάχη με τον χρόνο για να φτάσει την ομάδα στο επιθυμητό σημείο ετοιμότητας που απαιτεί ένα Ευρωμπάσκετ...

Παίζουν κι οι... άλλοι

Αξίζει να είμαστε αισιόδοξοι με αυτή την ομάδα; Σίγουρα ναι. Να αεροβατούμε, ωστόσο, όχι. Η εμπειρία του πρόσφατος παρελθόντος πρέπει να μας κρατάει προσγειωμένους. Σωστά και ο προπονητής, αλλά κυρίως οι παίκτες δεν... πετάνε αετό στις δηλώσεις τους, έχουν το μυαλό στο κεφάλι τους και μοιάζουν απόλυτα προσγειωμένοι στο στόχο.

Ίσως να διαβάζετε, από τώρα, χωρίς να έχουμε δει καν το Ευρωμπάσκετ, να έχουμε μια εικόνα των ομάδων, τι μας συμφέρει, τι πρέπει να κάνουμε, σε ποια θέσει μας συμφέρει να τερματίσουμε στην πρώτη φάση, ποιος είναι ο καλύτερος αντίπαλος στους "16" ή στους "8". Σαχλαμάρες!

Μην ακούτε τίποτε, μην προβλέπετε τίποτε, γιατί η μοναδική αλήθεια είναι αυτή που εκτυλίσσεται πάνω στο παρκέ κι όχι στο μυαλό κάποιου ευφάνταστου σεναριογράφου. Εκτός των άλλων, παίζουν και οι άλλοι. Αν θεωρούμε το Ευρωμπάσκετ του 2022, το καλύτερο όλων των εποχών, τότε πρέπει -πάνω απ' όλα-να σεβαστούμε τους αντιπάλους μας.

Η Κροατία, πρώτη-πρώτη, έρχεται στο δρόμο μας την Παρασκευή στην πρεμιέρα. Με ένα γνώριμο μας στον πάγκο (Νταμίρ Μουλαομέροβιτς, πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, μέλος του ΠΑΟΚ, του Πανελληνιου και για λίγο του Ολυμπιακού) ΝΒΑερς σαν τον Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς, τον Ντάριο Σάριτς και τον πανύψηλο Ίβιτσα Ζούπατς, σκόρερ ολκής όπως ο Μάριο Χεζόνια, ο απαραίτητος Αμερικανός Τζέιλιν Σμιθ, συγκροτούν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συγκρότημα.

Ξέρω, οι Κροάτες είναι "ασόβαροι", συνήθως δεν τα καταφέρνουν (τελευταία τους αξιοσημείωτη παρουσία η συμμετοχή τους στον μικρό τελικό του 2013) αλλά από την άλλη είναι ένας κακός δαίμονας για την Εθνική. Όχι μόνο γιατί μας έχει στερήσει τρία χάλκινα μετάλλια στη σειρά (1993, 1994, 1995) στο παρελθόν. Θυμάστε το "καζίκι" το 2016 στο προολυμπιακό του Τορίνο;

Η οικοδέσποινα Ιταλία έχασε μεν τον Ντανίλο Γκαλινάρι, οι περισσότεροι ωστόσο (Φοντέκιο, Μέλι, Μάνιον, Πολονάρα) που οδήγησαν την Σκουάντρα Ατζούρα στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων είναι εκεί, μαζί με τον βετεράνο Λουίτζι Ντατόμε και τον παθιασμένο κόουτς Τζιανμάρκο Ποτσέκο, θα' ναι ιδιαίτερα μαχητική και θα' χει βέβαια το πλεονέκτημα έδρας.

Η Ουκρανία που έχει κι αυτή χρώμα ΝΒΑ (Μίχαλιουκ, Λεν) έναν Αμερικανό (Τζέτερ) πιθανότατα θα συμπληρώσει την τετράδα από τον όμιλο μας που θα προχωρήσει στην επόμενη φάση, καθώς ούτε η Εσθονία, πολύ περισσότερο η Μ. Βρετανία δύσκολα θα απειλήσουν.

Ποιον θα βρούμε από την Πράγα;

Εν πρώτοις (δηλαδή στους "16" στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι στο Βερολίνο) η Ελλάδα ανάλογα με την κατάταξη της στον όμιλο, θα κοντραριστεί με κάποιον από τους πρώτους τέσσερις του γκρουπ της Πράγας. Η Τσεχία (περιμένοντας τον Σατοράνσκι ως την τελευταία στιγμή) και σχεδόν όλη τη καλή παρέα των τελευταίων ετών είναι οικοδέσποινα. Μας είχε κεράσει φαρμάκι στο προολυμπιακό τουρνουά του Καναδά, όταν ο Ρικ Πιτίνο ήταν το τελευταίο ελληνικό "πυροτέχνημα".

Οι Σέρβοι με τον Γιόκιτς σε διαβολεμένα κέφια, τον Μίτσιτς να συμπληρώνει την δωδεκάδα και τον μαέστρο Πέσιτς (πρωταθλητής Ευρώπης με την Γιουγκοσλαβία το 2001) να εκπλήσσει στην προετοιμασία αφήνοντας εκτός τον αρχηγό Τεόντοσιτς, είναι το φαβορί του ομίλου και σίγουρα όχι ένας επιθυμητός αντίπαλος στους "16".

Η Φινλανδία του αέρινου Λάουρι Μαρκάνεν και το Ισραήλ του Άβντιγια έχουν τον πρώτο λόγο να ταξιδέψουν στο Βερολίνο (και να βρεθούν ίσως στο δρόμο της Εθνικής) με την Πολωνία και την Ολλανδία να φιλοδοξούν να... τρυπώσουν σαν άλλος Κώστας Βουτσάς στη γνωστή ταινία

Ο όμιλος του θανάτου...

Η πιο δύσκολη αποστολή της ομάδας είναι ο προημιτελικός (13 ή 14/9). Αν όλα έχουν εξελιχθεί με βάση τη λογική, εκείνο το βράδυ στην Mercedes Benz Arena, η Ελλάδα θα παίξει τα ρέστα της για να προκριθεί -για πρώτη φορά μετά το 2009- στις τέσσερις καλύτερες ομάδες. Εξυπακούεται ότι θα έχει προκριθεί από τους "16", διαφορετικά θα έχει επιστρέψει πίσω.

Θεωρητικά ο όμιλος της Κολωνίας είναι πολύ πιο ισχυρός από εκείνον της Τυφλίδας, άρα εφόσον η Εθνική έχει περάσει στα προημιτελικά θα συναντήσει κάποιον από το "γκρουπ του θανάτου". Οι γηπεδούχοι (και στις δυο φάσεις) Γερμανοί, μπορεί να έχασαν τον Μόριτζ Βάγκνερ στην προετοιμασία, έχουν ωστόσο άλλους τρεις αστέρες του ΝΒΑ (Βάγκνερ, Σρούντερ, Τάις) και ένα σωρό δοκιμασμένους στην Ευρωλίγκα παίκτες, που συγκροτούν μια από τις καλύτερες γερμανικές ομάδες όλων των εποχών.

Υποτίθεται ότι φαβορί του ομίλου είναι η Σλοβενία του Ντόντσιτς (και του Ντράγκιτς) κάτοχος του τίτλου από το 2017, ποιος όμως μπορεί να βγάλει από την εξίσωση τη Λιθουανία των Σαμπόνις-Βαλαντσιούνας (και του Γκριγκόνις, που θα παίξει στον Παναθηναϊκό); Οι Γάλλοι από την πλευρά τους εμφανίζουν μια... τρομακτική ομάδα (δεύτεροι στους Ολυμπιακούς Αγώνες), κυρίως στη φροντ-λάιν όπου δεσπόζουν

Σημειώστε ότι στα πρόσφατα ματς για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου οι Γερμανοί νίκησαν (στο Μόναχο) τη Σλοβενία, ενώ η Βοσνία (του "κτήνους" Γιουσούφ Νούρκιτς και του Τζέναν Μούσα στον οποίο επένδυσε φέτος η Ρεάλ) στα χαρτιά, πέμπτη στη σειρά σε αυτό τον όμιλο, επικράτησε μετά από δυο παρατάσεις της Γαλλίας. Ακόμη και η Ουγγαρία που δύσκολα θα κάνει κάτι στην πρώτη φάση, έχει ανταγωνιστική ομάδα.

Αστέρια και στην Τυφλίδα

Ποιες ομάδες από τον όμιλο της Τυφλίδας μπορούν να κάνουν (στα προημιτελικά) την υπέρβαση. Η άλλοτε πανίσχυρη Ισπανία έχασε τον Γιουλ, έχει πάντως τους δυο Ερνανγκόμεζ, τον Ρούντι μοναδικό εναπομείναντα της χρυσής γενιάς, τον δυναμικό Γκαρούμπα και Αμερικάν(!) πλέι-μέικερ (Λορέντσο Μπράουν). Δεν είναι η κυρίαρχος των προηγούμενων ετών, κανείς όμως δεν την θέλει απέναντι του σε νοκ-άουτ αγώνες.

Ίσως φαβορί του γκρουπ να είναι η Τουρκία με τους τρεις ΝΒΑερ (Κορκμάζ, Οσμάν, Αλπερίν), του Λάρκιν και του κόουτς Αταμάν, αν και εφόσον αποκτήσει σοβαρότητα και συνέπεια στο παρκέ, ενώ η Γεωργία του Ηλία Ζούρου χωρίς τον Τόκο Σενγκέλια αλλά με τον Γκόγκα Μπιντάτζε των Πέισερς στο ρόστερ της και το ενθουσιώδες κοινό της στο πλευρό της, θα προσπαθήσει να προκριθεί στο Βερολίνο, που θα αποτελέσει και τεράστια επιτυχία.

Το Βέλγιο που το' δαμε τις προάλλες στο ΟΑΚΑ, το Μαυροβούνιο (χωρίς τον Βούτσεβιτς) και η Βουλγαρία του Σάσα Βεζένκοβ θα δώσουν τη δική τους μάχη σε ένα επίσης αμφίρροπο όμιλο, αλλά ποιοτικά ένα σκαλί πιο κάτω από εκείνον της Κολωνίας.

Φλυαρία τέλος, ώρα για τζάμπολ με πρώτο αυτό στην αρένα της Τυφλίδας. Κι από αύριο, Εθνική, Γιάννης και τα μυαλά στα κάγκελα!