Σαν ηφαίστειο που ξυπνά, μια πράσινη λάβα, ένα ξέσπασμα δωδεκαετίας με τον Παναθηναϊκό AKTOR να ξεπερνά ακόμα και την αναποδιά του ξαφνικού προβλήματος με τον Κώστα Σλούκα, που έπαιξε ελάχιστα στο δεύτερο ημίχρονο και να λιώνει την αντίσταση της Μακάμπι, παίρνοντας το εισιτήριο για το Final Four, για πρώτη φορά μετά το 2012!

Οι εφιάλτες του παρελθόντος, οι χαμένες ευκαιρίες αλλά και οι τραγικές χρονιές για την ομάδα που είχε μάθει αλλιώς και λίγο έλειψε να φύγει από το DNA της η αγαπημένη της συνήθεια.

Όλα αυτά έφυγαν σαν τα μαύρα σύννεφα της καταιγίδας, με το μπασκετικό ουράνιο τόξο να ξημερώνει ξανά πάνω από το ΟΑΚΑ. Στις 26 Μαΐου, ο Παναθηναϊκός θα παίξει στον έναν από τους δυο ημιτελικούς του Final Four, με αντίπαλο την ομάδα που θα νικήσει στον πέμπτο αγώνα ανάμεσα σε Μονακό και Φενέρ.

Το τριφύλλι πήρε την πρόκριση στο 12ο Final Four της ιστορίας του και η δίψα που υπήρχε σε ολόκληρο το πράσινο στρατόπεδο μετουσιώθηκε στο τέλος του ματς σε ένα απίστευτο ξέσπασμα χαράς και πανηγυρισμών, που δεν έχουμε δει ακόμα και στις πολύ μεγάλες επιτυχίες του ΠΑΟ.

Τέτοια ατμόσφαιρα αλλά και τόσο τρελό πανηγύρι στο ΟΑΚΑ, είχαμε να δούμε από το 2007 και τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Και πάλι, αυτό που έγινε μετά το 3-2 κόντρα στη Μακάμπι, δεν περιγράφεται. Οι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, έγιναν ένα με τους παίκτες και άρχισαν να χορεύουν τον χορό της... φωτιάς.

Όχι για να βρέξει, αλλά για να γιορτάσουν όλοι μαζί μια σπουδαία επιτυχία. Ο σύλλογος επιστρέφει στην ελίτ μετά από 12 χρόνια, ενώ την τελευταία τετραετία δεν έπαιζε καν στα playoffs. Η επένδυση που έγινε το καλοκαίρι, η πορεία στην Ευρωλίγκα και προφανώς ο Εργκίν Αταμάν, μαζί με τους παίκτες που έφτιαξαν το νέο Παναθηναϊκό, όλα αυτά μαζί, έφεραν τα χαμόγελα στον κόσμο, τον... τρόμο στους αντιπάλους και την πρόκριση στο Βερολίνο.

Ο Σλούκας, ο Καλαϊτζάκης και το... ξυλίκι

Η Μακάμπι, όπως αναμενόταν, έβγαλε το λάδι του Παναθηναϊκού AKTOR. Ήταν προφανές ότι θα πολεμούσε με όσες δυνάμεις είχε και δεν είχε, έστω χωρίς τον Μπόλντγουιν, έστω και με 20.000 αφιονισμένους οπαδούς να δημιουργούν πανδαιμόνιο, σχεδόν δυο ώρες πριν από την έναρξη του ματς.

Πηγαίνοντας το ματς στο στυλ που ήθελε η Μακάμπι, αλλά δεν το αρνήθηκε ο Παναθηναϊκός AKTOR στα τέσσερα προηγούμενα παιχνίδια, το ημίχρονο είχε 82 πόντους, με τις δυο ομάδες ισόπαλες στους 41 πόντους και την ανάσα όλων κομμένη.

Ο Αταμάν είδε τον Σλούκα να παίζει μόλις τέσσερα λεπτά και κάτι στο δεύτερο ημίχρονο, να νιώθει ένα τράβηγμα (θλάση;) στη γάμπα και ουσιαστικά να βγαίνει έξω. Ο Τούρκος κόουτς, έπρεπε να αλλάξει το σχέδιο του, ώστε να δει την ομάδα του να βάζει τη Μακάμπι σε ρόλο κομπάρσου. Η είσοδος του Καλαϊτζάκη για το μαρκάρισμα του Μπράουν, ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ξανά στις επάλξεις και ο Παπαπέτρου να κυνηγάει τον Κόλσον, έκαναν τον Παναθηναϊκό πιο σκληρό, πιο δυνατό και αποφασισμένο να παίξει... μπασκετικό ξυλίκι.

Το εξάλεπτο και κάτι (δυόμισι λεπτά πριν από το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου και άλλα τέσσερα στο ξεκίνημα του τέταρτου) ήταν το κομβικό σημείο του ματς. Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα 11-0, πήγε από το -3 στο +8 και επί της ουσίας έβαλε τις βάσεις για να έρθει το πολυπόθητο 3-2

Δεν είναι πια ο Παναθηναϊκός των έξι παικτών...

Χωρίς τον αρχηγό του και καλύτερο παίκτη του στη σειρά, ο Παναθηναϊκός AKTOR απέδειξε και κάτι άλλο στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Τώρα, που τελειώνει η σεζόν και έρχονται τα ματς των τίτλων βγαίνουν μπροστά και οι υπόλοιποι.

Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ έπαιξε με μιάμιση προπόνηση, αλλά αποδείχθηκε πολύ σημαντικός στο να μπει ένα ακόμη ψηλό κορμί μέσα στη ρακέτα, να λυθεί το πρόβλημα των ριμπάουντ (οι "πράσινοι" πήραν...19 επιθετικά) και της άμυνας μέσα στο καλάθι.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου συνέχισε από εκεί που τελείωσε τον τέταρτο αγώνα, ήταν κι αυτή τη φορά καθοριστικός, ενώ ο Καλαϊτζάκης ανέλαβε το ρόλο του εξολοθρευτή κυνηγώντας όποιον έβρισκε μπροστά του, έστω κι αν αυτός ήταν ο τρομερός Μπράουν. Οι δυο άμυνες που έβγαλε, τα κλεψίματα και ο αιφνιδιασμός με κάρφωμα, ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα ακόμα περισσότερο...

Είναι όμως και η ομάδα του Κέντρικ Ναν

Καλά όλα αυτά, αλλά κάποιος έπρεπε να πάρει την ευθύνη, να βάλει τα μεγάλα σουτ και να καθαρίσει την μπουγάδα. Ο Σλούκας δεν μπορούσε, ήταν στον πάγκο. Ο Λεσόρ στον οποίο πέρασε αρκετά η μπάλα, έχανε τις βολές, με τους Ισραηλινούς από ένα σημείο και μετά να του κάνουν επίτηδες φάουλ. Οι υπόλοιποι είχαν τις στιγμές τους, όμως αυτός που έπρεπε να βγει μπροστά δεν ήταν άλλος από τον Κέντρικ Ναν.

Ο Αμερικανός ΝΒΑer είχε τελειώσει το πρώτο ημίχρονο με 8 πόντους, δεν ήταν τόσο καλός, είχε χάσει και δυο φορές την μπάλα, γενικά φαινόταν λίγο πιο αγχωμένος από το κανονικό.

Όταν όμως κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να αναλάβει δράση, του έδωσε και κατάλαβε. Τελείωσε το δεύτερο ημίχρονο με 18 πόντους (σχεδόν τους μισούς του Παναθηναϊκού) ευστοχώντας από παντού και κυρίως από τη γραμμή του τρίποντου. Τα τέσσερα μακρινά σουτ (σε έξι προσπάθειες) που έβαλε ήταν μαχαιριές στην πλάτη της Μακάμπι, που όσες φορές προσπάθησε στο τέλος να πλησιάσει, είδε τον τρομερό Κέντρικ να το βάζει και να το... ξαναβάζει.

Ο Ναν είναι μια μοναδική περίπτωση σκόρερ. Έχει τρομερά αθλητικά προσόντα, πηδάει στο Θεό (δείτε ξανά το κόψιμο στον Κοέν αλλά και την προσπάθεια να σταματήσει και τον Νίμπο, ασχέτως αν μετά του έκανε φάουλ) και πάνω απ' όλα έχει μια τρομερή επαφή με το καλάθι.

Οι πλαστικές κινήσεις του, η απίστευτη αυτοπεποίθηση του, τον έχουν κάνει ήδη ένα μέγκα σταρ, όχι μόνο του Παναθηναϊκού AKTOR, αλλά και ολόκληρης της Ευρωλίγκας. Την περασμένη εβδομάδα ο Ναν έφτασε τους 500 πόντους στη διοργάνωση. Δε νομίζουμε ότι πολλοί ρούκις το έχουν καταφέρει, τόσο γρήγορα. Και μη ξεχνάτε ότι ο άσος του ΠΑΟ δεν ξεκίνησε καν τη σεζόν, με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Το άγχος και η πίεση έφυγαν εν τέλει με το τρομερό ξέσπασμα κόσμου και παικτών στο τέλος. Προφανώς τα όσα προβλήματα του έβαλε η Μακάμπι (δεν ήταν και λίγα) πρέπει να προβληματίσουν τον Αταμάν εν όψει Final Four, ωστόσο, ο έμπειρος κόουτς και οι παίκτες του έχουν τον χρόνο να προετοιμαστούν και να κυνηγήσουν, πλέον, ένα όνειρο που μέχρι τώρα είναι μόνοι σύνθημα: Το έβδομο αστέρι...

Δείτε την Game Night