Τον Τόμας Γουόκαπ τον έλεγαν μπετατζή και μετά τον λάτρεψαν όλοι
Ο "μπετατζής" Γουόκαπ έχει μετατραπεί σε κρυφό MVP του Ολυμπιακού και ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για την ανανέωση του συμβολαίου ενός παίκτη που φορώντας τα "ερυθρόλευκα" μπήκε στην ελιτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ
Τη σκυτάλη από τον Σακίλ ΜακΚίσικ πήρε ο Τόμας Γουόκαπ και ο Ολυμπιακός έκρυβε μια ακόμα έκπληξη για τον κόσμο του. Η ανανέωση του συμβολαίου του Αμερικανού γκαρντ μέχρι το 2027, ήρθε σαν συνέχεια με τον τρόπο που οι "ερυθρόλευκοι" έκλεισαν τη συμφωνία με τον ΜακΚίσικ. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, με διαπραγματεύσεις που ολοκληρώθηκαν και άφησαν απόλυτα ικανοποιημένες και τις δυο πλευρές και στο τέλος ένα ευφάνταστο βίντεο.
Και επικοινωνιακά, αλλά και επί της ουσίας ο Ολυμπιακός πέτυχε διάνα. Για πολλούς ο Γουόκαπ είναι ο κρυφός MVP της σεζόν (ο φανερός είναι ο Βεζένκοβ), λατρεύεται από την εξέδρα, αποθεώνεται από συμπαίκτες και αντιπάλους, άρα η παραμονή του στην ομάδα ήταν μια επιβεβλημένη κίνηση της διοίκησης.
Οι Αγγελόπουλοι φρόντισαν να επεκτείνουν το συμβόλαιο του που τελείωνε το επόμενο καλοκαίρι, επιβραβεύοντας την απόδοσή του και κρατώντας στην ομάδα τον δυναμικό γκαρντ, που κάποτε ήταν ένα τριάρι, αλλά ερχόμενος στην Ευρώπη μετακόμισε στην περιφέρεια.
Το βιντεάκι της "ερυθρόλευκης" ΚΑΕ έκανε θραύση, με τον Γουόκαπ να υπόσχεται ότι μέχρι το 2027 θα έχει μάθει να παραγγέλνει χταπόδι. Αν συνεχίσει έτσι, βέβαια, σε τέσσερα χρόνια ο κοκκινομάλλης άσος θα ξέρει και να ψήνει το χταποδάκι στην σχάρα
Μέχρι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τι σόι παίκτη πήρε πέρσι το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, ο Γουόκαπ είχε... χαρακτηριστεί "μπετατζής", επειδή ξεκίνησε τη σεζόν βρίσκοντας σίδερο στα σουτ που επιχειρούσε (κυρίως από μακριά) και ήταν ο πρώτος υποψήφιος για αποχώρηση αν οι "ερυθρόλευκοι" λειτουργούσαν σαν σε ριάλιτι σόου. Ευτυχώς τα ριάλιτι είναι για την τηλεόραση και ο Ολυμπιακός, όπως αποδεικνύει και φέτος με τις όποιες κινήσεις του σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο, ενεργεί με χειρουργική ακρίβεια και βάσει σχεδίου.
Ο 30χρονος Αμερικανός δεν αποκτήθηκε για να σκοράρει 20-25 πόντους σε κάθε ματς. Δεν είναι αυτού του είδους ο ξένος. Μόλις όμως ξεδίπλωσε τις πραγματικές αρετές του έγινε αντικείμενο λατρείας από τον κόσμο της ομάδας που... πορώνεται βλέποντας τον να κάνει μια αεροπλανική βουτιά για να κλέψει μια μπάλα, ή προτάσσει διαρκώς το κορμί του για να αντιμετωπίσει έναν και δυο αντιπάλους μαζί στην ίδια φάση.
Η αυταπάρνηση με την οποία παίζει ο Γουόκαπ είναι μοναδική. Λίγοι είναι οι παίκτες που θυσιάζουν τόσα πολλά για μια και μόνο κερδισμένη μπάλα. Η άμυνα του Τόμας έχει τόση σκληράδα, που πιστεύεις ότι κάθε φορά είναι η τελευταία που παίζει στην καριέρα του. Κι όμως έχει στο ρεπερτόριο του, μία ακόμη. Και άλλη μία...
Πασάρει αλλά και σουτάρει
Χρειάστηκε να πάρει το χρόνο του ο Γουόκαπ στην πρώτη του σεζόν στον Ολυμπιακό. Δεν του ήταν εύκολο, γιατί όπως είπε πρόσφατα έπρεπε να αποδεχθεί πρώτα και εν συνεχεία να συμμετάσχει ενεργά στο σχέδιο Μπαρτζώκα για το μπάσκετ.
"Ο κόουτς Μπαρτζώκας δίνει βάση στη ροή της επίθεσης, στην ταχύτητα και την κίνηση, στο να αφήνεις τη μπάλα να βρει το μις ματς. Ήταν αποκαλυπτικό για μένα πόσο περισσότερο ρυθμό σου δίνει αυτό παίζοντας, ακόμα κι αν δεν βάλεις το σουτ, απλώς με το να ακουμπάς τη μπάλα και δίνοντας την επιπλέον πάσα, με τον να νιώθεις αναμεμειγμένος έτσι ώστε να είσαι έτοιμος όταν έρθει η ώρα να σουτάρεις.
Ήρθα εδώ πεπεισμένος πως πρέπει να παίζω με έναν τρόπο και στην πορεία πείστηκα πως ο ακριβώς αντίθετος τρόπος λειτουργεί επίσης. Είμαι περήφανος που μπορώ να υπηρετώ το σύστημα κάθε προπονητή και αυτή μου η προσαρμοστικότητα που επιτρέπει να παίρνω πράγματα από τη φιλοσοφία κάθε κόουτς" είπε ο Αμερικανός.
Γι' αυτό και φέτος ο "Snake" όπως ήταν το παρατσούκλι του στο κολέγιο είναι πολύ πιο ώριμος και σίγουρα καλύτερος σε σχέση με την πρώτη του σεζόν. Η δημιουργία του εκτοξεύτηκε στα ύψη, γιατί ο ενστερνίστηκε απόλυτα τα δόγματα του Μπαρτζώκα, που ζητάει διαρκή κίνηση, την μπάλα να αλλάζει χέρια και το "εμείς" να μπαίνει πάνω από τα διάφορα "εγώ" τα οποία είναι λογικό να υπάρχουν μέσα σε μια ομάδα με πολλές προσωπικότητες και υψηλές φιλοδοξίες.
Ο Γουόκαπ ξέρει πλέον τι θέλει ο φωνακλάς προπονητής του, πολλές φορές λειτουργεί μηχανικά, χωρίς καν να σκέφτεται. Ξέρει ότι πρέπει να δώσει μια ασίστ, γιατί κάποιος συμπαίκτης του έχει κόψει μέσα στη ρακέτα, κάποιος είναι ελεύθερος για να σκοράρει χωρίς αντίπαλο. Παράδειγμα:
Ταυτόχρονα έχει απελευθερωθεί και στην επίθεση, όπου ο Γουόκαπ εκτός από τις 5.8 τελικές πάσες που δίνει κατά μέσο όρο, σκοράρει και 8.2π, με 38.1%τρ, ενώ στην πρώτη του χρονιά είχε μόλις 29.7%. Και έτσι διανύει μια σπουδαία σεζόν, που τον βρίσκει στην πρώτη τετράδα των καλύτερων πασέρ και πρώτο στα κλεψίματα, με μέσο όρο σχεδόν δυο, ανά αγώνα.
Όλα αυτά τον συνιστούν υπερπολύτιμο και αμετακίνητο από την πεντάδα. Ο Γουόκαπ είναι βασικός και στα 70 ματς της EuroLeague που έχει παίξει την τελευταία διετία, δείγμα του πόσο τον εκτιμάει ο προπονητής του. Η ομάδα στηρίζεται στον σιδερένιο γενειοφόρο "άσο" που συναρπάζει με την ορμή και την καταπληκτική προσήλωση στην άμυνα.
Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία και την απόλυτη ωρίμανσή του στο ΣΕΦ, ο Γουόκαπ ανέβηκε ένα σκαλί. Από εξαιρετικός γκαρντ, που έκανε πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ όταν φορούσε τα "πράσινα" της Ζαλγκίρις, μετατράπηκε σε παίκτη ελίτ που βοηθάει τον Ολυμπιακό μόνο και μόνο με την παρουσία του.
Στεριώνει στον Πειραιά, ο κορμός διευρύνεται
Γράφαμε και χθες (12/4) ότι ο Ολυμπιακός διευρύνει τον κορμό των παικτών που τον έφεραν στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη και με τους ξένους παίκτες. Ο ΜακΚίσικ, ο Γουόκαπ αλλά και ο Φαλ είναι τρεις αλλοδαποί που θα στεριώσουν στον Πειραιά και ανανέωσαν μάλιστα πριν εκπνεύσει το πρώτο τους συμβόλαιο με την ελληνική ομάδα.
Ο Ολυμπιακός ενστερνίζεται το παλιό καλό γνωμικό "ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει" και ο Γουόκαπ είναι αναντικατάστατο στέλεχος των Πειραιωτών. Το 2027 όταν θα τελειώσει το συμβόλαιο του θα είναι 34 ετών. Μπορεί να κρεμάσει τη φανέλα του φορώντας τα "ερυθρόλευκα", δεν το ξέρουμε. Αυτό που είναι σίγουρο για τον παθιασμένο Αμερικανό είναι πως (θα) έχει ιδρώσει και τιμήσει αυτή τη φανέλλα όσο ελάχιστοι...
