S-LOVE-NΙΑ για μπάσκετ

Οι Σλοβένοι κάθισαν για πρώτη φορά στον θρόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ! Καμιά φορά η ιστορία παίζει τα δικά της παιχνίδια. Η μικρή αυτή χώρα των 2 εκατομμυρίων ψυχών, ήταν η πρώτη που αποσχίστηκε το 1992 (15/1) από την εναία Γιουγκοσλαβία. Το βελούδινο διαζύγιο, δεν είχε καμιά σχέση με τον χωρισμό των υπόλοιπων δημοκρατιών που βάφτηκε στο αίμα. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Γιούρι Ζντοβτς, είχε αποχωρήσει από το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης και από την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, στα προεόρτια του διαζυγίου.

Το' φερε η μοίρα έτσι, ώστε η Σλοβενία να γίνει η πρώτη... τάξη των αποφοίτων της μεγάλης σχολής των "πλάβι" που θα έπαιρνε το χρυσό μετάλλιο σε ένα Ευρωμπάσκετ. Απέναντι, μάλιστα, στους Σέρβους με τους οποίους δεν είχαν ποτέ "πολλά-πολλα", χωρίς πάντως και να τους χωνεύουν. Απλά ανεχόταν ο ένας τον άλλον.

Έτσι κι αλλιώς οι Σλοβένοι δεν τους άρεσε να τους θεωρούν... βαλκάνιους, καθώς συνορεύοντας με Ουγγαρία, Ιταλία και Αυστρία, πιο πολύ ευχαριστιούνται όταν τους θεωρούν μέρος της Κεντρικής Ευρώπης, παρά της βαλκανικής χερσοννήσου.

Παραδοσιακά η Σλοβενία βγάζει σπουδαίους αθλητές και αθλήτριες στα χειμερινά σπορ, όπου διακρίνονται ιδιαιτέρως με πολλά μετάλλια στους αντίστοιχους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο ποδόσφαιρο, η Μάριμπορ είναι η καλύτερη ομάδα, αν και οι σύγχρονοι Ζάχοβιτς, ή Κάτανετς, θεωρούνται οι δυο τερματοφύλακες, Όμπλακ και Χαντάνοβιτς.

Στο μπάσκετ, ήταν πάντα καλύτεροι. Η Ολύμπια Λιουμπλιάνας, η κορυφαία ομάδα της χώρας, έχει κατακτήσει 6 φορές την ενιαία γιουγκοσλάβικη λίγκα. Τη φανέλα της είχε προλάβει να φορέσει στη διετία 1976-78 κι ο μεγάλος Κρέζιμιρ Τσόσιτς. Ο Ίβο Ντανέου ήταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές που ανέδειξε ποτέ το σλοβένικο μπάσκετ. Έπαιξε 209 φορές στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Μέλος της χρυσής ομάδας του 1970 (παγκόσμια πρωταθλήτρια), ήταν MVP το 1967 στο Παγκόσμιο του Μοντεβιδέο και το ίδιο έτος κορυφαίος αθητής της Γιουγκοσλαβίας. Ένας ασυναγώνιστος γκαρντ, που καθιέρωσε το hook shoot ακόμη και από τα 6-7 μέτρα.

Ο Πέτερ Βίλφαν, ο Βίνκο Γέλοβατς ήταν επίσης δυο εξαιρετικοί παίκτες στη δεκαετία του '70, με τον πρώτο μάλιστα να ακολουθεί... και καριέρα πολιτικού. Ο κορυφαίος Σλοβένος στη μεγάλη ομάδα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας ήταν ο Γιούρε Ζντοβτς, που πρόφτασε να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής το 1990 στην Αργεντινή ενώ δυο χρόνια νωρίτερα, είχε κατακτήσει και το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς έγραψε το δικό του κεφάλαιο, μετακομίζοντας στην Θεσσαλονίκη, για να παίξει με τον Άρη.

Ο Ράσο Νεστέροβιτς ήταν (μέχρι την Κυριακή) ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας της σύγχρονης εποχής του σλοβένικου μπάσκετ, επειδή το 2005 σαν μέλος των Σαν Αντόνιο Σπερς στέφθηκε πρωταθλητής στο ΝΒΑ. Κάτι, που δεν έχει πετύχει ο Γκόραν Ντράγκιτς, αν και ο ... πυραυλοκίνητος αστέρας των Μαϊάμι Χιτ, είναι από την Κυριακή το βράδυ (μαζί με τους 11 συμπαίκτες του) πρωταθλητής Ευρώπης. Κι όπως έλεγε στην κάμερα της ΕΡΤ "είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας μου. Το δαχτυλίδι στο ΝΒΑ είναι μια άλλη υπόθεση. Όταν, όμως, παίρνεις χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ, όπως και να το κάνεις είναι μια ... άλλη, πολύ πιο μεγάλη υπόθεση".

Ο 32χρονος γκαρντ βρέθηκε στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του, αν και στο φινάλε του τελικού από τις κράμπες που έπαθε λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε μοιραίο της ομάδας του. Τα δυο απολαυστικά πάνω-κάτω που έκανε σε διάστημα ... τεσσάρων δευτερολέπτων, έδειξαν γιατί τον προτίμησαν και τον εμπιστεύτηκαν οι Αμερικανοί, η ηγετική του φυσιογνωμία και το χαμόγελό του, τον έκαναν μεγάλο πρωταγωνιστή του φετινού Ευρωμπάσκετ. Αρχηγός σε μια ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης, που σχεδίασε φανερά ο προπονητής Ιγκόρ Κοκόσκοφ, με ξεκάθαρους ρόλους και:

- Τον κορυφαίο Αμερικανό, που πήρε διαβατήριο, τα τελευταία χρόνια. Το να παίξει ο Ράντολφ στην Εθνική Σλοβενίας μόνο ευλογία μπορεί να ήταν, καθώς ευθύς εξ' αρχής ο κορυφαίος άσος της Ρεάλ ανέβαζε ένα επίπεδο την έτσι κι αλλιώς πολύ καλή ομάδα των "Σλοβένσκι".

- Το μεγαλύτερο ταλέντο που κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Λούκα Ντόντσιτς, που στα 18 του μας έχει αφήσει άφωνους. Πριν από μερικούς μήνες έγραφα ότι ο Ντόντσιτς παίζει όπως ο Ντράζεν Πέτροβιτς και ο Τόνι Κούκοτς. Αρκετοί διαφώνησαν. Νομίζω ότι... ο μικρός παίζει ακόμη καλύτερα!

ΥΓ: Νεστέροβιτς, Ντανίλοβιτς και Κιριλένκο. Τα τρία "αφεντικά" των ομοσπονδιών που κατέκτησαν φέτος τα τρία μετάλλια στο Ευρωμπάσκετ...