Ο Παναθηναϊκός βρήκε τη δύναμη ακόμη και να επιστρέψει όταν οι Ιταλοί της Αρμάνι Μιλάνου έδειχναν έτοιμοι να "καθαρίσουν" το ματς στο ΟΑΚΑ, χάρη στην εξαιρετική εμφάνιση που είχαν κάνει στο τρίτο δεκάλεπτο. Η άμυνα των πρασίνων, το ξύπνημα (και η ευφυΐα) του Νέντοβιτς με εκείνο το φανταστικό κλέψιμο στον Σέρχιο Ροντρίγκεθ τους έφερε σε απόσταση αναπνοής.

Κι εκεί θα έπαιζαν ρόλο οι λεπτομέρειες. Ένα σουτ που δεν μπήκε, μια βολή, ένα σφύριγμα (δυο - τρία καλύτερα) που δεν πήραν οι γηπεδούχοι και κυρίως το ριμπάουντ που γράπωσε ο Κάιλ Χάινς 2'' πριν από το τέλος. Ο Ροντρίγκεθ είχε αστοχήσει για τρεις, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να ασφαλίσει την μπάλα, όχι τόσο για να κάνει αυτός την τελευταία επίθεση (δεν του έμενε πολύς χρόνος) όσο να μην πάθει αυτό που συνέβη.

Ο Χάινς, ο καλύτερος παίκτης της Αρμάνι στο δεύτερο μέρος, πήδηξε ψηλότερα, ή εν πάση περιπτώσει είχε το τάιμινγκ, να πιάσει πρώτος την μπάλα, τα μπλοκ-άουτ του Παναθηναϊκού δεν λειτούργησαν και πολύπειρος Αμερικανός πήγε στη γραμμή, έβαλε την πρώτη, έχασε επίτηδες την δεύτερη βολή και μαζεύοντας ξανά την μπάλα την παρέδωσε στους διαιτητές. Εντάξει δεν είναι όποιος κι όποιος, αλλά ίσως ο κορυφαίος -σε απόδοση και προσφορά- Αμερικανός που είδαμε στην Ευρωλίγκα. Ο Χάινς έχει γεννηθεί για τέτοιες φάσεις, είναι το... μεροκάματο του και ο λόγος που ακόμη και τώρα στα 35 του παραμένει πολύτιμος...

Το Μιλάνο κινδύνευε με μια ήττα που μάλλον ευνοούσε τον... Ολυμπιακό, αν και κάτι τέτοιο δεν ήταν στο μυαλό των παικτών του Πρίφτη. Την πήρε στο "τσακ". Και τέτοιες ήττες έχει γνωρίσει αρκετές ο Παναθηναϊκός στη φετινή EuroLeague. Αν τις είχε πάρει μπορεί να κοίταζε θεωρητικά την βαθμολογία, όπου μένει κολλημένος στις τελευταίες θέσεις.

Σε αντίθεση, πάντως, με ό,τι έκανε εναντίον της Ζάλγκιρις, ο Παναθηναϊκός είχε και συγκέντρωση και σχέδιο, αλλά και ένα συνηθισμένο κακό τρίτο δεκάλεπτο. Εκεί όπου το Μιλάνο έκανε το αγαπημένο του παιχνίδι. Πολύ σκληρή άμυνα, με τους παίκτες του Μεσίνα να βγαίνουν πρώτοι στην μπάλα, να τρέχουν όταν έβρισκαν την ευκαιρία στο ανοιχτό γήπεδο και να πηγαίνουν είτε σε πικ εν ρολ με τον Χάινς, είτε σε ένας εναντίον ενέργειες με τα γκαρντ.

Η αδυναμία τόσο του Μέικον, όσο και του Νέντοβιτς σε αυτή την προσωπική άμυνα είναι γνωστή, οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού σημαδεύουν αμφότερους τους γκαρντ και συνήθως δεν κάνουν λάθος.

Οι γηπεδούχοι - σε αυτή την περίοδο- έχασαν την επαφή τους με το καλάθι από μακριά (0/5 τρίποντα) κάτι που έπαθε η Αρμάνι... στο τελευταίο δεκάλεπτο, όταν η επιστροφή του Παναθηναϊκού την άγχωσε και σημάδευε μόνο σίδερο (0/7 τρίποντα). Ο Μέικον πάτησε λίγο το γκάζι του, ο Νέντοβιτς που είχε πιεστεί πάρα πολύ, πήρε δυο μεγάλα σουτ και όλα κρίθηκαν στο φινάλε.

Σε αυτή τη διαδικασία των τελευταίων αγώνων είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον ... σχεδόν βετεράνο Βασίλη Καββαδά, που δίνει, πλέον, σημαντικές ανάσες στον Παπαγιάννη και μάλιστα ξεπερνάει στο ροτέισον (όχι άδικα, βέβαια) τον Τζέρεμι Έβανς.

Απόντος του Παπαπέτρου, παίρνει τον χρόνο στο "3" ο Λεωνίδας Κασελάκης που κάθε φορά προσπαθεί για το καλύτερο και είναι μια μονάδα ολκής είτε ξεκινάει βασικός, είτε έρχεται από τον πάγκο. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Λευτέρη Μποχωρίδη, που συνεχίζει να μην μπορεί να "αρπάξει" τις ευκαιρίες. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός μένει από επιλογές στον "1", όπου ο τραυματισμός του Γιόβιτς ξανάστειλε στη θέση του πόιντ γκαρντ τον Μέικον.

Η ανακύκλωση του προβλήματος

Δεν είναι τόσο εύκολο για ένα παίκτη που κάνει την πρώτη του σεζόν στην Ευρωλίγκα να προσαρμόζεται σε όσα του έχει ζητήσει φέτος ο Παναθηναϊκός, ίσως γι αυτό και δεν έχει ψύχραιμο μυαλό στις δύσκολες αποφάσεις. Το θέμα είναι ότι ακόμη κι όταν επιστρέψει ο Γιόβιτς, οι "πράσινοι" πάλι θα πρέπει να κάνουν υπομονή, αφού ο Σέρβος θα προέρχεται από μια σοβαρή θλάση. Είναι αυτό, που λέμε ότι αν στραβώσει κάτι από την αρχή, δύσκολα διορθώνεται.

Έτσι κι αλλιώς ο Γιόβιτς, λόγω της πολύμηνης αποχής του, ήταν επίφοβος (ειδικά με τον τρόπο που μπήκε στη μάχη) να χτυπήσει και ο Παναθηναϊκός έπαιρνε, εν γνώσει του, ένα σημαντικό ρίσκο. Απλά το πρόβλημα στο "1" υπάρχει από το ξεκίνημα της σεζόν, έχουν ήδη φύγει δυο παίκτες (Κέντρικ Πέρι, Γιόγκι Φερέλ), ο τρίτος που ήρθε μπήκε στα πιτς και οι ανορθογραφίες ανακυκλώνονται. Ο Μέικον μπερδεύεται, ο Μποχωρίδης δεν μπορεί, ο Σαντ Ρος μπορεί να δώσει λύσεις μόνο για λίγο...

Ραντεβού με τον αιώνιο

Αν πάντως χάνει έτσι ο Παναθηναϊκός το φινάλε της EuroLeague δεν τον τρομάζει, έστω κι αν το πρόγραμμα του δεν είναι τόσο βατό. Στις 17 Μαρτίου, μάνι-μάνι θα βρεθεί στο ΣΕΦ για να ανταμώσει ξανά με τον Ολυμπιακό, ένα μήνα σχεδόν μετά τον τελικό του Κυπέλλου στο Ηράκλειο. Είναι μια καλή ευκαιρία για τους "πράσινους" να μετρήσουν τις δυνάμεις τους, απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο τους, όχι τόσο για το γόητρο που έτσι κι αλλιώς έχει σημασία στις μεταξύ των δυο ομάδων αναμετρήσεις, όσο για την μάχη των πλέι-οφ που θα ακολουθήσει αργότερα.

Μεσολαβεί, βέβαια, και ένα ακόμη παιχνίδι (στο ΟΑΚΑ, για τον δεύτερο γύρο της Stoiximan Basket League) που θα κρίνει την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου, ωστόσο το ματς της μεθεπόμενης εβδομάδας θα υποδείξει αρκετά πράγματα για την δυναμική του φετινού Παναθηναϊκού.