Πράσινο τοπίο στην ομίχλη το μπάσκετ που (δεν) παίζει ο Παναθηναϊκός

Είναι άδικο να βάζει στην ίδια ζυγαριά Φενέρ και Παναθηναϊκό, στη δεδομένη χρονική στιγμή, τουλάχιστον. Από τη μια έχουμε ένα κλαμπ που φτιάχτηκε για να κερδίσει την EuroLeague, με αντίστοιχο μπάτζετ και επιλογές κι από την άλλη μια ομάδα, η οποία ψάχνει εναγωνίως χημεία και ταυτότητα. Προφανώς δεν είναι τυχαία και η αντιστρόφως αντίθετη θέση που έχουν στον βαθμολογικό πίνακα.

Δύσκολα, λοιπον, μπορεί να κάνει κάποιος κριτική σε ένα τόσο άνισο παιχνίδι, έστω κι αν στην πρώτη περίοδο, οι "πράσινοι" έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αντιδρώντας σωστά στο καλό ξεκίνημα των γηπεδούχων, ακολουθώντας τον ρυθμό και μπαίνοντας -με την εκπνοή- μπροστά στο σκορ. Ήταν μια ψευδαίσθηση; Ίσως η αφορμή να αγριέψει η Φενέρ και να πατήσει το γκάζι;

Ξαφνικά, ο Παναθηναϊκός έχασε κάθε ίχνος οργάνωσης, ψυχραιμίας και επαφής με τον αντίπαλο. Η Φενέρ έκανε ένα 13-0, τελείωσε το πρώτο μέρος με ευστοχία 64% (23/36 σουτ) και όλοι καταλάβαιναν ποιος θα ... νικήσει.

Τα χαμόγελα της προηγούμενης εβδομάδας με τη νίκη επί της Μπασκόνια, διαδέχθηκαν η απορία, ο προβληματισμός και η απογοήτευση για μια από τις χειρότερες ήττες (τρίτη σε έκταση σκορ) στην ιστορία της ομάδας. Συν τοις άλλοις υπήρξε και ένας ανησυχητικός τραυματισμός για τον Γκριγκόνις, που αφήνει τη συμμετοχή του Λιθουανού μετέωρη για το μέλλον.

Τι θέλει και πώς μπορεί να παίξει;

"Πρέπει να βρούμε την ταυτότητα μας" σχολίασε ο συνεργάτης του Ράντονιτς, Γιώργος Βόβορας. Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός την ... αναζητά από το ξεκίνημα της σεζόν, χωρίς να έχει ιδέα που βρίσκεται, αν την είχε ποτέ, ή κάποιος του την πήρε.

Υπάρχει μια νεφελώδης κατάσταση στο πράσινο μπάσκετ και δεν φαίνεται μόνο από την τελευταία θέση της βαθμολογίας. Είναι θέμα φιλοσοφίας και γενικότερης νοοτροπία πάνω στο παρκέ. Αλήθεια τι κάνει ο φετινός Παναθηναϊκός;

Υποτίθεται ότι ο κόουτς Ράντονιτς θα έφτιαχνε μια ομάδα που τουλάχιστον θα ίδρωνε τους αντιπάλους της. Θα έφτιαχνε ένα σκληρό συγκρότημα, που θα μάτωνε στην άμυνα, θα πίεζε την μπάλα και γενικά θα προσπαθούσε να ελέγξει τον ρυθμό του ματς.

Τι αποδείχθηκε; Ότι όλα αυτά έμειναν στα λόγια. Ενδεχομένως γιατί ο Σέρβος προπονητής δεν έχει τα ανάλογα εργαλεία στα χέρια του ή επειδή υπήρξαν αστοχίες στον σχεδιασμό. Ο αντικαταστάτης του Παπαγιάννη είναι ο πιο ...βαρύς και ευάλωτος στην άμυνα, Γκουντάιτις, λείπει ένα ακόμη κορμί στο "4", ενώ ουσιαστικά οι παίκτες που μπορούν να υπηρετήσουν το μπάσκετ του Ράντονιτς είναι οι Καλαϊτζάκηδες, ο Λι και ο Πονίτκα, που προσομοιάζουν σε αυτό, που λέμε παίκτες-καμικάζι.

Θα βάζαμε και τον Γκριγκόνις, αλλά ο Λιθουανός μοιάζει αρκετά εύθραυστος από το Ευρωμπάσκετ, ουσιαστικά δεν έχει βρει τον εαυτό του και βγαίνει εκτός εξίσωσης. Ακόμη και ο Νέιτ Γουόλτερς που σίγουρα οργανώνει πολύ καλύτερα από τον Λι, μπορεί να σκοράρει με κάθετο παιχνίδι και φλότερ, δεν έχει τα δυνατά πόδια να κοντράρει αντίπαλους περιφερειακούς.

Τα συνεχόμενα πικ εν ρολ που έπαιξε η Φενέρ (είτε με τον μετρ του είδους Νικ Καλάθη, είτε με τον Γουίλμπεκιν) είναι χαρακτηριστικά για το πρόβλημα που υπάρχει στην "πράσινη" περιφέρεια και την αδυναμία συνεννόησης με την φροντ-λάιν. Ο Παπαγιάννης εκτίθεται διαρκώς, ο ίδιος δεν έχει ακόμη τα περσινά αντανακλαστικά του και το πεδίο είτε για τους κοντούς, είτε για τους ψηλούς, μοιάζει πολύ ελεύθερο για ομάδες μικρότερης δυναμικότητας, πόσο μάλλον για τη φουριόζο και γεμάτο ποιότητα τουρκικό συγκρότημα

Προφανώς σε κανένα συγκρότημα δεν μπορείς να πάρεις μόνο αυτούς που θα κάνουν βουτιές, θα βάζουν μπροστά το κορμί τους και θα ... καταπίνουν σπαθιά στην άμυνα. Αλλά είναι και λίγο οξύμωρο να προσθέτει "ίδιους" παίκτες στην πεντάδα σου. Με παρόμοια θετικά και αρνητικά. Όταν ο Ράντονιτς έλεγε ότι "ο Μπέικον δεν είναι ο τύπος του παίκτη που αναζητάμε" δεν ήταν εκτός πραγματικότητας.

Αργότερα, εκ των πραγμάτων, αποδέχθηκε στον Παναθηναϊκό τον Αμερικανό, αλλά ειδικά σε τέτοια παιχνίδια όπως αυτό στην Κωνσταντινούπολη θα φαίνεται το πρόβλημα. Ο Μπέικον έχει τρομερό ταλέντο στην επίθεση, μπορεί να δημιουργήσει από μόνος του φάσεις, ή να τελειώσει μια καλή επίθεση με ένα αεροπλανικό λέι-απ, βγαλμένο κατευθείαν από το ΝΒΑ.

Είναι, όμως, πολύ ευάλωτος στην άμυνα και η Φενέρ τον σημάδεψε, είτε με τον Γκούντουριτς, είτε με τον Χέιζ. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα, στο κάτω-κάτω για να έχεις ένα τόσο σπουδαίο επιθετικό ταλέντο πάνω στο παρκέ, κάνεις και τα στραβά μάτια για τις όποιες αμυντικές αδυναμίες. Μόνο, που ανάλογη συμπεριφορά έχει και ο Ντέρικ Γουίλιαμς. Ένας ακόμη καλός επιθετικός, αλλά με αστάθεια στο πίσω κομμάτι του γηπέδου, όπου πάντα δεν έδινε τόσο μεγάλη σημασία.

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός μόνο ... σκληρός δεν είναι. Και έχοντας μπερδευτεί για το πως θέλει και τι ακριβώς μπορεί να παίξει στο γήπεδο, μοιάζει να λιώνει σαν ελβετικό τυρί, όταν ο αντίπαλος ανεβάζει το ρυθμό. Η Φενέρ που τρέχει δαιμονισμένα, αύξησε το τέμπο και είδε τον ΠΑΟ να μένει πίσω αλλά και να κατεβάζει τα χέρια. Ακόμη και τα φάουλ που μπορούσαν να κάνουν οι "πράσινοι" έμεναν αχρησιμοποίητα.

Ο ΠΑΟ που έβαλε 25 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, σημείωσε μόλις 52 στα υπόλοιπα τρία δεκάλεπτα, δέχθηκε ... 85 και τελείωσε το ματς στο -30. Η Φενέρ στην τέταρτη περίοδο είχε 11/11 δίποντα, τελείωσε το ματς με αδιανόητο ποσοστό (78.5%)! Λίγο έλειψε να καταρρίψει και το απόλυτο ρεκόρ της Ρεάλ στην Ευρωλίγκα, σημειώνοντας ένα καλάθι λίγοτερο (45) απέναντι σε μια διαλυμένη -στο τέλος- άμνα. Η παράδοση ήρθε άνευ όρων και αυτό ενόχλησε ακόμη περισσότερο...

Η ανάκαμψη σε αυτές τις περιπτώσεις έρχεται μόνο μέσα από τις νίκες και ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του δυο ματς στο ΟΑΚΑ (Τετάρτη και Παρασκευή) με Βίρτους και Βιλερμπάν, που δείχνει υποχρεωμένος να τα πάρει, κάνοντας ένα βήμα μπροστά...

Η ποιότητα της Φενέρ

Είπαμε οι δυο ομάδες βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο, δεν κυνηγούν τα ίδια πράγματα. Η Φενέρ παίζει ωραίο μπάσκετ, έφερε φρέσκα πρόσωπα στην EuroLeague όπως ο Μόντλεϊ που δεν έπαιξε πολύ λόγω φάουλ, ή ο Κάρσεν Έντουαρντς, ενώ ανανέωσε τα κίνητρα και το ενδιαφέρον να πρωταγωνιστήσουν σε παίκτες-σταρ όπως ο Καλάθης και ο Γουίλμπεκιν.

Θα λέγαμε το ίδιο και για τον κόουτς Ιτούδη, που σίγουρα μετά την μακρόχρονη θητεία του στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ψάχνει και αυτός την συνέχεια της καριέρας του στο υψηλότερο επίπεδο. Με 7-1 η Φενέρ είναι πρωτοπόρος στη βαθμολογία, υπάρχει, όμως, και ένας αστερίσκος αφού τα πέντε από τα οκτώ παιχνίδια της τα έχει δώσει εντός έδρας.

Η άλλη εβδομάδα που θα την βρει μακριά από την Κωνσταντινούπολη, πρώτα στο πριγκιπάτο του Μονακό και εν συνεχεία στο Μιλάνο, θα δείξει πολλά...