Όπως το 2016, έτσι και φέτος, ο Ολυμπιακός πήρε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα μέσα στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μόνο, που αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε ένα τρίποντο του Σπανούλη στην εκπνοή της παράτασης.

Η διαφορά που χώριζε τους "ερυθρόλευκους" από τον αιώνιο αντίπαλο ήταν χαώδης. Τόσο πολύ, που ενώ ανέβαινε σε δυσθεώρητα ύψη (δεν κινδύνευε μόνο το +35 του 1996 αλλά και το +42 από το 110-68, του 1977 για το Κύπελλο) μια μεγάλη μερίδα των οργανωμένων οπαδών του Παναθηναϊκού δεν άντεξαν και με το γνωστό "έτσι θέλω" των ελληνικών γηπέδων, πέταξαν ό,τι είχαν και δεν είχαν, αναγκάζοντας τους διαιτητές να διακόψουν το ματς.

Αυτός είναι ο άρρωστος οπαδισμός στην Ελλάδα. Δεν μπορεί να υπομείνει την ήττα, δεν την αντέχει, θεωρεί τους πάντες εχθρούς και επιβάλλει το νόμο του. Το νόμο του όχλου και της ζούγκλας. Το χειρότερο είναι ότι ακόμα κι αυτή η χειρότερη συμπεριφορά που εκδηλώθηκε με καταστροφικό μένος κατά των εξεδρών του ΟΑΚΑ, βρήκε γρήγορα "επώνυμους" υπερασπιστές.

Φυσικά δεν είναι προνόμιο των παναθηναϊκών και δεν συμβαίνουν μόνο στο ΟΑΚΑ όλα αυτά. Έχουν συμβεί και στο ΣΕΦ, θα γίνουν και αλλού.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε μόνο τα αυγά και τα καλάθια. Πάνω στην απόλυτη παράνοια τους, οι οπαδοί του, που διαμαρτύρονταν για την φτωχή απόδοση της ομάδας τους, ξέχασαν ότι υπάρχει και επόμενη σεζόν, στην οποία μάλιστα υποτίθεται ότι θα ξεκινήσουν με πολύ μεγάλες φιλοδοξίες.

Το φύλλο αγώνα που έκλεισε σχεδόν δυο ώρες μετά τη διακοπή καταδικάζει τους "πράσινους" σε νέα τιμωρία της έδρας τους και πιθανότατα - 2 βαθμούς από τη βαθμολογία της νέας περιόδου. Η πλάτη στον τοίχο, πριν καν αρχίσει η σεζόν...

Τριάντα χρόνια βλέπουμε τελικούς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Θα περίμενε κανείς να έχουν αλλάξει τα πράγματα από τον άκρατο φανατισμό και ένταση που επικρατούσε στο μακρινό 1993. Κι όμως, κάθε χρόνο υπάρχει και κάτι χειρότερο για να πάμε ακόμα πιο κάτω. Στον πάτο του βαρελιού...

Ο Παναθηναϊκός σκόρπισε τη θλίψη σε όλα τα επίπεδα. Το αγωνιστικό, ίσως, να είναι το λιγότερο, αν και η εμφάνιση στον 4ο τελικό έφερνε ζωντανούς τους χειρότερους εφιάλτες. Είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ που δεν συνάδει ούτε με την ιστορία, ούτε με την αίγλη του μεγάλου αθηναϊκού συλλόγου.

Η συμπεριφορά των οπαδών του, που στο τέλος έσπαγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, δεν έχει λογική εξήγηση, όπως και το μίσος τους για τις... καρέκλες και τους πυροσβεστήρες του ΟΑΚΑ.

Μια σαρωτική διετία...

Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός ολοκλήρωνε τη σαρωτική του διετία με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και στην υποδοχή του στο ΣΕΦ έγινε η νύχτα μέρα. Για να θυμούνται, πάντως, και οι δικοί του οπαδοί, στο ίδιο πάρκινγκ πριν από εννιά χρόνια, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε κυνηγηθεί από ορισμένους, που τα ξημερώματα μπορεί και να τον αποθέωναν ή πίνουν νερό στο όνομά του.

Ο προπονητής των "ερυθρολεύκων" είναι ο δημιουργός μιας ομάδας που κατέκτησε όλους τους εγχώριους τίτλους που διεκδίκησε. Δυο πρωταθλήματα, δυο κύπελλα και ένα Super Cup. Για πρώτη φορά κάνει δεύτερο σερί νταμπλ, για πρώτη φορά παίρνει το άτυπο τρεμπλ εντός συνόρων. Όπως είπε και ο Γιώργος Αγγελόπουλος, σε 16 μήνες πήρε όσους τίτλους δεν είχε πάρει τα τελευταία 16 χρόνια.

Του ξέφυγε μόνο η αστραφτερή κούπα της EuroLeague την οποία είχε σχεδόν σφιχταγκαλιάσει πριν της την αρπάξει ο Γιουλ και η Ρεάλ Μαδρίτης.

Ναι, μόνο που πριν από τρία χρόνια ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ονειρευτεί όχι τον τελικό της EuroLeague, αλλά την πρόκριση στους "8". Και τώρα είναι στενοχωρημένος (και με το δίκιο του) γιατί έχασε το τρόπαιο από τη Ρεάλ, στο δεύτερο σερί Final Four που συμμετείχε και μετά τον περσινό χαμένο ημιτελικό με το φαρμακερό τρίποντο του Βασίλιε Μίτσιτς.

Η υπόσχεση που έδωσαν οι Αγγελόπουλοι και ο Μπαρτζώκας για ολική επιστροφή του Ολυμπιακού στο υψηλότερο επίπεδο υλοποιήθηκε 100%. Η "ερυθρόλευκη" ομάδα δεν πανηγυρίζει μόνο την κατάκτηση του 14ου πρωταθλήματος στην ιστορία της. Οι τίτλοι είναι μεν αυτοί που κάνουν μεγάλη μια ομάδα, όμως οι Πειραιώτες

• Κατά γενική ομολογία έπαιξαν το καλύτερο μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη. Το παραδέχθηκαν εχθροί και φίλοι, ακόμα και η... Ρεάλ που τους πήρε την μπουκιά από το στόμα. Οι τίτλοι είναι ωραίοι, το χειροκρότημα απ' όλους, όμως, μπορεί να αξίζει και περισσότερο...
• Μια ομάδα που βασίστηκε στην άψογη κυκλοφορία της μπάλας, την αγάπη για τον συμπαίκτη και την πάσα...
• Έφεραν στο ΣΕΦ χιλιάδες κόσμο, όχι μόνο για να συμπαρασταθεί στην ομάδα που έτσι κι αλλιώς είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των οπαδών του Ολυμπιακού, αλλά για να απολαύσει μπάσκετ. Στο Ειρήνης και Φιλίας φέτος έβλεπες γελαστά πρόσωπα, αδημονία να έρθει το επόμενο παιχνίδι και μια συνολική ικανοποίηση για το θέαμα πάνω στο παρκέ.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι "ερυθρόλευκοι" οπαδοί έκαναν πέρσι και φέτος δυο φανταστικές εκδρομές σε Βελιγράδι και Κάουνας. Κι αν η πρωτεύουσα της Σερβίας δεν είναι τόσο μακριά και μπορεί κανείς να πάει με το αυτοκίνητό του, χωρίς να ιδρώσει, το Κάουνας απέχει εκατοντάδες χιλιόμετρα από το να θεωρηθεί κοντινός προορισμός.

Ακόμα... διψάει (και θέλει Βερολίνο)

Κι όμως υπήρχαν άνθρωποι που βρέθηκαν Ζαλγκίριο Αρένα ταξιδεύοντας για ώρες, περνώντας μέσα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, μένοντας στα... λαγκάδια και στις κοιλάδες της Λιθουανίας. Ξέρουμε ανθρώπους που έκαναν ενέσεις, έσφιξαν τα δόντια για να σταθούν όρθιοι και να αντέξουν το ταξίδι με το αεροπλάνο.

Ήθελαν απλά να δουν από κοντά μια ομάδα που τους κράτησε σε εγρήγορση ένα χρόνο ολόκληρο (δυο, αν σκεφτούμε και την περσινή συναρπαστική σεζόν) που δεν τους απογοήτευσε σχεδόν ποτέ. Ελάχιστα ήταν τα ματς που είδαν τον αντίπαλο να κυριαρχεί.

Το έκανε όλο αυτό ο Ολυμπιακός, γιατί ο οργανισμός λειτουργούσε ιδανικά μέσα και έξω από το γήπεδο. Με τα προβλήματα των παικτών λυμένα, με εξαιρετικό κλίμα μεταξύ των παικτών, με ένα σπουδαίο προπονητικό επιτελείο αλλά και το υπόλοιπο σταφ, που μελετούσε όλες τις λεπτομέρειες για να βγαίνει προς τα έξω αυτή η εικόνα της αγωνιστικής υπεροχής και κυρίως της υγείας.

Όλα ξεκινούν από τα αποδυτήρια. Και αν κάτι σημάδεψε τον φετινό Ολυμπιακό, περισσότερο από κάθε άλλη σεζόν, είναι το άψογο κλίμα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το τελετουργικό που ακολουθούσαν όλο το χρόνο είναι πολύ χαρακτηριστικό.

Οι περισσότεροι ρωτάνε τι θα συμβεί του χρόνου. Ποιος θα μείνει, ποιος θα φύγει, ποιοι θα έρθουν; Σαφώς και υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά, τα οποία πάντως δεν θα αργήσουν να απαντηθούν. Υπάρχει όμως και η τεχνογνωσία της τελευταίας διετίας που έχει απογειώσει τον Ολυμπιακό, τον έχει φέρει στην κορυφή της ελιτ από την οποία, πάντως, δεν είναι διατεθειμένος να αποχωρήσει έτσι εύκολα.

Η δίψα για νέους τίτλος και φυσικά την ίδια την Ευρωλίγκα δεν σβήνει εύκολα. Και στο κάδρο πρώτα απ' όλα μπαίνει ήδη μια φωτογραφία του Βερολίνου και της Mercedes Benz Arena, όπου θα φιλοξενηθεί του χρόνου το επόμενο Final Four...