Είναι ώρα να δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος αυτής της εθνικής ομάδας, σε ένα ματς καθοριστικό όπως αυτό με την Κροατία; Ένα παιχνίδι, από εκείνα που λέμε "κρας-τεστ" για τη δυναμική του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος; Μπορεί να' ναι κι έτσι.

Να έχει, δηλαδή, δίκιο ο Γιάσμιν Ρέπεσα που στην συνέντευξη Τύπου της εθνικής Κροατίας δήλωνε ότι "η Ελλάδα είναι μεν μια σπουδαία ομάδα, αλλά ακόμη δεν έχει δοκιμαστεί σε δύσκολα παιχνίδια".

Έχει δίκιο ο Ρέπεσα; Ναι, αν λαμβάνουμε υπόψη τα στερεότυπα ότι οι μεγάλες ομάδες του ομίλου είναι η Αργεντινή, η Κροατία και η Ελλάδα. Όχι, αν σκεφτούμε τι ακριβώς έχει συμβεί τις τρεις προηγούμενες μέρες, που ο Κροάτης κόουτς δικαιολογείται να μην τις έχει ακόμη αποκρυπτογραφήσει στο μυαλό του, από την ροή των συνεχόμενων ματς.

Κατ' αρχήν η Ελλάδα έχει, ήδη, προκριθεί στην δεύτερη φάση του τουρνουά. Πρώτη και από τις 24 ομάδες που μετέχουν στο τουρνουά, αφού έφτασε στο 3-0 δείχνοντας απόλυτη συνέπεια και προσήλωση στους στόχους της. Αντίθετα, η Κροατία όπως ξέρει καλά ο Ρέπεσα, έχει πατήσει, ήδη, μια μπανανόφλουδα γνωρίζοντας την ήττα από τη Σενεγάλη. Να θυμηθούμε μήπως και το ... εγκεφαλικό που γλίτωσαν οι Κροάτες στην πρεμιέρα απέναντι στις Φιλιππίνες;

Και τη γνώρισε γιατί έπεσε θύμα της νοοτροπίας που έβγαλε και η δήλωσή του στην πρωινή πρες-κόνφερανς. Αν κοιτάς ψηλά, χάνεις την επαφή με το ...έδαφος. Κι εκεί μπορεί να σκοντάψεις. Η Ελλάδα δεν έβλεπε ψηλά, δεν πετούσε στα σύννεφα. Ήρθε στη Σεβίλλη, άλλωστε, με το ... τρένο και είχε προλάβει να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης.

Διαβάζοντας τον αντίπαλο

Ακόμη κι αν ήξερε ότι είναι καλύτερη ομάδα από Σενεγάλη, ή τις Φιλιππίνες, δεν το έλεγε. Προετοιμαζόταν με σοβαρότητα, με ανάλυση του αντιπάλου στο έπακρο και έπαιξε όπως ακριβώς χρειαζόταν ώστε να μη την "πατήσει" όπως συνέβη, ας πούμε, πέρσι στο Κόπερ εναντίον της Φινλανδίας. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά από τις άλλες ομάδες του γκρουπ. Ο Κατσικάρης και οι συνεργάτες του είχαν διαβάσει το παιχνίδι και της Σενεγάλης (που στηρίζεται σε ένα πλέι-μέικερ) και των Φιλιππινών (που τρελαίνονται όταν παίζει ο αντίπαλός τους πιο γρήγορα και ακόμη και ο Μπλατς παίρνει την μπάλα απ΄έξω για να επιτεθεί προς το καλάθι). Γι αυτό και πίεσαν ασφυκτικά τον Νταλμέιντα, ή έβαλαν πάνω στον Αμερικανό των Φιλιππινών το εκάστοτε ελληνικό "τεσσάρι".

Με το Π.Ρίκο, το μυστικό ήταν οι δυο γκαρντ (Καλάθης-Ζήσης) και ο ελεγχόμενος ρυθμός του αγώνα. Τρέξιμο όταν μπορούμε, πικ εν ρολ για να εκμεταλλευτούμε τα αργά πόδια του βετεράνου Σαντιάγκο.

Κάπως έτσι η Ελλάδα φρόντισε να περάσει με επιτυχία τα τρία πρώτα "μαθήματα" στην Σεβίλλη. Πήρε καλό βαθμό, γιατί είχε διαβάσει και τα θέματα, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν εύκολα. Οι Κροάτες έχασαν από τη Σενεγάλη, δεινοπάθησαν από τις Φιλιππίνες, τις οποίες νίκησαν στο τσακ οι Αργεντινοί

Αλλά ο Ρέπεσα έχει δίκιο ότι το παιχνίδι Κροατίας-Ελλάδας είναι το πιο δύσκολο, που θα δώσει η δική μας ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το πιο δύσκολο, μέχρι το επόμενο. Με αυτό το σκεπτικό πήγε η ομάδα στην Ισπανία, με αυτό θα συνεχίσει τη διαδρομή της. Οι Κροάτες έχουν ψηλά κορμιά, έχουν όγκο, έχουν ταλέντο και ποιότητα, έχουν όμως και αδυναμίες.

Με οκτώ παίκτες

Οι μοναδικοί γκαρντ-χειριστές της μπάλας είναι ο Όλιβερ Λαφαγιέτ και ο Ρόκο Ούκιτς. Προφανώς η δική τους εξουθένωση είναι το πρώτο μέλημα της ελληνικής ομάδας, για να κυριαρχήσει πάνω στο παρκέ επιβάλλοντας αυτή τους νόμους της. Ο Ρέπεσα παίζει ουσιαστικά με οκτώ παίκτες, αφού οι Χεζόνια, Μπάμπιτς και Άντριτς έχουν παίξει σε ένα από τα τρία ματς της ομάδας, ενώ ο Μάρκοτα έχει δυο συμμετοχές και μέσο όρο 12,5 λεπτά.

Τις επιθέσεις μονοπωλεί ο Μποκγντάνοβιτς που είναι και το βαρύ πυροβολικό της ομάδας (19π), ο Κρούνο Σιμόν είναι εξίσου επικίνδυνος, ειδικά όταν σουτάρει από μακριά (44% στα τρίποντα) και ο Τόμιτς δεσπόζει μέσα στο καλάθι (9π, 8.7ρ και 3.3 ασ). Αυτός που τα κάνει όλα όμως είναι ο Ντάριο Σάριτς που εξελίσσεται σε ηγέτη της ομάδας, βγάζοντας όλο το αστείρευτο ταλέντο του (13,7π, 8ρ, 3ασ) σε ένα ρόλο πασπαρτού.

Ο Ρέπεσα έχει και ρολίστες όπως ο Ζόριτς που δίνει ανάσες στον Τόμιτς αλλά δεν έχει παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι ή τον Ρούντεζ που θα πάρει πάντα ένα κρίσιμο μακρινό σουτ στο φινάλε (με αυτό άλλωστε ως διαβατήριο θα ταξιδέψει στη νέα περίοδο, μέχρι το ΝΒΑ).

Η δύναμη πυρός

Όλα αυτά και όλοι αυτοί, απασχολούν τον Κατσικάρη, που γνωρίζει ωστόσο ότι η Ελλάδα παίζοντας με κατάλληλα σχήματα μπορούν να φέρουν προβλήματα στην συνήθως βαριά και πολύ ψηλή Κροατία. Η Εθνική έχει μεγαλύτερο ... άπλωμα στον πάγκο της (και στους τρεις αγώνες έχει χρησιμοποιηθεί δωδεκάδα) με το σκοράρισμα να μοιράζεται και κάθε βράδυ να υπάρχει διαφορετικός πρώτος σκόρερ. Ξεκίνησε ο Καϊμακόγλου με τη Σενεγάλη, συνέχισαν ο Πρίντεζης με τις Φιλιππίνες και ο Ζήσης με το Π.Ρίκο. Αυτοί οι τρεις, μαζί με τον Νικ Καλάθη, τον Αντετοκούμπο και βέβαια τον κορυφαίο Μπουρούση (10.3π, 8.3ρ, 3ασ, 1.7κλ, 1,7κοψ) στο πιο ώριμο τουρνουά της καριέρας του, είναι η δική μας δύναμη πυρός.

Δεν είναι μόνο αυτοί, όμως. Ο Βασιλειάδης παίρνει χρόνο για να διευκολύνει καταστάσεις με το καλό μακρινό του σουτ, ο Σλούκας ανεβαίνει θεαματικά, ο Μάντζαρης θα χρειαστεί για άμυνες πάνω στον Σιμόν, Βουγιούκας (παρεμπιπτόντως είναι πολύ κοντά στο να συμφωνήσει με τη Γαλατασαράι) και Γλυνιαδάκης πρέπει να δώσουν ανάσες στον Μπουρούση και να παίξουν "ξύλο" με τον Τόμιτς.

Κρατάμε τις καλές εμφανίσεις των πρώτων τριών αγωνιστικών, το καλό κλίμα που υπάρχει στην ομάδα, την ατάκα του προπονητή ("δεν έχω κοουτσάρει άλλη ομάδα που να αφομοιώνει τόσο γρήγορα όσα θέλουμε να κάνουμε") και φυσικά την ... έκκληση προς την ομοσπονδία, από Καλάθη και Μπουρούση: "Η Εθνική θέλει προπονητή για πολλά χρόνια". Κι όπως φαίνεται οι παίκτες εννοούν ότι τους κάνει ο Κατσικάρης!

Τόσο καλά...