Προκριματικά αφασία

Πάνε, λοιπόν, τα πρώτα παράθυρα. "Έκλεισαν' μέχρι να ξανανοίξουν τον ερχόμενο Φεβρουάριο, όπου αν πιστέψουμε τον πρόεδρο της ΕΟΚ θα ... είναι διαφορετική η κατάσταση. Διότι η "κοινωνία πιέζει για λύση". Αυτή η πρόβλεψη σημαίνει ότι η Ευρωλίγκα θα δεχθεί να αναβάλλει τη ροή της και όλοι οι διεθνείς θα τεθούν στη διάθεση των προπονητών για τη συνέχεια των προκριματικών.

Ακόμη κι έτσι να γίνει οι επαγγελματίες του ΝΒΑ δεν πρόκειται να έρθουν (μιλάμε για τους 50 και πλέον καλύτερους Ευρωπαίους, οι οποίοι αγωνίζονται στην Αμερική) τον Φεβρουάριο, οπότε όσο κι αν ... πιέζει η κοινωνία, κανονικές εθνικές ομάδες δεν πρόκειται να δούμε.

Στο κομφούζιο, που ηθελημένα ή λόγω άγνοιας, δημιουργείται ας απαντήσουμε με ψυχραιμία και προπαντός επί της ουσίας.

Η Ελλάδα στα επόμενα "παράθυρα" παίζει εντός έδρας με Εσθονία και Βρετανία. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι για να κερδίσει αυτές τις ομάδες θα ... χρειαστεί τη βοήθεια των παικτών της Ευρωλίγκας; Ήδη η Ελλάδα μετράει ένα 2-0 και δεν τίθεται θέμα μη πρόκρισής της στην επόμενη φάση. Το να την προβληματίσει η Εσθονία που έχει στις τάξεις της τον πόιντ-γκαρντ του Εθνικού Πειραιά Ράιτ Λαάνε (1.79) ή η ... ατσούμπαλη Βρετανία, περνάει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.

Ίσως μάλιστα το πιο σημαντικό παιχνίδι να είναι αυτό με το Ισραήλ στις 29 Ιουνίου (στην τρίτη δόση ... παραθύρων) καθώς αν νικήσει και το Ισραήλ, τότε θα έχει εξασφαλίσει και το απόλυτο εν όψει της δεύτερης και (θεωρητικά) πιο δύσκολης φάσης με Σερβία, Γερμανία και Γεωργία που αναμένεται να είναι οι τρεις πρώτες του γκρουπ με το οποίο διασταυρώνεται το δικό μας. Μη νομίζετε ότι κι εκεί τα πράγματα θα είναι ... μπαστούνια. Τρεις από τους έξι θα περάσουν.

Είχαμε γράψει, από την πρώτη στιγμή, ότι αν έχει προκύψει ένα καλό απ΄όλη την εμπλοκή στις συζητήσεις FIBA-Euroleague και την μη εξεύρεση λύσης, είναι ότι θα άνοιγε το εύρος της κλήσης των διεθνών. Νομίζουμε ότι έτσι κι αλλιώς αυτό έπρεπε να συμβεί (με βάση τη δυναμικότητα των αντιπάλων), έστω όμως κι από ανάγκη ... συνέβη.

Τα παιδιά που χαίρονται ακόμη και το λεπτό συμμετοχής με την Εθνικής αξίζουν και την επιβράβευση και το χειροκρότημα αλλά και την εμπιστοσύνη. Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος είχε δίκιο, λέγοντας ότι κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει τον αρχηγό του Άρη, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ. Θα προσθέταμε ότι κανείς δεν πρέπει να υποτιμά κανένα μπασκετμπολίστα που κρίνεται ικανός να φορέσει το εθνόσημο.

Αξίζουν ένα μπράβο οι διεθνείς, που αγωνίστηκαν σε αυτά τα ματς. Είτε παίξουν στη συνέχεια, είτε όχι.

Θα μας βοηθήσει όλη αυτή η ιστορία μακροπρόθεσμα, αν την εκμεταλλευτούμε και την χειριστούμε αναλόγως. Να υπάρχει, δηλαδή, μια ευρεία βάση επιλογών που θα βοηθήσουν την Εθνική σε βάθος χρόνου. Εφόσον η FIBA επιμένει στα προκριματικά κι επειδή, λίγο πολύ, οι αντίπαλοι αυτής της δυναμικότητας θα' ναι υπάρχει μια ευκαιρία να βλέπουμε κι άλλους παίκτες από τους ... δεδομένους.

Το αν θα πετύχουν ή όχι τα παράθυρα ακόμη κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Στο Ηράκλειο, πάντως, το γήπεδο δεν γέμισε, παρότι θεωρητικά στην περιφέρεια η δίψα για ένα αγώνα της Εθνικής είναι μεγαλύτερος από τα αστικά κέντρα. Στο Λέστερ οι Βρετανοί ήταν σχεδόν μειοψηφία, αφού είναι γνωστό ότι στη Γηραιά Αλβιώνα το μπάσκετ κάθε άλλο παρά δημοφιλές είναι.

Αλλάς ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Πείτε ότι δεν υπήρχε καμιά διαμάχη Ευρωλίγκας- FIBA, όλα ήταν μέλι γάλα. Πείτε ακόμη ότι θα είχε τη δυνατότητα να ταξιδέψει και ο Γιάννης από το ΝΒΑ να παίξει με την Εθνική. Πως θα μιλάγαμε -σε αυτή την περίπτωση- γι αυτά τα προκριματικά, όπου εκτός των άλλων προκρίνονται (εν πρώτοις) οι τρεις από τους τέσσερις; Θα ήταν ή όχι αγγαρεία, για τους συγκεκριμένους παίκτες;

Η ως τώρα διαδικασία, άλλωστε, επιβεβαιώνει ότι αυτή η πρώτη φάση είναι σχεδόν αχρείαστη. Με εξαίρεση την πιθανή έξωση της Κροατίας (η οποία, βέβαια, με τους ΝΒΑερς δηλαδή Σάριτς, Μπογκντάνοβιτς ... θα ήταν διαφορετική ομάδα, αλλά αυτό το ξεπερνάμε, ισχύει για όλους) η όλη διαδικασία που θα κρατήσει ως τον Ιούλιο γίνεται για να μη συνεχίσουν Λευκορωσία, Σουηδία, Κόσοβο, Βέλγιο και Ισλανδία. Λες και επρόκειτο κάποιοι απ' αυτούς να διεκδικήσουν ποτέ την πρόκρισή τους σε παγκόσμιο Κύπελλο.

Αν η διεθνής ομοσπονδία θέλει πράγματι να αναβαθμίσει τις εθνικές ομάδες, δεν φτάνουν τα παράθυρα. Χρειάζονται τολμηρές αποφάσεις, συζητήσεις (με το ΝΒΑ, κατ' αρχήν, γιατί εκεί πλέον αγωνίζεται η αφρόκρεμα της Ευρώπης) ειλικρινείς και βέβαια κάτι διαφορετικό από το να παίζουν ... χωρίς λόγο Ελλάδα-Μ. Βρετανία και Ελλάδα- Εσθονία.