Αν ο Ολυμπιακός ψάχνει δεύτερη έδρα, μετά τον Πειραιά, μπορεί να δηλώσει κάλλιστα ένα από τα γήπεδα της Κωνσταντινούπολης. Μια πόλη, που του μοιάζει τόσο φιλόξενη, όσο (σχεδόν) και η δική του.

Εκεί όπου πανηγύρισαν το 2012 τη μεγαλειώδη ανατροπή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, αλλά και νωρίτερα είχαν ξεκινήσει την μεγάλη αντεπίθεσή τους (με το διπλό κόντρα στη Φενέρ) στην Πόλη, όπου κάθε χρόνο, πλέον, δίνει αγώνες προετοιμασίας, ο Πρωταθλητής Ευρώπης αισθάνεται (και είναι) Πολίτης Α κατηγορίας.

Ακόμη είναι νωρίς, καθώς βρισκόμαστε μόλις στον Οκτώβριο, άρα ό,τι κι αν πούμε ή προβλέπουμε τώρα, τον προσεχή Μάιο, ενδεχομένως, να μοιάζει με αστείο, όμως τα δείγματα του Ολυμπιακού σε αυτό το ξεκίνημα εντός και εκτός συνόρων είναι κάτι περισσότερο από ελπιδοφόρα.

Οι Πειραιώτες (ή μήπως οι ...Πολίτες;) επιβεβαιώνουν αγώνα με τον αγώνα ότι πράγματι το φετινό τους ρόστερ είναι πιο βαθύ, έχουν ξεκινήσει με φόρα και είναι λογικό να πιστεύει κανείς ότι με την πάροδο του χρόνου και των ματς το μόνο που θα έχουν να κάνουν είναι να βελτιώνονται.

Σίγουρα δεν είναι ακόμη ολότελα έτοιμοι. Θα ήταν και παράλογο να είναι, τέτοια εποχή.

Σίγουρα τους λείπει ο Μπέγκιτς, που έχει αποκτηθεί για ειδικό ρόλο μέσα στη ρακέτα, ώστε οι δυο σέντερ, Ντάνστον και Σίμονς, να έχουν την ευχέρεια για “ένα φάουλ παραπάνω”.

Σίγουρα ο Έισι Λο, ένα πολύτιμο εργαλείο στο όλο “σύστημα” της ομάδας, βρίσκεται πίσω από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και ψάχνει να βρει τον ρυθμό του, όπως ακριβώς πέρσι, όταν πάλι είχε τραυματιστεί, αλλά όταν ήρθε η ώρα έγινε αναπόσπαστο κομμάτι για την επιτυχία.

Σίγουρα ο Σπανούλης που πέρασε ένα βασανιστικό καλοκαίρι με τον τραυματισμό του, δεν μπορεί να παίξει το ίδιο δυνατά για όσα λεπτά ο ίδιος επιθυμεί.

Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός όχι μόνο πετυχαίνει νίκες σημαντικές, όπως αυτή στο Αμπντί Ιπεκτσί, κόντρα στη Γαλατασαράι , δείχνει ταυτόχρονα ότι και ανεβάζει στροφές και προσαρμόζει τους νέους παίκτες στα “θέλω του Μπαρτζώκα” και βγάζει τις αρετές της γνωστής ομάδας που σάρωσε δυο χρονιές την Ευρωλίγκα και γίνεται καλύτερος.

Τρομερό ξεκίνημα...

Εναντίον της Γαλατά, ο Ολυμπιακός έπαιξε για δεκαπέντε λεπτά μπάσκετ ... Μαΐου. Με αυτοματισμούς, με συνεργασίες, με έκπληξη από τον προπονητή (Αγραβάνης πάνω στον Έρτζεκ) με στοχευμένη άμυνα πάνω στον Αρόγιο και με τον Σπανούλη σε πολλά κέφια και σε μια απολαυστική πρώτη περίοδο.

Προφανώς, σε ένα ματς που η διαφορά φτάνει γρήγορα στους 16π, είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή να αντιδράσει και ο γηπεδούχος. Είναι επίσης αναμενόμενο να μη μπορεί ο Ολυμπιακός να παίζει σαράντα λεπτά σε δαιμονισμένο στυλ, με τη μπάλα να κυκλοφορεί πολύ γρήγορα, τα σουτ να μπαίνουν “ασάλιωτα” και την ομάδα να θυμίζει στο παρκέ ελβετικό ρολόι ακριβείας.

Έτσι συνέβη. Και η Γαλατά αντέδρασε και πρόβλημα με τα φάουλ υπήρξε (ίσως από υπερβολική αυστηρότητα των διαιτητών ειδικά του “περίεργου” Λοτερμόρσερ) και το ματς γύρισε, με προοπτική να “στραβώσει”.

Έλυσε τις ασκήσεις

Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το “ξαφνικό διαγώνισμα” που του έβαλαν οι Τούρκοι, ο Ολυμπιακός αντέδρασε σωστά, έλυσε τις ασκήσεις και πήρε άριστα.

Άλλωστε ο Μπαρτζώκας έχει πλέον στα χέρια του ένα ρόστερ που έχτισε ο ίδιος, αλλά και έχει μελετήσει από το καλοκαίρι τον τρόπο διαχείρισής του. Μόλις η Γαλατά πλησίασε και πέρασε μπροστά στο σκόρ έπεσαν στο παρκέ όλα τα χαρτιά του “ερυθρόλευκου” προπονητή.

Ο Σλούκας έπαιξε δυο καλές άμυνες στον Αρόγιο, ο Σπανούλης έπαιρνε τα φάουλ, ο Πετγουέι πετάχτηκε για να ολοκληρώσει με φόλοου-κάρφωμα ένα άστοχο σουτ του αρχηγού, ο Περπέρογλου έβαλε ένα κρίσιμο τρίποντο, ο Πρίντεζης στην ίδια φάση έκανε κόψιμο, πήρε ριμπάουντ και αμέσως μετά ευστόχησε για τρεις και ο παίκτης-καταλύτης Ματ Λοτζέσκι, ήταν “ζεστός” για τις χαριστικές βολές στους Τούρκους.

Κάπως έτσι έφυγε από την Κωνσταντινούπολη για μια ακόμη φορά χαρούμενος και νικητής. Οι βάσεις για το τι θα επακολουθήσει μπαίνουν σιγά-σιγά, αλλά είναι φανερό ότι η προοπτική (και φέτος) είναι πολύ μεγάλη...