Πριν από 19 χρόνια, έγινε το πιο περίεργο φάιναλ-φορ Κυπέλλου μπάσκετ στην Ελλάδα. Ναι, ακόμη η ΕΟΚ και το ελληνικό μπάσκετ ήταν σε θέση να διοργανώσουν final4, σε ένα γήπεδο, με τέσσερις κορυφαίες ομάδες: Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και Άρης! Έδρα το Αλεξάνδρειο, παρόντες οπαδοί και των τεσσάρων ομάδων. Κυπελλούχος, στο τέλος ο Άρης, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που είδαμε ποτέ στην Ελλάδα.

Έκπληξη μεγατόνων, με την έννοια ότι ο εκείνος ο Άρης βρισκόταν ένα βήμα πριν από τη διάλυση. Με παίκτες απλήρωτους, με υπηρεσιακό προπονητή, προσφυγές, με συνεδριάσεις σε καφετέριες, με σωτήρες που δεν εμφανίζονταν ποτέ και εν τέλει, μια εμφάνιση σκέτης τρέλας.

Ο Άρης θριάμβευσε σε ένα φάιναλ-φορ επιπέδου Ευρωλίγκας. Και μάλιστα ... φάιναλ-φορ. Ο Παναθηναϊκός ήταν πρωταθλητής Ευρώπης το 1996, ο Ολυμπιακός το 1997, η ΑΕΚ θα έπαιζε σε λίγο καιρό στο φάιναλ-φορ της Βαρκελώνης. Απέναντί του, βρίσκονταν αστέρια όπως ο Ράτζα και ο Μπάιρον Σκοτ, ο Καρνισόβας, ο Αλεξάντερ, ο Ουίλι Άντερσον.

Κι ο Άρης είχε, βέβαια, αλλά ο έρημος ο Ζάρκο Πάσπαλι εμφανίστηκε στο φάιναλ-φορ με ένα τουμπανιασμένο αστράγαλο, λόγω ενός σοβαρού διαστρέμματος που είχε πάθει λίγες μέρες πριν. Το ότι έπαιξε, ήταν ένα θαύμα. Το ότι μαζί με τον Λιαδέλη ήταν οι κορυφαίοι του τελικού, έμοιαζε με κάτι περισσότερο από θαύμα.

Ήταν ένα διήμερο των αισθήσεων και των παραισθήσεων για όλους τους αρειανούς, που δεν πίστευαν στα μάτια τους. Η σκηνή με το Νάσο Γαλακτερό και το Ντίνο Αγγελίδη να χορεύουν στο κέντρο του γηπέδου με τα ... μαύρα φανελάκια (τις κανονικές τις είχαν πετάξει στην εξέδρα) και την ίδια ώρα ο Μάριο Μπόνι να χτυπάει το ταμπούρλο των οργανωμένων, έχει μείνει στην ιστορία.

Γενικά το φάιναλ-φορ έμοιαζε να μοιράζει παραισθησιογόνα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, σχεδόν "λάλησε", όταν μετά το νικηφόρο ημιτελικό επί του Ολυμπιακού, φώναξε ένα "αρειανάρα", προφανώς εν όψει του επόμενου αγώνα (όταν ο Άρης απέκλεισε τον ΠΑΟ) και βγήκε εκτός ελέγχου, όταν η ΑΕΚ ηττήθηκε από τον Άρη.

Η αποτυχία ήταν ακόμη μεγαλύτερη για τους απερχόμενους πρωταθλητές Ευρώπης της εποχής. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έπαιξαν στο μικρό τελικό (!) όπου οι "ερυθρόλευκοι" στο πιο περίεργο αιώνιο ντέρμπι όλων των εποχών νίκησαν με διαφορά ... 24 πόντων!

Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά...

ΑΡΗΣ: ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ

Ο Άρης προερχόταν από μια σεζόν, που είχε τελειώσει με ένα θρίαμβο στο Κύπελλο Κόρατς. Με την ήττα στη Θεσσαλονίκη με 11π, αλλά και τον θρίαμβο μέσα στην Προύσα, επί της Τόφας με +18. Με ξένους όπως ο Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ και ο Τσαρλς Σάκλεφορντ. Με κοινοτικούς τον Ολλανδό Μάικ Ναχάρ και τον Ιταλό Μάριο Μπόνι. Με τον Λιαδέλη, Αγγελίδη, Σιούτη, Φλώρο, Σταυρακόπουλο, Χρυσανθόπουλο.

Η διοίκηση του Λευτέρη Χατζόπουλου, με την παρουσία του χορηγού Ζαφείρη Σαμολαδά είχε ανοίξει το μπάτζετ. Ο Σαμολαδάς δεν άντεξε περισσότερο από ένα χρόνο. Η αποχώρησή του προκάλεσε ένα σωρό τριγμούς, καθώς ουσιαστικά δεν υπήρχε επενδυτής και η ομάδα λειτουργούσε χωρίς πρόγραμμα. Και ... χωρίς λεφτά. Παρόλα αυτά, είχε κάνει ακόμη καλύτερες μεταγραφές. Μπορεί να είχε φύγει ο Σάκλεφορντ, αλλά προστέθηκαν ο Ζάρκο Πάσπαλι (στην 4η ομάδα του, στην Ελλάδα, μετά από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Πανιώνιο) και ο Τιτ Σοκ. Είχαν αποκτηθεί ακόμη ο Νάσος Γαλακτερός αλλά και ο δυναμικός Γερμανός, Όρτμαν.

Τα προβλήματα, όμως, δεν άργησαν να φανούν. Οι καθυστερήσεις καταβολής των οφειλομένων, έγιναν... στάση πληρωμών, το οικοδόμημα άρχισε να τρίζει, οι παίκτες δεν είχαν που να απευθυνθούν και συνεδρίαζαν -σχεδόν καθημερινά- στο καφέ που διατηρούσε ο Ντίνος Αγγελίδης, μπας και βρουν μια άκρη.

Ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου χαιρέτησε πρωτος, ο Ορτίθ με τον Σοκ τον ακολούθησαν, παίρνοντας και ένα μέρος των οφειλόμενων, εξαργυρώνοντας μια επιταγή από τα τηλεοπτικά δικαιώματα (που εκείνες τις εποχές ήταν ... χρυσάφι). Ο Άρης γνώριζε τη μία ήττα πίσω από την άλλη (στο τέλος ήταν 9ος με 13 ήττες) και ο Χρήστος Μαγκώτσιος, έχοντας δίπλα του τον Χρήστο Χρηστάκη, προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

"Μην έρθει κανείς για φωτογραφίες..." φώναζε ο Ντίνος Αγγελίδης, όταν πήρε το Κύπελλο στα χέρια. Κάποιοι ήθελαν να πάνε να φωτογραφηθούν, με την ομάδα και το Κύπελλο κι αμέσως μετά το 71-68 κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Άρης είχε κάνει το θαύμα του δυο φορές. Μία στον ημιτελικό, απέναντι στον "χλιδάτο" Παναθηναϊκό και μία στον τελικό κόντρα στην "Ένωση" του Ιωαννίδη.

Ο Αγγελίδης δεν ήθελε δίπλα του κανέναν. Ούτε κι οι άλλοι παίκτες του Άρη: "Πως το πετύχαμε; Μόνο εμείς ξέρουμε" δήλωνε ο Παναγιώτης Λιαδέλης και ο Ζάρκο Πάσπαλι σχολίαζε: "Δεν υπάρχει καμιά εξήγηση. Ήταν θέμα καρδιάς". Ο Αγγελίδης, πρόσθετε: "Να το αφιέρωσουμε το Κύπελλο. Στους εαυτούς μας". Γι αυτό άλλωστε, πήρε και το Κύπελλο στο σπίτι του!

Ο πιο ... τρελός απ' όλους ήταν ο Μάριο Μπόνι. Πήρε το ταμπούρλο, τραγούδαγε με τους οπαδούς, γιόρτασε μαζί με τους συμπαίκτες του και στο τέλος έφυγε κι αυτός. Έχουν περάσει παιχταράδες από τον Αρη. Την τρέλα του Μπόνι, που δεν ήταν δα κάτι σπουδαίο, δεν την είχε κανένας. Γι αυτό και λατρεύτηκε από την εξέδρα.

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι ένας άνθρωπος των συναισθημάτων. Αυτό το φάιναλ-φορ, δύσκολα θα το ξεχάσει. Η ΑΕΚ της σεζόν 1997-98 ήταν μια πολύ καλή ομάδα, που έφτασε άλλωστε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας. Αλλά εκείνο το χουνέρι, στο Κύπελλο Ελλάδας, ήταν δυσκολοχώνευτο από τον Έλληνα προπονητή.

Πώς να το χωνέψει, άλλωστε, ο "ξανθός" όταν είδε την ομάδα του να ξεκινάει σωστά, να προηγείται 5-0 και 16-5, να κρατάει τον έλεγχο του σκορ, μέχρι το 37 όταν πέρασε 65-60 και τελικά να βλέπει την πρώην ομάδα του να παίρνει μια παλικαρίσια νίκη! Που να το φανταστεί όταν καλόπιανε την εξέδρα μετά τον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, ότι η "αρειανάρα" θα του έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα;

Ο Άρης, όμως, τα κατάφερε. Στα 45'' πριν από το τέλος, από την ασίστ του Σιούτη, ο Πάσπαλι έκανε το 65-67 και η ομάδα του βαδιζε ολοταχώς προς το όνειρο. Ο Ιωαννίδης έγινε μπαρούτι, βλέποντας τον Ισπανό Χοσέ Λάσα (!) να παίρνει δυο προσπάθειες τριών πόντων χωρίς νόημα (έβαλε το τρίτο, αλλά όταν όλα είχαν κριθεί κι αυτό τρέλανε ακόμη περισσότερο τον προπονητή του) ενώ τα δυο επιθετικά που σφυρίχτηκαν σε Λάσα και Αλεξάντερ, τον έβγαλαν από τα ρούχα του.

Την ώρα που ο Αγγελίδης σήκωνε το Κύπελλο, ο Ιωαννίδης βημάτιζε πάνω-κάτω στο βοηθητικό του Αλεξάνδρειου, φώναζε, πετούσε τα μπλοκάκια του κάτω. Αρχικά έστειλε στη συνέντευξη Τύπου τον Ολλανδό, για να πει δυο λόγια, αλλά τελικά το μετάνιωσε, εμφανίστηκε και είπε τα εξής:

Αυτές οι δηλώσεις έδωσαν έμπνευση στους ΑΜΑΝ να δημιουργήσουν ένα από τα πιο απολαυστικά βιντεάκια τους. Ο Σωτήρης Καλυβάτσης δίνει τα ρέστα του:

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ

Το κλου όμως αυτού του φάιναλ-φορ ήταν ο μικρός τελικός των "αιωνίων". Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, που είχαν χάσει στα ημιτελικά από ΑΕΚ και Άρη, αντίστοιχα ήταν υποχρεωμένοι να παίξουν στον αγώνα της παρηγοριάς.

Η αλήθεια είναι και οι δυο ομάδες ήθελαν να δώσουν περισσότερο βάρος στην Ευρωλίγκα, αλλά δεν είχαν πάει στη Θεσσαλονίκη για να ... χάσουν. Κάθε άλλο.

Με τη "δεύτερη" ομάδα, ο Ολυμπιακός νίκησε τον Παναθηναϊκό 80-56, κάτι που προκάλεσε τη μήνι των οπαδών του Παναθηναϊκού, οι οποίοι ξέσπασαν πετώντας αντικείμενα σε βάρος των ανθρώπων της ομάδας τους!

Πού να το φαντάζονταν κι αυτοί, ότι λίγους μήνες αργότερα αυτούς που έβριζαν στη Θεσσαλονίκη, θα έπαιρναν το πρωτο πρωτάθλημα του συλλόγου μετά από 15 χρόνια, σπάζοντας (μέσω ΠΑΟΚ στον ημιτελικό) τη μονοκρατορία του Ολυμπιακού από το 1993 και μετά! Οι "ερυθρόλευκοι" γνώριζαν μια ταπεινωτική χρονιά, καθώς είχαν αποκλειστεί με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας από την Παρτιζάν, ενώ το τρίποντο του Στογιακοβιτς τους εστελνε στα τάρταρα και στο πρωτάθλημα...