Τα δεμένα χέρια του Μίσσα

Με τη λογική που κυριάρχησε τελευταία στην ΕΟΚ, η επιλογή του ομοσπονδιακού προπονητή έγινε ... την κατάλληλη στιγμή. Η δουλειά, άλλωστε, του κόουτς -σύμφωνα με την σοφή ομοσπονδία μας- δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο και αρχίζει τώρα, που βρισκόμαστε και είκοσι μέρες-ένα μήνα, πριν από την έναρξη της προετοιμασίας.

Ούτε η λύση του Κώστα Μίσσα ήταν "αναγκαστική" και επιλογή επειδή "δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος". Ποιος τα λέει αυτά; Η ΕΟΚ κινείται πάντοτε με γνώμονα το καλύτερο δυνατό για την Εθνική Ομάδα.

"Καλά ήταν τα ψέματα, που είπαμε ως εδώ, ας πούμε και μια αλήθεια κι ας πάει στο καλό" θα μπορούσε κανείς να απαντήσει τραγουδιστά και με τους στίχους του Σαββόπουλου, σε όλα αυτά. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Και κανείς δεν πιστεύει, βέβαια, ότι ο καθ΄όλα σεβαστός και με μια σημαντική διαδρομή στο ελληνικό μπάσκετ "στρατηγός", έχει το "ελεύθερο" να κάνει ό,τι θέλει στην Εθνική.

Όπως εξελίχθηκε η υπόθεση ομοσπονδιακός τεχνικός, ο προπονητής θα είναι υπό την ... επιτροπεία της ΕΟΚ, με περισσότερο διεκπεραιωτικό παρά ουσιαστικό ρόλο. Το ακούμε, άλλωστε, ολοένα και περισσότερο τις τελευταίες μέρες. Ο προπονητής της Εθνικής, λέει, πρέπει να είναι περισσότερο "διαχειριστής προσωπικοτήτων", να ξέρει να μιλάει σε παίκτες. Κι επειδή ο Μίσσας, ήταν και προπονητής των χρυσών παιδιών που έχουν γεννηθεί το 90, είναι και ο "καταλληλότερος" να κοουτσάρει Παπανικολάου, Μάντζαρη, Σλούκα, Μπόγρη αλλά και τους νεότερους Παπαπέτρου, Αγραβάνη, φυσικά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και πάει λέγοντας.

Λες και ο προπονητής δεν πρέπει να έχει λόγο για τον τρόπο που θα παίζει η ομάδα, πως πρέπει να εκμεταλλευτεί τους παίκτες του και πως θα πάρει από κάθε διεθνή το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του.

Αν ίσχυαν, βέβαια, όλα αυτά τα περί "διαχειριστή", ο Κώστας Μίσσας θα είχε επιλεγεί από την αρχή. Δεν θα ταξίδευαν μέχρι τη Μόσχα ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της ΕΟΚ να μιλήσουν με τον Δημήτρη Ιτούδη, εισπράττοντας αρνητική απάντηση. Ούτε θα έκαναν νύξη στο Γιώργο Μπαρτζώκα, ούτε θα περίμεναν τον Δημήτρη Πρίφτη. Θα έλεγαν από την αρχή "Μίσσας" και δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι ο Μίσσας αναλαμβάνει μια πολύ δύσκολη αποστολή, στην οποία -εκ των πραγμάτων- δεν πρόκειται να ρισκάρει, ούτε μπορεί να βάλει το προσωπικό του στίγμα. Στην πεπατημένη των προηγούμενων ετών θα βαδίσει, αφού έτσι κι αλλιώς τα περιθώρια για πολλές αλλαγές σε πρόσωπα, τακτική και φιλοσοφία, δεν υπάρχουν.

Είναι πολύ δύσκολο για τον Μίσσα να διαφωνήσει στην δεδομένη κλήση των διεθνών, που όλοι ξέρουμε ότι θα αποτελέσουν τον κορμό της ομάδας. Και να' χε αντιρρήσεις, ή να είχε άλλες ιδέες, δεν ... προλαβαίνει να τις συζητήσει. Ούτε με τους ενδιαφερόμενους, ούτε με την ομοσπονδία.

Σε αντίθεση, πάντως με τους προκατόχους του ο "στρατηγός" έχει ένα πλεονέκτημα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα του ζητήσει ευθύνες σε μια ενδεχόμενη όχι καλή πορεία στο Ευρωμπάσκετ. Ο Μίσσας αναλαμβάνει το πόστο, που αρνήθηκαν πολλοί για τους δικούς τους λόγους. Δεν θα του ζητήσουμε και τα ρέστα, επειδή ορισμένα πράγματα είναι ήδη προαποφασισμένα.

Ποιο είναι το ευχάριστο;

Ακόμη κι αν η "ομιχλώδης" ανακοίνωση για την συμφωνία μαζί του, δεν ξεκαθαρίζει πόσο καιρό θα κάτσει στην ομάδα, από τα ... συμφραζόμενα ("οι επόμενες διοργανώσεις") βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο Μίσσας θα κάθεται στους πάγκους και στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτό ίσως να είναι πιο σημαντικό από τη δουλειά του στο Ευρωμπάσκετ, γιατί έχει τον καιρό να οργανώσει και να εκπονήσει ένα πρόγραμμα, καθώς η κλήση των διεθνών σε αυτούς τους αγώνες μπορεί να αποτελεί ένα ... δύσκολο σταυρόλεξο.

Με δεδομένες τις απουσίες των ΝΒΑερ και τις δυσκολίες για εξεύρεση κοινής γραμμής ανάμεσα σε FIBA και Euroleague, είναι πολύ πιθανό να έχουμε αγώνες των Εθνικών, εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων ... χωρίς διακοπή. Κι εκεί, πράγματι, απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί. Μπορεί να πρέπει να ανοίξει πολύ το εύρος των επιλογών, μπορεί να πρέπει αναγκαστικά να δούμε μια άλλη ομάδα. Σε αυτή την περίπτωση ο έμπειρος προπονητής, θα έχει σαφώς και ρόλο, αλλά και πολύ περισσότερο χρόνο να κάνει τις επιλογές του.

Φυσικά, ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο μπάσκετ, είναι για χρόνια πανεπιστημιακός δάσκαλος του αθλήματος, δικαιούται και αξίζει την στήριξη όλων εν όψει και του Ευρωμπάσκετ. Θεωρούμε αυτονόητο ότι θα την έχει. Κυρίως από εκείνους, που τον επέλεξαν.

ΥΓ: Η μάχη που έχει να δώσει η Εθνική είναι πολύ σκληρή. Ο όμιλός της στο Ελσίνκι κρύβει παγίδες και θα χρειαστεί απόλυτη συγκέντρωση για να πετύχει τον πρώτο της στόχο. Να βρεθεί δηλαδή στην πρώτη τετράδα σε ένα γκρουπ που συμμετέχουν ακόμη Γαλλία, Πολωνία, Σλοβενία, Φινλανδία και Ισλανδία. Στη θεωρία μπορεί να μην υπάρχει κανένας κίνδυνος. Η πράξη μπορεί να ... αποδειχθεί τελείως διαφορετική!