Στου Κατίδη το κεφάλι

Αν ο Κατίδης δεν ήξερε τι σημαίνει να χαιρετάς φασιστικά μετά την επίτευξη ενός γκολ τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα απ΄ό,τι τα φανταζόμασταν. Για όσους, τουλάχιστον, έχουν δυο δράμια μυαλό παραπάνω από τον σίγουρα άμυαλο νεαρό ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, που τα λόγια και οι πράξεις του μέχρι τώρα συγκλίνουν στην άποψη ότι πρόκειται τουλάχιστον για αυτό που λένε οι Αμερικανοί "κοτόπουλο χωρίς κεφάλι".

Ο Λίνεν, που ξέρει λίγα πράγματα παραπάνω για τον φασισμό, στη ζωή του έδωσε μάχες εναντίον του, είπε ότι ο παίκτης του "δεν έχει ιδέα" του τι έκανε. Κι ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής, αμέσως μετά τον σάλο που προκλήθηκε, προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Αν είναι έτσι, τότε ανακαλύπτουμε εμβρόντητοι ότι ένας νεαρός 20 ετών, που χτυπάει τατουάζ με στίχους ράπερ, δεν γνωρίζει τι σημαίνει να χαιρετάς σαν τους ναζί, μέσα σε ένα γήπεδο. Αλλά γιατί να μας κάνει έκπληξη; Σάμπως ξέρουν όσοι τον μιμούνται; Γνωρίζουν ότι πριν από 70 χρόνια, με τον ίδιο τρόπο χαιρετούσαν οι κατακτητές στην Ελλάδα; Οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι και τα ες-ες του Χίτλερ;

Μα αν ρωτήσετε πότε απελευθερώθηκε η Ελλάδα, από τους ναζί, ελάχιστοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα απαντήσουν "στις 12 Οκτωβρίου του 1944". Η Αθήνα, που μαρτύρησε στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής, με χιλιάδες νεκρούς από την πείνα, αλλά και εκτελεσμένους από τους Γερμανούς (και τους συνεργάτες τους) στο Χαϊδάρι, στην Καισαριανή, η Ελλάδα που είδε χωριά όπως το Δίστομο να εξαφανίζονται, αγνοεί την ίδια της την ιστορία.

Αγνοεί, τον αφανισμό των Εβραίων στην Θεσσαλονίκη, αγνοεί ότι η μεγάλη απεργία στην Αθήνα αναίρεσε την απόφαση για αναγκαστική εργασία στην Γερμανία, όταν οι ναζί έψαχναν απεγνωσμένα για εργατικά χέρια από τις κατεχόμενες χώρες, αγνοεί το ίδιο το αντιστασιακό κίνημα, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Αγνοεί τις μάχες στα βουνά, τα σαμποτάζ στις πόλεις και νομίζει ότι την αντίσταση την έκανε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο "υπολοχαγός Νατάσα".

Αυτή η σιωπή, αυτός ο φόβος (αντί της περηφάνιας για την αντίσταση) σκέπασε για πολλά χρόνια την ελληνική κοινωνία. Μεσολάβησε, άλλωστε, ένας αιματηρός εμφύλιος που χώρισε την Ελλάδα στα δύο και οι "κρατούντες" αποφάσισαν ότι δεν έπρεπε κανείς να "κοιτάξει πίσω".

Κάπως έτσι φτάσαμε, εβδομήντα χρόνια μετά, ένας Κατίδης να μη ξέρει (ή να λέει ότι δεν ξέρει) τί συμβολίζει ο συγκεκριμένος χαιρετισμός; Πόσο προσβάλλει τους Έλληνες που θυσιάστηκαν, πόσο αντίθετος είναι ακόμη και με την ίδια την ιστορία της ΑΕΚ, ένας σύλλογος που διαχρονικά εκφράζει τον κατατρεγμό.

Είναι πολύ εύκολο να καταδικάσει κανείς τον Κατίδη, να τον εξοβελίσει από το ποδόσφαιρο, αλλά έτσι ενδεχομένως να βάλει ένα τραυμαπλάστ στην πληγή, που από κάτω θα σαπίζει. Το απόστημα, άλλωστε, είναι ήδη μεγάλο. Θα πρέπει, ωστόσο, να κοιτάξουμε εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι πως νέα παιδιά σαν τον Κατίδη φτάνουν σε αυτό το σημείο, πως πολλοί Κατίδηδες σηκώνουν το χέρι ψηλα χωρίς αιδώ, ψελίζοντας διάφορες αρλούμπες για "αρχαιοελληνικούς χαιρετισμούς" και κουραφέξαλα.

Δικό μας είναι το χρέος είναι να βρούμε τι βρίσκεται στο κεφάλι του Κατίδη. Δική μας και η ευθύνη για το φαινόμενο...