Όλα ήταν ιδανικά σε αυτό το φινάλε της χρονιάς. Ο τίτλος του πρωταθλητή επέστρεψε στον Πειραιά με τον πιο πανηγυρικό τρόπο. Έσπασε όλα τα ρεκόρ ο Ολυμπιακός. Εφτά νίκες σερί κόντρα στον Παναθηναϊκό, 3-0 στους τελικούς, νταμπλ μετά από 25 χρόνια, αήττητος στα πλέι-οφ, με μόλις μια ήττα στο πρωτάθλημα και έχοντας φτάσει μέχρι τον ημιτελικό του φάιναλ-φορ της EuroLeague, χάνοντας την πρόκριση στο τελευταίο σουτ του Βασίλιε Μίτσιτς.

Ποτέ άλλοτε οι "ερυθρόλευκοι" δεν ήταν τόσο επιβλητικά ανώτεροι, από κάθε άλλον και ιδιαίτερα του αιώνιου αντιπάλου τους. Η επιβράβευση αυτής της συναρπαστικής χρονιάς, ήρθε με το sweep όπως λένε οι Αμερικανοί το "σκούπισμα" στους τελικούς. Όπως και στα προηγούμενα ματς, έτσι και σε αυτό, έφτανε και περίσσευε ένα τρομερό σερί 23-3, στο δεύτερο μισό της δεύτερης περιόδου, ώστε να τελειώσουν όλα.

Η διαφορά από το -3, πήγε στο +17 για τον Ολυμπιακό, που στη συνέχεια του ματς δεν είχε παρά να συντηρήσει το χάντικαπ, ξέροντας ότι όλα είχαν κυλήσει εκεί που ήθελε. Οι πρωταγωνιστές γνωστοί.

• Ο Βεζένκοβ σε ένα σχεδόν άριστο βράδυ, με βόμβες από μακριά, με close out επιθέσεις, με ριμπάουντ, κλεψίματα, ή με τρεις κουβέντες ο καλύτερος παίκτης όλης της χρονιάς.
• Ο Σλούκας ηγέτης με τα όλα του, με τρίποντα μαχαιριές, είτε στο πρώτο μέρος, είτε στο δεύτερο, όταν πέτυχε δυο μεγάλα σουτ κι ενώ ο Παναθηναϊκός στην τελευταία, ουσιαστικά, προσπάθεια του να επιστρέψει στο ματς, είχε μειώσει τη διαφορά από τους 19 στους 10 πόντους.
• Ο Φαλ στο ύψος του, ξανά. Παρά τα δυο φάουλ, που χρεώθηκε γρήγορα, όταν ξαναπέρασε ήταν ο γνωστός κυματοθραύστης, ο μόνιμος άλυτος πονοκέφαλος για τα ντράιβ, αλλά και τα μακρινά σουτ του ΠΑΟ.
• Κι αν ο Ντόρσι, ή ο Γουόκαπ, δεν είχαν αυτή τη φορά λαμπερή απόδοση, ήρθαν οι υπόλοιποι να δέσουν το γλυκό. Ο Λαρεντζάκης και ο Λιβιό στο πρώτο μέρος, ο Παπανικολάου με το ανελέητο κυνηγητό στον Παπαπέτρου και ο Μακ Κίσικ με το σπουδαίο +22π υπέρ της ομάδας του, όσο βρισκόταν πάνω στο παρκέ.

Ο Ολυμπιακός πήγε τρέχοντας προς τον τίτλο σκοράροντας 93 πόντους, με 50% τρίποντα (15/30) με 20 ασίστ και μόλις 7 λάθη. Με το δικό του μπάσκετ που ξεκίνησε να παίζει πριν από δέκα μήνες συμπληρώνοντας 75 αγώνες, όλους σε υψηλό τέμπο.

Σε λίγα απ' αυτά πιάστηκε στον ύπνο, ή έχασε με κάτω τα χέρια. Τερμάτισε δεύτερος στην Ευρωλίγκα, δεν είχε αντίπαλο εντός συνόρων και κυρίως έβγαλε μια υγεία μέσα στον αγωνιστικό χώρο, κερδίζοντας το κοινό του, που πήγαινε στο γήπεδο, μετά από χρόνια, για να απολαύσει μπάσκετ.

Ονειρεμένο αντίο του αρχηγού

Ιδανικό και το αντίο του μεγάλου αρχηγού. Ήταν 15 χρονών, o Γιώργος Πρίντεζης, το καλοκαίρι του 2000 όταν υπέγραψε το επαγγελματικό του συμβόλαιο στον Ολυμπιακό. Φεύγει 37 (και 4 μηνών), πατέρας πια, έχοντας κερδίσει τα πάντα. Τέσσερα πρωταθλήματα, δυο Κύπελλα Ελλάδας, δυο Ευρωλίγκες (η μία με το δικό του μπάζερ μπίτερ στην Κωνσταντινούπολη), ένα διηπειωτικό Κύπελλο και συνολικά 713 αγώνες με τα "ερυθρόλευκα" και πάνω από ... 7.000 πόντους.

Ποιος αθλητής δεν ονειρεύεται μια τέτοια τελευταία ημέρα στο γήπεδο. Με όλη την ομάδα να φοράει το μπλουζάκι του πρωταθλητή, έχοντας το δικό του όνομα στην πλάτη και τον ίδιο να σηκώνει ψηλά το τρόπαιο του πρωταθλήματος; Αφήνει πίσω του Παπανικολάου και Σλούκα που θα συνεχίσουν το δικό του δρόμο, ή αν προτιμάτε της τρομερής παρέας που φτιάχτηκε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας.

Ο κόσμος που τον λάτρεψε, τον αποθέωσε για τελευταία φορά, κάνοντας του και δώρο ένα τεράστιο πανό με την προσωπογραφία του. Μα και για τους 12.000 οπαδούς του Ολυμπιακού, μαγική ήταν η βραδιά. Όχι μόνο για τον Πρίντεζη, ή την ίδια την ομάδα τους, που σε αρκετές στιγμές του ματς τους σήκωσε από τις θέσεις τους (για ... να χοροπηδήξουν, είναι αλήθεια). Είχαν χρόνια να ζήσουν μια τέτοια σεζόν στο μπάσκετ οι ολυμπιακοί και την ευχαριστήθηκαν μέχρι το μεδούλι. Από την κοσμορυρροή στο ΣΕΦ, είτε στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας είτε στον τρίτο τελικό με τον Παναθηναϊκό, είτε στην ανεπανάληπτη εκδρομή στο Βελιγράδι...

Το φαγητό δεν ήταν ξαναζεσταμένο...

Όλη η χρονιά ήταν μια διαρκής δικαίωση και για τον κόουτς Μπαρτζώκα. Είχε φύγει πικραμένος τον Οκτώβριο του 2014, μετά τα επεισόδια στο ΣΕΦ από την ήττα κόντρα στον Παναθηναϊκό (σε ματς Κυπέλλου), επέστρεψε για να γράψει ιστορία. Λένε ότι οι επιστροφές μοιάζουν με ξαναζεσταμένο φαγητό. Στον Ολυμπιακό των τελευταίων ετών δεν ισχύει. Όσοι γύρισαν, από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, μέχρι τους Πρίντεζη, Παπανικολάου και Σλούκα, αποδείχθηκε ότι είχαν επιλέξει σωστά.

Ο Μπαρτζώκας ακολούθησε. Η πρόταση των Αγγελόπουλων τον βρήκε σε μια πολύ ώριμη στιγμή της καριέρας του και ο 57χρονος κόουτς ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Πρώτα να σουλουπώσει το χάος της εποχής Μπλατ - Κεμζούρα, να βάλει τα θεμέλια για την ανάκαμψη και με τη βοήθεια της Διοίκησης να χτίσει σωστά μια σπουδαία ομάδα όπως η φετινή.

Δεν ήταν μόνο οι σωστές κινήσεις του καλοκαιριού, όσο η χημεία που βρέθηκε γρήγορα και είδαμε στο παρκέ έναν από τους καλύτερους Ολυμπιακούς όλων των εποχών, σίγουρα δυο και τρεις κλάσεις καλύτερο από κάθε άλλη ομάδα της χώρας. Το νταμπλ είναι ο δικός του προσωπικός θρίαμβος και το πρωτάθλημα ήρθε να συμπληρώσει το παλμαρέ του, καθώς ο Έλληνας κόουτς έχει κερδίσει όλους τους τίτλους: Ευρωλίγκα, πρωτάθλημα, Κύπελλο και Διηπειρωτικό...

Η συνταγή δεν πρόκειται να αλλάξει. Οι κινήσεις θα είναι λίγες, με προοπτική αυτή η εξαιρετική ομάδα να γίνει ακόμη καλύτερη. Για να διεκδικήσει κι άλλους τίτλους, όχι μόνο στην Ελλάδα...

Τι θέλει ο Παναθηναϊκός;

Και ο Παναθηναϊκός; Τι θέλει πράγματι να κάνει η πράσινη ομάδα; Πως να δικαιολογηθεί μια τόσο κακή χρονιά, με την προτελευταία θέση της EuroLeague και τη μηδενική αντίσταση στον Ολυμπιακό; Εφτά ήττες σερί από τους "ερυθρόλευκους" δεν είχε ποτέ στην ιστορία του. Το τοπίο παραμένει θολό στο ΟΑΚΑ, αφού ό,τι αποφασίζεται... αναιρείται, πολύ εύκολα. Η εποχή Αλβέρτη - Διαμαντίδη τελείωσε άδοξα με τις δυο μεγάλες μορφές της ομάδας μάλιστα να χρεώνονται πολλά περισσότερα απ' όσα τους αναλογούν, το χαρτί του κόουτς Πρίφτη κάηκε, θα έλεγε κανείς και το ίδιο για τις επιλογές Πεδουλάκη - Βόβορα (και Σερέλη) αφού στους τελικούς υπήρξε η πλήρης παράδοση. Είναι αυτοί όμως οι υπεύθυνοι για το ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον του Παναθηναϊκού;

Κακά τα ψέματα. Αν ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ δεν αποφασίσει τι ακριβώς κάνει και ο ίδιος στο μπάσκετ και στον σύλλογο, τότε όλα θα καλύπτονται από την ομίχλη και η ομάδα λόγω αντικειμενικών συνθηκών θα παλινδρομεί στη μετριότητα. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό από την απώλεια των τίτλων από τους οποίους ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι χορτασμένος, υπέρ το δέον...

Δείτε την Game Night για την κατάκτηση του πρωταθλήματος απ' τον Ολυμπιακό: