"Προπόνηση" με το ΝΒΑ για την Εθνική και τα δύσκολα που έρχονται
Οι ΝΒΑερ των ΗΠΑ θα κερδίσουν πιθανότατα την Εθνική μας και ο Γιάννης Φιλέρης θυμάται τα πέντε ματς που έχουν δώσει οι δυο ομάδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο ενώ την Ελλάδα περιμένουν τα "κανονικά δύσκολα" από την Τετάρτη και μετά
Δεν χρειάζονται εμβριθείς αναλύσεις για ένα παιχνίδι, στο οποίο πιθανότατα η ελληνική ομάδα θα ηττηθεί. Όχι ότι θα αντιμετωπίσει το ματς σαν τυπική διαδικασία, έτσι κι αλλιώς, όμως, ξέρει ότι τα πάντα για την πρόκρισή της στην επόμενη φάση θα κριθούν κόντρα στους Νεοζηλανδούς.
Με τους Αμερικανούς του ΝΒΑ προέχει η όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα στην οποία θα αντέξει η Εθνική τον ρυθμό των αντιπάλων, το ροτέισον για να παραμείνουν οι παίκτες φρέσκοι και κάποια πράγματα που ενδεχομένως θα ήθελε να δοκιμάσει ο Δημήτρης Ιτούδης.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα ματς με τις ΗΠΑ (28/8, 15:40, ΕΡΤ 1/Novasports Start και LIVE από το SPORT24). δεν έχει -για την ομάδα- τόση σημασία. Τουλάχιστον σε σχέση με τις πέντεπροηγούμενες φορές που βρήκαμε τους Αμερικανούς σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Έτσι νομίζουμε τουλάχιστον. Ή μήπως όχι;
Το πρώτο παιχνίδι ήταν εκείνο του 90 όταν απέναντι στην τελευταία μη επαγγελματική ομάδα των ΗΠΑ σε μεγάλη διοργάνωση, φτάσαμε ενώπιον μιας ανέλπιστης νίκης. Στην πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ το ελληνικό συγκρότημα κάνει ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο, προηγείται σταθερά στο σκορ, με το Νάσο Γαλακτερό να γίνεται η απόκαλυψη του ματς αλλά κι εκείνος που για κλάσματα του δευτερολέπτου δεν προλαβαίνει την κόρνα της λήξης για να υπογράψει τον θρίαμβο.
Έχει προηγηθεί το τρίποντο από το κέντρο του Κώστα Παταβούκα. Με το σκορ ισόπαλο 89-89 (διαμορφωμένο από δυο βολές του Φάνη Χριστοδούλου, 1:30 πριν το τέλος), η μπάλα παίζει ένα άσχημο παιχνίδι στον διεθνή γκαρντ, καθώς η διπλή αναπήδηση της στο στεφάνι, την στέλνει εκτός καλαθιού! Ο Γαλακτερός που είχε φύγει στον αιφνιδιασμό (και ίσως θα προλάβαινε να ευστοχήσει αν έπαιρνε πάσα) κερδίζει το ριμπάουντ, κάνει μια πιρουέτα και σκοράρει.
Το χρονόμετρο λέει "μηδέν". Οι Έλληνες πανηγυρίζουν, αλλά ο μακαρίτης Καναδός ρέφερι, Άλεν Ράε, έχει διαφορετική γνώμη. Το "καλάθι είναι εκπρόθεσμο" και ο αγώνας οδηγείται στην παράταση όπου οι ΗΠΑ του κόουτς Σιζέφσκι επικρατούν με 103-95.
Δείτε το φινάλε του σπουδαίου αγώνα όπως είχε μεταδοθεί από την ΕΡΤ:
Ο Μπίλι Όουενς που ένα χρόνο μετά έγινε στέλεχος των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς είχε σημειώσει 31π, αν και τα πραγματικά αστέρια της αμερικάνικης ομάδας ήταν ο εφτά φορές ολ-σταρ σέντερ Αλόνζο Μούρνινγκ κι ο αριστερόχειρας Κένι Άντερσον, που έκανε καριέρα κυρίως σε Νιου Τζέρσεϊ και Βοστώνη. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης με 23π, ο Χριστοδούλου με 21 και ο Γαλακτερός με 18 ήταν οι πρώτοι σκόρερ για την Εθνική σε αυτή την πρώτη ελληνοαμερικάνικη μονομαχία στην ιστορία του Μουντομπάσκετ.
Εικοσιέξι χρόνια αργότερα, ο Γιαννάκης έπαιρνε μια θριαμβευτική ρεβάνς από τον κόουτς Κ, καθώς καθοδηγούσε μαεστρικά την Ελλάδα σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Με το σκορ να είναι ... σχεδόν παρόμοιο: 101-95 υπέρ της Ελλάδας στον μεγάλο ημιτελικό του 2006.
Τότε που όλα λειτούργησαν στην εντέλεια και η Εθνική ταρακούνησε το παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα. Τα πικ εν ρολ με τον Σχορτσιανίτης (14π σε 17 λεπτά), οι 12 ασίστ του Παπαλουκά, οι 22π του Σπανούλη, οι 12 του Διαμαντίδη, σε ένα μαγικό, ανεπανάληπτο ματς απέναντι σε πολύ μεγάλα αστέρια του ΝΒΑ: ΛεΜπρον, Γουέιντ, Καρμέλο Άντονι, Πολ, Μπος, Χάουαρντ και λοιπούς.
Ενδιάμεσα είχε προηγηθεί κι άλλος ένας ημιτελικός, αυτό του 1994, όταν η Εθνική προηγήθηκε 17-14. Βγάζαμε όλοι τότε φωτογραφίες, για να μείνει η στιγμή στην αιωνιότητα.
Στη συνέχεια η παρέα του Σακίλ Ο΄Νιλ, του Σον Κεμπ, του Τζοε Ντούμαρς, του Ρέτζι Μίλες, του Μακρ Πράις και του Ντόμινικ Γουίλκινς, έκανε αυτό που ... περιμέναμε. Ηταν πάντως η πρώτη φορά, που οι ΗΠΑ δεν έβαζαν, σε ένα επίσημο ματς, 100 πόντους.
Μικρό τελικό η Εθνική έπαιξε και το 1998 επί αθηναϊκού εδάφους στο ΟΑΚΑ. Η αμερικάνικη ομάδα, μάλιστα, εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο χωρίς ΝΒΑερ (λόγω του λοκ-άουτ) και επαγγελματίες που έπαιζαν μόνο στην Ευρώπη, όπως ο Γουέντερλ Αλέξις, ο Τζίμι Ολιβερ, ο Μάικλ Χόκινς που είχε τελειώσει εκείνη τη σεζόν με τον Ολυμπιακό και ο Ασράφ Αμάγια που πέρασε από Αμπελόκηπους και Μαρούσι.
Η ελληνική ομάδα δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα του μικρού τελικού, πλήρως απογοητευμένη από τον δραματικό ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία, στον οποίο ηττήθηκε μετά από παράταση. Ίσως ήταν η μεγάλη ευκαιρία για ένα ακόμα μετάλλιο (οι Αμερικανοί δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, έχασαν σοτν ημιτελικό από τη Ρωσία) αλλά δεν υπήρχε ούτε διάθεση, πολύ περισσότερο μυαλό για να κοντράρουμε περισσότερο.
Πριν από τέσσερα χρόνια παίξαμε ξανά με τους ΝΒΑερ. Στη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Κίνας. Αυτή τη φορά η άμυνα μας τους κράτησε κάτω από τους ... 70 πόντους. Έβαλαν μόλις 69 οι Αμερικανοί αλλά κι εμείς σκοράραμε μόλις 53. Αν θυμάστε πρώτος σκόρερ της αμερικάνικης ομάδας ήταν ο Κέμπα Γουόκερ, που από του χρόνου θα παίζει στην Ευρωλίγκα με τη Μονακό. Είχε σημειώσει 15π, όσους δηλαδή κι ο Γιάννης, ο οποίος είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά...
Έρχονται τα (κανονικά) δύσκολα
Ο αγώνας της Δευτέρας δεν έχει, λοιπόν, τη σημασία των προηγούμενων πέντε αναμετρήσεων. Οι ΗΠΑ ξέρουν ότι θα κερδίσουν, εμείς ότι θα χάσουμε, τα πραγματικά δύσκολα ματς ακολουθούν. Την Τετάρη με τη Νέα Ζηλανδία και καλώς εχόντων των πραγμάτων, στον δεύτερο γύρο, με Λιθουανία και Μαυροβούνιο, που ζευγάρωσαν τις νίκες τους και πέρασαν στην επόμενη φάση.
Την Τρίτη θα παίξουν μεταξύ τους για την πρώτη θέση, προς το παρόν οι Λιθουανοί δείχνουν πιο συγκροτημένοι, θα μας ενδιέφερε ένα κλειστό ματς με μικρή διαφορά στο τέλος, προέχει όμως η ελληνική νίκη επί των Νεοζηλανδών του πατέρα αλλά και του υιού Κάμερον.
Η Εθνική Ομάδα έχει δείξει αντοχές σε όσα της έτυχαν μέχρι τώρα. Έχει στοχεύσει συγκεκριμένα πράγματα τόσο στο τουρνουά, όσο και στο παιχνίδι της. Πάει με απόλυτο ρεαλισμό, να πάρει ό,τι της αναλογεί, με όσα μέσα διαθέτει. Θα παίξει με πολλά κοντά σχήματα, με ζον πρες για να καθυστερήσει το κατέβασμα της μπάλας από τους αντιπάλους, με ζώνες προσαρμογής η μεικτές άμυνες και θα ζητήσει από τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί σαν ομάδα, να παίξουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους.
Αυτό έγινε εν πολλοίς και εναντίον της Ιορδανίας. Μπορεί ο αντίπαλος να ήταν πράγματι υποδεέστερος και χαμηλής δυναμικότητας, η Ελλάδα, ωστόσο, έκανε αυτά που έπρεπε. Η προσαρμοστικότητα της σε κάθε κατάσταση που έχει αντιμετωπίσει είναι σπουδαία και η προσήλωσή της στο αγωνιστικό πλάνο αφήνει ελπίδες...
Πολύ ψωμί, όχι ... για τους Γάλλους
Το Παγκόσμιο Κύπελλο έχει πολύ ψωμί ακόμα. Είμαστε ακόμα στην αρχή, καθώς τη Δευτέρα ολοκληρώνεται η 2η αγωνιστική. Οι ... μπαγκέτες πάντως τελείωσαν για τη Γαλλία, που μετά την τριαντάρα από τον Καναδά κατάφερε να ηττηθεί και από τη Λετονία με 88-86.
Εφιαλτικό, όπως έγραψε ο λογαριασμός της Εκίπ στο twitter
Πιο εφιαλτικό τουρνουά δεν γινόταν για τους "μπλε". Ξεζουμισμένοι όσο ποτέ, άναρχο παιχνίδι με τον Φουρνιέ να κάνει ό,τι γουστάρει, καμιά καινούργια ιδέα, πολύ μπλαζέ ύφος και σχήματα όπως αυτό με τον Γκομπέρ και τον Λεσορ, που μόνο σε επιστημονική φαντασία μπορούν να λειτουργήσουν. Ο Βενσάν Κολέ που βρίσκεται στον πάγκο της Γαλλίας από το 2009 μοιάζει κι αυτός "κουρασμένος".
Πιο πολύ λείπει ένας καθαρόαιμος άσος από τη Γαλλία. Ο Ντε Κολό παίζει πλέον σαν παλαίμαχος, ο Φρανσίσκο δεν είναι κλασικός πόιντ-γκαρντ. Οι Γάλλοι που βγάζουν παίκτες με το τσουβάλι (είδαμε και στις μικρές κατηγορίες τις καλές τους εθνικές ομάδες) και έφεραν στο ΝΒΑ το νο 1 ταλέντο αυτή την στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμου (Γουεμπανιαμά) αδυνατούν να βρουν ένα καλό "άσο" και στο τέλος θα αναπολούν-αν είναι δυνατόν- τον Τομά Ερτέλ.
Πάλι καλά που η Γαλλία φιλοξενεί του χρόνου το ολυμπιακό τουρνουά και έτσι θα έχει την ευκαιρία να επανορθώσει για το φετινό χάλι. Αν μπορέσει, βέβαια.