Είναι πολύ πιθανό, μετά την κλήρωση, να δούμε και τις τρεις ομάδες μας να συνεχίζουν στους ομίλους του Europa League. Μπορεί πάλι και όχι. Ποιος είναι σίγουρος, δηλαδή, ότι η Ελλάδα θα γράψει 3/3 και θα έχει τριπλή εκπροσώπηση στην δεύτερη τη τάξει διοργάνωση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου;

Θα πει κανείς, αν δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να περάσει την Αρούκα, από τα περίχωρα του Οπόρτο (πέμπτη στην Primeira Liga της Πορτογαλίας), ο Παναθηναϊκός την Μπρόντμπι (4η πέρσι στο δανέζικο πρωτάθλημα) και ο ΠΑΟΚ τη Ντιναμό Τιφλίδας, η οποία κατέκτησε τον τίτλο στην Umaglesi Liga της Γεωργίας και είναι η ομάδα η οποία, μεταξύ άλλων, έχει αναδείξει και τον Τιμούρ Κετσπάγια, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Ποια είναι ... η μοίρα μας, ωστόσο;

Αυτό ας το ρωτήσουμε μια ακόμη φορά, γιατί πολλές φορές στην Ελλάδα μιλάμε, γράφουμε και καυγαδίζουμε για το ποδόσφαιρο, απαξιώνοντας τον οποιονδήποτε αντίπαλο, ξεχνώντας ότι:

- Καμιά ελληνική ομάδα δεν έχει κατακτήσει ποτέ ευρωπαϊκό τίτλο και με εξαίρεση τον Παναθηναϊκό του 1971, δεν έχει φτάσει καν στον τελικό.

- Ακόμη και στο Europa League, που για ένα περίεργο λόγο, οι ελληνικές ομάδες απαξιώνουν είτε έτσι, είτε αλλιώς, η ελληνική διάκριση (τελικός ή κατάκτηση) αγνοείται.

Ποια να είναι η μοίρα μας, όταν στα δέκα παιχνίδια που έδωσαν τα ελληνικά κλαμπ στον τρίτο γύρο των δυο διοργανώσεων, ο απολογισμός ήταν αρκούντως απογοητευτικός: 2 νίκες (από μια ομάδα, τον ΠΑΟ), τρεις ισοπαλίες και πέντε ήττες, με γκολ 8-6 υπέρ των αντιπάλων. Ολυμπιακός και ΑΕΚ σε 360 λεπτά αγώνων, δεν σημείωσαν ούτε γκολ. Οι "ερυθρόλευκοι", μάλιστα, δεν δημιούργησαν και ευκαιρία.

Εντάξει σίγουρα, η ομαδική σύγκριση αδικει τον ΠΑΣ Γιάννινα, που έκανε φέτος μια ξεχωριστή διαδρομή, πέρασε ένα γύρο και σίγουρα κανείς δεν είχε απαίτηση να περάσει σε βάρος της Αλκμααρ. Παρόλα αυτά το ότι σε αυτές τις μονομαχίες του γ' προκριματικού γύρου, σαν ποδοσφαιρική Ελλάδα έχουμε να αναδείξουμε μόνο τις δυο νίκες του Παναθηναϊκού, επί της αδύναμης ΑΙΚ Στοκχόλμης, δείχνει την ωμή αλήθεια.

Υποδεικνύει, που ακριβώς βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο φυσιολογικά υποχωρεί χρόνο με το χρόνο ολοένα και περισσότερο. Δεν είναι μόνο η κρίση, που έχει περιορίσει τις όποιες σκέψεις για ένα ... ευρώ παραπάνω, που ρίχνει διαρκώς το επίπεδο. Είναι και οι προτεραιότητες που βάζουν οι ελληνικές ομάδες. Θα θυμάστε, βέβαια, ότι λίγο πριν ξεκινήσουν οι υποχρεώσεις των ομάδων στην Ευρώπη, τα κορυφαία ελληνικά κλαμπ ...τσακώνονταν με αγοραίους χαρακτηρισμούς για την ΕΠΟ.

Με άμεσα εμπλεκόμενο και το αρμόδιο υφυπουργό, η μάχη της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και ποιος θα αποκτήσει τον έλεγχο της, μοιάζει με κλασική φαρσοκωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου. Το ότι θα έφτανε ο Στ.Κοντονής να βγάλει ανακοινώσεις για την επιτροπή δεοντολογίας και την πειθαρχική επιτροπή της Football League, λες και έγινε τουλάχιστον πραξικόπημα, ου μην κατάλυση των θεσμών και του ίδιου του κράτους, δύσκολα μπορούσαμε να το φανταστούμε. Ίσως το διάλειμμα που κάνει στο Ρίο, να τον βοηθήσει να αναθεωρήσει τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει ο πολιτικός προϊστάμενος του αθλητισμού στην Ελλάδα.

Σε ένα πρωτάθλημα, που ο συνολικός τζίρος των μεταγραφών δεν ξεπερνάει τα 10 εκατομμύρια ευρώ, γιατί να μας φαίνεται περίεργο ο απολογισμό 2-3-5; Πώς να σταθούν οι ελληνικές ομάδες. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτές που έκαναν τις περισσότερες κινήσεις είχαν την καλύτερη εικόνα. Ο Παναθηναϊκός δηλαδή, που χτίστηκε από την αρχή και ο ΠΑΟΚ ο οποίος φρόντισε να καλύψει γρήγορα τα όποια κενά είχε στην ενδεκάδα του. Ήταν και οι δυο ομάδες, που έπαιξαν περισσότερο ...ποδόσφαιρο. Δεν έβγαλαν μάτια, φυσικά. Ούτε πρέπει να πιστέψουν ότι έχουν φτιάξει ομαδάρες, γιατί μπορεί να την πατήσουν. Η μπριζόλα, όπως λέει και ο Παντελής, γυρίζει και από την άλλη πλευρά.

Διάβασα, εν τω μεταξύ, ότι στον Παναθηναϊκό τους ευνοεί η δική τους καλή εμφάνιση και ταυτόχρονα ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού από το Champions League. Αδυνατώ να ακολουθήσω τη συγκεκριμένη λογική, γιατί αμφιβάλλω αν ο Ιμπάρμπο, ο Γουακάσο, ο Λεντέσμα, ο Μολέδο και οι υπόλοιποι νεοαποκτηθέντες των "πρασίνων" είχαν πράγματι ιδέα τι έκανε ο Ολυμπιακός, πόσο ήρθε, αν έχασε κλπ,κλπ. Να δεχθώ μια τέτοια σκέψη, αν οι δυο ομάδες έπαιζαν στην ίδια διοργάνωση και ο ΠΑΟ, ας πούμε, εκμεταλλευόταν τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού, παίρνοντας το μερίδιο στους ομίλους του CL.

Τώρα όμως; Γιατί να ... εξυπηρετείται ο ΠΑΟ από τον αποκλεισμό του ΟΣΦΠ; Μη ψάχνετε. Κανείς από τους παίκτες και τον προπονητή του Παναθηναϊκού, σκέφτεται έτσι. Αυτή είναι η νοοτροπία του περίγυρου της ομάδας. Όπως ακριβώς ισχύει για τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ και ούτω καθεξής.

Αυτή η νοοτροπία, μας έφτασε στο σημείο να επιζητάει ο ένας την καταστροφή του άλλου (αγνοώντας ότι σε συνολικό επίπεδο, οι βαθμοί μειώνονταν δραματικά με αποτέλεσμα να φτάσουμε εν τέλει να παίζουμε τέλη Ιουλίου στους τρίτους προκριματικούς γύρους), ο ένας να πρέπει να τα ... παίρνει ντε και καλά όλα (η τακτική του μονοφαγά) και φυσικά να είναι πιο εύκολο να φιλοξενηθεί σε αθηναϊκό γήπεδο, ας πούμε, η Γαλατασαράι παρά ο ΠΑΣ Γιάννινα.

Μην πέφτουμε, λοιπόν, από τα σύννεφα που ξαφνικά μυρίζουμε τον κρίνο. Τίποτε δε γίνεται ξαφνικά και τίποτε δεν είναι τυχαίο.

Και φυσικά μην ειστε σίγουροι ότι σώνει και καλά οι τρεις ομάδες που μετέχουν στα πλέι-οφ, θα περάσουν όλες στους ομίλους του Europa League...