Το Ρίο εμπνέει τη "χρυσή" γενιά

Είναι η γενιά του 80 η κορυφαία που εμφανίστηκε στην Ευρώπη; Καλή ερώτηση. Δύσκολη η απάντηση. Γιατί, κάθε γενιά έχει τους δικούς της ήρωες, πρωταγωνιστές. Και ...εκείνες που ακόμη δεν έχουμε δει.

Καθώς, όμως, οι άλλοτε 20άρηδες στα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα, αγγίζουν πλέον, ή ξεπέρασαν τα 35 (ή τα πλησιάζουν) φτάνει η ώρα του αποχαρετισμού από τις διεθνείς διοργανώσεις. Και σκέφτεσαι, αν πράγματι η γενιά του Γκασόλ, του Πάρκερ και του Νοβίτσκι (λίγο μεγαλύτερος από τους τρεις) μαζί με τους δικούς μας Σπανούλη, Ζήση (και Διαμαντίδη, που σταμάτησε "μικρός") ήταν ό,τι καλύτερο έτυχε να δούμε στα μεγάλα τουρνουά των εθνικών ομαδων

Αν μας το' λεγαν την εποχή που μεσουρανούσαν ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ο Νίκος Γκάλης και ο Άρβιντας Σαμπόνις, μπορεί και να ...κοιτάγαμε περίεργα τους συνομιλητές μας. Γι αυτό δεν συμφωνούμε με τις συγκρίσεις και τους αφορισμούς. Με το αν εκείνοι ήταν οι καλοί, αυτοί είναι οι καλύτεροι και πάει λέγοντας. Στο κάτω-κάτω, αν είσαι αισιόδοξος, πρέπει πάντοτε να λες ότι "τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα".

Ωστόσο, αυτή η γενιά έχει να επιδείξει κάτι ξεχωριστό. Μπορεί το ΝΒΑ να την ... πήρε γρήγορα από κοντά μας (δεν είδαμε αγώνες της Ευρωλίγκας με Γκασόλ, Πάρκερ και Νοβίτσκι, αλήθεια πόσο διαφορετική θα ήταν η διοργάνωση) όλοι όμως ήταν (όσο μπορούσαν περισσότερο) συνεπείς στις υποχρεώσεις τους στις εθνικές τους ομάδες. Ίσως γιατί είχαν φύγει σε μικρή ηλικία από την πατρίδα τους και η μόνη σχέση τους με ο,τι άφησαν πίσω, ήταν η Εθνική Ομάδα.

Κατά σύμπτωση όλη αυτη η γενιά ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει στο Ρίο, άντε ... στο Ευρωμπάσκετ 2017 αν κάποιοι δεν εξασφαλίσουν το δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

• Ο Πάου Γκασόλ το ξεκαθάρισε αμέσως μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ: "Θα παίξω στους Ολυμπιακούς Αγώνες". Εμ, τζάμπα έκανε τα ... όσα έκανε φέτος σε Βερολίνο και Γαλλία, παίρνοντας -για δεύτερη φορά στην καριέρα του- τον τίτλο του MVP; Ο Πάου, πήρε ρεβάνς για το περσινό στραπάτσο μέσα στη Μαδρίτη, όταν η Ισπανία αποκλείστηκε από τα προημιτελικά, έκανε ξανά την Ισπανία μεγάλη και δίνει την ευκαιρία σε όλη την ... παλιοπαρέα να ξανασμίξει ολόκληρη (Καλδερόν, Ναβάρο αλλά και οι νεότεροι Ρούμπιο, Ιμπάκα και Μαρκ Γκασόλ, που έλειπαν φέτος) σε μια τελευταία παράσταση!
• Ο Τόνι Πάρκερ και ο Νίκολα Μπατούμ με το που έγινε η απονομή του χάλκινου μεταλλίου πήραν το μικρόφωνο και υποσχέθηκαν ότι θα παίξουν με την Εθνική Γαλλίας στο προολυμπιακό τουρνουά. Μεγάλη υπόσχεση, αν αναλογιστούμε ότι ο πρώτος μπορεί να έχει παίξει ακόμη και στους τελικού του ΝΒΑ, ενώ ο Μπατούμ (όπως και ο Γκομπέρ , αλλά και ο Φουρνιέ ) μένουν ελεύθεροι και θα συζητούν τα νέα συμβόλαιά τους. Όπως έλεγε, όμως, ο Πάρκε "όλες αυτές τις μέρες εισέπραξα τεράστια αγάπη, από τον κόσμο. Είναι εύκολο να σε αγαπούν στις επιτυχίες, όταν κερδίζεις χρυσά μετάλλια και είσαι ο καλύτερος. Το δύσκολο είναι να σου εκφράζουν το ίδιο συναίσθημα όταν έρχεται η αποτυχία. Γι αυτό σας λέω. Θα τα δώσω όλα, ώστε να παίξουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ριο...
• Ο μεγαλύτερος Ντιρκ Νοβίτσκι , γνώρισε την αποθέωση στο τελευταίο ματς της Γερμανίας στον όμιλο του Βερολίνου, όταν έχασε από την Ισπανία (77-76) και ο κόσμος κατάλαβε ότι έβλεπε τον τελευταίο του αγώνα με τη "νασιοναλ μανσάφτ". Ήταν και δεν ήταν έτσι. Ο ίδιος ο Ντιρκ δείχνει ... να θέλει ένα διαφορετικό αντίο. Αν η Γερμανία πάρει τη διοργάνωση ενός προολυμπιακού τουρνουά θα δώσει ξανά το παρών. Έτσι άφησε να εννοηθεί, έστω κι αν το επόμενο καλοκαίρι θα είναι αισίως 38 ετών...

Αν θέλετε κι άλλους τέτοιους ...πεισματάρηδες 35άρηδες, δεν έχετε παρά να πεταχτείτε μέχρι την Αργεντινή, όπου ο Λουίς Σκόλα θα ηγηθεί της προσπάθειας της Αργεντινής για διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι αυτός ... αμετανόητα ερωτευμένος με την εθνική του ομάδα.

Συμπέρασμα; Η μάχη του προολυμπιακού θα είναι δύσκολη. Θα πέσουν κορμιά. Και στο Ρίο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα χαιρετήσουμε οριστικά ορισμένους από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, που είδαμε να παίζουν μπάσκετ. Κι ήμασταν τυχεροί...