Πρώτα απ΄όλα ο διαιτητής Καλογερόπουλος σίγουρα δεν απέδωσε δικαιοσύνη, καθώς στην κλωτσοπατινάδα μετά το γκολ του Αθανασιάδη δεν απέβαλε και τον Φουστέρ, που έκανε παρόμοια παράβαση με τον Στοχ. Έσπρωξε από πίσω αντίπαλο. Θα μπορούσε, επίσης, να δείξει μόνο κίτρινη στον Στοχ και να αφήσει τις δυο ομάδες έντεκα εναντίον έντεκα.

Ναι, θα συμφωνήσω ότι μετά την αποβολή δεν είδαμε ποδόσφαιρο, γιατί ο ΠΑΟΚ αναγκαστικά οπισθοχώρησε, ώστε να διαφυλάξει το πολύτιμο εκτός έδρας γκολ, ο Ολυμπιακός εκνευρίστηκε, αλλά και είχε μια πολυπρόσωπη άμυνα να διασπάσει.

Έτσι κι αλλιώς η υπόθεση πρόκριση παραμένει ανοιχτή, οπότε μέχρι τη Μεγάλη Τετάρτη, θα έχουμε πράγματα να λέμε για τη ρεβάνς της Τούμπας.

Ναι είναι θλιβερό ένας διαιτητής να μη μπορεί να μοιράσει το καρπούζι στη μέση. Αλλά είναι, επίσης, θλιβερό να βλέπει τους ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων να τσακώνονται σαν τα κοκόρια στο κέντρο του γηπέδου. Πιο θλιβερή, πάντως, είναι η ... ετοιμότητα όλων μας να ξεπεράσουμε τους τσαμπουκάδες του χορταριού.

Ο Αθανασιάδης, φαινομενικά δεν έκανε κάτι παράνομο, μαζεύοντας τη μπάλα από τα δίχτυα του Μέγκιερι και πηγαίνοντας προς τη σέντρα. Πολλές φορές το έχουμε δει, από σκόρερ ομάδων που βρίσκονται πίσω στο σκορ, να μειώνουν και αυτός που πέτυχε το γκολ να τρέχει να μαζεύει τη μπάλα για να τη πάει γρήγορα στη σέντρα.

Ο Κλάους, βέβαια, ήθελε να "πανηγυρίσει" με "μάγκικο τρόπο" μέσα στο Καραϊσκάκη και περιέργως αυτοί που ... θίχτηκαν ήταν οι ξένοι του Ολυμπιακού. Να πω την αλήθεια, περίμενα άλλους και όχι τον Φουστέρ, να εμπλακούν σε καυγά χωρίς νόημα, που βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε σ' ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Καουμποϊλίκια κατ΄επάγγελμα

Έχει συμβεί και στα καλύτερα παιδιά να πλακωθούν, προσπαθώντας να πάρουν τη μπάλα ο ένας από τα χέρια του άλλου. Σημασία έχει να μην κάνουν το "καουμποϊλίκι" βασικό τους μέλημα και "εργαλείο" για να καθιερωθούν στην ενδεκάδα της ομάδας τους.

Δεν περιμένουμε από τους ποδοσφαιριστές (ειδικά τους νεαρούς, που δεν είναι δα και πυρηνικοί επιστήμονες) να έχουν ήρεμα τα νεύρα τους. Στο κάτω-κάτω, αυτοί βρίσκονται στο γήπεδο και παίζουν με διακόσιους σφυγμούς και την αδρεναλίνη τους στα ύψη.

Πώς αλλιώς να αντιδράσουν, όμως, όταν οι διοικήσεις των δυο ομάδων πριν από τη σέντρα του ημιτελικού είχαν κάνει φροντιστήριο για το ...πως να αντιμετωπίσουν τη διαιτησία και τις "προκλήσεις" του αντιπάλου; Τι περιμένετε όταν ορισμένοι συνάδελφοί μου, ξεπερνούν σε καφρίλα ακόμη και τους χειρότερους των οπαδών των ομάδων που υποστηρίζουν;

Τα social media είναι αδηφάγα και ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις υποδαυλίζουν μίση και πάθη και παρεμπιπτόντως ο κόουτς Άιζο του Μίσιγκαν Στέιτ έχει όλα τα δίκια με το μέρος του.

Στην Ελλάδα, άλλωστε, φτάνει μια μαλακία του διαιτητή (εσκεμμένη ή όχι) για να μας θυμίσει ότι δεν είμαστε μαθημένοι να παίζουν (οι μέσα στο γήπεδο) και να βλέπουμε (οι απέξω) μόνο το ποδόσφαιρο. Το έγραψε και ο fotooball philosopher πρόσφατα:" Να ευχαριστηθούμε το ίδιο το ποδόσφαιρο; Μα τι λέτε τώρα, σας παρακαλώ! Τι είμαστε; Τίποτα φλώροι; Εδώ έχουμε να τσακωθούμε..."

Θα πρόσθετα πως είμαστε πανέτοιμοι να καφρίσουμε, χωρίς έλεος

ΥΓ: Ποιες είναι οι σημαντικές ειδήσεις; Ο αχταρμάς του Καλογερόπουλο στο Καραϊσκάκη, τα τιτιβίσματα του Αλαφούζου, η ανοιχτή πρόκριση στον τελικό; Δε νομίζω. Άκουγα τον Σπύρο Καπράλο (πρόεδρος της ΕΟΕ) να μιλάει στον Sport FM για τις περικοπές της Πολιτείας στον αθλητισμό και έμαθα ότι οι κωπηλάτες που πήγαν στην Αυστραλία και κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, φιλοξενήθηκαν από την ... ελληνική ομογένεια. Και τα εισιτήρια τα πλήρωσε η διεθνής ομοσπονδία γιατί η ελληνική δεν είχε να πληρώσει. Ανάπτυξη...