Έχει αρκετά κίνητρα ο Ολυμπιακός σε αυτό το σαββατιάτικο απόγευμα (17:00 Novasports Prime, LIVE από το SPORT24) όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό του Final Four. Είναι ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς στην Ευρώπη και μια τέτοια σπουδαία πορεία αξίζει να ολοκληρωθεί με μια νίκη.

Στο γήπεδο θα βρίσκονται ξανά 12.000 και πλέον ολυμπιακοί, που είναι και το κεντρικό σημείο αναφοράς της ατμόσφαιρας της φετινής διοργάνωσης. Μπαρτζώκας και παίκτες θέλουν να παίξουν ένα ματς και για χάρη τους. Τη μεγάλη χάρη τους...

Αλλά αυτό το παιχνίδι είναι μάλλον και ο τελευταίος χορός (στην Ευρώπη) για τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο εμβληματικός αρχηγός του Ολυμπιακού θα μετρήσει με τον σημερινό 375 αγώνες στην EuroLeague. Πιθανότατα θα είναι ο τελευταίος του χορός. Last Dance για τον 37χρονο κάπτεν, που πολλές φορές, όπως κουνιόταν μέσα στη ρακέτα έμοιαζε να χορεύει.

Αυτός κι αν αξίζει μια νίκη και ένα ζεστό χειροκρότημα στην ακροτελεύτια ευρωπαϊκή εμφάνιση της καριέρας του. Εντάξει δεν θα σηκώσει την ευρωπαϊκή κούπα, όπως ονειρεύτηκε και πάλι όμως θα πει αντίο σε ένα ματς Final Four. Καθόλου μικρή υπόθεση για εκείνο το παιδάκι που στις 29 Οκτωβρίου του 2002, έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός, παίζοντας δυο λεπτά στη Χάλα Λουντόβα του Βρότσλαβ, απέναντι στη Σλασκ και στη νίκη του Ολυμπιακού με 91-72

Από τότε πέρασαν 20 χρόνια και 375 ματς. Δέκα εφτά πόντοι λιγότεροι από τον πρώτο στον σχετικό πίνακα, Παούλιους Γιανκούνας ο οποίος τερμάτισε και αυτός την καριέρα του εν χορδαίς και οργάνοις στη Ζαλγκίριο Αρένα, φορώντας την πράσινη φανέλα της ομάδας του Κάουνας.

Με ανεξίτηλο παράσημο το τρομερό πεταχτάρι στην Κωνσταντινούπολη, ο Πρίντεζης θα ακούσει το "Γιώργο ψυχάρα Ολυμπιακάρα", πιο δυνατά από ποτέ σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι, ελπίζοντας ότι θα πει το οριστικό αντίο στο μπάσκετ σαν πρωταθλητής σε ένα μήνα από τώρα.

Ο πληγωμένος από το σουτ του Μίτσιτς στην εκπνοή του δραματικού ημιτελικού με την Εφές δεν έχει παρά να κοιτάξει μπροστά, αφήνοντας πίσω την πίκρα της ήττας και το αιώνιο ερωτηματικό "γιατί δεν έκανε φάουλ". Ο Μπαρτζώκας ρωτήθηκε πολλάκις στη χθεσινή media day του Ολυμπιακού, επαναλαμβάνοντας ότι προτίμησε να βασιστεί στην άμυνά του, να εξαναγκάσει τον Σέρβο σε ένα τέτοιο σουτ (καλά μαρκαρισμένο) και με τον χρόνο να τρέχει αντίστροφα.

"Ναι, αλλά εμείς σαν έθνος έχουμε αυτό που λέμε τη σέρβικη μενταλιτέ και μια ικανότητα να επιβιώνουμε σε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις...." είχε πει λίγο νωρίτερα στην επίσημη συνέντευξη Τύπου του τελικού ο δράστης. Ο θύτης του Ολυμπιακού. Δεν ξέρω αν είναι πράγματι το σέρβικο DNA εκείνο που οδήγησε τον Βάσα να σκοράρει στο μηδέν και να εξαναγκάσει τους πάντες να τον αποθεώσουν. Πρώτος και καλύτερος ο συμπατριώτης του, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς

Ο Σέρβος των Ατλάντα Χοκς ενθουσιάστηκε από το τρίποντο του συμπαίκτη του στην Εθνική, αλλά και από τον δεύτερο ημιτελικό μεταξύ σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, που αμέσως μετά τιτίβισε ξανά: "Κάποια μέρα θέλω να ξαναπαίξω σε ένα Final Four. Είναι απίστευτο το συναίσθημα..."

Όλοι καλά και η Μπάρτσα χώρια...

Αν θεωρήσει κανείς ότι η πρόκριση στον τελικό συνιστά από μόνη της επιτυχία στο Final Four, τόσο η Εφές όσο και η Ρεάλ μπορούν να νιώθουν ικανοποίηση για την επίτευξη του πρώτου τους στόχου. Το πώς θα ολοκληρωθεί θα φανεί πόσο θα τους αντέξει το σχοινί του τελικού. Καμιά φορά κανείς γκρεμοτσακίζεται. Μέχρι στιγμής, όμως, ως φιναλίστ αισθάνονται καλά.

Κι ο Ολυμπιακός σιγά-σιγά θα το ξεπεράσει το σοκ αυτής της σκληρής ήττας με το buzzer beater του Μίτσιτς. Αυτή που στριμώχτηκε περισσότερο ήταν σίγουρα η Μπαρτσελόνα. Ο απαιτητικός Γιασικεβίτσιους δεν δίστασε να επιτεθεί στους παίκτες του, μιλώντας υποτίθεται για τον εαυτό του: "Δεν ξέρω αν η ομάδα χρειάζεται άλλο προπονητή ή γενικώς κάποιον προπονητή για να μη δεχθεί 52 πόντους σε ένα ημίχρονο".

Εντάξει είναι λίγο υπερβολικός, όπως σε κάθε αντίδραση του στο γήπεδο, ωστόσο του δίνουμε ένα πόντο. Από τους τέσσερις προπονητές ήταν αυτός που ένιωθε τη μεγαλύτερη πίεση, καθώς έχει να διαχειριστεί ένα μπάτζετ 40 εκατομμυρίων ευρώ και οποιαδήποτε άλλη θέση πλην της πρώτης είναι, για την Μπαρτσελόνα, μια αποτυχία.

"Η Μπαρτσελόνα στον αγώνα που δεν θέλει κανείς να παίξει. Ούτε ο Ολυμπιακός..." έγραφε η El Mundo Deportivo, για τη συνέχεια του Final Four, θέλοντας να μεταφέρει και το κλίμα που επικρατεί στο καταλανικό στρατόπεδο μετά την οδυνηρή ήττα από τη Ρεάλ.

Δεν θα λέγαμε ότι ισχύει απόλυτα κάτι τέτοιο. Ναι, ο μικρός τελικός είναι το ματς που ξεχνάς μόλις ακουστεί η κόρνα της λήξης, παίζοντας, ωστόσο, και περνάς στην επόμενη μέρα και προσπαθείς να ρίξεις την αυλαία κερδίζοντας τις τελευταίες εντυπώσεις

Δυο μεγάλοι προπονητές

Κι ο τελικός; Θα παίξει ο 4ος με τον 6ο της κανονικής περιόδου; Ε... όχι ακριβώς. Η Εφές και η Ρεάλ Μαδρίτης είναι σίγουρα κορυφαίες δυνάμεις (οι Τούρκοι από το 2018, η Ρεάλ από το 2013 που έπαιξε στον τελικό με τον Ολυμπιακό) και πρώτα ονόματα στη μαρκίζα της EuroLeague.

Σίγουρα αντιμετώπισαν προβλήματα μέσα στη χρονιά, είχαν τραυματισμούς, εντάσεις, δεύτερες σκέψεις. Ακόμη και τώρα, στο Final Four, ο Λάσο πέταξε έξω από το ρόστερ του ημιτελικού Ερτέλ και Τόμπκινς. Αλλά ο άλλοτε τρομερός πλέι-μέικερ (πρώτος σε ασίστ στην ιστορία της ACB) είναι ένας έξοχος προπονητής, από τους καλύτερους (αν όχι ο καλύτερος) που είδαμε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Η Ρεάλ των δυο τίτλων (2015, 2018) και των πέντε φάιναλ-φορ είναι δικό του δημιούργημα. Υπό τις οδηγίες του η βασίλισσα φλερτάρει με την 11η κούπα της ιστορίας της, παραμένοντας μακράν ο σύλλογος με τα περισσότερα τρόπαια στην Ευρώπη. Κι όμως, όπως παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής, ο Λάσο δεν του πολυάρεσε όταν πήρε μεταγραφή από την Τάου στην Ρεάλ: "Μετά πήγα στη Μαδρίτη και κατάλαβα πόσο μεγάλο κλαμπ είναι. Και τώρα που είμαι προπονητής της, το νιώθω ακόμη περισσότερο. Τα παιδιά μου είναι Ρεάλ και με έχουν "φάει" να πάμε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά εγώ δεν μπορώ γιατί παίζουμε με τη Μανρέσα".

Το θαύμα του Αταμάν

Ρεάλ όμως είναι και ο γιος του Αταμάν. Ακόμη ένας σπουδαίος κόουτς. Πόσους τελικούς πρέπει να παίξει για να τον αποδεχθούμε; Ο Τούρκος προπονητής είναι ο κυρίαρχος της τελευταίας τετραετίας καθώς οδήγησε την Εφές στους τελικούς του 2019 του 2021 (που κέρδισε) και του 2022. Μεταξύ μας θα έπαιζε και σε αυτόν του 2020 αν δεν σταματούσε λόγω covid-19 η διοργάνωση, αφού τότε η Εφές πραγματικά πετούσε.

Δεν χρειάζεται να τα ξαναλέμε. Ο 56χρονος προπονητής είναι υπεύθυνος για το θαύμα της Αναντολού, πολύ από την 16η θέση του 2018, βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης.

Τον ρώτησα χθες, λίγο πριν αρχίσει η προπόνηση της Εφές, πως τα κατάφερε: "Είναι θέμα επιλογών πιστεύω" απάντησε προσθέτοντας: "Διάλεξα τους σωστούς παίκτες, πίστεψα σε αυτούς, βρήκα την κατάλληλη χημεία και ήμουν από την αρχή σίγουρος ότι θα διαπρέψουμε. Τότε είχα πει ότι η ομάδα θα παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Από την άλλη έχω μια διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με τις άλλες ομάδες. Μου αρέσει περισσότερο το ελεύθερο μπάσκετ, αφήνω τους παίκτες μου να αυτοσχεδιάσουν ειδικά στην επίθεση και ίσως αυτό να είναι το ένα από τα δυο βασικά συστατικά της επιτυχίας μας...".

- Το άλλο ποιο είναι;

"Το ότι δεν αλλάξαμε τους παίκτες. Κρατήσαμε τον κορμό, δεν διώχναμε κάποιον επειδή μια χρονιά δεν έπαιξε καλά, όλοι δέθηκαν μεταξύ τους και έτσι η Εφές είναι έτοιμη για ένα back to back. Ελπίζω να το πάρουμε..."

Το SPORT24 στο Final Four στο Βελιγράδι

Το SPORT24 "κατεβάζει" την δική του μπασκετική 5άδα στο Final Four 2022! Π. Διαμαντόπουλος, Σ. Καβαλιεράτος, Β. Σκουντής, Γ. Φιλέρης και Χ. Σταύρου βρίσκονται στο Βελιγράδι και μεταδίδουν τον παλμό και όλα τα αγωνιστικά νέα της ομάδας του Ολυμπιακού από την Stark Arena!

Κάνε εγγραφή στα push notifications του SPORT24 και στο κανάλι στο Youtube για να ενημερώνεσαι και να μη χάνεις καμία στιγμή!