Το άκρως (ελληνικό) ποδοσφαιρικό βράδυ, παραλίγο να με αποπροσανατολίσει. Ευτυχώς, άφησα τον Ευταξία να βγάλει το φίδι από την τρύπα και στρώθηκα στην τηλεόραση να δω τον τελικό του Μουντομπάσκετ, ανάμεσα σε Τουρκία και Σερβία

Τελικό είπα; Ημιτελικός ήταν. Ή μήπως ήταν ... ο τελικός; Με βάση τη λογική οι ΗΠΑ πολύ δύσκολα θα χάσουν το χρυσό μετάλλιο στον σημερινό (κανονικό) τελικό. Είναι ξεκούραστοι καθώς ο αγώνας τους με την Λιθουανία έμοιαζε με δυνατή προπόνηση, έχουν αυτοπεποίθηση και πρακτικά είναι καλύτεροι.

Μηδέ προ του τέλους μακάριζε, όμως σε αυτή τη διοργάνωση, που είχε δείξει από το ξεκίνημά της ότι ήταν ένα τουρνουά γεμάτο από αναπάντεχα γεγονότα, εκπλήξεις και αρκετή άμυνα ζώνης.

Στην τελική φάση ήρθε το αποκορύφωμα. Ξεκινώντας από το Ελλάδα-Ισπανία, για να θυμηθούμε πως πριν από μια εβδομάδα έπαιζε και η δική μας Εθνική στην Κωνσταντινούπολη, πηγαίνοντας μετά στο καταπληκτικό Αργεντινή-Βραζιλία, το μυθικό ματς Σερβίας-Ισπανίας, την ανεπανάληπτη παράσταση των Λιθουανών απέναντι στους Αργεντίνους και βεβαίως στο πολύ μεγάλο παιχνίδι που μας χάρισαν Τούρκοι και Σέρβοι.

Ο τρομερός Κερέμ

Δεν ξέρω αν ο σχολιαστής της ΕΡΤ έχει προηγούμενα με τον Κερέμ Τουντσερί, χθες πάντως εκτέθηκε ανεπανόρθωτα όταν δήλωνε πως ο 31χρονος άσος της Εφές Πίλσεν "δεν έχει θέση στην Εθνική Ελλάδος και στην Εθνική Σερβίας".

Εντάξει, μπορεί ο ...Καλάθης, ή ο Μάρκοβιτς να είναι κατά τη γνώμη του καλύτερος του Τουντσερί, ο τίμιος Κερέμ πάντως ήταν ο πρώτος που έβαλε το χεράκι του για να αλλάξει η ροή του αγώνα και να ξαναμπεί η Τουρκία στο κόλπο.

Δεν είναι μόνο το τελευταίο καλάθι που πέτυχε, ούτε τα ντράιβ που έκανε αναδεικνύοντας και την αμυντική αδυναμία του Τεόντοσιτς στο ένας εναντίον ενός. Ούτε η τριποντάρα που εξαπέλυσε, βάζοντας φωτιά στο παρκέ και στις εξέδρες του Σινάν Ερντέμ Αρένα.

Ήταν όλο το πάθος και η ενέργεια που έβγαλε στο δεύτερο ημίχρονο, παίζοντας πρώτα με την ψυχή, μετά με το μυαλό και τέλος με το καλογυμνασμένο κορμί του.

Τα τέσσερα κλεψίματα που έγραψε η στατιστική και οι 12π που "έγραψε" ήταν, χωρίς αμφιβολία, ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει απ' αυτόν ο Τάνιεβιτς.

Τα κόλπα του Μπόσια

Ο "Μπόσια" ήταν ένας δεύτερος παράγοντας για τη νίκη των Τούρκων. Βλέποντας ότι ο Ίβκοβιτς είχε μελετήσει απόλυτα τη ζώνη (πρώτα γιατί προσπάθησε από την αρχή να την σπάσει από πλάγια, μετά γιατί σε κάθε ευκαιρία έδινε εντολή να τρέξει η ομάδα του όσο πιο πολύ γίνεται ώστε να πιαστούν απροετοίμαστοι οι γηπεδούχοι και τέλος επειδή ζητούσε διαρκώς να την τρυπήσουν ώστε να βγουν τα ελεύθερα περιφερειακά σουτ) επιστράτευσε την παροιμιώδη πονηριά του.

Στο τέλος του ματς πήρε ένα τάιμ-άουτ ενώ δεν είχε το δικαίωμα. Αυτό ήταν το λιγότερο. Όταν ο Ασίκ πήρε φάουλ από τον Τεόντοσιτς, το πρόβλημα ήταν εμφανές. Ο ψηλός είναι καλός σέντερ, αλλά από βολές... άστα να πάνε.

Γι αυτό και έδωσε εντολή να μείνει κάτω ο Ασίκ, ώστε να μπει κάποιος άλλος στη θέση του, πολύ καλύτερος σουτέρ. Μετά τον πείραξε που η Ελλάδα είχε ...διαλέξει αντίπαλο και τα έριχνε στον Μπουρούση, αλλά αυτό μάλλον ο έμπειρος κόουτς θα το έχει, ήδη, ξεχάσει.

Τώρα αμέσως Σεχίμ Ερντέν Αρένα!

Ο τρίτος πρωταγωνιστής ήταν ο... τερματοφύλακας Ερντέν. Το κάρφωμα και φάουλ που πέτυχε μετά από τις βολές του εξαιρετικού Κέσελι, ήταν τα μισά λεφτά. Τα υπόλοιπα ήρθαν όταν στην τελευταία φάση αντιλήφθηκε την κομπίνα των Σέρβων και έσωσε ολόκληρο το γήπεδο απο ομαδικό έμφραγμα, κόβοντας με τα τεράστια χέρια του, τον Βελίτσκοβιτς.

Δεν είναι υπερβολή, αλλά επειδή μοιάζουν τα ονόματα, το Σινάν Ερντέμ Αρένα (προς τιμήν μιας πολύ μεγάλης μορφής του τουρκικού βόλεϊ) θα μπορούσε να μετονομαστεί σε Σεχίμ Ερντέν, από χθες το βράδυ!

Έβαλαν το χεράκι τους και οι διαιτητές; Σαφώς! Σε όλο το ματς ... έβλεπαν Τουρκία, αλλά στο τέλος το παράκαναν. Το φάουλ στον Ερντέν από τον Κρίστιτς δεν έγινε ποτέ, ενώ στο καλάθι του Βελίτσκοβιτς υπήρξε φάουλ που δεν δόθηκε ποτέ. Σε ένα ματς όμως μέσα στην Κωνσταντινούπολη, με 20.000 τρελαμένους Τούρκους δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει πολύ διαφορετικά σφυρίγματα.

Ο Ίβκοβιτς, άλλωστε, είπε και μια μεγάλη αλήθεια μετά τον αγώνα: "Όταν προηγηθήκαμε με 8π, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό της ομάδας". Έχει δίκιο. Οι πολύ καλοί Σέρβοι, πάτησαν μόνοι τους την μπανανόφλουδα. Ενώ μέχρι τότε είχαν καθαρό μυαλό, σε εκείνο το σημείο... άρχισαν να ξεφεύγουν. Η πάσα πίσω από την πλάτη του Τεόντοσιτς είναι χαρακτηριστική...

Ας είναι. Ο τελικός ΗΠΑ-Τουρκίας έρχεται. Λογικά, οι Αμερικανοί δεν πρέπει να έχουν πολλά προβλήματα όσο κι αν η έδρα είναι πράγματι εντυπωσιακή, στο τέλος της ημέρας μάλλον θα νικήσει η καλύτερη ομάδα. Εσείς τι λέτε;