Σπίτι του, σπιτάκι του

Δεν είναι απλά μια μεταγραφή. Ο Κώστας Παπανικολάου και ο Ολυμπιακός, προχώρησαν σε μια συνεργασία επανένωσης, προοπτικής και ουσιαστικής "αναγέννησης" της μεταξύ τους σχέσης. Ένα deal που ήταν σχεδόν σίγουρο, από τότε που ο νεαρός αποχώρησε από το ΝΒΑ και οι "ερυθρόλευκοι" έδειξαν το ενδιαφέρον να τον επανεντάξουν στο ρόστερ τους.

Καλώς ή κακώς, ο Παπανικολάου δεν τα κατάφερε στο ΝΒΑ. Ενάμιση χρόνο αναζητούσε το ρόλο και τον εαυτό του, μάταια. Ούτε στο Χιούστον, ούτε στο Ντένβερ, στέριωσε. Η επιστροφή του στην Ευρώπη, ήταν πλέον μονόδρομος. Θα λέγαμε μάλιστα ότι έκανε λάθος το καλοκαίρι, όταν επέμεινε να παίξει στο ΝΒΑ, αλλά ποιος μπορεί να τον κακίσει που ήθελε να κάνει πράξη το μεγάλο όνειρό του. Πόσες φορές στη ζωή σας, έχετε αυτή την ευκαιρία;

Καθώς, όμως, το Ντένβερ αποφάσιζε ακριβώς στο παραπέντε να τον "κόψει" από το ρόστερ της χρονιάς, ο Παπανικολάου που είχε πιστέψει ότι θα τελείωνε τη σεζόν στο ΝΒΑ, βρέθηκε μπροστά από αδιέξοδα. Κυρίως ψυχολογικά, γιατί στα 25 του, έστω κι αν ενάμιση χρόνο στην Αμερική δεν έπαιξε μπάσκετ, σίγουρα θα βρίσκονταν ομάδες από την Ευρώπη για να ασχοληθούν μαζί του. Δεν μιλάμε, άλλωστε, για κάποιον τυχαίο.

Ο Παπανικολάου είναι ήδη δυο φορές πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό, έχει κατακτήσει τίτλους με την Μπάρτσα, όπως και να το δει κανείς, ακόμη κι αν η στάμπα του "αποτυχημένου" στο ΝΒΑ, έχει μπει ήδη στο διαβατήριό του, δεν λέει τίποτε επί της ουσίας. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος που δεν τα κατάφερε και δεν μπόρεσε να κάνει καριέρα στην Αμερική.

Αυτό, που τον ενδιέφερε στη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η ηρεμία του, η ασφάλεια που θα ένιωθε στη νέα ομάδα του και η προοπτική είτε μέσα στη χρονιά, είτε την επόμενη να ξαναγίνει ο Κώστας που όλοι ξέραμε. Γεμάτος αυτοπεποίθηση, που είχε 60% τρίποντα δεν σταυροκοπιόταν όταν ευστοχούσε, είχε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και ξεσήκωνε την εξέδρα με το αέρινο όσο και εντυπωσιακό του στυλ.

Σε όλους είπε όχι

Χωρίς παρεξήγηση κι ενώ πράγματι στον Ολυμπιακό που πάει θα βρει πολύ μεγάλο ανταγωνισμό στις θέσεις "3" και "4", όλα αυτά που περιγράψαμε μόνο στον Πειραιά θα μπορούσε να έχει εξασφαλισμένα σε πολύ μεγάλο βαθμό.

- Ο Παναθηναϊκός, μπορεί να του πρόσφερε περισσότερα χρήματα, αν φορούσε όμως τα "πράσινα", θα έπρεπε να μπει στη διαδικασία της αντιπαράθεσης των "αιωνίων", κάτι που αυτή την στιγμή θα ήταν το τελευταίο το οποίο επιθυμούσε.

- Η Μπαρτσελόνα, έδειξε διάθεση να "ματσάρει" την προσφορά του Ολυμπιακού και να τον κρατήσει στο δυναμικό της, αλλάζοντας όμως την τελική της στάση.

- Η Λοκομοτίβ Κουμπάν του Γιώργου Μπαρτζώκα, του έδινε μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια, σε μια καλή ομάδα με προπονητή που τον ξέρει πολύ καλά, αλλά δεν του εξασφάλιζε το μέλλον, αφού του χρόνου δεν είναι βέβαιο ότι θα έπαιζε στην Ευρωλίγκα.

- Τις περιπτώσεις Λαμποράλ και Ερ. Αστέρα δεν τις συζήτησε καν, όπως και τα δεκαήμερα συμβόλαια του ΝΒΑ.

Ο Παπανικολάου ήταν φανερό ότι περίμενε τον Ολυμπιακό. Μόλις οι "ερυθρόλευκοι", έκαναν την κίνηση να συζητήσουν μαζί του, έκανε δεκτούς όλους τους όρους του συμβολαίου του. Κι ας ήταν λιγότερα τα χρήματα που του πρότεινε η πρώην ομάδα του κι ας έχει μαζεμένους ένα σωρό (και καλούς) παίκτες στη θέση του.΄

Μέλος του ελληνικού παζλ

Μπορεί στον τωρινό Ολυμπιακό να πρέπει να ψάξει να βρει χρόνο για να παίξει, υποχρεώνοντας τον προπονητή σε αλλαγή πλάνων, ενδεχομένως προσώπων και ρόλων, από την άλλη όμως στο λιμάνι έχει μόνο φίλους. Θα δει γνώριμα πρόσωπα, τα αποδυτήρια στο ΣΕΦ θα του θυμίσουν το σπίτι του, τις καλύτερες μέρες της καριέρας του και το κλίμα που οδήγησε τον Ολυμπιακό στους θριάμβους των τελευταίων ετών. Θα βρει τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη και τον Μάντζαρη, που ήξερε, αλλά και τους Αγραβάνη-Παπαπέτρου, Αθηναίου για να μπει πάλι στο παζλ του ελληνικού κορμού της ομάδας.

Είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα να έχει καλούς εγχώριους παίκτες, ειδικά στην εποχή όπου δεν υπάρχει πολύ χρήμα να επενδυθεί σε ξένους παίκτες. Αν υπάρχει όμως μια καλή εγχώρια βάση, τότε οι κινήσεις που μένουν θα αφορούν στην πλαισίωση αυτής της "βάσης" με επιλογές ξένων, που θα φτιάξουν εκρηκτικό μίγμα.

Ο Ολυμπιακός επίσης μπορεί να του δώσει την ανάλογη πίστωση χρόνου. Δεν πρόκειται να τον πιέσει να αποδώσει άμεσα. Μπορεί να τον περιμένει. Να τον ενσωματώσει σιγά-σιγά στην ομάδα του και να του δώσει μία μια τις ευκαιρίες. Όλος ο κόσμος θα είναι στο πλευρό του, ειδικά τώρα, που τον είδαν να επιμένει και να φωνάζει "Θέλω Ολυμπιακό" σε καθε ... άλλη κρούση, είτε από το εσωτερικό, είτε από το εξωτερικό. Αυτά στον Πειραιά τα εκτιμούν ιδιαιτέρως και με τον Παπανικολάου, άλλωστε, που έχει πολλές φορές και...ποδοσφαιρικούς πανηγυρισμούς, το κοινό στο ΣΕΦ έχει αναπτύξει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση.

Όπως με τον Πρίντεζη

Ακριβώς το ίδιο είχε κάνει ο Ολυμπιακός και πριν από πέντε χρόνια. Όταν υποδέχθηκε ξανά τον Γιώργο Πρίντεζη. Ερχόμενος από τη Μάλαγα, με την ψυχολογία του στο ναδίρ και κουβαλώντας ένα σοβαρό τραυματισμό πίσω του, ο 25χρονος τότε Πρίντεζης (στην ηλικία δηλαδή, του Παπανικολάου) μπηκε σιγά-σιγά στην εξίσωση, έπαιξε στα πλέι-οφ και την επόμενη σεζόν ήταν η αποκάλυψη του Ολυμπιακού τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρωλίγκα!

Ούτε ο Ολυμπιακός χρειάζεται να αγχωθεί. Να αρχίζει να πονοκεφαλιάζει, που, πως και γιατί. Εντάξει, ο Σφαιρόπουλος είναι εκείνος που θα πρέπει να εντάξει σιγά-σιγά τον Παπανικολάου στο κλίμα της ομάδας του, ωστόσο σε μια χρονιά που έχει δει τα πάντα, του λείπουν διαρκώς παίκτες, η καλύτερη λύση είναι να έχει επιλογές και παίκτες στο ρόστερ του.

Το ότι κάποιος ή κάποιοι θα περισσέψουν είναι βέβαιο. Δεν ξέρουμε αν η μπάλα πάρει τον Όντομ, ή τον Τζέιμς, που δείχνει λίγο πιο ...αδύναμος κρίκος, στο θέμα προσαρμογής και ικανής-ενεργής συμμετοχής στο παιχνίδι. Τις οριστικές αποφάσεις θα τις πάρει, ο κόουτς του Ολυμπιακού.

ΥΓ: Οι Αγγελόπουλοι είναι υπέρμαχοι του "σφιχτού μπάτζετ", αλλά όταν πρόκειται να κάνουν υπέρβαση για να βελτιώσουν τη δυναμική της ομάδας τους, δεν διστάζουν. Η αποφασιστικότητά τους, πλέον, είναι και δείγμα της ωριμότητας που απέκτησαν, ασχολούμενοι τόσα χρόνια με τα κοινά του Ολυμπιακού.