Δύσκολα θα μπορούσε να σταθεί όρθιος στην Κωσταντινούπολη ο Παναθηναϊκός, που αντιμετώπισε τη Φενέρ με ενάμιση παίκτη. Λίγο Λεσόρ, λίγο Γκάι και λίγο όλοι οι υπόλοιποι, θα ήταν πέραν κάθε μπασκετικής λογικής να απειλήσει την τουρκική ομάδα, που μεταξύ μας είχε καθαρίσει το ματς σχεδόν με το καλημέρα. Από την πρώτη κιόλας περίοδο όταν εκτόξευσε τη διαφορά στους 18 πόντους.

Οι "πράσινοι" συνειδητοποιούν σιγά-σιγά πόσο δύσκολη είναι η EuroLegue. Ειδικά όταν παίζεις σε δύσκολες (και εχθρικές) έδρες, αλλά και απέναντι σε ομάδες που βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από σένα από πλευράς ετοιμότητας και κυρίως χημείας. Ο Ιτούδης δουλεύει με τον βασικό κορμό του εδώ και μήνες. Ο Αταμάν, που χε παράπονα ξανά στο τέλος του ματς, μόλις ξεκίνησε.

Ο δρόμος είναι μακρύς και ανηφορικός. Θα' χει κι άλλες τέτοιες δύσκολες βραδιές. Το ζήτημα είναι να μη χάνει τόσο εύκολα την επαφή με το σκορ. Σχεδόν χωρίς αντίσταση...

Εφιάλτης από το πρώτο δεκάλεπτο

Η πρώτη περίοδος για τον Παναθηναϊκό ήταν σκέτος εφιάλτης. Μετά τις αρχικές κόντρες μέσα στη ρακέτα, ο Τζόναθαν Μότλεϊ κέρδισε όλα τα μις-ματς αλλά και τις μάχες στα ίσια με τον Λεσόρ, ο Γκούντουριτς άρχισε τον βομβαρδισμό από τρίποντα και οι "πράσινοι" έμοιαζαν πελαγωμένοι. Η άμυνα τους ελβετικό τυρί, η επίθεση τους μακριά από οποιαδήποτε συνεργασία κι ας είχε επιστρέψει από την αρχή ο Σλούκας.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η ομάδα του Αταμάν τελείωσε το πρώτο δεκάλεπτο με έξι λάθη και μηδέν ασίστ. Υπό το μηδέν, η απόδοση των Βιλντόζα και Χουάντσο, την ώρα που η Φενέρ άρχισε από μια στιγμή και μετά να βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι κιαι να κάνει ένα επί μέρους σκορ 27-3, για να περάσει στην εκπνοή της περιόδου με +18 πόντους.

Η τουρκική ομάδα είχε εξαρθρώσει με μεγάλη ευκολία όλες τις άμυνες του ΠΑΟ, ακόμα και εκείνη της ζώνης, έχοντας συνολικά 11/17 σουτ (3/4τρ) δημιουργώντας την εντύπωση ότι ήταν έτοιμη να σαρώσει τον αντίπαλο της.

Κάποιος έπρεπε να αντιδράσει. Ήταν ο Κάιλ Γκάι, τελευταίος στο ροτέισον των γκαρντ, αλλά κι εκείνος που έδωσε στην ομάδα του τις βαθιές ανάσες που χρειαζόταν άμεσα. Ο κοντόσωμος σκόρερ έβαλε τους 13 από τους 19 πόντους του Παναθηναϊκού, με την ομάδα του να προσπαθεί να ρίξει τη διαφορά. Τη μείωσε μέχρι τους 10, όχι όμως περισσότερο, γιατί εκτός του Γκάι κανείς δεν ακολουθούσε.

Η πρώτη καλή συνεργασία για τον Παναθηναϊκό ήρθε σε ένα πικ εν ρολ του Σλούκα με τον Λεσορ, λίγο πριν από το τέλος. Η Φενέρ, εν τω μεταξύ, χωρίς τον Μότλεϊ που είχε κάνει δυο φάουλ στο δεύτερο δεκάλεπτο σκόραρε μόνο από τη γραμμή του τρίποντου. Της τα έδινε με περισσή ευκολία η άμυνα του Παναθηναϊκού και συνολικά οι γηπεδούχοι είχαν 5/16 από τα 6.75μ, με τα πιο πολλά άστοχα να είναι και ελεύθερα.

Τελικά το δεύτερο τρίποντο του Παπαγιάννη κράτησε τη διαφορά στο +15, αφού ο Παναθηναϊκός ολιγώρησε αρκετά στο αμυντικό ριμπάουντ. Τα πέντε επιθετικά που είχε πάρει σε αυτή την περίοδο, στοίχισαν δεύτερες και καμιά φορά και τρίτες επιθέσεις για τη Φενέρ, που είχε ελέω και των λαθών της ελληνικής ομάδας (ειδικά στην πρώτη περίοδο) πιο πολλές κατοχές. Το μπάσκετ είναι, εκτός των άλλων, και παιχνίδι κατοχών...

Η επιστροφή του Μότλεϊ αποκατέστησε την ισορροπία στην επίθεση της Φενέρ, με τον δυναμικό σέντερ να παίρνει σχεδόν πάντα τη σωστή θέση και απόφαση. Το πείραμα του Αταμάν να ξεκινήσει με τον Αντετοκούνμπο δεν στέφθηκε με επιτυχία. Ο διεθνής Έλληνας έχει καλά αντανακλαστικά για άμυνες πάνω από το καλάθι, σε καμιά περίπτωση, ωστόσο, δε γίνεται να μεταμορφωθεί σε βασικό μοχλό του Παναθηναϊκού.

Οι αδυναμίες του να παρακολουθήσει τις φάσεις παραμένουν, έχει κάνει κάποια σημαντικά βήματα (σε σύγκριση με τον Μπαλτσερόφσκι προσφέρει μάλλον περισσότερα), όμως ο Λεσόρ είναι σχεδόν όλος ο Παναθηναϊκός μέσα στη ρακέτα.

Ο Αταμάν έδωσε θέση βασικού και στον Γκάι, όμως ο Αμερικανός δεν είχε άλλη βενζίνη στο ρεζερβουάρ του, έμεινε άποντος και στην καλή εμφάνιση του πρώτου μέρους. Αντίθετα ο Γιώργος Παπαγιάννης συνέχισε από κει που σταμάτησε. Ο πρώην αρχηγός του Παναθηναϊκού έδωσε δυο φορές το μεγαλύτερο χάντικαπ στη Φενέρ, με σουτ από τη γραμμή του τρίποντου. Πρώτα στο +24 και ύστερα στο +25. Αργότερα, έκανε και δυο εντυπωσιακά άλει-ουπ καρφώματα από πάσες του Μαντάρ και έτσι τελείωσε το ματς με 15π, όντας πρώτος σκόρερ της ομάδας του.

Άλλοι τρεις μπαίκτες του Ιτούδη είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, Μότλεϊ και Γκούντουριτς έμοιαζαν σχεδόν αλάνθαστοι, αν και ο κρυφός MVP ήταν ο Νικ Καλάθης. Όσο ήταν πάνω στο παρκέ η Φενέρ κυκλοφορούσε την μπάλα υποδειγματικά την μπάλα, είχε τις σωστές αποστάσεις και συνολικά ο διεθνής γκαρντ έκανε ένα πολύ μεστό ματς με 12π, 4ρ και 5 ασίστ.

Μόνο το πάθος του Λεσόρ

Με το σκορ να γίνεται 72-47 λίγο μετά την έναρξη τέταρτης περιόδου, το ματς έμοιαζε με τυπική διαδικασία. Ό,τι κι αν είχε σκεφτεί ο Παναθηναϊκός, με τον Σλούκα, παντελώς, ανέτοιμο δεν είχε αποτέλεσμα. Έτσι όπως πήγαινε το ματς οι "πράσινοι" απειλούνταν με συντριβή. Τελικά με ένα 11-0, οι φιλοξενούμενοι χάρη στη δύναμη του Λεσορ και τα τρίποντα από Μαντζούκα και Βιλντόζα, έσωσαν εν μέρει τα προσχήματα. Έριξαν τη διαφορά, χωρίς βέβαια να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα που σχεδόν από τα πρώτα δέκα λεπτά είχε πάει στα μέτρα των Τούρκων.

Αυτό το πάθος του Λεσόρ είναι το μόνο που μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από την δοκιμασία στην Κωνσταντινούπολη. Εντάξει και το ξέσπασμα του Γκάι στο πρώτο μέρος. Όλα τα υπόλοιπα οι "πράσινοι" πρέπει να τα ξεχάσουν και να αλλάξουν ταχύτητα εν όψει Μακάμπι και το ματς της Παρασκευής.

Κυρίως πρέπει να ξαναβρούν τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, που έμοιαζε να μην έχει ταξιδέψει καν στην Πόλη. Ο Ισπανός έχασε μέχρι και ένα ζευγάρι βολών, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητος και ο Μαντζούκας, που έπαιξε πολύ λιγότερο είχε μεγαλύτερη επιρροή με τα 2/2 τρίποντα. Παρεμπιπτόντως ο νεαρός δεν έχει χάσει ακόμα σουτ από την γραμμή.

Γενικά ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει πράγματα από τα βαριά χαρτιά του. Ο Σλούκας έχει τη δικαιολογία του τραυματισμού του, θα χρειαστεί όμως να ψάξει τον καλό του εαυτό, γιατί όσο περνούσε η ώρα έχανε δυνάμεις και πολλές φορές την μπάλα μέσα από τα χέρια του. Στροφές χρειάζεται να ανεβάσει και Βιλντόζα. Είναι πολύ αγχωμένος ο Αργεντίνος, δεν του αρέσει το μπες-βγες, αλλά δεν βοηθάει κι αυτός τον προπονητή του να τον αφήσει περισσότερο στον αγωνιστικό χώρο.

Η ήττα, προφανώς, και δεν καταστρέφει τα σχέδια του ΠΑΟ, είναι όμως μια υπενθύμιση ότι για να δικαιωθούν ποι προσδοκίες μιας ομάδες με τόσα υψηλά στάνταρ, τα λόγια πρέπει να είναι πολύ λιγότερα από τις πράξεις. Μέχρι στιγμής ισχύει το αντίθετο, αλλά βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, άρα υπάρχει χρόνος για επιδιορθώσεις. Δεν ξέρουμε αν τεθεί πραγματικά και θέμα απόκτησης άλλου παίκτη. Αν πιστέψουμε τον Αταμάν υπάρχει καπνός...