Τα μυστικά μέχρι το Βελιγράδι

Δεν είναι κλισέ, αλλά μου φαίνεται ότι εδώ και … τριάντα χρόνια, που γράφω για την Ευρωλίγκα (με πρώτο Final Four, εκείνο του Άρη στη Γάνδη) σχεδόν τίποτε δεν έχει αλλάξει. Κι όμως μιλάμε για ένα τελείως διαφορετικό μπάσκετ, σε μια τελείως διαφορετική εποχή. Αφήστε που τότε, το μακρινό 1988, δεν είχαμε ακόμη… playoffs. Ο όμιλος της τελικής φάσης ήταν ένας (με οκτώ ομάδες) και κάθε Πέμπτη η Ελλάδα νέκρωνε για να παρακολουθήσει τον Άρη.

Τα playoffs, λοιπόν, δεν είναι δυο αγώνες κανονικής περιόδου. Έχουν ιδιαιτερότητες, κρύβουν εκπλήξεις, πολλές φορές αναδεικνύουν και κρυμμένους ήρωες.

Σαφώς υπάρχουν ορισμένες σταθερές. Το αβαντάζ έδρας, για παράδειγμα, είναι εχέγγυο πρόκρισης στο φάιναλ-φορ. Όχι όμως και το απόλυτο όπλο. Παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλοι οι προσωπικότητες που έχουν φάει με το κουτάλι τα ματς αυτά, καμιά φορά όμως είναι και η απόλυτη συντριβή τους.

Ξέρουν καλά το δρόμοι οι μπαρουτοκαπνισμένοι προπονητές, μην απαγορεύετε ωστόσο σε κανέναν να ελπίζει. Με δυο λέξεις; Playoffs. Ό,τι καλύτερο μπορεί να προκύψει σε μια λίγκα 30 αγωνιστικών, όπου οι οκτώ καλύτερες ομάδες μπαίνουν στην τελική ευθεία για το Final Four, που φέτος θα γίνει στο Βελιγράδι.

Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα τέσσερα ζευγάρια, που και φέτος έχουν τις δυο κορυφαίες ελληνικές ομάδες στην αφετηρία με το πλεονέκτημα στα χέρια τους…

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ - ΧΙΜΚΙ: ΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΦΑΒΟΡΙ

Η Χίμκι δεν είναι τόσο κακή ομάδα, όσο φάνηκε στο τελείωμα της χρονιάς, είχε πολλά προβλήματα τραυματισμών, χημείας και… συνειδητοποίησης από την πλευρά των διοικούντων τι σημαίνει να παίζεις στην Ευρωλίγκα.

Από την άλλη σε μια σειρά playoffs που αγωνίζεται η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, παραδοσιακά της δίνεται και όχι άδικα, ο τίτλος του γκραν φαβορί. Και φέτος η ομάδα του κόκκινου στρατού, όπως την μάθαμε, ήταν η κορυφαία της κανονικής περιόδου. Ρεκόρ 24-6, το καλύτερο από κάθε άλλη ομάδα της διοργάνωσης, με την τελευταία ήττα μάλιστα να μην την… ενοχλεί καθόλου, αφού ήξερε ότι θα παίξει είτε με την Χίμκι, είτε το πολύ με την Ζάλγκιρις. Απέφευγε, δηλαδή, την ταλαιπωρία του ταξιδιού, έστω και με το ιδιόκτητο τσάρτερ του ρωσικού κλαμπ. Άλλο, μια τετράωρη πτήση σε Αθήνα, Κωνσταντινούπολη, ή Βιτόρια κι άλλο μια διαδρομή… μισής ώρας που θα κάνει τώρα μέχρι το κλειστό της Χίμκι στα περίχωρα της Μόσχας.

Στη μάχη των δυο Ελλήνων προπονητών (Ιτούδης - Μπαρτζώκας) ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ έχει το προβάδισμα και το … άγχος. Οτιδήποτε άλλο εκτός από πρόκριση, συνιστά παταγώδη αποτυχία για την ΤΣΣΚΑ που ναι μεν φτάνει διαρκώς στο Final Four, δεν σημαίνει όμως αυτόματα ότι το κατακτάει κιόλας.

Η απουσία του Χάινς είναι ένα ζητούμενο για τον Ιτούδη, καθώς η ομάδα του που είναι μεν πληρέστερη από την Χίμκι, δεν έχει όμως αντικαταστάτη του πολύπλευρου Κάιλ, που παίζει με τα μούσκουλα, την ψυχή του και την τεράστια, πλέον, εμπειρία του στην Ευρωλίγκα. Ο Χάντερ είναι σπουδαίος, όχι όμως Χάινς, ενώ ο Ραντ έχει τον όγκο δεν μπορεί όμως σε καμιά περίπτωση να κάνει όσα ο τρομερός Κάιλ πάνω στο παρκέ. Να παίξει, δηλαδή, άμυνα στον αντίπαλο κοντό, να πάρει το ριμπάουντ και να… ολοκληρώσει μόνος του τον αιφνιδιασμό.

Η δύναμη της ΤΣΣΚΑ εξακολουθεί να βρίσκεται στην περιφέρεια. Ο Νάντο Ντε Κολό, κατά τη γνώμη μας ο MVP της χρονιάς (ηγέτης και πρωταγωνιστής στην καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου) παίζει με καταπληκτική άνεση και ευστοχία, την ώρα που δίπλα του, ή πίσω του (ή και μπροστά του) βρίσκεται μια μπασκετική διάνοια όπως ο Σέρχι Ροντρίγκεθ. Η τεράστια απώλεια του Τεόντοσιτς, ούτε καν φαίνεται για την ΤΣΣΚΑ που παίρνει πράγματα και από τον Κόρι Χίγγινς, πρόσθεσε τον Λέο Βέστερμαν σαν τρίτο γκαρντ (που μπορεί να παίξει και σε τριάδα κοντών, γιατί είναι κοντά στα δυο μέτρα) και … πετυχαίνει σε εξάρσεις τον απρόβλεπτο Γουίλ Κλάϊμπερν.

Αν όμως η ομάδα του Ιτούδη έχει πετύχει, το οφείλει και στον καλό ρωσικό της κορμό. Ο Κουρμπανόφ, ο Βοροντσέβιτς, ο Φριτζόν, ο Κουλάγκιν και ο βετεράνος Xριάπα, είναι εκεί για να θυμίσουν κάτι από την παλιά … Ρωσία. Πλήρης σε όλα της, ίσως όχι τόσο δυναμική όσο περιμένει κανείς την επίδοξη πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Απέναντί της θα βρεθεί μια ομάδα που μπορεί σε ένα βράδυ να διαλύσει τους πάντες. Το ερώτημα είναι, όμως, αν μπορεί να το κάνει … σε διάρκεια. Να νικήσει, δηλαδή, τρεις φορές την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δύσκολο, αν όχι απίθανο.

Ακόμη κι αν επιστρέψουν ο έξοχος σουίνγκμαν Τζέιμς Άντερσον και ο καταπληκτικός ορισμένες φορές είτε σαν σουτέρ, είτε σαν ριμπάουντερ, Τάιλερ Χάνεϊκατ ο Μπαρτζώκας δεν είναι σίγουρος. Και δεν μπορεί να είναι καθώς της ομάδας του ηγείται ο πιο απρόβλεπτος παίκτης που αγωνίζεται στην Ευρώπη. Ο Αλεξέι Σβεντ είναι ένας… τρελός σκόρερ (21.4π) ικανός να τρελάνει αντιπάλους και συμπαίκτες την ίδια ώρα!

Δεν ξέρουμε αν μπορεί ο Σβεντ να μπει σε καλούπια και να μην τρέμει το φυλλοκάρδι του Μπαρτζώκα κάθε φορά που περνάει το κέντρο (να… μη σουτάρει τρίποντο), από την άλλη αν δεν έχεις και ολίγη από τρέλα, πώς να πιστέψεις σε θαύματα όπως αυτό που χρειάζεται η Χίμκι για να ελπίζει απέναντι στην ΤΣΣΚΑ

Πολύ καλός ο Γκιλ όταν η μπάλα είναι στον αέρα, ο Τόμας Ρόμπινσον έμεινε πίσω λόγω του τραυματισμού του, αλλά πιο πολύ η Χίμκι που έχει τεράστιο ταλέντο είναι που κάνει δυο καλά και τρία άσχημα. Αμερικάνικη ομάδα, επί ρωσικού εδάφους, ο συνδυασμός είναι εδώ που τα λέμε … ιδανικός για έκρηξη.

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Η ΤΣΣΚΑ νίκησε δυο φορές στην κανονική περίοδο. Τα playoffs είναι διαφορετικά. Η λογική λέει 3-1, αλλά δίνω κάτι περισσότερο στη Χίμκι…

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΡΕΑΛ : ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟ ΠΙΟ ΑΜΦΙΡΡΟΠΟ

Όταν παίζει ο τέταρτος με τον πέμπτο, λογικό είναι να μιλάμε για την πιο αμφίρροπη μάχη των playoffs. Στη θεωρία και στην πράξη, οι δυο ομάδες πήγαν χέρι-χέρι και ολοκλήρωσαν την κούρσα της κανονικής περιόδου με ρεκόρ 19-11.

Επίτευγμα και για τη Ρεάλ αλλά και για τον ΠΑΟ, που με ένα καταπληκτικό ντεμαράζ στο τέλος της ρέγκιουλαρ σίζονπήρε το πλεονέκτημα έδρας. Ο Πασκουάλ δικαιώθηκε όταν υποσχέθηκε ότι η ομάδα του θα έδινε τα πάντα για να διεκδικήσει τις μικρές πιθανότητες για το αβαντάζ και χάρη στη νίκη της Ζάλγκιρις στο ΣΕΦ, θα στηριχθούν στην τεράστια δυναμική που βγάζει το ΟΑΚΑ σαν έδρα.

Ήδη 18.000 οπαδοί του περιμένουν πως και πως τους αγώνες, με τον Παναθηναϊκό να ελπίζει ότι φέτος θα βρεθεί στο Final Four για πρώτη φορά μετά το 2012. Ο κίνδυνος αποπροσανατολισμού μετά την κορύφωση της κόντρας, έξω από το γήπεδο, με την Ευρωλίγκα είναι υπαρκτός, αν και όπως έδειξαν Πασκουάλ και παίκτες είναι… αφιερωμένοι ψυχή τε και σώματι στην προσπάθεια της πρόκρισης.

Ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να «χαλάσει» το μυαλό του με άλλου είδους διεργασίες και δεύτερες σκέψεις, πρέπει να βγάλει ενέργεια που έτσι κι αλλιώς διαθέτει και να μην επιτρέψει στη Ρεάλ να κάνει… παιχνίδι, όπως συνέβη και στους δυο φετινούς αγώνες μεταξύ των δυο ομάδων. Μην κοιτάτε ότι το ματς του ΟΑΚΑ το κέρδισε ο ΠΑΟ (82-80) χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια ανατροπής σε ένα ματς που οι Μαδριλένοι είχαν πάει στα μέτρα τους. Στο μπάσκετ που τους αρέσει. Αυτό πρέπει να αποφύγει ο ΠΑΟ. Να είναι συνεπής και στο πέντε εναντίον πέντε, να ελέγξει τον ρυθμό και να μη χρειαστεί πάλι αυτό που κάνει στα τελευταία δύσκολα ματς, εκτός έδρας.

Να κυνηγάει το σκορ, να πηγαίνει στο ένας εναντίον ενός, αλλάζοντας τα δεδομένα. Ειδικά με τη Ρεάλ, ένα τέτοιο μπάσκετ δεν ταιριάζει. Στο μία σου και μία μου, οι Ισπανοί είναι «μανούλες».

Πώς θα επιβληθεί ο ΠΑΟ; Με πίεση, με σκληρή άμυνα, με δύναμη στα ριμπάουντ και σίγουρα με καλό μακρινό σουτ, που σε τέτοιους αγώνες παίζει τεράστιο ρόλο. Θα λέγαμε ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να παίξει περισσότερο το μπάσκετ του… Καλάθη, παρά του Τζέιμς, αν και ο Αμερικανός χρειάζεται στις στιγμές που ο αντίπαλος κυριαρχεί στο παρκέ.

Είπαμε είναι επίτευγμα για τη Ρεάλ το 19-11, αν αναλογιστούμε ότι έπαιξε όλη τη χρονιά χωρίς τον καλύτερό της παίκτη (Γιουλ) έχασε τον Κούζμιτς, είδε τον Αγιόν να μένει στα πιτς για τέσσερις μήνες, τον Ράντολφ άλλο τόσο. Κι όμως, άντεξε και φιλοδοξεί να περάσει στο Final Four.

Θα δούμε στο παρκέ τους δυο από τους τρεις κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης, για φέτος: Καλάθης εναντίον Ντόντσιτς. Ο Νικ βρίσκεται σε οίστρο ολόκληρη τη χρονιά και οδηγεί με μαεστρία τον Παναθηναϊκό την ώρα, που ο μικρός Σλοβένος ξεπερνάει Κούκοτς και Ντράζεν… σε ηλικιακά κατορθώματα. Μια διαπίστωση που έμοιαζε με ιεροσυλία, ο ίδιος ο Λούκα, όμως, με τα κατορθώματά του την επιβεβαιώνει από αγώνα σε αγώνα.

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Θα πάμε σε πέμπτο αγώνα, με τον Παναθηναϊκό να έχει πλεονέκτημα, αν μάλιστα βρει ''αντίδοτο'' στον Ταβάρες.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ: ΞΕΡΕΙ Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ

Αν η Ρεάλ άντεξε, ο Ολυμπιακός… επιβίωσε! Και η Ζάλγκιρις η πιο ωραία έκπληξη της φετινής σεζόν. Οι «ερυθρόλευκοι» λαβώθηκαν και φέτος από τα προβλήματά των τραυματισμών, που δε λένε να τους αφήσουν. Εδώ ο Πρίντεζης πήγε να βγάλει ένα κάλο ανάμεσα στα δάχτυλά του και η πληγή δεν έχει κλείσει ακόμα. Οι «ερυθρόλευκοι» ωστόσο, που είχαν μόλις ένα παίκτη και στα 30 ματς της κανονικής περιόδου (Στρέλνιεκς, ο οποίος όμως είναι αμφίβολος για τα playoffs), βρήκαν τον τρόπο να είναι ξανά στην τετράδα, με πλεονέκτημα έδρας. Το 19-11 του Ολυμπιακού έχει και μια σημαντική ιδιομορφία. Οι Πειραιώτες νίκησαν όλες τις ομάδες από το 1 έως το 5 (τη Ρεάλ μάλιστα δυο φορές) αλλά έχουν χάσει απ’ όλες τις άλλες. Και από τη Ζάλγκιρις… εις διπλούν. Και στον Πειραιά και στο Κάουνας.

Πονεμένος, προβληματικός, όπως και να' χει , ο Ολυμπιακός είναι στη θέση του οδηγού αυτής της σειράς. Και έχει ένα μεγάλο αβαντάζ. Τον… Βασίλη Σπανούλη.

Ο αρχηγός βρίσκεται σε καταπληκτική κατάσταση, σκοράρει και δημιουργεί με εξαιρετικές επιδόσεις, λες και είναι … δέκα χρόνια νεότερος. Ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο παίκτη που αγωνίζεται στα playoffs, τον τρόπο να φτάσει στο Final Four ο Σπανούλης. Είναι ο ηγέτης και η ψυχή μιας ομάδας που στηρίζεται πολύ στο συναίσθημα, αλλά και στη δύναμη της … ομάδας.

Ναι, ο Σπανούλης ξεχωρίζει, αλλά ο Ολυμπιακός παραμένει η ομάδα των πολλών πρωταγωνιστών, που λες και έχει προγραμματιστεί, ο καθένας περιμένει τη σειρά του για να «χτυπήσει». Οι Έλληνες (κι ο Μιλουτίνοφ) είναι μπαρουτοκαπνισμένοι σαν κορμός, όπως κανένα άλλο τέτοιο γκρουπ στη διοργάνωση, άρα τη διαφορά καλούνται να κάνουν οι ξένοι.

Στους τελευταίους αγώνες, ο Σφαιρόπουλος μοιάζει να έχει καταλήξει στο ρόλο των περισσότερων. Ο Ρόμπερτς μπαίνει βασικός, δίπλα στον Σπανούλη, ο Μπράουν είναι ο πέμπτος γκαρντ, καθώς ο Στρέλνιεκς βρίσκεται λίγο μπροστά του και ο Μάντζαρης έρχεται επίσης από τον πάγκο. Αποδείχθηκε, βέβαια, ότι ήταν πολύ εύκολο να φωνάζουμε … « πάρε ένα γκαρντ Ολυμπιακέ» παρά να βρεθεί το ροτέισον (ειδικά από την στιγμή, που δεν έφυγε και κανένας).

Σίγουρα ο Ολυμπιακός περιμένει τα καλά παιχνίδια του ΜακΛίν και ίσως … κάτι απρόβλεπτο από το δίδυμο Τόμπσον - Γουίλτζερ, που έπαιξαν στον τελευταίο αγώνα, ελλείψει των τραυματιών.

Η σκληρή και κλειστή άμυνα της Ζάλγκιρις αναμένεται να δώσει σουτ επιλογής στους παίκτες του Ολυμπιακού. Η ευστοχία από μακριά, ειδικά των Ρόμπερτς - Μπράουν, ενδεχομένως να κρίνει και τη σειρά. Είτε εύκολα, είτε δύσκολα!

Δυνατό σημείο του Ολυμπιακού η συνεργασία Σπανούλη - Μιλουτίνοφ που εξελίσσεται… η καλύτερη του αρχηγού της ομάδας με ψηλό που φόρεσε τα «ερυθρόλευκα». Ερωτηματικό η κατάσταση του Πρίντεζη που κάνει τη διαφορά σε τέτοια κρίσιμα παιχνίδια και η κατάσταση του Παπανικολάου, παίκτη-κλειδί για την άμυνα της ομάδας.

Η Ζάλγκιρις είναι το πρώτο «αριστούργημα» ενός εξαιρετικά ελπιδοφόρου προπονητή, όπως ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Η ομάδα του έχει τον χαρακτήρα του 100%. Ο … ασυμβίβαστος, αλλά και γκρινιάρης όσο κανείς, Σάρας έφτιαξε μια ομάδα λες και είχε βάλει τον εαυτό του να παίζει και στις πέντε θέσεις. Η Ζάλγκιρις μοιάζει να έχει δώδεκα μικρούς… Σάρας. Προς Θεού. Όχι στο ταλέντο, αλλά στη θέληση και στη νοοτροπία να τα κάνει όλα στην εντέλεια.

Πολύ δυνατή στην άμυνα, δεν θα φοβηθεί το ξύλο του Ολυμπιακού, αντιθέτως θα ρίξει και αυτή. Τι της λείπει; Ίσως ένας παίκτης - αστέρι, που θα την σηκώσει σε κρίσιμες στιγμές. Κι όταν η μπάλα είναι καυτή. Μοιάζει με τον Ολυμπιακό, έχει πολλά κοινά σημεία στον τρόπο που αντιμετωπίζει τον αγώνα, αλλά Σπανούλη δεν έχει . Αυτό είναι σίγουρο…

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Θα το βγει το λάδι του Ολυμπιακού, αλλά θα προκριθεί. Πιθανότατα με 3-1.

ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ - ΜΠΑΣΚΟΝΙΑ: ΜΗΠΩΣ ΓΙΝΕΙ ''ΣΚΟΥΠΑ'';

Η εκτίμηση στην Μπασκόνα είναι τεράστια. Πρόκειται για ένα κλαμπ γεμάτο από μπάσκετ, με ένα πρόεδρο που ξέρει μπάσκετ όσο οι … υπόλοιποι 19 (έχει παίξει άλλωστε, φορώντας μέχρι και τη φανέλα της Ρεάλ) και μια από τις πιο ωραίες έδρες της Ευρώπης.

Παρόλα αυτά δύσκολα θα απειλήσει τη Φενέρ. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης έχει φουλάρει, με μοναδικό στόχο το ριπίτ στο Βελιγράδι. Αν δει κανείς τα επί μέρους στατιστικά, θα δει μια ισορροπία, ενδεχομένως και μια καλύτερη Μπασκόνια, που βάζει περισσότερους πόντους, παίρνει πιο πολλά ριμπάουντ και δίνει περισσότερες πάσες.

Μόνο, που οι ομάδες δεν «αντικατοπτρίζονται» μόνο από τους αριθμούς. Η μηχανή της Φενέρ βρίσκεται σε εγρήγορση, ώστε να έρθει το δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο που έχει βάλει στο μάτι ο Ομπράντοβιτς.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει ούτε Ούντο, ούτε ο Μπογκντάνοβιτς, με άλλα λόγια υστερεί σε ποιότητα σε σχέση με την περσινή ομάδα, παρόλα αυτά είναι μακράν το φαβορί της σειράς.

Οι δυο ομάδες που έφτιαξε ο Ομπράντοβιτς (μία για την Τουρκία, μία για την Ευρωλίγκα) δεν συγκρούστηκαν μεταξύ τους, αφού με αρκετό κόπο βρήκε τη χημεία και για τις δυο διοργανώσεις (Ντίξον, Γκιουλέρ, Μαχμούτογλου, περισσότερο στην Τουρκία, Σλούκας - Γουαναμέικερ πιο πολύ στην Ευρωλίγκα) και κατάφερε να εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση. Πήγε δηλαδή καλύτερα από πέρσι, όταν ολόκληρη τη σεζόν … βολόδερνε, μπήκε με μειονέκτημα και πέρασε στο Final Four επειδή «σκούπισε» τον ΠΑΟ με 3-0. Φέτος, αν και τα προβλήματα των τραυματισμών δεν της έλειψαν, αν και έφυγαν οι θεωρητικά δυο καλύτεροι παίκτες της πήγαν στα playoffs με μεγαλύτερη άνεση και χωρίς να χρειαστεί να περιμένουν την τελευταία αγωνιστική.

Οι Τούρκοι είναι ένα χρόνο πιο έμπειροι. Έχουν ωριμάσει και γίνει ομάδα που… μετράει πολλές μέρες μαζί, οι παίκτες της θυμούνται τους δυο τελικούς που έπαιξαν, το ένα τρόπαιο το οποίο πήραν και γενικά είναι πλέον μια «ψημένη» ομάδα.

Πολύ δύσκολα η Μπασκόνια θα της κόψει το δρόμο. Ναι, οι Βάσκοι είναι η ομάδα που έκανε τρομερό φίνις (6-1), ναι έχει παίκτες με το ταλέντο του Σενγκέλια, ή του Γκρέιντζερ το θράσος του Μπομπουά και του Τζάνινγκ, αλλά… και πάλι κάτι της λείπει.

Μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε, μπορεί όμως και να χάσει όπως αποδείχθηκε στην τελευταία αγωνιστική όταν έχασε εντός έδρας από την πιο αδιάφορη ομάδα που θα μπορούσε να βρει απέναντί της. Την ουραγό Εφές. Αυτό είναι και το πιο μεγάλο πρόβλημα της Μπασκόνια σε … διαχρονικό επίπεδο. Ακόμη κι όταν είχε την ομαδάρα, που απέκλεισε τον ΠΑΟ από το Final Four της Πράγας, ήξερες ότι θα φτάσει η στιγμή που η φανέλα δεν θα αντέξει το βάρος του … επόμενους αγώνα. Η Μακάμπι χωρίς να είναι καλύτερη, κυριάρχησε λόγω του «ονόματός» της αφήνοντάς την στα κρύα του λουτρου.

Είναι μια ωραία ομάδα να συμπαθείς, να υποστηρίζεις η Μπασκόνια, αλλά δεν μπορείς να της έχεις εμπιστοσύνη, ειδικά σε μια σειρά αγώνων με αντίπαλο τους πρωταθλητές Ευρώπης.

ΠΡΟΒΛΕΨΗ: Ένα 3-0 της Φενέρ δεν θα είναι έκπληξη…