Υπάρχουν μερικά μικρά μυστικά, που κάνουν μια ομάδα να ξεχωρίζει και να φτάνει στον στόχο της πιο άνετα. Ο Ολυμπιακός ήταν λίγο-πολύ καλύτερος σε αυτή τη σειρά των τελικών. Σε αυτή τη χρονιά, αν προτιμάτε, γιατί το 3-0 των τελικών, είναι επί της ουσίας ένα 5-0, καθώς συμπεριλαμβάνονται και οι δυο νίκες της κανονικής περιόδου.

Προφανώς, για να μη χάσει ούτε μία φορά από τον αιώνιο αντίπαλό του, κάτι έκανε καλύτερα ο Ολυμπιακός. Αν δούμε τα στατιστικά, θα καταλάβουμε γιατί. Ο Ολυμπιακός ήταν παντού καλύτερος. Πιο εύστοχος, με λιγότερα λάθη, με περισσότερες ασίστ, με καλύτερη άμυνα. Με πιο πολλές λύσεις, ειδικά στα πλέι-οφ, που οι "πράσινοι" ξέμειναν από επιλογές και λύσεις.

Αυτά είναι, όμως, εκείναι που φαίνονται. Στους τελικούς -και γενικά στο πρωτάθλημα- μετράει και η νοοτροπία της ομάδας. Ο Ολυμπιακός, φέτος, αν και ξεκίνησε ...στραβοπατώντας, χάνοντας ένα ματς, που είχε στα χέρια του για 38 λεπτά, αλλά το έχασε στην εκπνοή του αγώνα με το κάρφωμα του Μπατίστα, σε όλους τους άλλους αγώνες έδειξε έτοιμος και ώριμος όχι μόνο σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά.

Κι αυτό το χρεώνεται, όπως καταλαβαίνει κανείς, ο προπονητής της ομάδας. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Το 5-0 που είχε ο 47χρονος κόουτς, κόντρα στον Παναθηναϊκό του δίνουν ήδη ένα εύσημο στο μυαλό των οπαδών, όπου όποιος καταφέρνει και νικάει τον Παναθηναϊκό, έχει απριόρι την απόλυτη στήριξη και έγκρισή τους. Προφανώς, ο "Σφαιρό" δεν χρειάζεται να του βγάλουν το καπέλο οι ένθερμοι φαν του Ολυμπιακού. Μιλάει η δουλειά του και η προσωπικότητά του.

Όπως όλοι οι προπονητές, φροντίζει να περνάει τα μηνύματα που θέλει μέσα στην ομάδα, με τον δικό του τρόπο. Μπορεί να μη του φαίνεται, αλλά είναι ένας αρκετά αυστηρός κόουτς. Στην διάρκεια της προπόνησης ακούγεται μόνο η φωνή του και μάλιστα σε πολύ υψηλά ντεσιμπέλ. Ο Σφαιρόπουλος τις μέρες που μεσολάβησαν μετά το 2-0 στο ΟΑΚΑ, θέλησε να κρατήσει την ομάδα σε εγρήγορση. Ο βασικός του στόχος ήταν να μη πάρουν τα μυαλά των παικτών του αέρα. Να μη νομίσουν, σε καμιά περίπτωση, ότι κρίθηκαν τα πάντα, ή εύκολα ή δύσκολα ο Ολυμπιακός θα έκανε το 3-0.

"Δεν υπάρχει εύκολο, ή δύσκολο. Δεν είστε καν πρωταθλητές..." φώναζε και ξαναφώναζε, διατηρώντας την ομάδα σε επαγρύπνηση. Αυτό, που ήθελε το πέτυχε. Οι παίκτες του Ολυμπιακού, στον τρίτο τελικό, μπήκαν ακόμη πιο συγκεντρωμένοι. Κι ο προπονητής τους ήταν σχεδόν βέβαιος για την τελική έκβαση του αγώνα.

Ο Θεσσαλονικιός κόουτς, πιστώνεται ένα σημαντικό μερίδιο της φετινής επιτυχίας. Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος του έβγαλε το καπέλο, πρώτος και καλύτερος. Ο Σφαιρόπουλος είναι ένας ακόμη Έλληνας προπονητής, που βγάζει ο Ολυμπιακός (κι αυτό χρεώνεται, βεβαίως, στη διοίκηση) ό,τι όμως κέρδισε το κατάφερε με το σπαθί του. Πήρε μια ομάδα που δεν δημιούργησε ο ίδιος (ένας πόντος ίσως και περισσότεροι πρέπει να πάνε στον Γιώργο Μπαρτζώκα, οι επιλογές του οποίου είχαν σημαντική επιτυχία) την οδήγησε σε ήρεμα νερά, αλλά και της έβαλε από νωρίς την σφραγίδα του. Ο Ολυμπιακός ακολούθησε τις επιταγές του προπονητή του, έγινε πολύ σκληρός στην άμυνα και δικαιώθηκε, με επιστέγασμα την κατάκτηση του τίτλου.

Κάπως έτσι Γιάννης, έγινε ο πέμπτος Έλληνας κόουτς, μετά τον Γιάννη Σπανουδάκη, τον Φαίδωνα Ματθαίου, τον Κώστα Μουρούζη και τον Γιάννη Ιωαννίδη, που κατακτά το πρωτάθλημα Ελλάδας. Και δικαίως θεωρείται, όχι άδικα, ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της επιβλητικής φετινής κυριαρχίας του Ολυμπιακού

ΥΓ: Πολλά ρεκόρ έσπασε ο Ολυμπιακός, με το 93-74. Για πρώτη φορά έκανε 3-0. Για πρώτη φορά μετράει πέντε σερί νίκες επί του Παναθηναϊκού. Αλλά υπήρχε και κάτι άλλο. Οι 93 πόντοι, που έβαλε εναντίον του ΠΑΟ, είναι οι περισσότεροι των τελευταίων ... 24 ετών. Σίγουρα είναι οι περισσότεροι, που έχει βάλει στον ΠΑΟ, στο επαγγελματικό πρωτάθλημα (από τη σεζόν 1992-93, δηλαδή). Επί της ουσίας είναι η έκτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών επί του ΠΑΟ, στο πρωτάθλημα. Προηγούνται το 110-94 της περιόδου 1990-91 και το 101-74 της σεζόν 1975-76 όταν είχε πάρει τον τίτλο με 22-0 (δεν υπήρχαν πλέι-οφ). Οι περισσότεροι πόντοι, που πέτυχε ποτέ ο Ολυμπιακός σε ματς με τον Παναθηναϊκός είναι οι 110 στο περίφημο ματς του Κυπέλλου το 1977 (σκορ 110-68). Και μόνο αυτό δείχνει την ανωτερότητα του φετινού Ολυμπιακού, ή αν προτιμάτε τη μεγάλη αδυναμία των "πρασίνων" να ακολουθήσουν τους Πειραιώτες...