Πίσω στο ΣΕΦ, λοιπόν. Η ευκαιρία για το 3-1 χάθηκε για ένα σουτ που δεν έβαλε ο Κώστας Σλούκας, ωστόσο ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει το αβαντάζ. Στο γήπεδο όπου φέτος έκανε τις μεγαλύτερες νίκες, μαζί με τον κόσμο του, ελπίζει ότι την προσεχή Τετάρτη θα κόψει οριστικά τη φόρα των Μονεγάσκων και θα πάρει το εισιτήριο για το Final Four του Βελιγραδίου, όπου στις 19 Μαΐου τον περιμένει η Εφές του Εργκίν Αταμάν.

Όταν ένα ματς κρίνεται στην τελευταία φάση δεν μπορείς να πεις πολλά. Αν είχε μπει το σουτ του Σλούκα, ο Ολυμπιακός θα σκεφτόταν ήδη το Βελιγράδι. Ή αν είχε γυρίσει το κορμί του ο Φαλ, καθώς ο αντίπαλος του ήταν ο Μάικ Τζέιμς (στις αλλαγές που έγιναν στην άμυνα της Μονακό) και πήγαινε να καρφώσει στο καλάθι.

Ίσως ο Γάλλος δεν ένιωσε σίγουρος, βλέποντας κοντά και τον Τόμας. Προτίμησε να ξαναδώσει στον Κώστα, που έτρεξε να ζητήσει την μπάλα: 3/3 είχε μέχρι τότε ο άσος του Ολυμπιακού. Έχασε το πιο κρίσιμο. Θα βάλει το επόμενο, να είστε σίγουροι!

Το θέμα ήταν να μην φτάσει το ματς σε αυτή τη ρουλέτα. Κι είναι αλήθεια πως ο Ολυμπιακός κλώτσησε την ευκαιρία. Ενάμιση λεπτό μετά την έναρξη του τρίτου δεκαλέπτου με την μπάλα να κυκλοφορεί ορθά, τον Φαλ να παίρνει σωστά την μπάλα και να αναδεικνύεται σε άλυτο πρόβλημα της Μονακό, η διαφορά των τεσσάρων πόντων του πρώτου μέρους, πήγε στο +11.

Ο Φαλ με πέντε πόντους και μια ασίστ (στον Βεζένκοφ να καρφώσει) έδειχνε ανίκητος. Ο Ομπράντοβιτς ξανάριχνε στο παιχνίδι Μπέικον και Χαλ, δεν είχε άλλη επιλογή από το να ξανακάνει το παιχνίδι άνω-κάτω. Με πολλή πίεση στην μπάλα και πολύ "ένας εναντίον ενός" παιχνίδι, επικεντρωμένο στον Ντουέιν... Ντουράντ, ε συγγνώμη, Μπέικον ήθελα να πω, αλλά έτσι όπως έπαιζε ο τρομερός φόργουορντ της Μονακό, θύμιζε πολλές φορές τον επίσημο προσκεκλημένο της από το ΝΒΑ.

Ο Μπέικον τα έβαλε (σχεδόν) όλα

Στο σύγχρονο μπάσκετ, λέει, όπου υπάρχει ή τρίποντο ή πάσα μέσα στο καλάθι, το σουτ από μέση απόσταση θεωρείται ξεπερασμένο. Εδώ, όμως, ισχύει το "έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξωφλήσαμε". Ο Κρις Πολ, μετρ του mid range shot, οδηγεί τους Σανς στο ΝΒΑ. Κι αυτός ο Μπέικον, που κάνει πράγματα και θαύματα στην φετινή EuroLeague, το φέρνει ξανά στη μόδα, σαν άλλος Αλφόνσο Φορντ ή Άντονι Πάρκερ για να θυμηθώ (με τη βοήθεια του Γιώργου Συρίγου) δυο συμπατριώτες του με την ίδια ευχέρεια.

Όσο καλός κι αν είναι, όμως, αυτός ο εξαιρετικά κοντρολαρισμένος μπασκετμπολίστας στο τέλος έχασε την πιο σημαντική επίθεση της ομάδας του. Πήρε ξανά μια προσπάθεια παρακινδυνευμένη, με τον Παπανικολάου ως συνήθως σκιά του. Η μπάλα βρήκε το σίδερο. Είχε προλάβει, ωστόσο, να κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καλύπτοντας επί της ουσίας και το κακό παιχνίδι του Τζέιμς (18 πόντοι, αλλά με 4/18 σουτ).

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να είναι προετοιμασμένος και όχι να δώσει ο ίδιος το δικαίωμα στην φιλόδοξη αντίπαλο του. Η αστοχία και τα λάθη του πολύ αγχωμένου (χωρίς ιδιαίτερο λόγο) Τάιλερ Ντόρσεϊ, τα δυο μάλλον αχρείαστα φάουλ του Φαλ και η κίνηση Μπαρτζώκα να ξαναρίξει στο ματς, αντί του Γουόκαπ που είχε χρεωθεί φάουλ, τον Λούντζη (και όχι τον Σλούκα, που έμοιαζε πιο λογικό και έγινε, άλλωστε, λίγα λεπτά αργότερα) μέτρησαν στην συνολική σούμα για την επιστροφή των φιλοξενουμένων.

Η Μονακό, που έβαλε 27 πόντους στην τρίτη περίοδο, ανέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της αυτοπεποίθησης της, ο Τόμας ερχόταν να προσφέρει ξανά λύσεις με κυρίως μακρινά σουτ και ο διαβολεμένος Λι έπεφτε με πάθος πάνω στην μπάλα. Οι Μονεγάσκοι όχι μόνο εξαφάνισαν γρήγορα τη διαφορά των 11 πόντων, αλλά πέρασαν αυτοί με 9, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη και δείχνοντας έτοιμοι να καθαρίσουν το παιχνίδι με πάθος και τρομερή δύναμη.

Στα υπέρ του Ολυμπιακού, αν υπάρχουν τέτοια σε μια ήττα, ήταν η... δεύτερη επιστροφή του. Συνήθως σε πολλά ματς της σεζόν, όταν το ματς έφτανε σε ένα τέτοιο σημείο, οι "ερυθρόλευκοι" δύσκολα γύριζαν ξανά. Αυτή τη φορά χάρη στα τρίποντα Βεζένκοφ - Παπανικολάου το κάρφωμα του δεύτερου και ένα ακόμη καλάθι από τον Σάσα, έκαναν ένα 10-0 που τους ξανάβαζε μπροστά στο σκορ.

Η Μονακό δεν το έβαλε κάτω, ακόμη κι όταν ο Κώστας Σλούκας ευστόχησε σε τρίποντο, αφού η ρουλέτα συνέχιζε να παίζει και στα δυο χρώματα. Αν είχαν ευστοχήσει ο Τόμας Γουόκαπ από τη γωνία και ο Παπανικολάου από τις 45 μοίρες, ενδεχομένως οι γηπεδούχοι να μην προλάβαιναν και να έχαναν το ματς. Μόνο που κι οι δυο "ερυθρόλευκοι" σε μια βραδιά, πάντως, που ο Ολυμπιακός είχε καλύτερο ποσοστό από μακριά (11/29 έναντι 5/23 της Μονακό) αστόχησαν...

Και κόσμος και Τάιλερ

Ο Ολυμπιακός ξαναπαίζει πέμπτο ματς μετά από πέντε χρόνια. Το 2013 και το 2017 είχε ρίξει στο καναβάτσο την Εφές με τρίτη νίκη στο ΣΕΦ. Όσοι θυμούνται τα ματς, ξέρουν ότι και αυτό της ερχόμενης Τετάρτης θα 'ναι δύσκολο. Θέλει υπομονή, θέλει πολλή προσοχή και κυρίως ενίσχυση από την εξέδρα, που είναι σίγουρο ότι θα... φλέγεται από 10.000 κόσμο.

Μαζί με τον κόσμο θα 'ναι ευχής έργον για την ομάδα του Μπαρτζώκα να έχει ετοιμοιπόλεμο τον Χασάν Μάρτιν, γιατί ο Λιβιό ναι μεν είναι... τίμιος, δεν φτάνει όμως για να μην υπάρχει τεράστια διαφορά όταν ο Φαλ κάθεται στον πάγκο. Αν μπορέσει και ο Σακίλ Μακ Κίσικ να δώσει ουσιαστικές βοήθειες, τόσο το καλύτερο!

Κυρίως όμως χρειάζεται να ξαναδούμε τον κανονικό Τάιλερ Ντόρσεϊ και όχι τη σκιά του. Ο ελληνοαμερικανός δεν έχει παίξει ακόμη με βάση τις δυνατότητες του, είναι άστοχος, επηρεάζεται απ' αυτό και στο τέλος θολώνει. Κι όμως, μπορεί να είναι το ίδιο χρήσιμος στην ομάδα του, πασάροντας καλά την μπάλα, που στο κάτω - κάτω είναι και το σήματα κατατεθέν του φετινού Ολυμπιακού.

Τι εννοώ; Τον κανονικό Ολυμπιακό, με όλες τις δυνάμεις του ενεργές η Μονακό, ακόμη δεν τον έχει νιώσει. Στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς, αυτό της ερχόμενης Τετάρτης δηλαδή, δεν περισσεύει κανείς!

Στην Game Night της Παρασκευής, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Παντελή Διαμαντόπουλο, Σπύρο Καβαλιεράτο ανέλυσαν την ήττα του Ολυμπιακού από τη Μονακό στο Πριγκιπάτο, ενώ ο απεσταλμένος του SPORT24, Χάρης Σταύρου μετέφερε όλες τις εξελίξεις από το γήπεδο.