Ενδεχομένως να μη φανταζόμασταν το εύρος της τελικής διαφοράς (οι μπλαουκγράνα έσβησαν και το -15 της Ρώμης) αλλά όπως εξελίχθηκε ο τελικός, μάλλον ήταν αναμενόμενο και το σκορ που γράφτηκε στο ταμπλό.

Ο Ολυμπιακός προσπάθησε με λάθος τρόπο. Όπως συνήθως κάνουν οι ελληνικές ομάδες, όταν βρίσκουν απέναντί τους ισπανικές. Το να κοντράρεις στα ίσια την Μπάρτσα, την κατά τεκμήριο πιο agressive ομάδα της Ευρώπης, που λένει κι οι Αμερικανοί, είναι σα να ντύνεσαι Δον Κιχώτης και να κυνηγάς τους ανεμόμυλους με τον Σάντσο Πάντσο.

Το τρίποντο του Κλέιζα στο ξεκίνημα του ματς, παγίδευσε τον Λιθουανό, που νόμιζε ότι μπορούσε να κερδίσει μόνος του. Η φούρια του Τσίλντρες να τελειώσει φάσεις, ενώ τα γερά πόδια του Μάικλ δεν τον άφηναν να περάσει, ήρθε για να δέσει το…γλυκό.

Ο Ολυμπιακός που ήταν πίσω 14-13, είδε τους Καταλανούς να κάνουν ένα 10-0 και ο τελικός μας χαιρέτησε πριν καν αρχίσει. Η Μπάρτσα ξέφυγε 24-13 και ουδέποτε έχασε τον έλεγχο, πλην του πρώτου πενταλέπτου της τρίτης περιόδου.

Τότε δηλαδή, που οι “ερυθρόλευκοι” συνειδητοποίησαν ότι μόνο με την άμυνά τους θα μπορούσαν να γυρίσουν το ματς. Πήγαν τη διαφορά στο -5, αλλά δεν είχαν τη συγκέντρωση να επιμείνουν. Δυο χαμένα ριμπάουντ, ένα τρίποντο του Ναβάρο και ένα γκολ-φάουλ του Εντόνγκ αποκατέστησαν την τάξη και η Μπάρτσα ήξερε ότι δεν έχανε με τίποτε το τρόπαιο.

Για να νικήσει όμως κανείς τη Μπαρτσελόνα πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά ήταν και κατώτερος του αναμενομένου.

Κάτι η γαστρεντερίτιδα του Τεόντοσιτς, κάτι ο εκνευρισμός από το κακό ξεκίνημα κάτι και τα ανάποδα σφυρίγματα του ανεκδιήγητου Σαμπόν, ολοκλήρωσαν την έτσι κι αλλιώς επιβλητική επικράτηση της Μπαρτσελόνα, που έκανε, ουσιαστικά, μια επίδειξη δύναμης.

Δεν ξέρουμε αν ο Ολυμπιακός υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του.Ίσως. Σίγουρα, όμως, δεν έκανε αυτό που έπρεπε για να απειλήσει τους Καταλανούς. Κάτι τέτοιο γίνεται μόνο με κλεφτοπόλεμο. Με δυνατά μαρκαρίσματα, με … χέρια πάνω στα χέρια, με φάουλ.

Μόνο έτσι ο Ναβάρο, μπορεί να βγει εκτός ρυθμού, ώστε ο Πασκουάλ να καταφύγει σε λύσεις Λάκοβιτς και Μπαζίλε.

Οι “ερυθρόλευκοι” ήταν αρκετά soft στο πρώτο ημίχρονο, έκαναν την προσπάθειά τους στο ξεκίνημα του δευτέρου, αλλά δεν είχαν συνέχεια. Είχαν άλλωστε ξεκινήσει την τρίτη περίοδο, όντας 11π πίσω…

Η Μπάρτσα πήρε το τρόπαιο και απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι το σύγχρονο μπάσκετ απαιτεί:

• Γερά πόδια, να μη σε περάσει ο αντίπαλος
• Αθλητικά προσόντα, ώστε να πηδάς περισσότερο από τον άλλο
• Γρήγορη εκτέλεση
• Και κυρίως άμυνα που να τσακίζει κόκαλα ώστε ο αντίπαλος να μην ελπίζει σε τίποτε.

Μα πάνω απ’ όλα θέλει καθαρό μυαλό και αυτοματισμούς, που βγαίνουν μέσα από τη συνεχόμενη προπόνηση και την τριβή μέσα από τους αγώνες.

Ο Ολυμπιακός έκανε ένα βήμα, σε σχέση με πέρσι. Στο Βερολίνο βρέθηκε στο φάιναλ-φορ. Στο Παρίσι έπαιξε τελικό. Η Μπαρτσελόνα, όμως, προετοιμάζεται για την κούπα της Ευρωλίγκας μια πενταετία. Κι είναι σαφώς πιο ώριμη. Πιο δυνατή. Και πιο ομάδα…