Tον περασμένο Απρίλιο, ο Βενσάν Κολέ που παρεμπιπτόντως βρίσκεται στον πάγκο της Εθνικής Γαλλίας για όγδοο συνεχόμενο έτος, έδωσε μια συνέντευξη στην οποία ανακοίνωσε τα ... 37 ονόματα των παικτών, οι οποίοι θα ενισχύσουν τους "τρικολόρ" μέχρι το 2020. Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Ναι ούτε ένα, ούτε δυο, δώδεκα και δεκαπέντε. Τριάντα εφτά παίκτες, έχει στα υπόψη του ο κόουτς της Εθνικής Γαλλίας, για τις διοργανώσεις που έρχονται. Το Ευρωμπάσκετ 17 το οποίο βρίσκεται εν εξελίξει, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 19 και τους Ολυμπιακούς του 20.

Οι Γάλλοι μπροστά στη νέα διαμορφωμένη κατάσταση των μεγάλων διοργανώσεων (προκριματικά εν μέσω της αγωνιστικής περιόδου) δεν κάθισαν να τσακώνονται αν ... φταίει η Ευρωλίγκα, ή η FIBA, αλλά πήραν τα μέτρα τους. Έκαναν το αυτονόητο. Μεγάλωσαν το εύρος των επιλογών τους, θέλοντας να συνδυάσουν ... όλα όσα μπορούν να έχουν στην Εθνική τους Ομάδα.

Και ΝΒΑερς και παίκτες από τη Γαλλία και νεαρούς φερέλπιδες. Ο Κολέ, εξήγησε το σκεπτικό του: "Ο στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να πρωταγωνιστούμε και να φέρνουμε αποτελέσματα στο υψηλότερο επίπεδο του παγκόσμιου μπάσκετ" Ο Κολέ, έδωσε έμφαση στην κλήση των παικτών που θα αγωνιστούν στα προκριματικά του παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 να νιώσουν μέλη της ομάδας, έστω κι αν δεν αγωνιστούν στην τελική φάση του τουρνουά.

Ο Πάτρικ Μπίσλι, διευθυντής των εθνικών ομάδων μπάσκετ της Γαλλίας (ναι έχουν και τέτοιον οι φίλοι μας), δήλωσε ότι το κίνητρο για τους παίκτες και τη συμμετοχή τους στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, παραμένει πολύ μεγάλο.

Οι Γάλλοι, λοιπόν, ετοιμάζονται για τις επόμενες μεγάλες διοργανώσεις. Αφήνοντας πίσω την εποχή Πάρκερ, κοιτάνε μπροστά σχεδιάζοντας το μέλλον τους. Ξέρουν ότι ειδικά γι αυτούς, που έχουν τόσα πολλά παιδιά στο ΝΒΑ, θα είναι δύσκολη η πρόκριση στα τελικά, αλλά δεν πρόκειται να το βάλουν κάτω. Ο Κολέ θέλησε να προλάβει περίεργες καταστάσεις και την προφανή απογοήτευση κάποιων παικτών που θα αγωνίζονται στα προκριματικά, όχι όμως και στην τελική φάση.

Εκεί... υπάρχει προπονητής

Να λοιπόν, μια καλή απάντηση τι κάνει ένας ομοσπονδιακός προπονητής τον Απρίλιο, όταν δηλαδή θεωρητικά δεν έχει δουλειά. Δεν είναι μαζί με τους παίκτες για να κάνει προπόνηση. Μπορεί, όμως, να σχεδιάσει, να προγραμματίσει με την άνεσή του, να κάνει τις σχετικές ανακοινώσεις, τις επαφές με τους παίκτες και να έχει την κατάσταση υπό έλεγχο.

Θέλετε να σας θυμίσω τι λεγόταν επί μήνες στη δύστυχη Ελλαδίτσα μας: "Τι να τον κάνουμε τον προπονητή από τώρα" και "έχουμε καιρό ακόμη να πάρουμε κόουτς, δεν βιαζόμαστε". Στο τέλος, από τα πιο επίσημα χείλη, αυτά του προέδρου Βασιλακόπουλου, ακούσαμε και το μυθικό "μια ομάδα ξεκινάει από τους παίκτες, παίκτες έχουμε" είπε και ... έκανε (υποτίθεται) πλάκα στον συνάδελφο που είχε ρωτήσει για τον προπονητή: "Αν εσείς είστε διαθέσιμος, ελάτε να το συζητήσουμε"...

Η απαξίωση συνεχίζεται

Κανονικά σε αυτή την απαξιωτική συμπεριφορά οι πρώτοι που θα έπρεπε να αντιδράσουν είναι οι διεθνείς. Έπρεπε επίσης να διαισθανθούν ότι οι επόμενοι που θα ... απαξιωθούν, μετά τον προπονητή, θα είναι αυτοί. Διαβάζουμε διάφορα σχόλια από δω κι από κεί για το αν είναι καλοί, αν έχουν διάθεσή, αν είναι μπλαζέ, αν κάνουν το ένα ή το άλλο.

Μιλάμε για τους ίδιους παίκτες οι μισοί εκ των οποίων έφτασαν στον τελικό της Ευρωλίγκας και οι άλλοι μισοί κατέκτησαν το νταμπλ στην Ελλάδα. Όχι ότι είναι άμοιροι ευθυνών για την όποια εικόνα βλέπουμε στο Ελσίνκι. Δεν είναι όμως οι βασικοί υπεύθυνοι για την όλη "ανακατωσούρα".

Πίσω στους Γάλλους, να θυμίσω ότι από το 2009 και μετά έχουν κατακτήσει τρία μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ (χρυσό το 13, αργυρό το 11, χάλκινο το 15) και ένα σε Παγκόσμιο Κύπελλο (χάλκινο, το 14). Είχαν ένα προπονητή. Η Ελλάδα άλλαξε τρεις (Ζούρος, Τρινκέρι, Κατσικάρης) κάνοντας ωραίες τρύπες στο νερό. Το χάλκινο του 2009 παραμένει η τελευταία μεγάλη μας επιτυχία...