Τι έμαθα από την Ευρωλίγκα
Ο καλός μαθητής Γιάννης Φιλέρης γράφει την έκθεση του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκας. Οι απόψεις είναι καθαρά προσωπικές και δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνείτε (λέμε τώρα)
Η αλλαγή του χρόνου συμπίπτει με το τέλος του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκας. Δεκαπέντε αγωνιστικές, τις ρουφήξαμε, είναι αλήθεια, μονομιάς. Όσες ενστάσεις κι αν έχει κανείς με το νέο σύστημα της διοργάνωσης, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι προσφέρει ξεχωριστές συγκινήσεις. Κάθε εβδομάδα, μπορεί και ... δυο φορές την εβδομάδα, σύμφωνα με την πιο βασική καινοτομία, που μπήκε στη ζωή μας, όλο και κάτι θα γίνει για να μας κρατάει σε εγρήγορση και αγωνία.
Η αδρεναλίνη ανεβαίνει και εν όψει του β' γύρου, περιμένουμε ακόμη περισσότερες μάχες. Δεν το λέω εγώ, έτσι αυθαίρετα, η ίδια η βαθμολογία το προδίδει. Μπροστά η ΤΣΣΚΑ με 12-3 και πίσω τρεις ομάδες (Ολυμπιακός, Ρεάλ, Μπασκόνια) με 10-5 δυο με 9-6 (ΠΑΟ-Φενέρ), μία με 8-7 (Νταρουσάφακα) τρεις με 7-8 (Ερ.Αστέρας, Μπαρτσελόνα,Εφές) δυο με 6-9 (Ζαλγκίρις-Καζάν) μάχονται είτε για την πρόκριση, είτε για το πλεονέκτημα έδρας. Θυμίζουμε ότι στα πλέι-οφ προκρίνονται οι ομάδες από το 1η έως την 8η θέση, ενώ οι τέσσερις πρώτοι εξασφαλίζουν το αβαντάζ εδρας.
Δεκατέσσερις από τους 16, είναι αρκετά κοντά ο ένας με τον άλλον κι επειδή τα δεδομένα ανατρέπονται από Πέμπτη σε Πέμπτη και από Παρασκευή σε Παρασκευή, η κατάσταση μοιάζει αρκετά ρευστή. Εντάξει η ΤΣΣΚΑ δύσκολα θα χάσει την πρώτη θέση, ενώ σίγουρα Γαλατασαράι και Μιλάνο δείχνουν, αυτή τη στιγμή, οι πιο αδύναμοι, μέχρι εκεί όμως. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανοιχτά, προς τέρψη του φιλοθέαμονος κοινού.
Τι έμαθα, λοιπόν, σαν καλός μαθητής από τη νέα Ευρωλίγκα; Να γράψω την έκθεσή μου; Ιδού:
Ο Σπανούλης, έχει κέφια: Όχι τώρα, που κάνει θεραπεία για να ξεπεράσει το τράβηγμα στον προσαγωγό του, αλλά γενικά. Στα 34 του, ο αρχηγός του Ολυμπιακού παίζει ... όπως στα 24. Δίνει τις περισσότερες ασίστ από ποτέ (6.5), σκοράρει με άνεση (13.3π) έχει υψηλά ποσοστά ευστοχίας και δικαιώνει όσους πιστεύουν ότι θα παίζει μέχρι τα σαράντα. Αν είναι έτσι, άλλωστε, στα 34 τότε ... έξι χρονάκια τα έχει ακόμη.
Ο Καλάθης παίζει πολύ, πάρα πολύ: Αλήθεια είναι. Ο Νικ, δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το παρκέ. Σε οργιώδη κατάσταση, ο διεθνής γκαρντ, κάνει μια τεράστια Ευρωλίγκα (14.2π-6.8 ασίστ) παίζει 31:6 λεπτά αλλά πιστέψτε με, υπάρχουν άλλοι δυο, που αγωνίζονται ακόμη περισσότερο. Ο Κιθ Λάνγκφορντ παίζει 34.3 λεπτά στους αγώνες της Καζάν, ενώ ο Τάιρις Ράις παρότι ... κωλοτούμπας, είναι το αποκούμπι του Γιώργου Μπαρτζώκα, που κρατάει τον Αμερικανό 33.8 λεπτά, στα ματς της Μπάρτσα. Μετά έρχεται ο Καλάθης... με φόρα, σε μια χορταστική χρονιά!
Πόσο καλός είναι ο Πρίντεζης; Καλά, πλάκα κάνετε; Δεν υπάρχει άλλος παίκτης στην Ευρωλίγκα από τη σεζόν 2011-12, όταν επέστρεψε δριμύτερος από τη Μάλαγα, που να είναι τόσο σταθερός και τόσο πολύτιμος για την ομάδα του. Κλισέ, θα γράψω, αλλά στα 31 του είναι ο κορυφαίος πάουερ-φόργουορντ που παίζει, αυτή τη στιγμή στη διοργάνωση. Και μας κάνει εντύπωση που στα social media, γίνεται ένας μικρός χαμός για την ανανέωση του συμβολαίου του (σπουδαίου) Ματ Λοτζέσκι, χωρίς κανείς να αναφέρεται στον Πρίντεζη, το συμβόλαιο του οποίου τελειώνει το καλοκαίρι. Και μεταξύ μας, είναι η βασική προτεραιότητα του Ολυμπιακού
Ο Σίνγκλεντον θα κουραστεί: Τι ώρα; Ασυγκράτητος μοιάζει ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού, που δεν έχει βάλει φρένο εδώ και μήνες. Με το που τελείωσε η περσινή σεζόν στη Ρωσία, έφυγε για την Κίνα βγάζοντας μεροκάματο (παντεσπάνι, δηλαδή) και αμέσως μετά φόρεσε τα "πράσινα". Είναι ακούραστος ο Κρις, ανακάλυψη του Γιώργου Μπαρτζώκα πέρσι στην Κουμπάν, και κάνει παπάδες και με τον ΠΑΟ: 11.1π και 6.1 ριμπάουντ.
Καλύτερος παίκτης στον α' γύρο είναι: Ο Λάνγκφορντ, λέει το σύστημα αξιολόγησης. Ωραίος ο Κιθ, που βάζει την μπάλα, όπως θέλει στο καλάθι. Μπορεί. Όπως μπορεί να' ναι και ο Γιουλ. Γούστα είναι αυτά. Αλλά πείτε μου στ' αλήθεια, δεν σας αρέσουν αυτά, που κάνει φέτος, ο Μίλος Τεόντοσιτς; Με 17.7π και 7.8 ασίστ, ο Σέρβος στήνει κάθε εβδομάδα ένα ξεχωριστό πάρτι, έστω κι αν τελευταία αγωνίζεται με τραυματισμό και δυσκολεύεται. Μέχρι και τάπα στον Κούζμιτς έριξε!
Τρίβω τα ματια μου: Με τον Λούκα Ντόνσιτς, βεβαίως-βεβαίως. Μόλις 17 ετών, αλλά παίζει σαν τον ... Σπανούλη. Εντάξει, υπερβάλλω αν και επιμένω ότι μου θυμίζει Ντράζεν και Κούκοτς στο ξεκίνημά τους. Παιδάκι που πάει σχολείο είναι ακόμη κι όμως παίζει τόσο καλά, απέναντι σε άντρες. Τις προάλλες, μέσα στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στην Εφές, είχε 17π, 5ρ και 9 ασίστ (!) σκοραροντας μάλιστα και το καθοριστικό τρίποντο για τη νίκη της Ρεάλ. Υποκλιθείτε...
Παίκτης αποκάλυψη είναι: Ο Κεμ Μπιρτς. Η Μπερτς που λέει και ο Καούρης. Τον είχε σημαδέψει από πέρσι ο Ολυμπιακός, τον εμφάνισε φέτος σε φουλ-δράση. Ο Καναδός ακολουθεί την τρομερή παράδοση των "ερυθρολεύκων" την τελευταία πενταετία, να διαλέγουν και να διαμορφώνουν μεγάλους σέντερ (Χάινς, Ντάνστον, Χάντερ και ολίγη από Ντόρσεϊ). Είναι κι αυτός ένας υτπάκουος μαθητής του Βασίλη Σπανούλη, αλλά έχει και τεράστια αθλητικά προσόντα και κάνει περισσότερα πράγματα στο ματς, απ΄ όσα λένε οι αριθμοί του (7.8π-6.5 ριμπ)
Μπράβο κόουτς: Στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που αποκαλύπτεται σιγά-σιγά, σαν ένας από τους κορυφαίους τεχνικούς που θα δούμε τα επόμενα χρόνια. Η φετινή Ζαλγκίρις είναι απόλυτα δική του ομάδα. Χωρίς "σταρ" αλλά με κολεγιακό πνεύμα, παίζει όσο καλύτερα μπορεί. Μπράβο και στον Αντρεα Τρινκιέρι, που για δεύτερη σεζόν εμφανίζει μια συμπαγή ομάδα, όπως η Μπάμπεργκ. Αν είχε κάνει και μια-δυο νίκες, από τα πέντε παιχνίδια που έχασε στον πόντο θα έβλεπε και πολύ ψηλότερα.
Άς' το κόουτς: Σε Εργκίν Αταμάν και Γιασμίν Ρέπεσα. Ωραία η σαλάτα τους, αλλά αν συνεχίσουν έτσι, στο τέλος θα τη φάνε μόνοι στο σπίτι τους. Η Γαλατασαράι και το Μιλάνο, είναι οι χειρότερες ομάδες του πρώτου γύρου. Οι επιλογές των δυο προπονητών , αλλά κυρίως το μπάσκετ που παίζουν οι ομάδες του προκαλεί θλίψη...
Όσκαρ γκαντεμιάς: Εντάξει ο Ολυμπιακός είναι μια ... συνηθισμένη περίπτωση, ειδικά όταν αρχίσει (δεν σταματάει), αλλά φέτος το όσκαρ απονέμεται στην Μπαρτσελόνα. Μέχρι και τραυματισμό σε ατύχημα με ... ταξι (Κόπονεν) του έτυχε του Μπαρτζώκα, που δεν περίμενε τον αποδεκατισμό όλου του κορμού της ομάδας του. Έξτρα μπόνους, για τον Μάικ Τζέιμς που κάρφωσε την τζαμαρία του ΟΑΚΑ και έχασε δυο μήνες, επειδή "τρελάθηκε" με τον Αργύρη Πεδουλάκη. Όσκαρ αντοχής στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που αντέχει να παίζει (και να κερδίζει) χωρίς Τεόντοσιτς και Ντε Κολό. Το διεκδικεί εν μέρει και ο Ολυμπιακός...
Το αντιαθλητικό φάουλ: Δεν έχετε παράπονο. Σας ειχαμε προειδοποιήσει ότι η νέα οδηγία, για αυστηροποίηση του κανονισμού, θα προκαλέσει πολλές τριβές. Οι διαιτητές δεν είναι ρομπότ, ειδικά όταν τους δίνει της διακριτική ευχέρεια να κάνουν ερμηνείες στο μυαλό του, αν ο επιτιθέμενος κινδυνεύει να χάσει την ισορροπία του, ή όχι. Ένα λάθος της επιτροπής διαιτησίας της διοργάνωσης. Ε... θα κάνουν καιρό, να ξαναβρούν Κώστα Ρήγα στην Βαρκελώνη κι ας μην το παραδέχονται
Ω τι κόσμος: Για την Μπασκόνια, που λόγω και της εξαιρετικής πορείας, η Φερνάντο Μπουέσα Αρένα είχε στον πρώτο γύρο τους περισσότερους φιλάθλους κατά μέσο όρο, από κάθε άλλο γήπεδο: 11.848 (ποσοστό πληρότητας 80%). Παρόλα αυτά, οι αιώνιοι πιστοί, είναι οι φίλοι της Μακάμπι. Η αρένα στο Τελ Αβίβ, χωράει 11.060 φιλάθλους. Τόσοι ακριβώς, πηγαίνουν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της "ομάδας του λαού", σε συνεχόμενα σολντ-άουτ. Στην 7η θέση ο Παναθηναϊκός με μ.ο 10.113 εισιτήρια στο ΟΑΚΑ (σχεδόν όσα έκοβε και πέρσι, καθώς υπάρχει μια ανεπαίσθητη πτώση 0.4%) και στην 9η ο Ολυμπιακός με μ.ο 8.943 φιλάθλους (και άνοδο 4.4%).
Φταίνε τα διαφημιστικά; Όχι, αλλά μας αρέσουν οι αστικοί μύθοι. Κι αντί να παραδεχθούμε τη λογική (ότι τα συνεχόμενα παιχνίδια, αυξάνουν τις περισσότερες πιθανότητες, για τους τραυματισμούς των παικτών) προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε με μια θεωρία συνομωσίας. Για καλό και για κακό, πάντως, σε αρκετά γήπεδα εκεί που μπαίνουν τα διαφημιστικά (στην κορυφή της ρακέτας) ο χώρος σκουπίζεται αρκτές φορές την ώρα του αγώνα! Ε, είπαμε αστικός μύθος, αλλά καλού κακού ας πάρουμε και τα μέτρα μας.
Κουράζουν τα συνεχόμενα ματς: Τους παίκτες σίγουρα. Ειδικά τα διπλά παιχνίδια, μέσα στην εβδομάδα, σε συνδυασμό με τα ματς του πρωταθλήματος δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες. Οι προπονητές αφήνουν κατά μέρος τις λεπτομέρειες, η μπάλα πάει στο ταλέντο των παικτών και έτσι βλέπουμε και ... πιο ωραία παιχνίδια. Ουδέν κακόν, κλπ, κλπ. Για τους φιλάθλους, δεν θα το έλεγα. Το ενδιαφέρον σε εισιτήρια και τηλεθέαση είναι αυξημένο. Μένει να δούμε τη διοργάνωση και μέχρι το τέλος της...
Αρχίζει το ματς: Ξαναρχίζει αμέσως. Με το καλημέρα του 2017. Εδώ έχουμε ντέρμπι (Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός) με νέα πρόσωπα (Γουότερς-Τζεντίλε). Το πρώτο από τα τρία αιώνια, που θα δούμε μέσα στο Γενάρη. Κατά τη γνώμη μου το πιο σημαντικό από τα τρία, ακόμη κι αν αυτό του Κυπέλλου, κρίνει ένα τίτλο...
Πόσες νίκες για πλέι-οφ και αβαντάζ: Δε νομίζω να αλλάζουν πολλά, από τις αρχικές μας προβλέψεις. Λέγαμε ότι οι 15 νίκες δίνουν εισιτήριο για την οκτάδα. Κάπου εκεί βρισκόμαστε και τώρα. Και οι 20-21 φέρνουν πλεονέκτημα. Για περισσότερες λεπτομέρειες, προκαλώ τον Στέφανο Τριαντάφυλλο, μετρ του είδους, να κάνει τη δική του ανάλυση...