Πράσινη τρέλα για τον Παναθηναϊκό του Αταμάν και των δυο στρατηγών, γενναίος με αυτογκόλ ο Ολυμπιακός
Ο Παναθηναϊκός AKTOR έφτιαξε μια ομάδα κορυφής σε ελάχιστους μήνες, με τον Αταμάν να σχεδιάζει και τους Σλούκα-Ναν να οδηγούν το τριφύλλι και στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Γενναίος αλλά και με πολλά αυτογκόλ φέτος, ο Ολυμπιακός
Η επιστροφή του ήταν ολική. Μετά την Ευρώπη, ο Παναθηναϊκός AKTOR κατέκτησε και την εγχώρια κορυφή. Ύστερα από 22 χρόνια, έγινε η δεύτερη -μετά την ΑΕΚ- ομάδα που από το 0-2 έφτασε στο 3-2 (θύμα ξανά ο Ολυμπιακός) και πανηγυρίζει το 41ο πρωτάθλημα στην ιστορία του, το πρώτο μετά το 2021 και μια άγονη διετία που ακολούθησε.
Στον τελικό των τελικών, οι "πράσινοι" τα έδωσαν όλα για τον τίτλο. Μέχρι και τα ... δόντια του Ναν θυσιάστηκαν για να γίνει στο ΟΑΚΑ η δεύτερη γκραν-φιέστα, μετά από εκείνη για τον θρίαμβο στην EuroLeague.
Τρεις νίκες σερί, λοιπόν κόντρα στον Ολυμπιακό και μετά το τεράστιο διπλό πριν από δυο 24ωρα, ήρθε να επιβεβαιωθεί η παράδοση ότι όταν πάμε σε πέμπτο αγώνα ο γηπεδούχος είναι σχεδόν αδύνατο να χάσει. Ο Αταμάν και οι παίκτες του πάτησαν στο πόντιουμ των πρωταθλητών νιώθοντας πράγματι ...ανίκητοι. Μέσα σε λίγους μήνες το τριφύλλι έζησε στο μπάσκετ όσα λαχταρούσε 13 χρόνια.
Χρειαζόταν, βέβαια, να βρει τα συστατικά για αυτό το μεθυστικό κοκτέιλ που ήπιε απολαυστικά ολόκληρο το "πράσινο" στρατόπεδο.
Πρώτα, υπέγραψε ο προπονητής που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον Ευρωπαίο να δημιουργεί ... στο άψε-σβήσε, πολύ ανταγωνιστικές ομάδες, ακόμα κι αν τις παραλαμβάνει σχεδόν από το μηδέν. Ο Εργκίν Αταμάν πήρε ένα απαξιωμένο Παναθηναϊκό, σχεδόν σάκο του μποξ στην EuroLeague και φτωχό συγγενή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ερχόμενος το προηγούμενο καλοκαίρι στην Αθήνα, ήξερε ότι είχε μπροστά του μια σκληρή και επίπονη δουλειά, αφού είχε αποφασίσει να φτιάξει μια νέα ομάδα, με καινούργια υλικά και διαφορετικές φιλοδοξίες...
Ο Αταμάν δεν ευαγγελίζεται τομές στο μπάσκετ. Του αρέσει ο επαγγελματισμός. Ή αν προτιμάτε ο επαγγελματικός κυνισμός, που τον χαρακτηρίζει από το ξεκίνημα στην καριέρα του, έχει φτάσει στο αποκορύφωμα του στον Παναθηναϊκό. Τον καλλιέργησε με τον καλύτερο τρόπο και τις δυο Ευρωλίγκες στην Εφές και φτάνοντας στο ΟΑΚΑ ήταν έτοιμος...
Το τρομερό δίδυμο Σλούκα-Ναν
Όπως και στην Εφές, έτσι και στον Παναθηναϊκό AKTOR, ο Αταμάν στήριξε (σχεδόν) τα πάντα σε δυο τρομερούς περιφερειακούς κι αφού πρώτα είχε συμφωνήσει για την απόκτηση ενός σπουδαίου τρίτου γκαρντ όπως ο Τζέριαν Γκραντ, που σε ολόκληρη τη σεζόν εξελίσσεται σε μια μεγάλη αποκάλυψη και ικανό να μαρκάρει με λύσσα τον Κάναν, αλλά και να καρφώσει σε φάση πόστερ μπροστά από τον Παπανικολάου.
Ποιοι ήταν οι "πράσινοι" Λάρκιν και Μίτσιτς; Ένα δώρο του Ολυμπιακού (ο Κώστας Σλούκας) και ένας ... στόχος των "ερυθρολεύκων", ο Κέντρικ Ναν. Η μετακίνηση του Σλούκα, μάλιστα, ήταν το έναυσμα για να χτιστεί ένας πολύ ισχυρός Παναθηναϊκός. Το πλήγμα για τους Πειραιώτες δεν ήταν ότι τους έφυγε ο Σλούκας, όσο ότι πήγε στον αιώνιο αντίπαλο.
Αυτός οδήγησε τον Παναθηναϊκό AKTOR με τρομερά playoffs στο Final Four, ήταν ο κορυφαίος στον τελικό και αυτός έκανε ένα ανεπανάληπτο πρώτο ημίχρονο στο game 5 των ελληνικών playoffs με 25 πόντους χωρίς να ... χάσει σουτ! Δικαιολογημένα μπορεί να νιώθει ότι πήρε μια τεράστια ρεβάνς, κάτι που φάνηκε από τις μάλλον υπερβολικές όσο και άστοχες δηλώσεις του, μετά το παιχνίδι.
Ο Ναν, που εντόπισε πρώτος ο Ολυμπιακός πέρσι τον Ιούλιο, αλλά δεν είχε την υπομονή να τον περιμένει μέχρι τον Οκτώβριο, ήρθε να δέσει δίπλα στον Σλούκα και με την πάροδο των μηνών να γίνει ο κορυφαίος Αμερικανός σε όλη την Ευρωλίγκα. Τα ... όργια που έκανε στον 4ο τελικό μέσα στο ΣΕΦ, έφταναν και περίσσευαν, στον 5ο τελικό ήταν μεν άστοχος (4/17 σουτ) έβαλε όμως εκείνα που έπρεπε στο τελείωμα του ματς, έστω και με σπασμένη οδοντοστοιχία από το άθελο χτύπημα του Γκραντ.
Με αυτούς τους δυο (τρεις, με τον Γκραντ) γκαρντ ο Αταμάν είχε ήσυχο το κεφάλι του. Και καθώς ο Ματίας Λεσόρ έκανε τη χρονιά της ζωής του, έβρισκε κάθε φορά τις πινελιές για να ... παίρνει τις μεγάλες νίκες. Είτε ο Μήτογλου, είτε ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, είτε ο Γκριγκόνις με τον Παπαπέτρου και τους υπόλοιπους του έκαναν τη δουλειά και τη ζωή πιο ευχάριστη.
Οι τίτλοι στο τέλος ήρθαν. Με επιμονή, με προσήλωση στο πλάνο και με πίστη ότι ακόμα και τα πιο μεγάλα εμπόδια ξεπερνιούνται, είτε μέσω της σκληρής άμυνας, είτε του ατομικού ταλέντου στην επίθεση. Μια συνταγή ακαταμάχητη, που έφτασε τον Παναθηναϊκό στην κορυφή...
Γράφοντας τον επίλογο της σεζόν με μια τριπλή επικράτηση επί του Ολυμπιακού, ενώ έχανε με 2-0, ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι πατάει, πλέον, πολύ γερά στα πόδια του. Έβαλε ένα έβδομο αστέρι στο έμβλημα του, έκανε 41 τα εθνικά τρόπαια. Και γνωρίζει επίσης ότι οι προσθήκες που έχει να κάνει είναι λίγες, αλλά αξίζουν τον κόπο μιας ακόμα μεγάλης επένδυσης, σαν αυτή που έκανε ο Γιαννακόπουλος το περασμένο καλοκαίρι.
Και αυτός πιστώνεται ένα πολύ μεγάλο μερίδιο αυτής της επιστροφής, αν και δεν έχει αποβάλλει τον παλαιοπαραγοντισμό, που συνήθως τον οδηγεί σε συμπεριφορές δυσανάλογες με το μέγεθος του συλλόγου που χρηματοδοτεί και διοικεί, διαδεχόμενος τον πατέρα και το θείο του...
Η ατυχία και το αυτογκόλ του Ολυμπιακού
Ο Ολυμπιακός, εν τω μεταξύ, παρά τη γενναία μάχη που έδωσε στον πέμπτο τελικό φτάνοντας μάλιστα ένα σουτ (του Γκος στο 81-80) πριν κάνει αυτός μια τεράστια ανατροπή, έμοιαζε να βάζει αυτογκόλ διαρκείας. Όχι γιατί δεν εκδήλωσε την τελευταία επίθεση του (λόγω της παράβασης των 5'' που έκανε ο Γκος), όσο γιατί είχε χάσει μέσα στο σπίτι του πριν από δυο ημέρες την ευκαιρία να καθαρίσει τον τίτλο.
Χθες, οι "ερυθρόλευκοι" έπαιξαν πολύ καλύτερα, ήταν πιο συγκεντρωμένοι και σίγουρα μπορούσαν ακόμα και να νικήσουν. Σίγουρα μέτρησε και η ατυχία, δηλαδή ο τραυματισμός του Φαλ παραμονές της έναρξης των τελικών, αλλά αυτογκόλ ο Ολυμπιακός τα έβαλε από την αρχή της χρονιάς.
Μπορεί ο Σλούκας να κατέληγε έτσι κι αλλιώς στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν και ο Μπρανζντέικις αντί του Ναν (ή του Τζέιμς) και ο Σίκμα αντί του Μίροτις. Εκ του αποτελέσματος- σοβαρά λάθη, απόδειξη ότι χρειάστηκαν διορθωτικές κινήσεις μέσα στη σεζόν (Ράιτ, Πετρούσεβ, Μητρου-Λονγκ) για να αντιμετωπιστεί και η ατυχία των τραυματισμών, που ταλάνισαν το ΣΕΦ ολόκληρο το χρόνο. Δεν υπήρξαν παρά ελάχιστα διαστήματα χωρίς απώλειες,
Οι κινήσεις που πρέπει να κάνουν στον Πειραιά, αυτή τη φορά θα πρέπει να έχουν χειρουργική ακρίβεια Και ο Μπαρτζώκας και οι Αγγελόπουλοι ξέρουν που έσφαλαν και κυρίως τι χρειάζεται για να επιστρέψει η ομάδα τους πιο δυνατή...