Η Ερυθρά Θάλασσα βρίσκεται αρκετά μακριά από τη Ιερουσαλήμ, οι κόκκινες σημαίες ωστόσο της Χάποελ, που έτσι κι αλλιώς διαθέτει μια έδρα - φωτιά, έμοιαζαν με μια κόκκινη (φουρτουνιασμένη κιόλας) θάλασσα, που έπνιξε τις όποιες φιλοδοξίες της ΑΕΚ για μια μεγάλη ανατροπή.

Όπως είχε διαμορφωθεί, άλλωστε, το σκηνικό μετά τα σοβαρά επεισόδια στα Λιόσια και την βαριά τιμωρία της "Ένωσης" ο Γολγοθάς ήταν δεδομένος. Η ΑΕΚ τον περπάτησε βήμα προς βήμα, καθώς οι Ισραηλινοί έτρεχαν με φόρα για το φάιναλ-φορ του Basketball Champions League.

Την ίδια ώρα ο Προμηθέας ήταν πολύ καλός. Όχι όμως της Πάτρας, αλλά μιας μικρής πόλης (μόλις 15.000 κατοίκων) ονόματι Slobozhanske (άντε να το προφέρεις) στην κεντρική Ουκρανία κοντά στο Ντίνπρο. Εκεί, όπου αν δεν το θυμάστε σκάνε οι βόμβες και σφυρίζουν οι σφαίρες...

Εδρεύοντας, πλέον, στη Ρίγα όπου φέτος έχασε μόλις μια φορά, δεν άφησε κανένα περιθώριο στην συνονόματή της ομάδα, από την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου και η πρόκρισή της στους "4" του Eurocup ήρθε πανηγυρικά για τα "παιδιά του πολέμου" μέσα σε αποθέωση από Λετονούς και κάποιους Ουκρανούς που βρέθηκαν στο γήπεδο.

Μηδέν εις το πηλίκον, λοιπόν, για το ελληνικό μπάσκετ που θα δει ξανά τις τελικές φάσεις των δυο πιο σπουδαίων -μετά την Ευρωλίγκα- διοργανώσεων από την τηλεόραση.

Τα χρόνια περνάνε, αλλά αντί για μπροστά συνεχίζουμε να κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Βλέπουμε τους άλλους να προοδεύουν, χωρίς καν να μπορέσουμε να τους απειλήσουμε, εγκλωβισμένοι στις παθογένειες και μια σχεδόν μίζερη πραγματικότητα.

Δεν φταίει μόνο η ζούγκλα

Το εύκολο για την ΑΕΚ είναι να τα ρίξει στην ζούγκλα της Ιερουσαλήμ, όπου οι 11.000 οπαδοί (και δυο - τρεις χιλιάδες τζαμπατζήδες σίγουρα, επιπλέον στις εξέδρες) δημιούργησαν μια κολασμένη ατμόσφαιρα. Το αυτογκόλ το είχαν βάλει οι οπαδοί της, μια εβδομάδα πριν στην Αθήνα, σε μια σεζόν που ήταν ήδη παθούσα από "μαγκιές" της εξέδρας.

Πάλι καλά που στην τιμωρία η οποία επιβλήθηκε από την FIBA δεν προέβλεψε τίποτε χειρότερο από το βαρύ πρόστιμο και τις άδειες εξέδρες σε όλη την επόμενη σεζόν στο BCL.

Αν δεν καταφέρει η ΑΕΚ σαν οργανισμός να ελέγξει τη μειοψηφία των οπαδών της που δημιουργούν επεισόδια, δεν πρόκειται να βρει την άκρη. Θα την ξαναπάθει, όσες εφέσεις κι αν κάνει, όσες δικαιολογίες κι αν προβάλλει, όπως διαβάσαμε στην πρόσφατη ανακοίνωσή της.

Φυσικά, εκείνοι που έκαναν τα επεισόδια στα Λιόσια δεν επρόκειτο ποτέ να ταξιδέψουν στο Ισραήλ. Τα "αντίποινα" τα βίωσε η ομάδα της ΑΕΚ, είτε με τα πυροτεχνήματα και τις φασαρίες έξω από το ξενοδοχείο, είτε με τα όσα συνάντησε εντός του παρκέ, ενός γηπέδου που πάντα "φλέγεται" από υπερβολικές εκδηλώσεις. Το να... προκαλείς επεισόδια σε μια ομάδα που έχει φανατικούς οπαδούς, είναι σα να προκαλείς την τύχη σου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν ψάχνεις πράγματι την πρόκριση, πας όσο πιο αθόρυβα μπορείς, κοιμίζοντας τον αντίπαλο και όχι ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Αμφιβάλλουμε ωστόσο αν αυτοί που έκαναν τα επεισόδια με τη Χάποελ (όπως και στην πρεμιέρα της διοργάνωσης με τη Ρέτζο Εμίλια) είχαν στο νου τους το μπάσκετ και την ΑΕΚ. Οτιδήποτε άλλο, ναι...

✍ Η διαφορά των δυο ομάδων δεν είναι 40 πόντοι. Πιθανότατα η Χάποελ θα περνούσε και υπό κανονικές συνθήκες (γιατί συνολικά ήταν καλύτερη ομάδα), όχι όμως με αυτό τον σαρωτικό τρόπο. Οι γηπεδούχοι έμοιαζαν με τους... Σέλτικς. Όλες οι διεκδικούμενες μπάλες κατέληγαν στα χέρια των παικτών της Χάποελ, που είχε 11/17 τρίποντα ενώ η ΑΕΚ ολοκλήρωσε το ματς με 14/50 σουτ (!) 9 ασίστ και 16 λάθη. Με αυτούς τους αριθμούς το αποτέλεσμα φαντάζει πολύ λογικό.

Κάπως έτσι οι "κίτρινοι" έμειναν ξανά εκτός νυμφώνος, με τις επιτυχίες τους στο BCL να αρχίζουν σιγά - σιγά να ξεθωριάζουν και τα ban να μη σταματάνε από την κακοδιαχείριση των οικονομικών συμφωνιών μιας ΚΑΕ, που μοιάζει κάθε χρόνο να ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί. Η συνολική πορεία της φέτος ήταν καλύτερη στο δεύτερο μισό της χρονιάς και πάλι όμως δεν έπειθε ότι θα μπορούσε να φτάσει στο F4. Η ευρωπαϊκή σεζόν τελειώνει σχεδόν καταστροφικά. Θα μπορέσει να σώσει την παρτίδα στο ελληνικό πρωτάθλημα; Προς το παρόν την περιμένει το Περιστέρι.

Μέχρι τους "8" καλά ήταν...

Σε αντίθεση με την ΑΕΚ ο Προμηθέας δεν αποχωρεί τόσο λαβωμένος από το Eurocup. Η πορεία του ήταν η καλύτερη σε όλα αυτά τα χρόνια όπου η πατρινή ομάδα παίζει στη διοργάνωση. Το να νικούσε μέσα στη Ρίγα την Προμετέι θα αποτελούσε μια τεράστια υπέρβαση. Το περίεργο σύστημα της διοργάνωσης, έχει νοκ άουτ αγώνες με πλεονέκτημα έδρας στην ισχυρότερη βαθμολογικά ομάδα, άρα εκ των προτέρων τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τα κυβικά της ελληνικής ομάδας.

Η ορμή με την οποία μπήκαν οι Ουκρανοί στο ματς ήταν πολύ μεγάλη. Τέσσερις-πέντε φορές, άρπαζαν την μπάλα μέσα από τα χέρια των παικτών του Χριστόπουλου, ενώ πετύχαιναν απίθανα τρίποντα όπως εκείνο του Τκατσένκο, χωρίς ισορροπία, στο τελείωμα του ημιχρόνου ή τα δυο μαρκαρισμένα του Λίποβι που έπαιζε λες και ήθελε να πάρει ρεβάνς από την πρώην ομάδα του. Οι γηπεδούχοι που κοουτσάρει ο Ισραηλινοτσέχος κόουτς Γκίνζμπουργκ ήταν ένα κλικ πιο γρήγοροι, πιο ενεργητικοί και σίγουρα πιο εύστοχοι παίρνοντας το εισιτήριο για τα ημιτελικά, όπου θα αντιμετωπίσουν την Άνκαρα.

Σουτάροντας άθλια (20/54 σουτ), με μοναδικό διψήφιο τον Τόμασον, ο Προμηθέας δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη, σίγουρα δεν είναι τόσο κακή ομάδα όσο έδειξε σε αυτό το ματς και προφανώς η πορεία του μέχρι τους "8" μπορεί να χαρακτηριστεί ικανοποιητική.

Θα της φανεί χρήσιμη στα playoffs του πρωταθλήματος; Θα φανεί τώρα που ξεκινούν οι πολύ ενδιαφέρουσες μονομαχίες κόντρα στον ΠΑΟΚ.