Από την στιγμή που εμφανίστηκαν οι Σακραμέντο Κινγκς παίρνοντας πρώτα τα δικαιώματα του και στη συνέχεια συζητώντας σοβαρά το όνομά του, ήταν επόμενο να τους μιμηθεί, να ασχοληθεί σοβαρά δηλαδή με το ΝΒΑ και ο Σάσα Βεζένκοβ. Ποιός μπασκετμπολίστας στη θέση του δεν θα έκανε το ίδιο;

Φτάνει και περισσεύει η προοπτική μιας καριέρας στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δόξα, αίγλη και κυρίως χρήμα που κυκλοφορεί άφθονο στο ΝΒΑ. Αυτά είναι και τα κλειδιά, ωστόσο, που θα καθορίσουν την συνέχεια του σίριαλ που ξεκίνησε ξαφνικά και έχει ανάψει (λογικό είναι) φωτιές στον Πειραιά. Η προοπτική και το ύψος του συμβολαίου...

Ο MVP του φετινού Ολυμπιακού δεν είναι σε καμιά περίπτωση αιθεροβάμων. Το είπε και ο ίδιος στη συνέντευξη που παραχώρησε σε λιθουανική ιστοσελίδα: "Δεν μου αρέσει να ονειροπολώ. Θα ήθελα να απαντήσω όταν κάτι συμβεί αλλά είμαι ρεαλιστής. Όπως είπα, μιλάμε. Δεν ξέρω πότε θα προχωρήσουν τα πράγματα. Εάν καταλήξουμε σε συμφωνία και ανοίξει ο δρόμος για να προχωρήσουμε, τότε θα μπορούμε να σκεφτούμε ευρύτερα" σχολίασε, βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά.

Προφανώς ο 27χρονος Βούλγαρος διεθνής κολακεύτηκε από το ενδιαφέρον των Κινγκς, τις δηλώσεις που έκαναν οι ιθύνοντες της ομάδας, περιμένοντας να δει επί του πρακτέου τι έχουν να του προτείνουν. Η ομάδα του Σακραμέντο είναι προφανές ότι τον έχει στα ραντάρ της, ίσως και για τη φετινή σεζόν. Δεν θα του έστελνε άλλωστε πρόσκληση για μια διεξοδική κουβέντα στη διάρκεια του φετινού σαμερ λιγκ στο Λας Βέγκας (7-17/7).

Κι είναι επίσης λογικό ο Βεζένκοβ να περιμένει την πρόταση που θα του υποβληθεί, με άξονες το ρόλο του στο ρόστερ (άρα το χρόνο συμμετοχής του) και το ύψος του συμβολαίου του. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί παρά να περιμένει την εξέλιξη για να δει αν θα έχει τον καλύτερο του παίκτη και την επόμενη σεζόν, ή θα πρέπει να αναθεωρήσει τον σχεδιασμό του, σε περίπτωση που ο "Βέζε" διαλέξει να μετακομίσει οριστικά στο ΝΒΑ.

Δυστυχώς όταν απέναντι στις ευρωπαϊκές ομάδες τίθεται το ΝΒΑ, ακόμη και μια ομάδα που έχει να παίξει στα πλέι-οφ δεκάξι ολόκληρα χρόνια, όπως το Σακραμέντο, τα περιθώρια δεν είναι πολλά. Οι Αμερικανοί πληρώνουν το μπάι-άουτ (μέχρι 750.000 δολάρια, αν είναι μεγαλύτερο φροντίζει ο παίκτης να καλύψει τη διαφορά, όπως έκανε ο Φακούντο Καμπάτσο) και οι καλύτεροι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να φυλλορροούν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες (άντε και στον Καναδά, αν πρόκειται για τους Ράπτορς).

Το ΝΒΑ που κάποτε αγνοούσε την ύπαρξη του "άλλου μπάσκετ" (πέραν των ορίων ΗΠΑ, δηλαδή), σνόμπαρε την Ευρώπη και αργότερα (μέσω dream team) έκανε... μπούλινγκ, έγινε μια κατεξοχήν πολυεθνική λίγκα. Ο στόχος του Ντέιβιντ Στερν όταν το 1992 έπειθε τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς να μπουν οι επαγγελματίες στις διεθνείς διοργανώσεις δεν ήταν η τρομοκρατία που επέβαλαν ο Τζόρνταν, ο Μάτζικ και οι λοιποί άσοι, μέλη της πρώτης και αυθεντικής ομάδας-όνειρο.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της απόφασης, εντός γηπέδου. Ο πιο διορατικός παράγοντας που πέρασε ποτέ από το παγκόσμιο μπάσκετ έβλεπε πολύ πιο μακριά. Στην επέκταση και την απόλυτη κυριαρχία του ΝΒΑ σε όλο τον κόσμο, αρμέγοντας τα ταλέντα και το νέο αίμα του αθλήματος και στις πέντε ηπείρους. Κι επειδή η Ευρώπη είχε μια μακρά παράδοση στο σπορ, πολύ σύντομα οι προερχόμενοι από ευρωπαϊκά εδάφη μπασκετμπολίστες έγιναν σούπερ-σταρ.

Η εποχή που ο Ντράζεν Πέτροβιτς πάλευε να βρει τη θέση που του αναλογούσε στο ΝΒΑ έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα, οι δυο τελευταίοι MVP του πρωταθλήματος είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (2019, 2020) και ο Νίκολα Γιόκιτς (2021, 2022). Θα μπορούσε να είναι και ο Λούκα Ντόντσιτς, ή ένας ακόμη μη Αμερικανός, ο Καμερουνέζος Τζόελ Εμπίντ.

Η καριέρα ενός Ευρωπαίου στο ΝΒΑ δεν είναι, πλέον, όνειρο θερινής νυκτός, αλλά χειροπιαστή πραγματικότητα. Ό,τι καλό βγαίνει πλέον στην Γηραιά Ήπειρο, το βλέπουμε ελάχιστα στα γήπεδά μας και το απολαμβάνουν σε όλο τους το μεγαλείο οι Αμερικανοί. Μερικούς, όπως τον δικό μας τον Γιάννη, ούτε καν που προλάβαμε να τον δούμε να παίζει επαγγελματικό μπάσκετ στην Ευρώπη. Τον άρπαξαν κατευθείαν οι Μπακς και τον μετέτρεψαν σε σταρ πρώτου μεγέθους.

Είναι ένα βασικό ζητούμενο για το μέλλον το φαινόμενο, αφού σε λίγο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ θα ψάχνουμε με το ... μικροσκόπιο να δούμε καινούργιους πρωταγωνιστές.

Κάποιοι κάνουν την αντίστροφη διαδρομή

Σιγά-σιγά, βέβαια, κάποιοι θα επιστρέψουν. Η περίπτωση του Νίκολα Μίροτιτς δεν ήταν φωτοβολίδα, αλλά μια περίπτωση που θα έχει και συνέχεια. Παίκτες, δηλαδή, που αφού παίξουν στο ΝΒΑ και κερδίσουν δεκάδες εκατομμύριο, επιστρέφουν στην Ευρώπη για να παίξουν το μπάσκετ του έντονου συναγωνισμού, με περισσότερη τακτική και σίγουρα του κάθε αγώνα με την δική του ξεχωριστή σημασία (η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το ΝΒΑ).

• Ο "Μίρο" που πήγε στα 24 του χρόνια στο ΝΒΑ, έκανε συμβόλαια αξίας 41 εκατομμυρίων δολαρίων. Σίγουρα θα μπορούσε να βάλει στην τσέπη, άλλα τόσα, αν διπλασίαζε τα χρόνια παραμονής του στην Αμερική. Κάθισε μόλις μια πενταετία και αμέσως μετά αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη για να παίξει με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.
• Το ίδιο αποφάσισε να κάνει φέτος ο Τόμας Σατοράνσκι. Ο καλύτερος Τσέχος γκαρντ, έμεινε έξι χρόνια στο ΝΒΑ, έχοντας υπογράψει συμβόλαια 45 εκατομμυρίων δολαρίων. Στα 31 του θα είναι φέτος ο βασικός πλέι-μέικερ της "Μπάρτσα"
• Στα 34 του γυρίζει στην Ευρώπη και ο Νεμάνια Μπιέλιτσα, που έπαιζε στο ΝΒΑ από το 2015. Ο Σέρβος αφήνει τους πρωταθλητές Γουόριορς για να επιστρέψει στη Φενέρ, αυτή τη φορά υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Ιτούδη. Στην έως τώρα καριέρα του έχει εισπράξει 32 εκατομμύρια δολάρια.

Λένε ότι το δρόμο της επιστροφής στην Ευρώπη έχει στο μυαλό του και ο Φακούντο Καμπάσο, εφόσον δεν βρει ομάδα στο ΝΒΑ. Η Ρεάλ του έχει ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο στα υπόψιν. Το ίδιο είχε κάνει παλιότερα τόσο με τον Γιουλ όσο και με τον Ρούντι Φερνάντεθ.

Βλέπουμε, λοιπόν, να δημιουργείται σιγά-σιγά μια τάση για κάποιους σπουδαίους Ευρωπαίους (και όχι μόνο) παίκτες οι οποίοι αφού κερδίσουν αρκετά χρήματα και χορτάσουν ΝΒΑ, προτιμούν να γυρίσουν στην Ευρωλίγκα, συνεχίζοντας το μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο. Υπάρχουν και ... βαριά πορτοφόλια στην Ευρώπη για να αντέξουν μεγάλα συμβόλαια, όχι σαν του ΝΒΑ, σίγουρα πάντως πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο της EuroLeague.

Υπάρχουν, τέλος, κι εκείνοι που επιστρέφουν αμέσως. Κάποτε ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο πήγε στο ΝΒΑ για να αποδείξει ότι μπορούσε να παίξει στην Αμερική, επέστρεψε στη Μπαρτσελόνα και συνέχισε να κάνει τα δικά του. Το 2014 ο Κώστας Παπανικολάου πήγε με πολλές φιλοδοξίες και ένα ισχυρό διετές συμβόλαιο με τους Ρόκετς (4.8 εκατομμύρια δολάρια ετησίως), αλλά ενάμιση χρόνο μετά βρέθηκε πίσω στον Πειραιά και στον Ολυμπιακό.

Και ο Βεζένκοβ; Τι μπορεί να τον περιμένει στο ΝΒΑ; Αυτό -προς το παρόν κι αν οι Κινγκς δεν του ανοίξουν τα χαρτιά τους- δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Η τεράστια πρόοδος στο παιχνίδι του, αποτυπώνει έναν παίκτη που δουλεύει εντατικά στο γήπεδο, άρα ικανό να ανταπεξέλθει σε όλες τις δυσκολίες ακόμη κι εκείνες που ενδεχομένως να του βάλει το ΝΒΑ.

Σίγουρα δεν θα πάει στην Αμερική για να είναι ο ενδέκατος - δωδέκατος παίκτης του Σακραμέντο. Αλλά αν ήταν έτσι θα τον καλούσαν για συνέντευξη οι Κινγκς; Έχει πολύ ενδιαφέρον η εξέλιξη, που φυσικά "καίει" τον Ολυμπιακό...