Τα όπλα της Euroleague

Για τις προθέσεις και τις διαθέσεις της FIBA σε ό,τι έχει να κάνει με το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ και την επιστροφή της στο προσκήνιο, σας ενημέρωσε εδώ και μερικές μέρες το Sport24.gr. Ας δούμε πως αντιμετωπίζει το όλο θέμα η Euroleague και τι προτίθεται να κάνει, απαντώντας στη διεθνή ομοσπονδία.

Η Ευρωλίγκα βρίσκεται σε διερεύνηση των τελικών επιδιώξεων της FIBA. Ναι μεν υπάρχουν από δω κι από κει, σκόρπιες πληροφορίες, ή δηλώσεις όπως αυτή του Τουργκάι Ντεμιρέλ, προέδρου της FIBA Europe, ωστόσο, ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί αν η παγκόσμια ομοσπονδία (και όχι η ευρωπαϊκή, που δεν θα έχει λόγο πλέον σε σύντομο χρονικό διάστημα):

1. Ζητάει τη διοργάνωση, προσφέροντας δέλεαρ νέα τηλεοπτικά συμβόλαια και αυξημένα έσοδα στις ομάδες που συμμετέχουν σε αυτήν.

2. Θέλει την Euroleague, απλά υπό την αιγίδα της, με το μάνατζμεντ να παραμένει στον Τζόρντι Μπερτομέου και κατ' επέκταση τις ομάδες.

3. Έχει πίσω της κάποια εταιρεία, η οποία θέλει να επενδύσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

4. Τα κάνει όλα αυτά, για να εναρμονιστεί η Euroleague με το νέο καλεντάρι, που θα μπει σε εφαρμογή από το 2017 και μετά.

Ο Πάτρικ Μπάουμαν κρατάει κλειστά τα χαρτιά του. Εξ ονόματος άλλωστε του γενικού γραμματέα της FIBA μιλάνε αρκετοί, όχι όμως και ο ίδιος. Η Ευρωλίγκα προσπαθεί να διευρευνήσει το έδαφος και στο περιθώριο των αγώνων, έχουν αυθηθεί οι επισκέψεις αστραπή του Τζόρντι Μπερτομέου σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου έχει συναντήσεις με τους παράγοντες των κορυφαίων (και όχι μόνο) ομάδων.

Σύμφωνα με τους ανθρώπους της Euroleague, το να υποκινείται στην Τουρκία από τον λαλίστατο τον τελευταίο καιρό πρόεδρο Ντεμιρέλ η όλη διαδικασία, έχει άμεσο αντίκτυπο με τον κεντρικό σπόνσορα της διοργάνωσης, την Turkish Airlines, η οποία έχει ανανεώσει τη συνεργασία της με την Euroleague, ως το 2020.

Από την άλλη, καθώς δραστηριοποιείται η FIBA, το "κονκλάβιο" της Βαρκελώνης, που πριν από 15 χρόνια, έκανε μια μικρή επανάσταση στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού στην Ευρώπη, δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Προφανώς δεν μπορεί να αυξήσει ξαφνικά την πίτα του μπάσκετ στην Γηραιά Ήπειρο. Δε γίνεται κάτι τέτοιο και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ, είναι δύσκολο να βρεθούν για το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Πέντε πάνω, πέντε κάτω, η δυναμική δεν αλλάζει. Τα ποσά είναι πάνω κάτω σε αυτή την κατηγορία...

Και οι συμφωνίες ποικίλουν στην Ευρώπη. Στο Ισραήλ η Μακάμπι είναι μονοπώλιο και το συμβόλαιό της στοιχίζει κάπου 4 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αντίθετα στη Ρωσία το τηλεοπτικό ενδιαφέρον για το μπάσκετ δεν είναι ανάλογο. Αυτή τη στιγμή ισχύει το 70-30. Δηλαδή, οι ομάδες εισπράττουν το 70% των δικαιωμάτων τους (αν και υπάρχει μια σημαντική αμφισβήτηση για το τελικό ποσό, καθώς εκεί χρεώνονται άλλα έξοδα, όπως οι διαιτητές) με αποτέλεσμα στα ταμεία να μη φτάνει επακριβώς το σχετικό ποσοστό.

Τι σκέφτεται η Ευρωλίγκα; Η αναδιανομή των χρημάτων είναι ένα θέμα. Ο Μπερτομέου που ήδη αποφάσισε την αλλαγή στον τρόπο επιλογής των ομάδων, συζητάει και το οικονονικό καθώς υπάρχει και μια μικρή αύξηση των εσόδων τα τελευταία χρόνια. Αυτό, που παραμένει πενιχρό είναι το μπόνους για την κατάκτηση του τίτλου, που παραμένει πενιχρό. Όπως και τα 7.000 ευρώ, που αντιστοιχούν σε κάθε νίκη σε κανονική περίοδο και συνέχεια της διοργάνωσης. Ίσως να γίνει μια προσπάθεια να αυξηθούν και αυτά τα ποσά, αν και το πιο πιθανό είναι να δούμε αναδιανομή των τηλεοπτικών, ώστε να ενισχυθούν τα ταμεία των κορυφαίων ομάδων, που ανεβάζουν το επίπεδο της διοργάνωσης, χωρίς να έχουν ανάλογο οικονομικό αντίκρυσμα.

Καμιά σχέση με το Τσάμπιονς Λιγκ

Όλα αυτά, βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς τι δίνει, πλέον, η UEFA στο Champions League μοιάζουν με ... ψίχουλα. Σύγκριση, ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει σε καμιά περίπτωση. Χοντρικά, να σας πούμε, ότι το μπάτζετ της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο ποδόσφαιρο Ρεάλ Μαδρίτης, πρέπει να αγγίζει τα 200 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το αντίστοιχο της Μακάμπι που κατέκτησε πέρσι την Ευρωλίγκα δεν υπερβαίνει τα 10-12 εκατομμύρια!

Πώς λοιπόν, να γίνει σύγκριση; Τα καλύτερα συμβόλαια των Ευρωπαίων μπασκετμπολιστών, είναι μια "μέτρια" συμφωνία καλών ομάδων ποδοσφαίρου. Ο τζίρος είναι τελείως διαφορετικός και η ηγεμονία του ποδοσφαίρου δεν αμφισβητείται. Για να επιβιώσει, άλλωστε, το μπάσκετ από την ποδοσφαιρική δικτατορία στην τηλεόραση, βρήκε πρόσφορη την Παρασκευή, ώστε να υπάρχει τηλεοπτικός χρόνος και να μη συμπιέζεται το πρόγραμμα Τετάρτη και Πέμπτη.

Αυτή η κίνηση της Euroleague σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση του τοπ-16, έδωσαν μια σημαντική ώθηση στο προϊόν, που έγινε και ανταγωνιστικό στο παρκέ και ελκυστικό στην τηλεόραση. Σιγά-σιγά, το ενδιαφέρον μεγαλώνει, αν και η διοργάνωση δεν έχει καταφέρει να διεισδύσει σε μεγάλες αγορές, όπως είχε στόχο αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Η οργανωτική αποτυχία του φάιναλ-φορ στο Λονδίνο είναι πρόσφατη...

Λεφτά, πάντως, στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν μπορούν να ...γεννηθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Όσα κι αν υποστηρίζει η FIBA, ή εν πάση περιπτώσει αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχουν.

Η κλειστή λίγκα και οι νέες δυνάμεις

Κι αν η FIBA τελικά κάνει πράξη τα όποια σχέδιά της. Λογικό είναι σε αυτή την περίπτωση η Ευρωλίγκα να κινηθεί προς τη δημιουργία της κλειστής λίγκας. Να συγκεντρώσει, δηλαδή, την "ελίτ" σε μια υπερεθνική λίγκα, αδιαφορώντας για τις όποιες σχέσεις έχει με την διεθνή ομοσπονδία. Αυτή είναι μια σκέψη, που πάντα αιωρείται. Μπορεί να γίνει πραγματικότητα, εφόσον η Ευρωλίγκα πιεστεί από τη FIBA.

Σαν έξτρα επιχείρημα, θα υπάρχει και το "εδώ (στην Ευρωλίγκα) αποφασίζουμε μόνοι μας και δεν χρειάζεται η μεσολάβηση της εθνικής ομοσπονδίας" κάτι απαραίτητο, αν η διοργάνωση επιστρέψει στην αγκαλιά της FIBA.

Υπάρχει επίσης και η επίθεση φιλίας σε νέες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η Άλμπα Βερολίνου έχει ... βαρεθεί να παίρνει wild card. Η Βαρκελώνη κλείνει το μάτι και σε άλλες "νέες δυνάμεις", όπως ας πούμε η ΑΕΚ. Κι αν όχι για την συμμετοχή της στην Εuroleague από τώρα, αλλά από το Eurocup, χωρίς αμφιβολία.

Έτσι κι αλλιώς μέχρι το 2017, που θα μάθουμε και τις οριστικές εξελίξεις, υπάρχει χρόνος για σκέψεις, συζητήσεις, προτάσεις κλπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις ωφελημένοι βγαίνουν εκείνοι που συμμετέχουν. Δηλαδή οι ομάδες...