Τελ Αβίβ, η πρώτη φορά

Η τελευταία φορά που έπαιξαν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός σε αγώνα της Ευρωλίγκας ήταν ο ημιτελικός του 2009 στο Βερολίνο. Ένα από τα ωραιότερα ματς των δυο ομάδων και σίγουρα, από τους πιο συναρπαστικούς ημιτελικούς όλων των εποχών στην κορυφαία διοργάνωση.

Την περασμένη εβδομάδα, γράψαμε για τις απανωτές μονομαχίες των δυο "αιωνίων" στον "τρελό" όμιλο του 2002, όταν οι αγώνες τους συνέπεσαν με τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, ενώ στο γκρουπ συμμετείχε και η, μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ελλάδας, εκείνη τη χρονιά, ΑΕΚ.

Αλλά, όλα άρχισαν το 1994. Τότε, που για πρώτη φορά, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, βρέθηκαν αντίπαλοι χωρίς η διοργάνωση να είναι ελληνική. Συνέβη, όπως θα ξέρετε όλοι, στο Γιαντ Ελιάου του Τελ Αβίβ. Σχεδόν 20 χρόνια πριν. Στην αφετηρία της ευρωπαϊκής πορείας και των δυο μεγάλων ομάδων. Κι όπως κάθε πρώτη φορά, δεν ξεχνιέται εύκολα, όσοι την έζησαν θα έχουν να το λένε, όσοι την είδαν από την τηλεόραση, επίσης. Αλλά κι αυτοί, που ενδεχομένως να μην είχαν γεννηθεί, αλλά τους αρέσει το μπάσκετ και η ιστορία του, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τότε τον Απρίλιο του 1994, στο φλογισμένο από κάθε άποψη Τελ Αβίβ, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά δυο από τις πιο μεγάλες ομάδες της Ευρώπης που πρωταγωνίστησαν τα επόμενα χρόνια, φέρνοντας στην Ελλάδα, συνολικά 9 τρόπαια!

Σάσα Βολκόφ και Ρόι Τάρπλεϊ, δυο πολύ μεγάλοι ξένοι για ΠΑΟ και Ολυμπιακό

Σκέφτομαι, καμιά φορά, αν πηγαίνοντας τότε στο Τελ Αβίβ είχαμε υποψιαστεί ... τι ακριβώς θα επακολουθούσε. Ποιο θα ήταν, δηλαδή, το μέλλον. Όχι δεν είχαμε ιδέα. Ακόμη κι αν το γεγονός ήταν -για το ελληνικό μπάσκετ- συγκλονιστικό (δυο ομάδες στον ημιτελικό), ουδείς φανταζόταν αυτό που ξεκινούσε. Πολύ περισσότερο δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει πως σε αυτή την πορεία, θα συνόδευε τους δυο "αιωνίους" κι ένας προπονητής, γεννημένος στο Τσάτσακ, της Σερβίας. Γιατί από τότε, το 1994, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας. Δυο φορές έκοψε τον δρόμο του Ολυμπιακού για την κορυφή (το 94 με τη Μπαρτσελόνα, το 95 με την Ρεάλ Μαδρίτης), μετά δημιούργησε την δυναστεία του Παναθηναϊκού, ήταν παρών και το 2002, αλλά και το 2009 που υπήρξαν οι ευρωπαϊκές μονομαχίες Ολυμπιακού-ΠΑΟ και θα' ναι και φέτος "συνδαιτυμόνας", σαν προπονητής της Φενέρ, στο συναρπαστικό -όπως αναμένεται- τοπ 16. Η μοναδική φορά, που απουσίαζε ήταν το 1997, όταν ο Ολυμπιακός στα πλέι-οφ πριν από την Ρώμη, "καθάρισε" τον ΠΑΟ με 2-0 νίκες και αργότερα στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Ο ΠΑΟ είχε τότε ως προπονητή τον Μπόζα Μάλκοβιτς.

Ο Ντράζεν, οι μετακομίσεις και ο ... ΠΑΟΚ

Το καλοκαίρι του '93, ο Παναθηναϊκός είχε έτοιμη μια μεταγραφή που θα "γκρέμιζε τα τσιμέντα". Ο Ντράζεν Πέτροβιτς, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στον αυτοκινητόδρομο του Μονάχου στις 7 Ιουνίου, είχε πει το "ναι" σε μια μυθική πρόταση του Παύλου Γιαννακόπουλου. Λέγεται ότι την υπόθεση παρακολουθούσε από πολύ κοντά κι Ολυμπιακός, για να κάνει παρέμβαση της τελευταίας στιγμής, αλλά κάτι τέτοιο εμπίπτει στα όρια των γνωστών "αστικών μύθων" που κυκλοφορούν σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο Π. Γιαννακόπουλος, πάντως, που λίγους μήνες πριν είχε αποσύρει τον ΠΑΟ από τους τελικούς, διαμαρτυρόμενος για την διαιτησία, είχε δηλώσει ότι "θα κάνουμε τόσο δυνατό τον Παναθηναϊκό, που κανείς δεν θα τον αγγίζει".

Ο Ντράζεν, βέβαια, δεν ήρθε ποτέ. Ο ΠΑΟ δίπλα στον 36χρονο Νίκο Γκάλη, πρόσθεσε τελικά τον Σάσα Βολκόφ, που στα 29 του χρόνια, είχε πίσω του μια μεγαλειώδη καριέρα με την Σ.Ένωση και ένα επιτυχημένο πέρασμα από το ΝΒΑ και τους Ατλάντα Χοκς. Ο Κώστας Παταβούκας, ερχόταν σαν "ελεύθερος" παίκτης σε ένα καλοκαίρι, που είχαμε κοσμογονία, καθώς την ίδια ώρα ο Παναγιώτης Φασούλας, μετακόμιζε, από την Θεσσαλονίκη στον Πειραιά, κι ο Παναγιώτης Γιαννάκης στη Νέα Σμύρνη!

Η περίοδος 1993-94 ήταν συναρπαστική. Εκτός των δυο "αιωνίων", ο ΠΑΟΚ (με Πρέλεβιτς, Σάβιτς, Μπέρι, Γαλακτερό, Μπουντούρη, Κόρφα και λοιπούς), είχε μια σπουδαία ομάδα, ξεκίνησε φιλόδοξος με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο και με τον Σούλη Μαρκόπουλο να αντικαθιστά τον Ντούντα, έφτασε ως την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς (αφού πρώτα είχε νικήσει στα ημιτελικά τον Πανιώνιο, πήρε το δεύτερο ευρωπαϊκό του τρόπαιο κόντρα στην Στεφανέλ Τριέστε του Ντέγιαν Μποντιρόγκα!) και τους τελικούς του πρωταθλήματος. Ήταν η εποχή των "παχιών αγελάδων" και της τεράστιας υπερβολής, αν αναλογιστούμε ότι εκείνη τη σεζόν είχαν μεταδοθεί συνολικά ...250 αγώνες μπάσκετ από την τηλεόραση!

"Έχουμε τρεις φυλακισμένους, που φοράνε από ένα καπέλο"

Στην πορεία, ήταν ο Ολυμπιακός που έπαιξε κορυφαίο μπάσκετ. Αν και με το "καλημέρα" τραυματίστηκε ο Ντράγκαν Τάρλατς, που έμεινε εκτός σε ολόκληρη, σχεδόν, την σεζόν, η ομάδα που ειχε φτιάξει εκείνη τη χρονιά ο Ιωαννίδης ήταν απολαυστική. Ο Ρόι Τάρπλεϊ, έδεσε με τον Ζάρκο Πάσπαλι και μαζί με τον Φασούλα συνέθεσαν μια καταπληκτική τριπλέτα. Ο Αμερικανός είχε 20.9π, 12.8ρ και 1.8ασ, ο Πάσπαλι 20.9π-5.3ρ και ο Φασούλας 11π-8.8ρ. Για πολλούς το μπάσκετ που έπαιξε στον δρόμο για το Τελ Αβίβ ο Ολυμπιακός, ήταν το καλύτερο που έχουν δει, καθώς οι "ερυθρόλευκοι" έκαναν παρέλαση σχεδόν σε όλους τους αγώνες, που έδωσαν.

Ο Ιωαννίδης σε στιγμές αποθέωσης στο ΣΕΦ

Ο Ολυμπιακός ήταν πρώτος στον όμιλό του με 11-3, υποσκελίζοντας την Ρεάλ (του Σαμπόνις) και την Λιμόζ (δεύτεροι με 9-5), ενώ ακολούθησαν Μπαρτσελόνα (8-6), Μάες Πιλς (8-6), Μπενετόν Τρεβίζο (4-10) και η ...αγγλική Γκίλφορντ Κινγκς του θρυλικού χοντρού Τρέισι Πίρσον. Παρένθεση: Στην Αγγλία, στο ματς που έδωσε ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο, ήμουν -όπως σε όλους τους αγώνες- επιφορτισμένος με την ραδιοφωνική μετάδοση του ματς στον Φλας 9.61. Μαζί με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους φύγαμε 2 ώρες πριν ξεκινήσει ο αγώνας, για να βρισκόμαστε μία ώρα, 45 λεπτά το πολύ, πριν από το τζάμπολ, μέσα στο περίεργο γήπεδο του Γκίλφορντ. Η κίνηση, στους δρόμους του Λονδίνου, όμως ήταν απίστευτη. Το πούλμαν έκανε ακριβώς ... δυο ώρες. Όταν έβαλε χειρόφρενο ο οδηγός (ή μάλλον μας άφηνε άρον-άρον, έξω από το γήπεδο) το ματς είχε ξεκινήσει και ξεκινούσα τη μετάδοση... λαχανιασμένος, από το κινητό τηλέφωνο.

Ο Ολυμπιακός έχασε μόλις τρια παιχνίδια. Ένα από την Μπαρτσελόνα και δύο από τον κακό του δαίμονα, την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1993, Λιμόζ. Το εκτός έδρας παιχνίδι ήταν το τελευταίο της κανονικής περιόδου και τελείωνε με 67-59 για την παρέα του τρομερού Μάικλ Γιανγκ, τον Ντακουρί, τον Εμπαγιά, τον Μπιτέρ, τον Φορτέ και τους άλλους τίμιους γίγαντες που κοούτσαρε ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Με την πρώτη θέση εξασφαλισμένη, ο Γιάννης Ιωαννίδης, δεν είχε πρόβλημα με την ήττα (λέμε τώρα) και στο αεροπλάνο της επιστροφής το έριχνε στους γρίφους, μαζεύοντας τους δημοσιογράφους και λέγοντας τα εξής καταπληκτικά: "Λοιπόν, έχουμε τρεις φυλακισμένους που φορούν από ένα καπέλο. Ο καθένας μπορεί να δει τι χρώμα καπέλο φοράνε οι άλλοι, μα δε μπορεί να δει το δικό του. Συνολικά, υπάρχουν τρία κόκκινα και δύο άσπρα καπέλα. Όποιος βρει τι χρώμα φοράει ο ίδιος κερδίζει την ελευθερία του. Δεν ξέρω, λέει ο ένας. Ούτε κι εγώ, ο δεύτερος. Πετάγεται ο τρίτος και λέει: Εγώ ξέρω. Δίνει την σωστή απάντηση και μένει ελεύθερος. Τι χρώμα καπέλο φορούσε ο κάθε φυλακισμένος;"

Όπως καταλαβαίνετε, μέχρι την προσγείωση ο Ιωαννίδης εξηγούσε πως το βρήκε ο τρίτος φυλακισμένος, κάνοντας μια από τις γνωστές θεότρελες υπερβάσεις του, για να καταλήξει στο πότε ένας παίκτης, ή προπονητής μπορεί να είναι σίγουρος για τη νίκη, με βάση το σκορ και τον χρόνου που απομένει ως την κόρνα της λήξης. Στο μπάσκετ των 30'', κάτι τέτοιο ήταν εφικτό...

Εν πάση περιπτώσει, ο Ολυμπιακός πέρασε με άνεση στα πλέι-οφ και είχε, πλέον, μπροστά του το εμπόδιο της Βίρτους (Μπάκλερ, εκείνη τη χρονιά) Μπολόνια. Έχασε στην Ιταλία 77-64, ισοφάρισε στο ΣΕΦ με 89-69 και πήρε το εισιτήριο σε ένα αγωνιώδες ματς με 65-62 κι αφού πρώτα ο Φασούλας πρόλαβε και έκοψε τον Πάολο Μορέτι, που με τρίποντο είχε επιχειρήσει να "παγώσει" το ΣΕΦ...

"Γίνεται να ρίξεις πρόστιμο σε έναν που παίρνει 1 εκατομμύριο την ημέρα;"

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε τόσο ομαλή πορεία. Πρώτα απ΄όλα ξεκίνησε με προπονητή τον "two cups", Ζέλικο Παβλίσεβιτς (ή απλά Ζε-Πα) και συνέχισε, ολοκληρώνοντας την σεζόν με τον Κώστα Πολίτη. Ο "ευρωκόουτς" έδωσε πνοή στην ομάδα, που έτσι κι αλλιώς είχε μεγάλες προοπτικές και τον Νίκο Γκάλη στην τελευταία του ευρωπαϊκή παράσταση (την επόμενη χρονιά δεν πρόλαβε να ξεκινήσει, γιατί αποσύρθηκε από τα γήπεδα). Οι "πράσινοι" για να μπουν στους ομίλους έπαιξαν προκριματικά (εναντίον της Λέφσκι Σόφιας), έκαναν ένα 7-1 αλλά οι τέσσερις ήττες που είχαν στον β΄γύρο, προβλημάτισαν για την ευστάθεια της ομάδας, που χρησιμοποιούσε ως έδρα το κλειστό της Γλυφάδας (το ΟΑΚΑ δεν ήταν ακόμη έτοιμο, ενώ μια σκέψη για "κοινή" έδρα στο ΣΕΦ, εγκαταλείφθηκε γρήγορα).

Στο τελευταίο παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την Μπολόνια στην Γλυφάδα με 75-68 και η ατμόσφαιρα δεν ήταν ευχάριστη. Είχε προηγηθεί η ήττα από την Ορτέζ. Ο ΠΑΟ, βέβαια, είχε προκριθεί στα πλέι-οφ, τερματίζοντας δεύτερος πίσω από την Εφές (10-4), σε μια διαβολεμένη ισοβαθμία τεσσάρων ομάδων (εκτός του ΠΑΟ, με 9-5 τερμάτισαν Μπανταλόνα, Μπολόνια και Τσιμπόνα) που τον ευνόησε για τη 2η θέση.

Ο Π.Γιαννακόπουλος με τον Ν.Γκάλη

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν συννεφιασμένος: " Δεν έχει σημασία η θέση που πήραμε. Νομίζετε ότι με νοιάζει, ενώ η ομάδα παίζει χάλια; Είναι ντροπή αυτά που συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό. Βλέπω τον κόσμο να αγανακτεί και ντρέπομαι. Ντρέπομαι και να πάω στα αποδυτήρια να τους μιλήσω. Τι να τους πω μετά από τέτοια ρεζιλίκια; Τόσες φορές έχω πάει και δεν βγήκε τίποτε" έλεγε. Σκληρές δηλώσεις, ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατούσε στον ΠΑΟ, ενώ είχε ...προκριθεί στα πλέι-οφ. Η ατάκα του προέδρου του ΠΑΟ, ήρθε λίγο μετά, όταν τον ρώτησαν αν θα ρίξει κάποιο πρόστιμο: "Μα τι λέτε; Γίνεται να ρίξεις πρόστιμο σε κάποιον που παίρνει 1 εκατομμύριο την ημέρα;" Δραχμές έτσι; Μη μπερδεύεστε. Στο ευρώ μπήκαμε ... έξι χρόνια αργότερα.

Φυσικά, δεν ήταν τόσο κακή ομάδα ο Παναθηναϊκός. Ο Γκάλης στα 36 του ήταν ακμαίος (23.8π-4.7 ασίστ), ο Βολκόφ είχε πολλά κέφια (18.2π-8.1ρ) και ο Βράνκοβιτς παρέμενε ένα φόβητρο μέσα στη ρακέτα (11.5π-11.2ρ).

Ο τραυματισμός του Βράνκοβιτς όμως πριν από τα πλέι-οφ και ο αντίπαλος των "πρασίνων", δηλαδή η Λιμόζ, δημιουργούσαν προβληματισμό. Ο Μάλκοβιτς από τη Γαλλία έριχνε το γάντι: "Θα προκριθούμε με 2-0 νίκες στο φάιναλ-φορ". Την απάντηση την έδωσε ο Νίκος Γκάλης: "Πολλά λέει ο Σέρβος..."

Είχε δίκιο, ο Γκάλης. Ο Παναθηναϊκός, μπορεί να ηττήθηκε στο Μπο Μπλαν με 75-68, στη Γλυφάδα, όμως, φάνηκε πιο "σκληρός" από τους "λιμουζό". Έκανε το 1-1 με 59-48 και πήρε την πρόκριση με 87-73, χάρη σε 30π του Γκάλη και τον Βράνκοβιτς στον πάγκο! Ο δρόμος για τον πρώτο "εμφύλιο" της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ, σε ημιτελικό της Ευρωλίγκας, είχε ανοίξει διάπλατα.

Ο Σαμπόνις στέλνει τον Ομπράντοβιτς στο Τελ Αβίβ!

Οι δυο ελληνικές ομάδες προκρίθηκαν και αναγκαστικά (όπως όριζε ο κανονισμός) θα έπαιζαν μεταξύ τους. Στα άλλα δυο ζευγάρια των πλέι-οφ, η Μπαρτσελόνα έκανε την έκπληξη καθώς πέταξε έξω την Εφές, νικώντας πρώτα στη Βαρκελώνη (54-50), χάνοντας το δεύτερο ματς στην Κωνσταντινούπολη (73-64) και παίρνοντας τον τρίτο αγώνα μέσα στο Αμπντί Ιπεκτσί (76-62). Η έκπληξη, όμως, ήρθε στο ζευγάρι Ρεάλ-Μπανταλόνα.

Οι Μαδριλένιοι ήταν το ακλόνητο φαβορί, καθώς η Μπανταλόνα δεν βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή της κατάσταση. Παραμονές του πρώτου αγώνα, τέσσερις παίκτες της Ρεάλ, έκαναν ... ανταρσία, καθώς απαίτησαν τα χρωστούμενα της διοίκησης "εδώ και τώρα". Αρχηγός ήταν ο Σαμπόνις και μαζί του οι Μπιριούκοφ, Αντούνεθ και Καργκόλ, προχώρησαν σε λευκή απεργία! Έπαιξαν μεν στον πρώτο αγώνα, άλλα "έγραψαν κανονικά" την ομάδα τους, με αποτέλεσμα η Μπανταλόνα να θριαμβεύσει 88-69! Η ατμόσφαιρα βάρυνε στη Μαδρίτη, ο Σαμπόνις έγινε μαύρο πρόβατο και η Μπανταλόνα δεν είχε παρά να νικήσει 71-67 στο γήπεδό της και με 2-0 νίκες να περάσει θριαμβευτικά στο φάιναλ-φορ.

Ο Ομπράντοβιτς δεν έχασε την ευκαιρία, την ώρα που η FIBA και οι Ισραηλινοί ζούσαν στον ...

... πυρετό του εμφυλίου Ολυμπιακού-ΠΑΟ

Το γεγονός, βέβαια, ήταν το μεγάλο ματς στο Γιαντ Ελιάου. Όπως και να' χει, το παιχνίδι Ολυμπιακού-ΠΑΟ ήταν ... ιδιαίτερο για όλους. Από τις ίδιες τις ομάδες, που προετοιμάζονταν πυρετωδώς, αναζητώντας τα στρατηγεία τους στο Τελ Αβίβ, τους φιλάθλους που έψαχναν να βρουν εισιτήρια, τα καράβια που ναυλώνονταν και τον φόβο επεισοδίων που τελικά έγιναν στο λιμάνι της Χάιφα, όταν συναντήθηκαν οπαδοί των δυο συλλόγων.

Από την πρόκριση στα πλέι-οφ, μέχρι το ματς στο Γιαντ Ελιάου (στις 19 Απριλίου του 1994) μεσολάβησε ένας μήνας, όπου έγιναν ένα σωρό. Να θυμηθούμε τα κυριότερα:

► Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έπαιξαν στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, με τους "ερυθρόλευκους" να κερδίζουν το ματς του ΣΕΦ, το οποίο παρακολούθησαν αντιπροσωπεία της FIBA, των Ισραηλινών διοργανωτών του φάιναλ-φορ και της ... Μοσάντ!

►► Ο Γιώργος Λιάνης συναντήθηκε στο Γραφείο του με Σωκράτη Κόκκαλη και Παύλο Γιαννακόπουλο, για να επιστήσει την προσοχή στη μετακίνηση προς το Τελ Αβίβ, αλλά και την συμπεριφορά του κόσμου στη διάρκεια του φάιναλ-φορ.

►►► Και οι δυο ομάδες απαίτησαν και πήραν ειδικές αίθουσες (δίπλα-δίπλα ήταν) στο ξενοδοχείο Hliton, το επίσημο της FIBΑ για να εγκαταστήσουν τα Γραφεία Τύπου, διοργάνωσαν μεγάλες συνεντεύξεις. Σε εκείνη του Ολυμπιακού, ο Σ.Κόκκαλης στην σχετική ερώτηση για τους οπαδούς, είχε πει το περίφημο :"Αυτούς τους οπαδούς έχουμε, δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε". Κόσμος και κοσμάκης περνούσε καθημερινά και από τις δυο αίθουσες, ενώ στην πρες κόφερανς πριν από τον ημιτελικό ο Κώστας Πολίτης προέβλεψε ότι μετά τον αγώνα, ο Ιωαννίδης ως ηττημένος θα του έδινε το χέρι. Στο χιούμορ του "πράσινου" κόουτς, ο "ξανθός" απάντησε με μια ακόμη ... ιστορική ρήση: "Στο δημοτικό που πήγαινα, η δασκάλα μου, μας είχε βάλει μια έκθεση με θέμα τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι". Η θερμοκρασία ανέβαινε επικίνδυνα και στη διάρκεια του φάιναλ-φορ, έφτασε τους 30 βαθμούς! Αυτοκίνητα κόντεψαν να πάνε στην κατεχόμενη Γάζα, άλλα τα μάζεψε η αστυνομία για παράνομο παρκάρισμα και γενικά, για μια εβδομάδα επικρατούσε παράνοια στο Τελ Αβίβ. Αυτός που λίγο έλειψε να πάθει εγκεφαλικό, ήταν ο υπεύθυνος Τύπου της FIBA, Φλόριαν Βάνιγκερ, όταν είδε ... 150 διαπιστευμένους Έλληνες δημοσιογράφους και ζητούσε επειγόντως βοήθεια γιατί δεν χωρούσαν όλοι στα δημοσιογραφικά του Γιαντ Ελιάου!

Ερυθρόλευκος θρίαμβος και ... Τόμπσον

Το ματς που είχε προκαλέσει ντελίριο., έγινε τελικά, με τον Ολυμπιακό να επικρατεί 77-72. Ο Σιγάλας (15π) δεν άφηνε τον Γκάλη (8π) να ανασάνει, έκανε ένα μεγάλο παιχνίδι και οι "ερυθρόλευκοι" με πρωταγωνιστές τους Πάσπαλι (22π), Τάρπλει (21π-12ρ), και Φασούλα (13π) ήταν καλύτεροι, από τον ΠΑΟ, που τα περίμενε όλα από τον Σάσα Βολκόφ (32π) άντε και τον Βράνκοβιτς (11π).

Η ευτυχία δεν κράτησε πολύ. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε σαν φαβορί την Μπανταλόνα του Ομπράντοβιτς (είχε περάσει στον τελικό ρίχνοντας στο καναβάτσο και την Μπαρτσελόνα) κι ο Ιωαννίδης έχασε την μεγαλύτερη ευκαιρία του να πάρει το "ιερό δισκοπότηρο". Το μπλακ-άουτ των τελευταίων πέντε λεπτών, οι βολές του Πάσπαλι, το τρίποντο του Τόμπσον που έκανε το 59-57, αλλά και ο καυγάς με τον Τάρπλεϊ, την παραμονή του τελικού ήταν λίγο πολύ γνωστά. Τα προσπερνάμε, λίγο γρήγορα, γιατί σε αυτή τη σειρά των ιστορικών αφιερωμάτων της Ευρωλίγκας προγραμματίζουμε πλήρη αναφορά σε όλα τα ελληνικά φάιναλ-φορ. Κι εκεί θα θυμηθούμε και θα γράψουμε περισσότερα...