Ένα βήμα πίσω την πήγαν τα αποτελέσματά της, ένα βήμα μπροστά βρίσκεται η Εθνική. Με τη Φινλανδία στο Κόπερ ξεκίνησε την δεύτερη φάση, κάνοντας μια τρύπα στο νερό καθώς γνώρισε μια ήττα σοκ, με την Ισπανία σήμερα θα προσπαθήσει να αναστρέψει το κλίμα, αρχίζοντας επί της ουσίας τα νοκ-άουτ παιχνίδια.

Κάπως έτσι είναι ο αγώνας με την φούρια-ρόχα. Εντάξει, μπορεί νωρίτερα να έχει ηττηθεί η Φινλανδία από την Κροατία, άρα να εξακολουθεί η ομάδα να έχει ελπίδες, θα είναι ωστόσο τελείως διαφορετικά τα πράγματα αν έχει έρθει η νίκη επί των Ισπανών.

Μια ομάδα, που μας κυνηγάει ως κακός δαίμονας από το 2002 και εντεύθεν, όταν η τρομερή γενιά των γεννημένων στις αρχές της δεκαετίας του 80, Ισπανών μας έχει κάνει τον βίο αβίωτο. Βεβαίως, για να΄μαστε και δίκαιοι ήταν οι δικοί μας 80άρηδες (μαζί με κάποιους παλιότερους) που πανηγύρισαν πρώτοι, το 2005 στο Βελιγράδι. Από το 2006, όμως και μετά, μας έχουν στην πρέσα.

Η Ισπανία μετράει ένα 7-0 απέναντι στην Ελλάδα. Μας "κάρφωσε" το 2006 στην Σαϊτάμα, ενώ οι Έλληνες ζούσαν ακόμη στην ευδαιμονία της μεγάλης νίκης επί των Αμερικανών του ΝΒΑ, μας νίκησαν και το 2007 πρώτα στην β΄φάση και μετά στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ σε ένα παιχνίδι, όπου η Εθνική το έχασε για λεπτομέρειες αλλά και κάποιες διαιτητικές αποφάσεις.

Χάσαμε, επίσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, στο Ευρωμπάσκετ του 2009 στο Κατοβίτσε αλλά και στο Μουντομπάσκετ του 2010 στην Κωνσταντινούπολη. Μπάλα είναι και γυρίζει. Η Ισπανία μετράει τώρα ένα 7-0, ωστόσο ήταν η Ελλάδα που είχε ένα 5-0 σε επίσημες διοργανώσεις και ήταν αήττητη για 15 χρόνια (από το προολυμπιακό τουρνουά του 1988, ως τον αγώνα της Λεόν το 2003 για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 2003)! Ήταν η δική μας κυριαρχία, απέναντι στην Ισπανία που την είχαμε κερδίσει δυο φορές σε τελική φάση Ευρωμπάσκετ, δυο σε Μουντομπάσκετ και άλλη μία σε προκριματικά Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Τέρμα η ιστορία...

Η ιστορία, όμως, είναι για τους ...ιστορικούς. Όχι τις ομάδες, τους προπονητές και τους παίκτες. Μπορούμε να την τερματίσουμε που λέει και ο Ρέμος, ώστε να ασχοληθούμε πραγματικά με το παιχνίδι που αρχίζει στις 18:45 ώρα Ελλάδας.

Με την προϋπόθεση ότι θα δούμε ξανά στο γήπεδο την ... κανονική Εθνική Ομάδα και όχι τα φαντάσματα που έπαιξαν με την Φινλανδία, το ματς μπορεί να έχει δυσκολίες, η Ισπανία να είναι πράγματι το φαβορί, ο Μαρκ Γκασόλ και οι κοντοί του Ορένγκα να αποτελούν δυσεπίλυτους γρίφους, ωστόσο η Ελλάδα δεν είναι χαμένη από χέρι.

Οι Ισπανοί δεν είναι σίγουροι για την Εθνική τους, ο Ορένγκα θρυλείται ότι δεν μπορεί να φτιάξει σχήματα και συστήματα στο πινακάκι του (και τις οδηγίες τις δίνει ο Καλδερόν), η άμυνά τους έχει λειτουργήσει πάρα πολύ καλά σε ματς όμως με αντιπάλους υποδεέστερους, ενώ πίσω από τον Γκασόλ δεν υπάρχει κάποιος αξιόπιστος σέντερ.

Μπορούμε να νικήσουμε;

Ναι, είναι η απάντηση όσο κι αν οι Ισπανοί έχουν τον πρώτο λόγο. Και πώς θα γίνει αυτό;

1. Με ενεργητική, επιθετική άμυνα, ώστε να νιώσει ο αντίπαλος ότι ...θα περάσει δύσκολες ώρες, είτε πηγαίνοντας στο καλάθι μας, είτε απειλώντας από μακριά. Το ματς δεν έχει μόνο φάουλ, αλλά και μια παλιά ποδοσφαιρική συνταγή: "Ή ο παίκτης ή η μπάλα".
2. Με καλά σκριν στα πικ-εν-ρολ, ώστε ο Σπανούλης κατά κύριο λόγο να έχει διάδρομο προς τον Γκασόλ, τον οποίο μπορεί να παρασύρει με τα γρήγορα πόδια του. Συνήθως ο Μαρκ πάει δυο βήματα πίσω και ανοίγει τα χέρια του σαν τερματοφύλακας, καλύπτοντας τον χώρο. Την δουλειά όμως την κάνουν οι κοντοί, που αν δεν μπλοκαριστούν από τα σκριν μπορούν να ακολουθήσουν και να μην επιτρέψουν την δημιουργία. Οι Έλληνες πρέπει να επιτεθούν "κάθετα" και όχι παράλληλα, δηλαδή κατευθείαν προς το καλάθι, χωρίς ντρίπλα ή παράλληλη πάσα.
3. Προφανώς χρειάζεται προσπάθεια να φθαρεί ο Γκασόλ με φάουλ...
4. Επίσης επειδή οι Ισπανοί γκαρντ είναι ιδιαίτερα καλοί κλέφτες χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις πάσες προς την αδύνατη πλευρά της άμυνας, για να μη δεχθούμε αιφνιδιασμούς.

Οι βασικές αρχές...

Προφανώς ο Τρινκιέρι έχει τα σχέδιά του. Έχει και τα όπλα του. Οι βασικές αρχές όμως σε ένα τέτοιο παιχνίδι παραμένουν αναλλοίωτες.

Ένα ριμπάουντ περισσότερο, ένα λάθος λιγότερο, ένα κλέψιμο, μια τάπα. Ένα καλάθι, μια βολή. Μικρές-μικρές λεπτομέρειες, που όλες μαζί φτιάχνουν το παζλ μιας μεγάλης νίκης.

Πάνω απ΄όλα, ωστόσο, το μπάσκετ παίζεται με την καρδιά και το κορμί του καθένα. Καλά τα συστήματα και οι τακτικές, ωστόσο, αν δεν έχεις τα κότσια , δε χρειάζεται να δοκιμάσεις. Το σύνθημα για την Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι ένα: "Πάμε πρώτοι σε κάθε μπάλα και ό,τι βγει".

Αν το πετύχουμε, συνήθως βγαίνει κάτι καλό...